EP.1

บทเรียกน้ำ

“หืม... แฉะรอแล้วนี่”

“บอส... อย่าค่ะ”

“อย่าช้าใช่ไหม”

“อะ! บอส...”

“หืม... ชุ่มฉ่ำ ตอดนิ้วดีเหลือเกิน”

เสียงทุ้มพร้อมนิ้วที่สอดแทรกทำให้หล่อนต้องเขย่งปลายเท้าและเกาะเกี่ยวร่างเขาไว้แน่น เขาทำให้หล่อนลุ่มหลงนิ้วร้อนๆ จนห้ามปรามเขาไม่ไหว หล่อนอยากบอกเขาในสิ่งที่คิด แต่คนหล่อทำให้ทุกสิ่งมืดดับไป เวลานี้หล่อนต้องการให้เขาสอดใส่อีกแล้ว

“อ้า... บอสขา...”

หล่อนเอนร่างซบอกปล่อยให้เขาสอดใส่นิ้วเข้าออกในร่องเร็วรี่ และเมื่อเขากระดิกนิ้ว หล่อนก็ดิ้นพล่าน

“บอสขา... อ้า... บอสขา... ซี้ด... เสียว...”

นิ้วแกร่งแยงลึกสลับกับกระดิกงอของเขาเพิ่มจำนวนเป็นสอง ก่อนจะเพิ่มเป็นสามให้หล่อนได้แต่ร่ำร้องด้วยความเสียวไม่จบสิ้น แต่แล้วความเสียวก็ชะงักเมื่อเขารั้งนิ้วออก

ทว่าไม่นานความเสียวก็ท่วมท้นทั้งๆ ที่เขาไม่ได้แยงนิ้วใส่ร่องหล่อนด้วยซ้ำ แต่บอสสุดหล่อกลับเคลื่อนนิ้วขึ้นมาแตะปากตัวเอง นำความฉ่ำเยิ้มของหล่อนเกลี่ยไล้ที่ริมฝีปากของเขา ดูดเลียกลืนกินเอาหยาดฉ่ำอย่างเอร็ดอร่อย

เขาทำให้หล่อนสั่นเพราะนั่นจะต่างอะไรกับเขากำลังดูดเลียร่องฉ่ำน้ำของหล่อนไม่หยุด แต่ยังไม่หมดแค่นั้นเมื่อนิ้วเคลื่อนขึ้นมาแยงใส่ปาก หล่อนก็รีบผวาอ้ารับเอานิ้วเยิ้มน้ำลายผสมกับน้ำของหล่อนดูดดุนทันที

เย็นแล้วแต่ ‘ฝนทิพย์’ ยังไม่กลับบ้านทั้งที่เป็นเวลาเลิกงานนานแล้ว และเวลานี้ ‘สรัล’ สามีของหล่อนก็น่าจะกลับถึงบ้านเรียบร้อยแล้วด้วย

ดวงตาสวยหวานเจือไปด้วยหยาดน้ำเครือคลอยามมองผ่านช่องกระจกลงไปยังท้องถนนด้านล่าง ที่นี่เป็นชั้นที่ 29 ของอาคารสำนักงานขนาดใหญ่ใจกลางมหานคร ทำให้หล่อนเห็นความเจริญรุ่งเรืองของเมืองกรุงได้โดยกว้าง หากแต่ความเจริญทางด้านวัตถุไม่อาจทำให้ความเจริญทางใจของใครบางคนสูงส่งได้เลย มีแต่ต่ำลงตามสิ่งกระทำ

ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวดหัวใจจนต้องกัดปากสะกดกลั้นความเจ็บร้าวที่มีเพียงหล่อนเองเท่านั้นที่รับรู้ได้

น้ำตาที่รื้นเอ่ออยู่ที่หน่วยตาจวนเจียนจะล้นออกมา แต่หล่อนกลับแหงนหน้ามองฟ้าสีเทาที่เริ่มมืดลงตามเวลาที่เดินไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง

เวลาเดินหน้าแต่หล่อนกลับจมดิ่ง ไม่อาจเดินพ้นจากวังวนนี้ได้ กะพริบตาถี่ๆ ขับไล่หยาดน้ำตาให้ไหลย้อนสู่ภายใน เมื่อสิ่งที่ต้องระลึกไว้ก็คือ หล่อนทำตัวเองแท้ๆ

เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ก่อน ความผิดพลาดที่หล่อนห้ามใจไม่ได้

จิตฝ่ายต่ำที่หล่อนปล่อยให้มันเตลิดจนเกินจะควบคุม

‘อูย... คุณฝนครับ ร่องคุณแน่นเหลือเกิน โอย... แค่นิ้วคุณยังตอดผมแน่นขนาดนี้ ถ้าเป็นดุ้น โอย... ผมไม่อยากคิดว่าจะแน่นแค่ไหน’

‘บอสคะ! อย่าค่ะ อย่าทำกับฝนแบบนี้ บอส... อะ! บอสคะ! อ้า... อย่าค่ะ!’

