ตอนที่ 1 สี่ปีที่แล้ว / ปฐพี
ตอนที่ 1 สี่ปีที่แล้ว / ปฐพี
ใครจะไปรู้ว่าเพลย์บอยที่เพื่อนๆ ต่างรู้จักกันดี เรื่องเที่ยวผู้หญิงนั้นปฐพีไม่เคยเป็นสองรองใคร ในบันดาเพื่อนของเขาทั้งสามคน มีนพเก้า พยัคฆ์ และปฐพีนั่นก็คือเขาเอง พวกเพื่อนๆ ต่างรู้จักนิสัยของเขาดี ว่าเขานั้นชอบซื้อกินและไม่ชอบผูกมัดกับผู้หญิงคนไหนทั้งสิ้น คู่นอนสำหรับเขาคือเรื่องสนุก
ซื้อกินพออิ่มแล้วก็ทางใครทางมัน แต่ใครจะไปรู้ว่า เขานั้นได้มอบหัวใจของเขาให้กับเด็กสาวคนหนึ่งไปตั้งนานแล้ว แต่ตอนนี้เธอยังไม่โตนี่สิ เขาก็เลยต้องปล่อยให้เธอไปใช้ชีวิตวัยสาวของเธอเสียก่อน
แต่คนอย่างเขาไม่มีทางให้เธอรอดสายตาของเขาแน่ ถึงเธอจะต้องไปเรียนไกลถึงกรุงเทพ ส่วนตัวเขานั้นอยู่ที่เชียงใหม่ แต่เขาก็มีวิธีให้เธออยู่ในสายตาของเขาได้ตลอดเวลาแหละน่า
“พี่ดิน...พ่อให้หนูนาเอาข้าวมาให้ค่ะ” เสียงใสๆของเด็กสาวที่คุ้นเคย เธอมักจะโดนพ่อของเธอใช้ให้เธอเอาข้าวมาส่งให้เขาที่บ้านพัก บ้านพักที่เป็นสำนักงานด้วย เป็นทั้งที่นอนและออฟฟิศทำงานในที่เดียวกัน ตั้งอยู่ในรีสอร์ท เป็นบ้านสองชั้นหลังใหญ่พอประมาณ ส่วนบ้านจริงๆของเขานั้น อยู่ในตัวเมือง มีคุณแม่อยู่กับน้องสาว นั่นก็คือปลายฟ้านั่นเอง
พ่อของหนูนา เด็กผู้หญิงที่เขาได้มอบหัวใจให้เธอไปนั้น ท่านทำงานเป็นพ่อครัวอยู่ที่รีสอร์ทที่นี่นั่นเอง
ปฐพีได้เจอกับหนูนาตอนที่พ่อของเธอมาทำงานที่นี่ ตอนนั้นเธออายุก็น่าจะประมาณ สิบเจ็ด สิบแปด ซึ่งอายุของปฐพีตอนนั้นก็ประมาณยี่สิบเก้าแล้ว เกือบจะเข้าเลขสามแล้ว ซึ่งก็ห่างจากหนูนาหลายปีพอสมควร
“เข้ามาสิวันนี้น้าชิตแกงอะไรให้พี่กินนะ” ปฐพีมองหนูนาอย่างนึกเอ็นดู เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก แต่แอ๊! หรือว่าเธอจะยังไม่โตกันแน่นะ หนูนาเด็กสาวคนนี้เขามองเท่าไหร่ก็ไม่มีเบื่อเลย หน้าตาสะสวย ผิวพรรณขาวใส ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ผมสีดำยาวถึงกลางหลัง อายุของเธอตอนนี้เธอกำลังโตเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว
“พี่ดินดูเอาเองเถอะ หนูนาไม่รู้ว่าพ่อเอาแกงอะไรใส่มาให้ หนูนาแค่มีหน้าที่ยกมาให้เฉยๆ” เธอตอบออกไปอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก แล้วก็ไม่ได้สนใจด้วย เธอก็แค่โดนใช้ให้ถือมาให้เฉยๆ
“ขอบใจมาก แล้วหนูนากินข้าวหรือยังล่ะ”
“กินแล้วค่ะ หนูนาไปก่อนนะคะ อยู่นานเดี๋ยวจะรบกวนเวลาทำงานของพี่ดินเปล่าๆ” หนูนาหมุนตัวกำลังจะเดินหันหลังออกจากหน้าประตู แต่แล้วเธอเหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ หันหลังกลับมา แล้วถามเขาว่า...
