บังเอิญเป็นเสือ 1 - รับบทแม่

“อะไรนะคะ แม๊!” เสียงของดาราสาวไอรดากรี๊ดสนั่นลั่นหูในคอนโดสุดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา เพียงเพราะผู้จัดละครจะยื่นบทละครใหม่ล่าสุดให้เธอ แต่เธอจะไม่ปฏิเสธเลยสักนิด ถ้าบทที่ว่านั่นเป็นบทนางเอกเหมือนทุกครั้งที่เธอได้รับ

แต่…ขอโทษหากแต่ครั้งนี้มันคือบทแม่!

ไอย์-ไอรดา ดาริวงศ์ อายุแค่25ปี เธอเข้าวงการมาตั้งแต่อายุ16 ปี ผ่านงานโฆษณาเอย งานถ่ายแบบเอย จนถึงเคยกวาดรารางวัลงานแสดงมาได้เกือบแทบทุกสาขา

แต่ก็อย่างว่าเมื่อปัจจจุบันมีดาราหน้าใหม่โผล่มาเป็นดอกเห็ด ไหนจะดาราเด็กเส้น ไหนจะดาราไฮโซ แล้วไหนจะดาราหน้าใหม่ที่ต่างก็กล้ารับบทหนัก ๆ ชนิดเล่นจริง จูบจริง โนสแตนอินโผล่มานับไม่ถ้วน เพราะงั้นสำหรับดาราที่ไม่ยอมแม้แต่จะยอมรับบทจูบจริง หรืองานแสดงที่เปลืองตัวที่โชว์วับ ๆ แวบ ๆ อย่างเธอจึงไม่แปลกที่งานจะหดหายลงเรื่อย ๆ และบทที่เหมาะสมกับการแสดงแบบขีดจำกัดแบบเธอก็เห็นจะมีแต่บทแม่เท่านั้นแหละ

“โลกมันเปลี่ยนไปแล้วนะยายไอย์ หล่อนจะมาเล่นตัวแบบนี้ไม่ได้”

เสียงมาดามแอปเปิ้ลที่เป็นผู้จัดการส่วนตัวกรอกเสียงมาตามสาย

“โธ่มาดามค่ะ หนูยังไม่เคยมีลูกแล้วหนูจะไปรับบทเป็นแม่คนได้ไง เอาแค่สามีเถอะหนูก็ยังไม่เคยมี" ไอรดาโอดครวญเสียงอ่อน

“ฉันรู้ย่ะ ขนาดแฟนเป็นตัวเป็นตน หรือคนในวงการหล่อนก็ไม่เคยคบ”

“ก็แหมมีแต่เสือสิงห์กระทิงแรดนี่คะเจ้ก็รู้" ไอรดาพูดไปพลางถอนหายใจไป "แล้วอีกอย่างไอย์อะสายธรรมะชอบเข้าวัด บวชชีพราหมณ์ ไอย์ไม่มีเวลาไปดินเนอร์อะไรแบบนั้นหรอก อีกอย่างจะให้ไปจูบกับคนไม่แฟน ยี้ขนลุก”

ปลายสายถึงกับกรอกตาบนเมื่อได้ยินดาราสาวอย่างไอรดาพูดจบ ก็เพราะเจ้าหล่อนเป็นแบบนี้ระยะหลังถึงไม่ค่อยมีงาน จะเรียกว่าเป็นดาราที่มีความอินโทรเวิร์ดสูงก็ใช่

“ใช่ไง ก็เพราะหล่อนแอฟใสเกินไป ดารายุคใหม่มันต้องเซ็กซี่นิด ๆ ยอมเปลืองตัวหน่อยๆ จะอีแค่กอดกันธรรมดาแล้วจะจูบทีต้องใช้มุมกล้องมันหมดสมัยแล้ว”

“เฮ้อ ไอย์รับไม่ได้มาดาม เห็นทีรอบนี้ไอย์คงจะได้ออกจากวงการจริง ๆ แน่หนนี้”

“สรุปคือบทแม่หล่อนก็ไม่รับ บทตัวอิจฉาหล่อนก็ไม่เอา แล้วหล่อนจะปล่อยให้ชื่อเสียงที่หล่อนสะสมมาตลอดสิบปี เลือนหายเป็นดาราตกอับว่างั้น”

“ไอย์ว่าจะลงทุนทำธุรกิจ”