‘อย่าอะไร คุณแฉะขนาดนี้ คุณอยากให้ผมเอาไม่ใช่เหรอ นี่ไง ผมจะเอาคุณแล้ว ผมจะกระแทกให้คุณหุบขาไม่ลงไปสามวันเลย’

‘อ้า... ไม่นะคะ บอส... อ้า...’

เสียงกระเส่าสั่นห้ามของหล่อน ไม่ต่างจากน้ำมันที่ราดรดบนกองไฟที่กำลังลุกโหมกระพือ เพราะนั่นจะต่างอะไรกับเสียงเร่งเร้าให้เขาทำให้เร็วกว่านั้นอีก เมื่อหล่อนบิดกายดิ้นรนเพราะความเสียวไปทั้งร่าง และยังยอมให้เขาพาหล่อนทะยานขึ้นไปบนโต๊ะทำงาน ให้เขาแหย่นิ้ว ล้วงเข้าไปในร่องฉ่ำ แยงแหย่ สอดนิ้วเข้าๆ ออกๆ จนหล่อนดิ้นพล่านครางกระเส่าไม่ขาดปาก เพราะสัมผัสเร่าร้อนสะท้านหัวใจแบบนี้ หล่อนไม่เคยพานพบมาก่อน แค่เขาแตะหล่อนก็ฉ่ำไปถึงหัวใจ

ฝนทิพย์สะอื้นฮึกฮักทั้งที่ขับไล่หยาดน้ำตาไปแล้ว ไม่อาจโทษได้ว่าเป็นความผิดของบอสเพราะทั้งหมดนั้นเกิดจากหล่อนเอง

หล่อนไม่ควรคิดทำงานล่วงเวลาเพื่อให้งานเสร็จไวขึ้น ไม่มีความจำเป็นใดๆ เลย นอกเสียจากหล่อนต้องการให้ ‘มิสเตอร์ไรอัน แอสเธอร์’ เจ้านายสุดหล่อของหล่อนได้ชื่นชม

หล่อนจะอยากให้เขาชื่นชมไปทำไมกัน ถ้าไม่ใช่เพราะหล่อน... อยาก!

หล่อนไม่ควรคิดแรด! คิดอ่อยเขา แม้จะเป็นการอ่อยแบบเนียนๆ หวังว่าบอสจะเห็นความดีบวกความสวยของหล่อนและหันมาสนใจหล่อนบ้าง เพราะหล่อนก็สวยไม่แพ้บรรดาสาวๆ ที่บอสควง

หล่อนกล้าคิดสิ่งร้ายกาจเหล่านั้น ทั้งๆ ที่หล่อนมีสามีแล้ว และสามีของหล่อนก็แสนดี แค่เขาไม่ค่อยทำการบ้าน ไม่จัดเจน ไม่เร้าใจ ไม่หล่อ ไม่รวย ไม่เต็มไปด้วยเสน่ห์ทางเพศจนทำให้หล่อนร้อนฉ่าแค่มองหน้าเท่าบอส

นั่นล่ะที่ว่าหล่อนผิดเต็มๆ ผิดที่เริ่มต้นก้าวเข้าสู่วังวนการนอกใจ ทั้งที่หล่อนไม่เคยคิดอยากผิดศีลข้อ 3 เลย แต่ความหล่อราวเทพบุตรของบอสกลับทำให้หล่อนไขว้เขว จนหล่อนเริ่มมีความคิด ‘ออกนอกบ้านคือโสด’ และ ‘ผัวฝรั่งคือนิพพาน’ หล่อนมีความคิดร้ายกาจแบบนั้นได้อย่างไม่น่าเชื่อ

ยิ่งได้เจอบอสทุกวัน ได้สำรวจเครื่องหน้าหล่อจัดที่รอยยิ้มกระชากใจสาวโสดและไม่สดทั่วทั้งออฟฟิศ

ได้เห็นเครื่องแต่งตัวสุดเนี้ยบตามฐานะทางสังคม

ได้กลิ่นน้ำหอมสะอาดๆ แต่กระตุ้นความอยากของหล่อนให้โลดแล่น และได้เห็นความสามารถในเชิงบริหาร

ทั้งหมดนั้นเป็นเสน่ห์ที่หล่อนปฏิเสธไม่ได้ และยิ่งทำให้หล่อนถลำลึก จนเริ่มอ่อยเขา

อ่อยเบาๆ แบบเรียบร้อย อ่อยแบบเลขาขยันขันแข็ง แต่รู้ว่านั่นคืออ่อยจัด

หล่อนอาศัยความใกล้ชิดที่ได้ทำงานในห้องเดียวกันกับเขา เดินเฉียดใกล้ให้เขาได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวหล่อน หันข้างให้เขาได้เห็นไรผมที่หล่อนขมวดไว้หลวมๆ อมยิ้มบ่อยครั้งให้เขาฉงนสงสัย และค่ำคืนนั้นก็เกิดขึ้น

‘อ้าว... คุณฝน ยังไม่กลับเหรอ’

‘ค่ะบอส พรุ่งนี้บอสมีประชุมแต่เช้า ฝนเลยต้องเตรียมเอกสารให้พร้อมน่ะค่ะ’

‘แล้วใกล้เสร็จหรือยังล่ะ ผมจะได้ช่วยเช็กให้’