Hire Love 6

“น้องริต้าคะ น้องริต้า” วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ริต้าเข้ามาตรวจร้านของตัวเองที่จัดตั้งอยู่ที่ห้างหลังจากที่เธอนั้นแยกย้ายจากเพื่อน แบรนด์ของเธอมีหน้าร้านอยู่ที่ห้างดังแห่งนี้และกว่าที่จะได้พื้นที่เช่าได้ก็เล่นเอาเลือดตาแทบกระเด็น

“มีอะไรคะ พี่น้ำหวาน” น้ำเสียงเร่งรีบของพนักงานเปิดประตูเข้ามาเรียกริต้าที่ห้องทำงาน คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปม

“มีลูกค้ามาโวยวายหน้าร้านใหญ่เลยค่ะ ลูกค้าอ้างว่าแพ้ผลิตภัณฑ์จากบริษัทเรา” เมื่อได้รับทราบปัญหาริต้ารีบเดินออกจากห้องไปทันที เพื่อออกไปเคลียร์กับลูกค้าและรับทราบปัญหาของลูกค้าที่พบเจอ

“สวัสดีค่ะ เชิญคุณเข้าไปด้านในร้านก่อนไหมคะ” ริต้าเดินออกมาหน้าร้านที่มีคู่สามีภรรยายืนอยู่ เสียงโวยวายไม่ขาดจนตอนนี้ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามองเป็นตาเดียว

“เธอนี่เหรอ? เจ้าของแบรนด์”

“ใช่ค่ะ” ริต้าตอบชัดทุกถ้อยคำอย่างสุภาพและท่าทางนอบน้อมของเธอ

“เธอรู้ไหม ว่าฉันซื้อแบรนด์ของเธอไปแล้วฉันแพ้ ดูหน้าฉันสิ” ลูกค้าผู้หญิงเปิดหน้าให้ริต้าดู อาการผื่นแดงทั่วบริเวณ ทำให้คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปม เพราะผลิตภัณฑ์ของแบรนด์เธอทุกตัวไม่มีสารปรอทแต่อย่างใด

“ลูกค้าได้นำครีมมาไหมคะ”

“ก็นี่ไง” ครีมถูกปาลงกับพื้น ก่อนที่ริต้าจะก้มหยิบ เธอยังควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เป็นอย่างดี ก่อนจะค่อยๆ สำรวจกระปุกที่บรรจุครีมอย่างละเอียด

“ลูกค้าสั่งจากเพจเราไหมคะ”

“จะเพจไหนก็ครีมเธอไม่ใช่เหรอ” ใบหน้าเหวี่ยงของลูกค้าตอบกลับริต้าอย่างอารมณ์เสีย

“ผลิตภัณฑ์ตัวนี้ไม่ใช่ของร้านคะ น่าจะเป็นตัวก๊อบปี้ ดิฉันขอเพจที่สั่งซื้อได้ไหม”

“นี่แกจะไม่รับผิดชอบงั้นเหรอ”

“ฉันรับผิดชอบแน่ค่ะ ถ้าครีมตัวนี้เป็นของแบรนด์เราจริง ๆ” ใบหน้าจริงจังของริต้าตอบกลับลูกค้าผู้หญิงคนนั้น เพราะเธอมั่นใจว่าไม่ใช่ครีมของเธอแน่นอน

“เฮ้อ!!จะไม่รับผิดชอบงั้นเหรอวะ กูจะโพสต์ประจานค่อยดู” สามีของผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาผลักริต้าจนเธอเซล้มลงกับพื้น

ริต้าที่ล้มลงกับพื้นปัดมือตัวเองเบา ๆ เธอยังคงใจเย็นไม่วู่วามอย่างใดให้เสียงชื่อเสียงของตัวเอง

“ไม่ใช่แบบนั้นคะ แต่ครีมตัวนี้ไม่ใช่ของบริษัทดิฉันจริง ๆ” ร่างบางค่อย ๆ ยันลุกจากพื้นโดยมีพนักงานช่วยประคองอยู่

“หน่อย!!นังนี่ ยังเถียงอยู่งั้นเหรอ” สามีของผู้หญิงคนนั้นกำลังจะง้างมือขึ้นตบริต้า ร่างเล็กไม่ได้กลัวแม้แต่น้อย เพราะถ้าเธอไม่ผิดเธอจะไม่ยอมเด็ดขาด

หมับ!!

ร่างเล็กของริต้าหลับตาลงเตรียมรับแรงตบจากฝ่ามือของผู้ชายคนนั้น แต่เหมือนทุกอย่างจะนิ่งไปเธอยังไม่โดยฝ่ามือของผู้ชายคนนั้น ก่อนที่ดวงตากลมโตจะค่อย ๆ ลืมตามอง

ร่างสูงใส่สูทของผู้ชายคนหนึ่งยืนบังเธอเอาไว้ ซึ่งริต้าเห็นแค่แผ่นหลังของเขาและรู้สึกขอบคุณจากใจจริง

“โอ๊ย!!ปล่อยนะเว้ย”

“คุณไม่ควรทำร้ายร่างกายผู้หญิง” เสียงดุดันของชายร่างสูงที่กำลังยืนหักข้อมือของผู้ชายที่กำลังจะทำร้ายริต้า มือหนาค่อย ๆ หักข้อมืออย่างใจเย็นแตกต่างจากแววตาและน้ำเสียงที่แทบอยากจะสับผู้ชายที่มาทำร้ายริต้าให้แหลกคามือ

