บทที่ 5 พลีกาย

บทที่ 5 พลีกาย

แต่ละวันผ่านไปอย่างมีความสุขมากขึ้นสำหรับเอมอร ท้องของเธอใหญ่ขึ้นเพียงเล็กน้อยถึงแม้จะแปดเดือนแล้ว สาธรก็มักจะมีชุดคลุมท้องสวยๆ ติดมือมาฝากเสมอจนเธอใส่ไม่ทัน เขาทำตัวดีขึ้น ให้เกียรติเธอในฐานะภรรยา กลับบ้านเร็วขึ้น ถ้าต้องกลับดึกก็จะบอก และเขาไม่เคยพาผู้หญิงมานอนที่บ้านหลังนี้อีกเลย

“คุณอรมีแขกมาขอพบครับ”

“ใครจ๊ะพี่ชื่น?” เอมอรวางผลส้มที่เตรียมจะคั้นลงในตะกร้า

“คุณสาธิตครับ”

“...เขามาหาคุณธรกระมังพี่ชื่น” เขาหายหน้าไปหลายเดือน แรกๆ เธอก็นึกถึงเขาอยู่บ่อย ๆ แต่หลังๆ มานี้เธอลืมเขาสนิทใจและคิดถึงแต่สาธรอยู่เสมอ เพิ่งมานึกถึงเขาอีกครั้งก็ตอนได้ยินชื่อนี่แหละ

“ท่านบอกว่ามาหาคุณครับ” ชื่นตอบอย่างมั่นใจ เพราะทีแรกเขาก็คิดว่าฟังผิดจึงถามย้ำไปอีกรอบ คำตอบก็ยังคือเธอเหมือนเดิม

“เขามากับใคร?”

“ฉันมาคนเดียว” สาธิตตอบ

เอมอรและชื่นต่างหันไปทางต้นเสียงด้วยความตกใจ มองหนุ่มใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าห้องครัว หญิงสาวประจันหน้ากับเขาในระยะห่าง

“คุณท่าน!” เสียงที่คิดว่าตะเบ็งออกไปแท้จริงเพียงแค่กระซิบแผ่วเบา

“เธอท้อง!” เห็นเธอชัดๆ สาธิตถึงกับผงะในตอนแรก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นดีใจแล้วก้าวเท้าไปหาเธออย่างรวดเร็ว “ลูกของฉันใช่ไหม?”

หญิงสาวได้แต่อ้ำอึ้งเพราะจับต้นชนปลายไม่ถูกกับการจู่โจม

ชื่นค่อยๆ ถอยฉากออกไปอย่างนิ่มนวลไม่อยู่เป็นส่วนเกิน เขาไม่ใช่คนโง่พอที่จะจับต้นชนปลายไม่ถูก มันเร็วเกินไปถ้าจะให้เชื่อว่าเจ้านายคือพ่อของลูกเธอ

ออกมาถึงหน้าบ้านก็เห็นเจ้านายเดินหน้าเครียดเข้ามา พร้อมกับลูกน้องอีกสามคน หนึ่งในนั้นมีไอ้เชยอยู่ด้วย ทำให้ชื่นรู้ทันทีว่าทำไมนายเขาถึงกลับมาแต่หัววันแบบนี้

“อยู่ในครัวครับนาย” ตั้งใจจะเล่าให้มากกว่านี้ แต่นายของเขาก้าวยาวๆ ผ่านไปอย่างรวดเร็วแล้ว

“เป็นไงบ้างวะไอ้ชื่น?” เชยกระซิบถามเพราะไม่อยากให้ลูกน้องคนอื่นรู้เรื่องมากเหมือนพวกตนสองคน

“ไม่รู้ว่ะ กูออกมาก่อน ตั้งใจจะบอกให้มึงไปตามนายอยู่พอดี”

“กูไปตั้งแต่เห็นท่านลงจากรถแล้วไอ้ชื่น โชคดีที่นายอยู่ที่คาเฟ่” เพราะคาเฟ่อยู่ห่างจากที่นี่แค่ไม่กี่กิโล ซิ่งรถเครื่องไปไม่กี่นาทีก็ถึง แต่ถ้าเป็นที่บ่อนใหญ่ก็ไกลออกไปเกือบข้ามจังหวัด..

สาธรชะลอฝีเท้าเมื่อใกล้ถึงห้องครัว ใจเต้นรัวเหมือนกำลังมาจับผิดเมียกับชู้ ความกลัวทำให้เขาเลือกที่จะแอบฟังอยู่ด้านนอก ไม่กล้าเสนอหน้าเข้าไปเรียกร้องสิทธิ์ความเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย

“คุณคือคนที่ฉันชอบแต่เขาคือคนที่ใช่สำหรับฉัน ระหว่างคนที่ใช่กับคนที่ชอบ สำหรับฉันแล้วคนที่ใช่เขาจะรักฉันไปตลอดชีวิต และฉันคิดว่าจะอยู่กับเขาได้ตลอดชีวิตเหมือนกัน คุณท่านกลับไปเถอะค่ะ อรไม่ได้ท้องกับคุณท่านแต่ฉันท้องกับคุณธรต่างหาก”

สาธิตมองหาความลังเลในดวงตาฉายแววเด็ดเดี่ยวคู่นั้น จากเด็กสาวที่อ่อนต่อโลกกลายเป็นเข้มแข็งขนาดนี้ได้ยังไง

“เธอท้องกี่เดือนแล้ว?”