“พี่ดินเอามันไหมคะ” หนูนาเธอมักจะถามคำถามแบบนี้กับเขาบ่อยมาก แต่คำถามของเธอ เขากลับตีความหมายเป็นอย่างอื่น ก็เธอเล่นถามคำถามกำกวมแบบนี้ จะไม่ให้เขาคิดลึกได้ยังไง
แต่ปฐพีก็รู้แหละว่าเธอหมายความว่าอะไร เพราะเขาเห็นเธอถือถุงกล้วยทอดมันทอดติดมือมาด้วย บ้านของเธออยู่ในตลาด แล้วแม่ของเธอก็ขายกล้วยทอดมันทอดอยู่หน้าบ้าน เปิดร้านขายของชำด้วย
ปฐพีได้กินกล้วยทอดมันทอดของเธอบ่อยมาก เพราะคำถามที่เธอถามออกมา มันทำให้เขาเลือกที่จะตอบเธอว่า...
“เอา!” ถึงเขาจะเบื่อกินแล้วก็ตาม แต่ทุกครั้งที่เขาหยิบมันทอดที่เธอให้ไว้ขึ้นมาเคี้ยว เขาก็อดยิ้มไม่ได้ ถึงจะเบื่อแต่ก็รู้สึกว่ามันก็อร่อยดี
“หนูนาไม่ให้หมดนะคะ เดี๋ยวจะเอาไปแบ่งคนอื่นกินบ้าง” เขาก็เลยหยิบมาสองชิ้นจากในถุงที่เธอถืออยู่ แล้วก็แอบคิดว่า เธอจะไปถามคนอื่นแบบที่ถามเขาแบบนี้หรือเปล่านะ ถึงคนถามจะไม่ได้คิดอะไร แต่คนฟังมันแอบคิด โดยเฉพาะเขาเอง ก็สมองมันชวน…
“หนูนา...” เขาหยิบมันทอดหนึ่งชิ้น กล้วยทอดหนึ่งชิ้น มาวางบนจานใกล้ๆ แล้วก็เรียกชื่อเธอเบาๆ พอได้ยิน
“คะ” หนูนาตอบรับเสียงใส เธอกำลังคิดในใจว่าพี่ดินจะพูดอะไรกับเธอ
“จบม.หกแล้ว หนูนาได้ที่เรียนต่อที่ไหน” เขาถามเธอเพราะว่าอยากรู้ เพราะเขาไม่อยากให้เธอไปไหนไกล อยากให้เธอเรียนแค่แถวๆนี้หรือแค่ในตัวจังหวัดนี้ด้วยซ้ำ
“กรุงเทพค่ะ” คำตอบของเธอทำให้เขารู้สึกเซ็งขึ้นมาทันที
“ห๊ะ...กรุงเทพเลยเหรอ ทำไมไปเรียนไกลจัง จังหวัดบ้านเราก็มีมหาลัย” ปฐพีรีบพูดขึ้น เขาก็เป็นคนหนึ่งที่ได้ไปเรียนที่ไกลๆเหมือนกัน แต่เขาไม่อยากให้เธอไปนี่น่า
“ก็หนูนาสอบติดที่โน่นนี่คะ” เธอบอกกับเขา โดยที่เธอไม่ได้คิดอะไร สำหรับเธอก็เหมือนพี่น้องคุยกัน แล้วเขาก็เป็นเจ้านายของพ่อเธอด้วย เขาชอบชวนเธอคุยแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง เธอกับเขาก็เลยสนิทกัน บวกกับนิสัยของหนูนาที่มีอัธยาศัยดี พูดเก่งคุยเก่ง เธอก็เลยไม่รู้ว่าเขาแอบหวง เธอแค่คิดว่าเขาก็แค่เป็นห่วงเธอในฐานะคนรู้จักก็เท่านั้น
“แล้วมีเพื่อนไปด้วยหรือเปล่า” น้ำเสียงของเขานั้นเรียบๆ ฟังดูก็เหมือนพี่ชายที่กำลังเป็นห่วงน้องสาวนั่นแหละ
“มีไอ้ต่อไปด้วยคนนึงค่ะ” ต่อคือเพื่อนของหนูนาที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ชั้นอนุบาล แต่เป็นเพื่อนผู้ชาย สอบติดที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แล้วต่อก็ยังเป็นน้องชายของกันต์ เพื่อนของปฐพี ที่เปิดร้านอาหารอยู่อีกตำบลหนึ่ง คนละตำบลกับที่หนูนาอยู่
“ต่อน้องชายไอ้กันต์เพื่อนพี่น่ะเหรอ”
“ใช่ค่ะ”