“ก็เจ้าของครีมมันห่วยไงวะ”

“ไม่ควรทำร้ายผู้หญิง”

“โอ๊ย!!ปล่อยกู ขอโทษ” เสียงร้องโอดโอยของผู้ชายคนนั้นดังลั่นห้าง แรงหักข้อมือค่อย ๆ แรงขึ้นจนเขาต้องยกมืออีกข้างขึ้นมาขอโทษขอโพย เขาปล่อยมือจากชายคนนั้นแล้วหันหน้ามาหาคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขา

“เป็นอะไรไหมคุณ”

“คุณ!!” เมื่อร่างสูงหันหน้ามา ทำให้ริต้าถึงกับตกใจอีกครั้ง เพราะคนที่เธอไม่อยากเจอที่สุดกลับมายืนตรงหน้าอีกครั้ง

“ผมถามว่าเป็นอะไรไหม”

“มะ ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร” น้ำเสียงตะกุกตะกักของริต้าตอบคำถามของกองทัพ ที่ตอนนี้เขากำลังสำรวจร่างบางอยู่ว่าเธอนั้นได้รับบาดเจ็บที่ไหนรึเปล่า

“ทำไมถึงยอมให้เขาทำร้ายแบบนี้”

“ก็ฉันไม่อยากมีปัญหา”

“บางครั้งก็ควรจะมีปัญหาบ้างนะ ส่วนคุณถ้าคุณมั่นใจว่าเป็นครีมของบริษัทนี้จริง ๆ ก็ไปแจ้งความ” หลังจากที่กองทัพสำรวจร่างกายของริต้าเสร็จ เขาหันไปพูดกับสองสามีภรรยาด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่ดุดันแตกต่างจากพูดกับคนตัวเล็กก่อนหน้านี้

“คิดว่ารวยแล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอวะ”

“ผมบอกให้ไปแจ้งความ ผมรังแกคุณตรงไหน”

“ก็แค่พริตตี้ ทำไม!! ลีลาดีเหรอวะ?”

พลั๊วะ!!

กรี๊ด!! ยังไม่ทันที่ผู้ชายคนนั้นจะพูดจบ กองทัพซัดเข้าที่ใบหน้าทันที คำพูดดูถูกของคนตัวเล็กทำให้อารมณ์ที่ควบคุมก่อนหน้านี้ไม่สามารถหักห้ามได้อีก

“ไอ้เหี้ย!!มึงไม่ควรพูดดูถูกผู้หญิง”

“โอ๊ย!!ปล่อยกู มันเป็นเมียน้อยมึงไงไอ้สัส” พลั๊วะ!!กองทัพขึ้นคร่อมร่างหนาของผู้ชายคนนั้นและซัดหมัดหนัก ๆ อีกหลายครั้ง

“เมียน้อยพ้อง!!เมียกูไอ้สัส!! แล้วมึงจำใส่สมองมึงไว้เลยนะ ว่ากูมีเมียแค่คนเดียว” พลั๊วะ!! หมัดสุดท้ายที่กองทัพซัดไปทำให้ผู้ชายคนนั้นถึงกับสลบไป

“คุณพอแล้ว” เมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ดี แถมตอนนี้คนมุ่งดูกันใหญ่ บ้างก็หยิบมือถือขึ้นมาถ่าย ทำให้ริต้าต้องรีบห้ามกองทัพเอาไว้

“กรี๊ด!!แก ฉันจะแจ้งความ” เสียงกรี๊ดของภรรยาผู้ชายที่นั่งสลบตรงนั้น ชี้หน้าด่ากองทัพและรีบเข้าไปดูอาการของสามีตัวเองทันที

“ครับ” กองทัพดันกระพุ้งแก้มตอบท่าทางกวนประสาท ก่อนที่เขาจะหันมามองคนตัวเล็กที่ยืนกอดเขาจากด้านหลังอยู่

“แอบกอดผมเหรอครับ” ใบหน้าหล่อหันมามองและทำหน้ากวนประสาทใส่ริต้า ในขณะที่เธอยืนกอดเขาจากด้านหลังไม่ปล่อย

“บ้า!!ฉันแค่ห้ามคุณก็เท่านั้น กลัวเขาตายก่อน”

“เป็นห่วงผม”

“เป็นห่วงผู้ชายคนนั้นมากกว่า” ชายคนนั้นที่นอนสลบตอนนี้ถูกเจ้าหน้าที่เข้ามาดูอาการและหามส่งโรงพยาบาล เมื่อชายคนนั้นถูกส่งหามตัวส่งโรงพยาบาล ไทยมุ่งทุกคนต่างพากันแยกย้าย

“อย่าพูดว่าเป็นห่วงคนอื่นต่อหน้าผมนะ”

“อ๊ะ!!มือคุณเจ็บนิ” ริต้าเอื้อมมือไปจับมือหนาของกองทัพขึ้นมาดูบาดแผล เพราะแรงที่เขาซัดหน้าผู้ชายคนนั้นหลังมือแตกจนมือเลือดซึมออกมา

“ผมพูดกับคุณอยู่นะ”

“เข้าไปทำแผลก่อนคุณ” ริต้าไม่ได้ฟังคำพูดของกองทัพแม้แต่น้อย เธอจูงมือและดึงร่างสูงที่ทำหน้าบูดบึ้งเข้าไปภายในร้านของตัวเอง ก่อนที่เธอจะพากองทัพเข้ามานั่งภายในร้าน ก่อนจะรีบเดินไปหาอุปกรณ์ทำแผลให้กับเขา