ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

ขณะที่แอนดี้กำลังอ่อนอกอ่อนใจกับนิสัยของน้องสาว เคลวินก็ส่งเสียงพร่ำพรรณนา ใส่จริตมารยาไปเต็มร้อย ด้วยถ้อยคำที่แอนดี้สุดจะทนฟังได้อีก ซ้ำคนรักของน้องสาวยังส่งยิ้มมาเย้ยหยันให้แอนดี้สุดจะระงับอารมณ์เดือดดาลของตน

“หุบปาก! ไอ้เคลวิน!” แอนดี้ขบกรามแน่น บันดาลด้วยโทสะกับคำฉอเลาะของพระเอกหนุ่ม หากไม่ติดว่าเขาต้องพาตัวน้องสาวกลับเข้าไปในงาน เขาได้พุ่งเข้าไปกระทืบมันจมเท้าไปแล้ว

“พี่แอนดี้ ปล่อยน้ำก่อนได้ไหม น้ำจะไปดูเคลวิน” มัลลิกาขอร้องพี่ชาย เพราะสงสารแฟนหนุ่มที่ต้องมาเจ็บตัวเพราะเธอ

“คนอย่างมันแค่นี้ไม่ตายง่ายๆ หรอก ไป! กลับเข้าไปในงานกับพี่ แล้วไม่ต้องไปสนใจไอ้กะล่อนคนนี้อีก” แอนดี้ลากน้องสาวเดินจากไปทันที โดยไม่สนใจฟังคำขอร้องของน้องสาว ทั้งที่แอนดี้เคยตามใจมัลลิกามาตลอด แต่ครั้งนี้ผู้เป็นพี่ชายไม่ยอมตามใจอีกแล้ว

“เคลวิน คุณกลับไปก่อนนะคะ แล้วหลังงานเลิกน้ำจะไปหาคุณที่คอนโด” มัลลิกาหันไปบอกแฟนหนุ่มที่ยืนซวนเซ โดยไม่รู้เลยว่าทุกอย่างมันคือการแสแสร้ง ฝ่ายเคลวินก็ลอบยิ้มสะใจที่แฟนสาวยังคงเชื่อเขามากกว่าพี่ชาย

ทางด้านแอนดี้ก็ก้มมองน้องสาวด้วยความหนักใจ เพราะเขาเพิ่งจะบอกให้เลิกคบหามัน แต่มัลลิกาก็ยังคิดจะไปพบมันที่คอนโดเสียอีก สันกรามหนาบนหน้าของผู้เป็นพี่ชายเลยกระตุกถี่ยิบด้วยความโมโหเมื่อมัลลิกายังดื้อรั้นไม่เลิก

ส่วนคนที่ทำให้แอนดี้โมโหจนอยากฆ่าคนก็เลิกเสแสร้งกับสิ่งที่แสดงออกไปทันทีเมื่อแฟนสาวลับตาไปพร้อมพี่ชาย เคลวิน ยกมือปาดเลือดมุมปากออกอย่างเชื่องช้าพร้อมรอยยิ้มสะใจ เจ็บตัวแค่นี้เพื่อแลกกับความไว้ใจของแฟนสาวที่ร่ำรวยล้นฟ้า มันคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม พระเอกหนุ่มแสยะยิ้มส่งท้ายก่อนจะพาตัวเองเข้าไปในรถเพื่อกลับไปหาความสุขกับหญิงสาวอีกคน ส่วนมัลลิกา เขาไม่มีวันปล่อยไปเด็ดขาด ตราบใดที่ยังไม่ได้เงินทองจากหล่อน

***********************

“พี่แอนดี้ ปล่อยน้ำนะ” หลังถูกพี่ชายพามายังลานจอดรถสำหรับผู้บริหารแทนการกลับเข้าไปในงานได้ไม่กี่นาทีมัลลิกาก็บอกเสียงขุ่น หน้าตาก็บอกบุญไม่รับ

“ยัยน้ำ เมื่อไหร่เราจะตาสว่างซะที แล้วนี่ยังคิดจะไปหามันที่คอนโดอีกหรือไง พี่บอกไปแล้วว่าให้เลิกคบกับมัน ทำไมถึงไม่ฟังกันบ้าง” แอนดี้ต่อว่าเสียงเข้ม พลางส่ายหน้าระอากับความดื้อรั้นเอาแต่ใจของน้องสาว

“พี่แอนดี้ต่างหากที่ตาไม่สว่างสักที แล้วน้ำจะบอกให้ว่าเคลวินไม่เคยเป็นแบบนั้น พี่ก็รู้ว่าการเป็นดารา มันก็ต้องแลกกับข่าวเสียๆ หายๆ แล้วน้ำก็เชื่อว่าเคลวินไม่มีวันทรยศต่อความรู้สึกของน้ำ เราสองคนรักกันด้วยใจจริง” มัลลิกาเถียงเสียงขุ่น

“ฮึ! รักกันด้วยใจจริง พี่ว่ามีแต่เรานั้นแหละที่หลงรักมันจนไม่ลืมหูลืมตา สักวันจะโดนมันหลอก แต่ตอนนี้อย่าเผลอปล่อยตัวไปให้มันเสียล่ะ ไม่งั้นเรานั่นแหละ ที่ต้องช้ำใจตาย เพราะผู้ชายปลิ้นปล้อนอย่างมัน” คนเป็นพี่โต้กลับอย่างหัวเสีย

“น้ำไม่ใช่คนใจง่ายนะพี่แอนดี้!” คนรักนวลสงวนตัวตอบกลับเสียงสะบัด มองค้อนพี่ชายหน้าคว่ำ

“ก็ดีที่รู้ตัว แล้วก็อย่าให้มันแตะต้องตัวเป็นอันขาดนะยัยน้ำ ไม่งั้นพี่จะตามไปเอาเลือดหัวมันออก หากมันคิดมาแตะต้องน้องสาวของพี่ แล้วก็รวมทั้งเราด้วย พี่จะให้คุณแม่จับขังให้เข็ด แล้วนี่จะกลับบ้าน หรือจะเข้าไปในงานพร้อมพี่” แอนดี้ว่าโดยใช้น้ำเสียงอ่อนลง เพราะรู้ดีว่าน้องสาวรักนวลสงวนตัวแค่ไหน ไม่งั้นคงถูกไอ้เคลวินจัดการไปตั้งแต่อาทิตย์แรกที่คบหากันไปแล้ว