บทที่3โฮสหล่อ

เบนยืนดูพนักงานเดินไปแจกนามบัตรให้หนุ่มโฮสได้ไม่ถึงห้านาที เขาก็เดินผ่านโต๊ะวีไอพีแล้วมองสาวๆจนไม่ทันสังเกตุเห็นคนเดินสวนมาก็ชนเข้าอย่างจัง~ผลั่ก!!~

"เดินยังไงไม่ดูไอ้บ้า!!" เธอเซถลาแล้วประคองตัวยืนมองคนชน ขณะเดียวกันเขายืนเต็มความสูงแล้วก้มหน้ามองคนตัวเล็กกว่า

"คุณเห็นผมแล้วทำไมไม่หลบ"

"ชิ!! ให้ตายสิ ไม่มีใครเหมือนพี่ลิตสักคน " ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อแดงยกยิ้มมุมปากทำให้ร่างสูงไม่ค่อยพอใจนัก

"แล้วผมไปเกี่ยวอะไรกับพี่ลิตของคุณไม่ทราบ คุณไม่มีสิทธ์เอาผมไปเปรียบเทียบ" ใบหน้าคมเข้มโน้มลงต่ำ ห่างกันแค่ปลายจมูกจนได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากร่างบอบบาง

" ฉันก็ไม่ได้อยากจะเปรียบ ก็มันจริง คุณไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย คุณชนฉัน คุณก็ต้องขอโทษฉันสิ อ่อ" เธอก้มลงเก็บนามบัตรที่ตกอยู่ใกล้เท้าร่างสูงขึ้นมาดู

"คุณเป็นโฮสเหรอ อืม..เข้าใจแล้ว เห็นฉันแต่งตัวซอมซ่อดูไม่มีเงินใช่มั้ยถึงได้หยาบคายกับฉัน ฉันมีเงินนะ ฉันซื้อคุณเท่าไหร่ว่ามา " เธอเหลือบตามองบนอย่างฉุนเฉียว

" ฮ่าๆๆ โฮสเหรอ ผมเนี้ยะนะโฮส "

"นายจะบอกว่านายไม่ใช่หรือไง นี่ไงนามบัตร ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ เท่าไหร่ว่ามา " เธอล้วงกระเป๋ากระโปรงยีนส์หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา ร่างสูงรวบมือเล็กไว้แล้วลากเธอออกจากบริเวณที่รายล้อมไปด้วยผู้คนจนถึงห้องห้องหนึ่ง ภายในห้องมีโซฟาตัวยาวและเคาร์เตอร์เครื่องดื่ม แถมยังมีเตียงขนาดสองคนนอน

"ปล่อย!! คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม ที่ไหนเนี้ยะ!! "

"เมื้อกี้คุณบอกว่าคุณจะซื้อผม "

"ใช่!! "

"คุณบอกว่าผมเป็นโฮส"

"นี่ไงนามบัตรของคุณ เอาคืนไป "

เบนมองเธอด้วยแววตาประหลาด รู้สึกตื่นเต้นผิดปกติ อีกทั้งยังไม่เคยเห็นผู้หญิงที่แต่งตัวรัดกุมมาเที่ยวคลับ จากที่ดูน่ารำคาญก็กลับดูมีเสน่ห์ขึ้นมาทันที ปกติผู้หญิงที่เห็นเขามักจะยอมง่ายๆเพียงแค่สบตาและไม่ต้องพูดอะไรมากก็เสร็จเขาแล้ว แต่ทว่าเธอแตกต่าง แถมยังเอาเขาไปเปรียบเทียบกับชายอื่น ทำให้เบนอยากรู้ว่าลิตคือใคร ทำไมถึงเอามาเปรียบเทียบกับเขาได้ เบนมองดวงหน้าเรียวเล็กดูสวย ร่างบอบบางผิวขาวอมชมพูใต้เสื้อผ้ารัดกุมแล้วยิ้มมุมปากจากผู้ชายร้ายๆก็กลายเป็นคนดี เอาใจเก่ง แลดูอบอุ่น

"คุณมองอะไร "

"มองคุณ ดูๆไป คุณสวยน่ารักดี มีใครเคยบอกคุณหรือเปล่า "