“ที่หล่อนโดนโกงไปรอบที่เจ็ดอะเหรอ ไม่สินับผิด รอบที่เก้าต่างหาก” มาดามแอปเปิ้ลทำท่านับมือ ก่อนจะกรอกตาบนอีกรอบ ครั้นอยากจะหาทางช่วยไอรดาก็อยากช่วย เพราะเธอก็เคยทำเงินให้เขามหาศาล แต่ก็อ่อนอกอ่อนใจกับความใสซื่อของนางที่ไม่ปรับตัวเข้ากับยุคสมัยเอาใส่เลย

ส่วนเรื่องเรียนมหาวิทยาลัย เธอก็แทบจะไม่ได้เรียนปกติเหมือนชาวบ้านเขา จะมีก็แค่ลงเรียนแบบออนไลน์เอาไว้แล้วรอไปสอบเท่านั้น

ไม่ต้องถามเลยว่ามันสมองอย่างไอรดาจะเรียนจบมาได้ไง เธอจำได้แต่บทละครเท่านั้นแหละแต่ถ้าเป็นตำราเรียนแทบไม่ต้องพูดถึงผ่านFมาได้นี่แทบจะเรียกว่าเป็นบุญแล้ว

“ยายไอย์ฟังเจ้นะ ขนาดหล่อนทำธุรกิจหล่อนยังโดนโกงมาจนนับไม่ถ้วน แล้วถ้าหล่อนออกมาทำธุรกิจเต็มตัว เจ๊ว่าหล่อนเจ๊งแน่” มาดามเตือนด้วยความหวังดี แต่คนฟังอยากไอรดาเจ็บจี๊ด

“แล้วมาดามว่าหนูควรทำยังไงดีก็ไอย์ไม่อยากรับบทแม่นี่ สู้ให้ไอย์หาทางออกจากวงการสวย ๆ ดีกว่า แบบให้คนจดจำไปเลยว่าไอย์เป็นนางเอกที่เคยดังมาก ๆ ดีกว่าให้คนจำให้ว่าไอย์เป็นดาราตกอับ”

“หล่อนมีเงินมากพอที่จะใช้เงินเก่าเก็บไปตลอดชีวิต?”

“แต่ไอย์ก็พอมีเงินเก็บนะ”

“แล้วมันจะไม่หมดเนอะ?”

“โธ่มาดามอะ”

“เฮ้อ ฉันละอ่อนอกอ่อนใจกับหล่อนจริงยายไอย์?”

“ดาราสาวชื่อดังลาออกจากวงการไปบวชชี ฟังดูดีไหมเจ๊” ไอรดาออกความเห็นด้วยสมองอันน้อยนิดของเธอ

“ยัยไอย์!”

“ค่ะเจ๊ มันฟังแล้วดูดีมากๆ เลยใช่ไหมคะ” ไอรดาเอ่ยเสียงใสค่อนข้างจะมั่นใจกับความคิดอันล้ำเลิศที่กลั่นออกมาจากมันสมองของตัวเอง

“ฉันละหัวจะปวดกับหล่อน เฮ้อ…อย่างหล่อนนะน่ะ เจ๊ว่าไปหาจับไฮโซรวย ๆ แล้วแต่งงานดีที่สุด”

“จับไอโซ! อู้ว์” ไอรดาอึ้งกับความคิดของมาดามเพราะแน่นอนว่าเรื่องนี้ไม่เคยอยู่ในหัวเธอเลยด้วยซ้ำ

“ใช่ ออกจากวงการสวย ๆ ประมาณดาราสาวชื่อดังออกจากวงการเพราะเข้าพิธีวิวาห์กับไฮโซหนุ่มรูปหล่อ เห็นมั้ยฟังดูเข้าท่ากว่าดาราสาวตกอับตั้งเยอะ”

“เอ่อ..แต่…ไม่ไหวอะมาดาม หนูกลัวจะกลายเป็นข่าวว่าดาราสาวชื่อดังกลายเป็นของเล่นไฮโซมากกว่า” ไอรดาส่ายหน้าเธอก็พอรู้ตัวเองอยู่บ้างว่าไม่ค่อยทันคน คล้าย ๆ กับโง่นะแหละแต่เธอแค่ไม่จะอยากยอมรับ

“งั้นเจ๊จะสกรีนให้ หาคนที่ดูดีๆ ดูสุภาพประวัติไม่ค่อยด่างพร้อยเรื่องผู้หญิง”

“แต่ผู้ชายดี ๆ มีแต่ในนิยายนะคะเจ๊”

“อย่างพระอภัยมณีที่มีเมียเป็นสิบอะนะ หรืออย่างขุนแผนดีหรือยะหล่อน”

“แหะ แหะ”