6 มั่นใจแค่ไหน

ปรายฟ้าใช้โอกาสนี้สานสัมพันธ์กับเมฆินทร์อย่างจริงจัง เธอโทรหาเขา ส่งข้อความ และชวนเขาไปเที่ยวอยู่เสมอ เมฆินทร์เองก็รู้สึกดีกับปรายฟ้า เขาชอบความสวยงามและความีเสน่ห์ของเธอ

เมื่อเวลาผ่านไป ทั้งคู่ก็ตกลงเป็นแฟนกัน ปรายฟ้าเริ่มพูดถึงเรื่องที่เธอถูกแฟนเก่าตามรังควานทั้งที่ไม่เป็นความจริงเพราะคุณไฟโรจน์สั่งให้ลูกน้องไปจ้างมือปืนมาเก็บคนบนเรือจนครบหมดแล้ว และเธอยังอ้างว่าอยากไปอยู่กับเมฆินทร์ที่เกาะมายา เธออ้างว่าเธอรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขา และอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่บนเกาะ

คุณไพโรจน์เฝ้าจับตาดูความสัมพันธ์ของทั้งคู่อย่างใกล้ชิด เขาพอใจที่บุตรสาวคบหากับคนมีฐานะและรู้จักทำมาหากิน แต่ในขณะเดียวกันก็มีความกังวลใจว่าลูกสาวจะไปใช้ชีวิตลำบากบนเกาะ หากปรายฟ้าตัดสินใจไปอยู่กับเมฆินทร์ในอนาคต

อย่างไรก็ตาม ผู้เป็นบิดาก็ไม่อยากขัดใจบุตรสาวมากนักเพราะปรายฟ้าขาดแม่มาตั้งแต่เด็ก ๆ ก่อนจะสังเกตเห็นว่าลูกสาวมีความสุขเมื่ออยู่ใกล้ ๆ กับเมฆินทร์ เขาจึงเลือกที่จะเฝ้าดูความสัมพันธ์ของทั้งคู่ต่อไป โดยหวังว่าเมฆินทร์จะสามารถดูแลปรายฟ้าได้เป็นอย่างดี

เมฆินทร์รู้สึกสงสารปรายฟ้า และอยากจะปกป้องเธอ เขาจึงตัดสินใจไปขอเธอแต่งงานกับคุณไพโรจน์

“คุณพ่อครับ ที่ผมมาวันนี้เพราะผมตั้งใจจะมาขอแต่งงานกับปรายฟ้าครับ ผมรักปรายฟ้าจริงๆ นะครับ แล้วก็อยากจะแต่งงานเธอ ปรายฟ้าเป็นคนพิเศษสำหรับผมมากๆ และผมสัญญาว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ครับ"

ไพโรจน์มองหน้าเมฆินทร์ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย

“คุณแน่ใจเหรอว่าคุณรู้จักลูกสาวผมดีพอแล้ว”

“ครับ” เมฆินทร์ตอบ

“คุณรู้ไหมว่าการแต่งงานกับลูกสาวผม มันไม่ง่ายเลยนะ” ไพโรจน์พูด

“ผมรู้ครับ” เมฆินทร์ตอบ

“แต่ผมก็พร้อมที่จะเผชิญกับทุกอย่าง”

ไพโรจน์เงียบไปสักพัก ก่อนจะถอนหายใจยาว

“ในเมื่อลูกสาวผมต้องการคุณ ผมก็ไม่ขัดขวางหรอก แต่คุณไม่ควรเอาลูกสาวผมไปอยู่ด้วย”

“ทำไมละครับ คุณพ่อ” เมฆินทร์ถามด้วยความไม่เข้าใจ

“ก็แล้วทำไมลูกสาวของผมต้องไปอยู่กับคุณด้วยล่ะ” ไพโรจน์ถามเพราะรู้นิสัยลูกสาวของตัวเองดี

“แต่ผมรักปรายฟ้าและพร้อมจะดูแลเธอทุกอย่างนะครับ” เมฆินทร์รีบบอก

“ถ้าคุณรู้จักลูกสาวผมดีพอ คุณจะไม่พูดแบบนี้”