"มีสิ พี่ลิตบอกฉัน "

"เขาคงมีสายตาเดียวกับผม หรือไม่ก็รสนิยมตรงกัน ดื่มอะไรมั้ยครับ"

"ไม่ ฉันจะกลับไปหาเพื่อน"

"เพื่อนคุณไม่หายไปไหนหรอกครับ เอาเป็นว่าเมื้อกี้ที่ผมชนคุณผมขอโทษ " เขาพรายยิ้มแล้วเดินไปหยิบวิสกี้รินใส่แก้วมายื่นให้เธอ

"ให้ฉันดื่มเหรอ "

"ขอบคุณที่คุณเก็บนามบัตรเอามาให้ผม คุณคงมาเที่ยวที่นี่ครั้งแรก"

"อืม ฉันอยากเปิดหูเปิดตา ฉันไม่ได้เที่ยวแบบนี้บ่อยๆ ฉันมีลูกชายกำลังน่ารัก เหนือติดฉันมากเลยนะ และฉันก็รักเหนือมาก และก็รักพี่ลิตมาก… "

"พี่ลิตคงเป็นสามีคุณ "

"ใช่ ฉันคิดถึงพี่ลิตมากเลย เวลาที่ฉันเหงา พี่ลิตจะกอดฉัน ให้กำลังใจฉัน แต่ตอนนี้เค้าทิ้งฉันไปแล้ว ฮือ..." เธอร้องไห้ น้ำตาอาบแก้มเนียนใส ทว่าเบนไม่ได้รู้สึกแปลกใจเพราะถ้าเธอเสนอเงินซื้อหนุ่มโฮส เธอคงเหงาและอยากหาคนปลอบใจหรือรับฟังเป็นเรื่องธรรมดา เขาหยิบแก้ววิสกี้ออกจากมือเล็ก แล้วประสานแววตาเอ่อล้นหยาดน้ำด้วยความอ่อนโยน

"ผมจะกอดคุณ ให้กำลังใจคุณเหมือนที่สามีคุณทำ คุณอย่าเศร้าไปเลยครับ คุณมีผมอยู่ทั้งคน " เบนย่อตัวหัวเข่ายันพื้นแล้ววาดวงแขนสวมกอดร่างบางไว้พอกระชับ เขายกมือลูบแผ่นหลังบางเบาๆอย่างอบอุ่นรับฟังเธอ

"พี่ลิต มิ้นคิดถึงพี่ลิต ทำไมพี่ทิ้งมิ้นกับเหนือไป ไหนว่าเราจะอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูกไง ฮือ… " คนตัวเล็กพร่ำพรรณา แล้วก็เห็นสามีของเธอซ้อนกับร่างสูงตรงหน้า เธอซบหน้ากับลาดบ่ากว้าง เบนรู้สึกใจเต้นประหลาด เขาไม่เคยคิดฉวยโอกาสกับผู้หญิงสักครั้งถ้าผู้หญิงไม่ยอม แต่ทว่ากับผู้หญิงที่มีสามีลูกหนึ่งอย่างเธอ เขาอยากสัมผัส และเป็นครั้งแรกที่เขาอยากมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงที่มีครอบครัวแล้ว เบนจับลาดบ่าเล็กออกห่างเขายืนเต็มความสูง แล้วกวาดสายตาคมเข้มสำรวจดวงหน้าสวยใสเปื้อนน้ำตา ก่อนจะยื่นปลายนิ้วเกรี่ยหยาดน้ำออกจากนวลแก้มเนียน แววตาสองคู่ประสานเสมือนมีแรงดึงดูด มีมนต์สะกด ทันใดนั้นเบนก็แนบริมฝีปากทาบจูบกลีบปากนุ่มเบาๆแล้วค่อยๆหนักหน่วงขบเม้มดูดริมฝีปากสีสวยอย่างเร่าร้อน ตามด้วยสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวพันลิ้นเล็กอย่างว่องไวตะล่อมดื่มด่ำน้ำหวานปนรสแอลกอฮอล์อย่างหลงใหล และเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่กลับตอบสนองรสจูบของอีกฝ่ายคล้ายกับความฝันเห็นสามีอยู่ตรงหน้า