Maxnus #6 ตบสั่งสอน

ตุบ! เคล้ง!

“เลือด! กรี๊ดดดด” ขมิ้นกรีดร้องสุดเสียงเมื่อเห็นโลหิตสีแดงไหลออกมาจากศีรษะของรุ่นพี่ คนที่เป็นต้นเหตุกำขวดแก้วไว้แน่น

“พี่แม็กนัสเป็นอะไร!”

“แรด ร่าน ฉันให้มาทำงานมายื่นอ่อยผู้ชายทำไม ห๊ะ!”

แม็กนัสโกรธเขาไม่รู้ว่าโกรธอะไร แต่ไม่ชอบที่คนตัวเล็กมานั่งอ่อยผู้ชาย แถมยังคลุมเสื้อให้กันหวานฉ่ำไม่อายคนอื่น

“แล้วมันหนักหัวพี่หรือไง!” ตะคอกมาตะคอกกลับไม่โกง เธอไม่ใช่คนที่จะยอมเขาง่ายๆ

“มานี่แม่ตัวดี”

“ขมิ้น” สิงห์คว้าข้อมือของรุ่นน้องไว้ กลัวว่าขมิ้นจะได้รับอันตราย เขาไม่รู้มาก่อนว่าทั้งสองคนรู้จักกันทำไมแม็กนัสต้องทำเหมือนว่าหึงหวงขมิ้น

“มึงอยากตายเหรอปล่อยมือคนของกู!” แม็กนัสกระชากตัวของขมิ้นอย่างแรงจนสิงห์กลัวว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บจึงยอมปล่อยขมิ้นไป

หญิงสาวเดินตามแรงฉุดกระชากของแม็กนัสจนมาถึงทางแคบๆ ขากระชากแจ็กเกตออกจากไหล่ของเธอแล้วโยนทิ้งก่อนจะเหยียบเสื้อของรุ่นพี่

“พี่แม็กนัสทำอะไรเสื้อของพี่สิงห์ อ๊ะ” ขมิ้นกำลังจะก้มลงเก็บเสื้อแต่ถูกเขากระชากตัวให้ลุกขึ้น แม็กนัสถอดเสื้อคลุมของเขาออกแล้วคลุมไหล่ให้ขมิ้น

“ชอบมันมากหรือไงถึงไปนั่งให้ท่าพวกมัน”

“แล้วพี่เป็นอะไรไม่ทราบคะ? ขมิ้นก็ทำงานตามที่พี่สั่งผิดตรงไหน”

“ผิดตรงที่เธอไปยืนอ่อยพวกผู้ชายไง”

“แล้วยังไงคะ อ่อยได้ก็โชคดีของขมิ้นไปอาจจะเจอคนรวยๆ เอาไปเลี้ยงดูสบายไปทั้งชาติ” เธอทำหน้าเหมือนเพ้อฝันยิ้มยั่วยวนประสาทเขา และมันก็ได้ผลดีด้วยเมื่อแม็กนัสโมโหหนักขึ้นกว่าเดิม

“ฉันจะฟ้องหม่ามี้ว่าเธอมันร่าน”

“รีบฟ้องเลยค่ะ รีบๆ ไปเลยนะคะจะรอ”

“หึ ผู้ชายรวยๆ ก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้วไง” เขาทั้งหล่อทั้งรวยทำไมขมิ้นไม่มองเขาบ้าง ‘แล้วกูเป็นอะไรทำไมต้องโกรธเด็กนั่นขนาดนั้นด้วยวะ’

“พี่แม็กนัสไม่ใช่สเปกหนูชอบไทยแท้ไม่ชอบฝรั่งหัวแดง ไม่ชอบคนนิสัยไม่ดี...อื้อ” ขมิ้นตกใจเมื่อเขาริมฝีปากของเขากระแทกกับริมฝีปากเธออย่างแรง จนที่เริ่มหนักหน่วงก็กลายเป็นร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

แม็กนัสขมเม้มริมฝีปากของขมิ้นเพื่อให้เธอเปิดปากให้เขาได้เข้าไปข้างใน รสจูบที่ไม่ได้เรื่องทำให้แม็กนัสครางออกมา เขากวาดต้อนชิมน้ำหวานอย่างเอร็ดอร่อยและพอใจที่ขมิ้นจูบตอบเขา

“อื้อ ไอ้สารเลว!”

เพียะ

ขมิ้นตบหน้าเขาจนใบหน้าของแม็กนัสหันตามแรงตบ จนเกิดรอยนิ้วมือทั้งห้าประทับบนแก้มซีกซ้ายของเขาอย่างเห็นได้ชัด

“ขมิ้น!”