“คุณคิดว่าบนเกาะนั่นจะทำให้ลูกสาวของผมมีความสุขได้เหรอ” เมฆินทร์เงียบไปชั่วขณะ คุณไฟโรจน์ถอนหายใจยาว ก่อนจะเอ่ยขึ้น

“แต่ในเมื่อลูกสาวผมต้องการคุณ ผมก็จะไม่ขัดหรอก”

“ขอบคุณครับ” เมฆินทร์พูด

หลังจากพิธีแต่งงานที่จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ณ โรงแรมหรูของคุณไพโรจน์ ปรายฟ้าก็ย้ายไปใช้ชีวิตคู่กับเมฆินทร์บนเกาะมายา ชีวิตบนเกาะที่เงียบสงบและห่างไกลจากแสงสีของเมืองหลวงช่างแตกต่างจากสิ่งที่ปรายฟ้าเคยสัมผัสมาโดยสิ้นเชิง

บ้านพักของเมฆินทร์บนเกาะมายาเป็นบ้านไม้สองชั้นที่สร้างขึ้นอย่างเรียบง่ายแต่แข็งแรง ท่ามกลางสวนมะพร้าวและป่าไม้เขียวชอุ่มที่ทอดยาวไปจนสุดสายตา เสียงคลื่นกระทบฝั่งและเสียงนกร้องเป็นเสียงเพลงที่ขับกล่อมชีวิตประจำวันของคนที่นี่

ชีวิตบนเกาะไม่ได้ราบรื่นเสมอไป ปรายฟ้าต้องเผชิญกับความเหงาและความเบื่อหน่ายเมื่อเมฆินทร์ออกไปดูแลธุรกิจรังนกของเขา อีกทั้งเอมอรพอเปิดเทอมเธอก็เข้ามาเรียนที่มหาลัยกรุงเทพ ทำให้ปรายฟ้าต้องอยู่ตามลำพังในช่วงกลางวัน และเธอก็ไม่คุ้นเคยกับการอยู่คนเดียวในสถานที่ที่เงียบสงัดเช่นนี้ ทำให้ปรายฟ้าคิดถึงเพื่อนฝูงและชีวิตสังคมที่เคยมี

เมฆินทร์สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของปรายฟ้า เขาพยายามหาเวลาวันหยุดอยู่กับเธอให้มากขึ้น พาเธอไปชมความงามของเกาะ พาเธอไปดำน้ำดูปะการัง และเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตบนเกาะให้เธอฟัง แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น

“คุณไม่ชอบชีวิตที่นี่เหรอ” เมฆินทร์ถามขณะที่ทั้งคู่กำลังนั่งชมพระอาทิตย์ตกดินบนหาดทราย

“ฉันแค่เป็นห่วงคุณพ่อค่ะ” ปรายฟ้าหยุดพูด เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกของเธออย่างไร

“คุณกลับไปเยี่ยมท่านบ้างก็ได้นี่ครับ” เมฆินทร์พูดต่อ

พอวันรุ่งขึ้นเขาก็ให้ลูกน้องไปส่งที่เธอที่กระบี่ แต่เธอก็ออกเดินทางไปกับเพื่อนของเธอต่อ หลังจากนั้นลูกน้องก็กลับมารายงานเมฆินทร์ เขาไม่ได้ว่าอะไร เพราะคิดว่าเธอคงอยากจะปลดปล่อย

ปรายฟ้าคิดถึงแสงสีและความสนุกสนานในเมืองหลวง หลังจากนั้นเป็นต้นมาเธอก็เริ่มออกเดินทางจากเกาะบ่อยขึ้นโดยอ้างว่าไปเยี่ยมบิดาทุกครั้ง ซึ่งช่วงหลัง ๆ มานี้ เมฆินทร์ก็สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของปรายฟ้า จนรู้ว่าเธอคงไม่ชอบชีวิตบนเกาะ แต่เขาก็หวังว่าเธอจะให้โอกาสชีวิตคู่สำหรับเขา