“ปะ” คำว่าแปดยังไม่ทันหลุดออกจากปากจนหมดก็ถูกเสียงเข้มๆ เสียงหนึ่งขัดขึ้นมาก่อน

“เจ็ดเดือน พี่ถามทำไม?” สาธรเดินเข้าไปและตอบคำถามเสียเอง เขาเดินมายืนข้างๆ เมียรักแล้วโอบเอวเธอไว้ ฝ่ามือกระชับที่ข้างท้องลูบไล้ไปมาเบาๆ เหมือนปกติที่เคยทำ

“คุณธรกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?” รู้สึกลำบากใจกับเหตุการณ์นี้แต่ก็อุ่นใจที่เขากลับมา

“เพิ่งมาถึง ไม่เห็นคุณคอยเอาใจเหมือนทุกครั้ง นึกว่าพักผ่อนอยู่บนห้องก็เลยจะแวะมาหาเบียร์เย็นๆ ดื่ม ถึงได้รู้ว่าคุณมีแขก..” เหล่ไปทางพี่ชาย “อยู่ในครัว เราไปคุยกันที่ห้องรับแขกดีกว่าพี่ธิต ไปจ้ะอร” บอกพี่ชายแล้วจึงหันมาชวนภรรยา โอบเอวเดินไปด้วยกันไม่สนใจพี่ชายที่ยืนเป็นใบ้อยู่ที่เดิม..

สาธรนั่งลงข้างๆ ภรรยา วาดวงแขนวางพาดกับโซฟาที่เธอนั่งอยู่ บ่งบอกให้พี่ชายรู้ว่าเธอเป็นของเขา

“พี่จะกลับตอนไหน?”

สาธิตยังไม่ทันหย่อนก้นลงด้วยซ้ำ น้องชายตัวดีก็ทำท่าเหมือนจะไล่ให้พ้นจากบ้านซะแล้ว

“ฉันมีธุระต้องคุยกับอรเค้า” ยังคุยกับเธอไม่รู้เรื่องเขาไม่กลับเด็ดขาด

“มีธุระอะไรกับเมียผม ทางที่ดีพี่อย่ามาที่นี่ดีกว่า เดี๋ยวเมียพี่ตามมาเห็นเธอเข้าจะเป็นบ้าขึ้นมาอีก”

“มันเรื่องอะไรของมึง! กูจะคุยกับเมี!”

“เมียผมต่างหาก!” สาธรตะคอกกลับก่อนที่พี่ชายจะพูดจบ “อรเป็นเมียผม! เด็กในท้องนั่นก็ลูกผมพี่จำใส่สมองไว้ด้วย!”

“นี่แกสองคน..” ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเร็วขนาดนี้ เขาฝากปลาย่างเอาไว้กับแมวงั้นเหรอ เขาประเมินผิดไปจริง ๆ ไม่คิดว่าน้องชายจะกล้ายุ่งกับเอมอร เพราะรอบกายของเขารายล้อมไปด้วยหญิงสาวหลากบุคลิก หาใช้ง่ายกว่าหาดินสอปากกาเสียอีก

สาธิตทิ้งตัวลงนั่งเหมือนคนสิ้นเรี่ยวแรง ยกมือค้ำศีรษะที่หนักอึ้งไปด้วยความเครียดเอาไว้

“คุณท่านกลับไปเถอะค่ะ ที่นี่ไม่มีเอมอรคนนั้นอีกแล้ว ที่นี่มีแต่เอมอรคนที่เป็นภรรยาของคุณธรเท่านั้น” มือบางเกาะเกี่ยวรอบเอวของสาธรเอาไว้ แนบหน้ากับอกแกร่งเหมือนรักเขาหนักหนา แต่ความจริงแค่ต้องการแสดงละครตบตา

สาธรรู้สึกถึงแรงจิกของนิ้วมือหญิงสาว เธอคงฝืนความรู้สึกมากที่ต้องทำแบบนี้ต่อหน้าคนที่รัก ถึงแม้จะรู้ว่าเธอไม่ได้รักเขาเลยแต่เขาก็พอใจ เธอไม่จำเป็นต้องรักเขาขอแค่เขาได้รักและอยู่กับเธอแบบนี้ทุกวันก็พอแล้ว

‘คุณคือคนที่ฉันชอบ แต่เขาคือคนที่ใช่สำหรับฉัน ฉันจะอยู่กับเขาตลอดชีวิต’

คำพูดของเธอดังก้องอยู่ในหัวใจ.. ถึงเขาจะเป็นผู้ชายที่เธอรัก แต่ฉันจะเป็นผู้ชายที่รักเธอ ชายหนุ่มบอกเธอด้วยเสียงกระซิบจากหัวใจ

สาธิตมองหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียคนหนึ่ง กำลังกอดน้องชายของเขาต่อหน้าต่อตาด้วยความรู้สึกเจ็บปวด ความรู้สึกแบบนี้สินะที่จันทราได้รับจากเขาบ่อยครั้ง ความรู้สึกของการถูกทรยศหักหลัง

ไม่มีคำกล่าวลาใด ๆ จากปากของสาธิต เขาเพียงแต่ลุกและเดินจากไปเงียบๆ พร้อมความรู้สึกเจ็บปวด คนอย่างเขาจะทำอะไรได้มากกว่านี้ รักแล้วอย่างไร สุดท้ายเขาก็อยู่กับเธอไม่ได้ เพราะผู้หญิงที่เขาต้องอยู่ด้วยคือจันทรา