“เอาสิ! ถ้าไม่อยากขึ้นชื่อว่าทำร้ายผู้หญิงก็ตบฉันเลยสิ พี่คงไม่รู้สึกอะไรอยู่แล้ว” ขมิ้นเชิดหน้าขึ้นเมื่อแม็กนัสง้างมือจะตบเธอคืน ถึงแม้จะกลัวแต่ต้องทำเป็นไม่กลัว

แม็กนัสกำหมัดแน่นเขาหันหลังให้ขมิ้นเพื่อระงับความโกรธ ในเมื่อทำอะไรหญิงสาวไม่ได้ก็ต้องทำตัวเองมือนั้นไวกว่าความคิด

ตุบ ตุบ ตุบ

เขาต่อยกำแพงไปสามครั้งจนเลือดไหลซึมออกมา เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน หากเจอหน้าขมิ้นตอนนี้เขาต้องควบคุมตัวเองไม่ได้

“กลับบ้านไป!”

“แต่มือพี่แม็ก...”

“ไปให้พ้นหน้าฉัน!” เขาตะคอกขมิ้นเสียงดังโดยที่ไม่ยอมหันหน้าไปมอง เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าห่างออกไปเขาจึงหันกลับไปมอง

“เจ็บไหม สมน้ำหน้าไอ้ควายกำแพงผับกูต้องเปื้อนเลือดเลย” ไต้ฝุ่นนั่งบ่นเพื่อน มันจะต่อยคนเขาไม่ว่าทำไมต้องมาทำลายเข้าของเขาด้วย

แถมยังไปทำร้านนักท่องเที่ยวจนเขาต้องลงไปเคลียร์และพาไปส่งโรงพยาบาล แม็กนัสนิ่งกว่าน้ำแข็งทำไมคราวนี้ถึงสติขาด

.

ขมิ้นเช็ดน้ำตาเมื่อแท็กซี่มาจอดหน้าบ้านเธอกลัวเขามาก เพราะเพิ่งเห็นอีกด้านของเขาพาลน้อยใจจนน้ำตาไหลไม่หยุด แกล้งให้เธอทำงานก็ไม่ว่าแต่ทำไมต้องขโมยจูบแรกของเธอไปด้วย แถมเธอไม่รังเกียจเขาอีก

“ฮึก ฮือ สารเลว”

“เอ่อ ผมทำอะไรผิดหรือเปล่าครับ”

“เอ่อ ไม่ค่ะค่าโดยสารค่ะ” ขมิ้นรีบลงจากรถและเข้าบ้าน พรุ่งนี้มีเรียนตอนเช้ากลัวว่าจะตื่นไปเรียนไม่ทัน

ขมิ้นเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้วาโยฟัง เธอน้อยใจจนร้องไห้เพราะถูกเขาแกล้งอย่างหนัก หากเขาเอาเธอไปขายขึ้นมาจะทำอย่างไร

“ใจร้ายจังเลย”

“เรากลัวมากคิดว่าโดนตบกลับ”

“ย้ายออกมาไหม ทำไมต้องไปทนให้เขารังแก” วาโยไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไรขมิ้นถึงทนได้ขนาดนั้น

“เดี๋ยวลองคุยกับคุณป้าดูตอนนี้ท่านยุ่งๆ” อีกไม่กี่วันคุณลุงคุณป้าจะเดินทาง เธอกลัวว่าแม็กนัสจะรังแกเธออีกจะหาข้ออ้างออกมาอยู่กับเพื่อนเธอไม่มีเพื่อนผู้หญิงอีก

ตุบ

ทั้งสองเงยหน้าไปมองต้นเสียงทำให้ขมิ้นตกใจเพราะคนที่ทำของหล่นเป็นคนเดียวกับคนที่เพิ่งทำร้ายจิตใจเธอไปเมื่อคืน ตายยากตายเย็นพูดถึงก็โผล่หน้ามาเลย

“โทษทีของตก”

“รุ่นพี่มาทำอะไรที่ตึกบริหารครับ” วาโยยังคงให้เกียรติรุ่นพี่ การผูกมิตรไว้ดีกว่าสร้างศัตรูแต่คนที่เขาทักเหมือนไม่พอใจใครมา

“มากระทืบคน” สายตาจับจ้องไปที่ขมิ้นกองทัพมาทานข้าวกับคนรัก เขาจึงตามมาเผื่อจะเจอหน้าคนที่ทำให้เขานอนไม่ทับทั้งคืน พอมาเจอก็นั่งอยู่กับผู้ชายไม่รู้เป็นโรคขาดผู้ชายไม่ได้หรือไง ไปไหนก็มีแต่ผู้ชายรุมหน้ารุมหลัง

“ตามสบายครับ ขมิ้นไปเยี่ยมพี่สิงห์กัน”

“ไปสิ อยู่นี่เหมือนอากาศจะเป็นพิษเลยหายใจลำบาก” ขมิ้นเก็บของลงกระเป๋าและเดินออกมาพร้อมวาโย ทำให้เธอโกรธแต่ขยันเสนอหน้ามาให้เธอเห็น

Maxnus : ถ้าเธอไปเยี่ยมมันฉันจะไปเผาโรงพยาบาลทิ้ง

แม็กนัสกดส่งข้อความให้ขมิ้น รอไม่ถึงสองวินาทีหญิงสาวก็เปิดอ่านข้อความ เขายิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นว่าขมิ้นไม่ได้ไปกับวาโย และมองมาทางรถของเขาแทน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แม็กนัสเปิดกระจกรถลงเมื่อขมิ้นเดินมาเคาะกระจกรถของเขา เขาใช้สายตาบังคับให้เธอขึ้นมานั่งบนรถด้วยกันซึ่งเขาทำได้สำเร็จ

“พี่ต้องการอะไร”

“แค่อยากแกล้ง อย่าอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหนอีก”

“แล้วมีสิทธิ์อะไรมาสั่ง”

“อยากให้พี่มีสิทธิ์เหรอ เชื่อเถอะว่าเธอไม่ต้องการมันหรอก” แม็กนัสขับรถออกไปอย่างเร็ว เขากลัวว่าคนตัวเล็กจะลงจากรถเสียก่อน เขามีความสุขยามที่ได้ยินเสียงโวยวายด่าทอของขมิ้น

“จะไปไหนจอดให้ขมิ้นลงเดี๋ยวนี้!”

“โอ๊ยยย พี่เจ็บนะ” แม็กนัสร้องออกมาเมื่อมือของเธอฟาดลงที่มือของเขาพอ ซึ่งมันโดนแผลที่มือของเขาพอดีด่าเก่งมือก็หนัก เขาจะช้ำในตายก่อน

“...” หญิงสาวจะหันไปขอโทษแต่พอคิดดูแล้วสมน้ำหน้า ทำตัวเองทั้งนั้นขมิ้นนั่งเงียบมาตลอดทางจนมาถึงร้านอาหาร

“ขมิ้นไม่ลง”

“ดี เดี๋ยวฉันอุ้มเอง”

“ว้าย ไอ้บ้าขมิ้นเดินเองได้” หญิงสาวรีบลงมาจากรถเมื่อเขาทำท่าว่าจะอุ้มเธอจริงๆ แม็กนัสสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะที่สำคัญมีแต่ของที่เธอกินไม่ได้เพราะเธอแพ้อาหารทะเลขึ้นรุนแรง จึงหลีกเลี่ยงมันเรื่อยมา

“กินสิฉันไม่วางยาหรอก”

“ไม่ค่ะ”

“จะกินดีๆ หรือให้ฉันป้อนเลือกเอา” แม่คุณทูนหัวจะนั่งหน้าตึงทำไมก็ไม่รู้ แล้วจะไม่ให้เขาโมโหได้อย่างไรวันนี้เขาจะไถ่โทษขมิ้นเรื่องเมื่อคืน แต่ดูเหมือนเรื่องจะแย่ลงกว่าเดิม

“บอกว่าไม่กินฟังไม่รู้เรื่องหรือไง”

“ต้องกิน!”

“พี่จะเป็นฆาตกรฆ่าคนนะ” คนสวยเริ่มโมโหจนได้ พยายามจะคุยกับแม็กนัสดีๆ แล้วแต่เขาไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย

“ฉันบอกให้กะ...”

“พี่แม็กนัสขาลิลลี่ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ” ลิลลี่เห็นแม็กนัสมาแต่ไกลเมื่อได้โอกาสจึงรีบเสนอตัวมาให้เขาเห็น ลิลลี่นั่งลงข้างๆ แม็กนัสโดยที่เขายังไม่อนุญาต

“มาทานข้าวไม่ชวนลิลลี่เลยนะคะมีแต่ของโปรดลิลลี่ทั้งนั้น”

“คนรักของพี่แม็กนัสมาแล้วขมิ้นกลับก่อนดีกว่า พี่คนสวยชอบของเหลือเดน เอ๊ย ถ้าไม่รังเกียจกินข้าวจานนี้ได้เลยนะคะขมิ้นยังไม่ได้แตะต้องมัน”

“นี่เธอ!!”

แม็กนัสจะอ้าปากอธิบายว่าลิลลี่ไม่ใช่คนรักแต่ไม่ทัน ขมิ้นวิ่งออกไปจากร้านแล้ว จนเขาต้องหันมามองลิลลี่ที่กล้าแสดงความเป็นเจ้าของกับเขา

“อย่าทำแบบนี้อีก”

“แบบไหนคะ?”

“ฉันไม่ใช่ของใครและเธอไม่ใช่ของฉันอย่าล้ำเส้น” แม็กนัสต้องรีบทานข้าว แม้จะหมดความอยากก็ตามเขารีบเช็กบิลและออกมาทิ้งให้ลิลลี่นั่งหัวเสียตามลำพัง ‘ใครจะไปสนใจวะผู้หญิงน่าเบื่อมาก’