EP.1 ไม่เมาก็มันส์ได้ (อ๊อกNc )

EP.1 ไม่เมาก็มันส์ได้ (อ๊อกNc )

"อีลูกไม่มีพ่อ"

"แว่นหนาเตอะเหมือนคนตาบอด"

"อีเด็กปัญญาอ่อน"

"เรียนยังไงให้โง่ขนาดนี้"

คำด่าทอที่ฉันทนฟังมาตั้งแต่อนุบาลจนถึงมอต้นจะว่าชินแล้วก็เปล่าหรอก แต่เพราะไม่รู้จะโต้ตอบใครก่อนดีและทุกคำที่พวกนั้นพูดก็เป็นเรื่องจริง

ฉันชื่อ 'ขนมเค้ก' อายุครบสิบแปดปีเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา กำลังศึกษาอยู่ชั้นมอปลายและอีกไม่กี่เดือนจะเรียนจบเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย

ใครๆ มักคิดว่าคนสวมแว่นหนาคงเรียนเก่ง แต่..คงไม่ใช่ฉันแน่นอน

"ขนมเค้ก!! นี่ลูกเรียนยังไงให้ได้เกรดหนึ่งทั้งสองเทอมแบบนี้ จะสอบชิงทุนคงยากแน่" แม่ฟาดสมุดพกลงบนโต๊ะก่อนจะพ่นคำด่า "ถ้าสอบเข้ามหาวิทลัยไม่ได้แม่ก็หมดปัญญาแค่นี้ก็จะบ้าอยู่แล้ว"

"____"

ลืมบอก..ฐานะครอบครัวก็มีบ้านหลังโตสองชั้น แต่เป็นหนี้พะรุงพะรังเนื่องจากพ่อโกงบริษัทแล้วหนีหายไปเลย ซึ่งทำให้แม่ต้องหาเงินชดใช้เพราะไม่อยากเสียบ้านหลังนี้

"ไปอาบน้ำแล้วนอนซะพรุ่งนี้ลงมาช่วยแม่ทำขนมขายด้วยลูกค้าออเดอร์มา"

"อีกแล้ว"

"อะไรอีกแล้ว..ถ้าไม่ขายจะเอาเงินที่ไหนส่งควายอย่างแกเรียน"

"แม่!"

ฉันขี้เกียจโต้เถียงรีบคว้ากระเป๋านักเรียนเดินขึ้นห้อง ที่ฉันอายุสิบแปดเพราะเกิดต้นปีด้วยแหละและที่ชื่อขนมเค้กเพราะที่บ้านเปิดโฮมเมดรับทำขนมนั่นเอง

||ไลน์ อีพราวเริงเมือง||

(พราว : ไปไหมคืนนี้อีขนมเค้กร้านเด็ดผู้ดีการันตีโดยอีอิมล่าแต้ม)

"ร้านไหนอีกวะ"

(พราว : อีอิมบอกว่าผู้ที่นี่ส่วนมากอายุเยอะ ไทป์สไตล์มึงเลยรีบมาด่วนจ้าาา)

"ขนาดนั้นเลยเหรอ"

ฉันกระเด้งตัวลุกจากเตียงพร้อมคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำก่อนจะมาหยุดยืนตรงหน้ากระจกตู้เสื้อผ้าพลางขยับแว่นตาสีชมพูใสที่สวมใส่ช้าๆ

.

.

'ถึงเวลาแซ่บ'

ร้านXYZ×

ร้านเหล้ากึ่งผับซึ่งมีผู้ท่องราตรีหลายแขนงแห่มาเที่ยวกันเนืองแน่นเนื่องจากเปิดใหม่

"อีเค้กเร็วๆ" พราวกวักมือเรียกเหมือนธงแกว่งลม "มึงรีบวิ่งเลยอีสัส"

"อะไรของมึงวะ"

"อีอิมไปลากผู้มาเรียบร้อยครบสามคนจ้า"

"งานดีมากมั้ย"

"ที่สุด"

พราว เพื่อนฉันสมัยมัธยม แต่อยู่คนละโรงเรียนไปเจอกันตอนวิ่งหนีสารวัตรตำรวจนักเรียนที่แอบไปร้านเกม ส่วน อิม ที่มันพูดถึงก็เพื่อนสนิท สองคนนี้เรียนโรงเรียนรัฐบาลแต่ฉันเรียนเอกชนอยู่ระเเวกใกล้เคียง

แสงสีในผับส่องหมุนวน เพลงแดนซ์ทำให้ผู้คนครึกโครมเต้นโยกสะบัด

แน่นอนว่าฉันใส่คอนแทคเลนส์สีน้ำตาล เนื่องจากสายตาสั้นมาก เรียกว่ามองแทบไม่เห็นอะไรเลยดีกว่า แต่ตอนนี้ฉันสลัดคราบสาวใส กลายเป็นอีกตัวตนหนึ่งที่

ซ่อนอยู่ภายใน อาจเพราะแม่ไม่ค่อยมีเวลาให้เลยกลายเป็นเด็กเก็บกดเพราะฐานครอบครัวไม่แน่น

"คนนี้ชื่อขนมเค้กสวยและรวยมากเพื่อนของพราวเองค่ะ" พราวแนะนำให้กับหนุ่มนักเที่ยวที่อิมลากมาก่อนที่สายตาจะส่งหวานจดจ้องเธอ

"น้องขนมเค้กชื่อน่ารักจังแถมสวยอีกด้วยพี่ชื่อสองนะครับยินดีที่ได้รู้จัก"

"เช่นกันค่ะ"

"น้องขนมเค้กจะดื่มอะไรไหมเดี๋ยวพี่สั่งให้"

"พอดีว่าพรุ่งนี้เค้กมีงานช่วยคุณแม่วันนี้งดดื่มต้องขอโทษด้วยนะคะ"

ฉันคว้าเเก้วเหล้าจากมือเขามาวางไว้ด้านหน้า เสียดายไม่น่าติดช่วยแม่ทำเค้กเลย

"แบบนี้ก็อด..มันส์กันเลยสิครับ" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งสายตากดดันคล้ายกำลังจะสื่อสารอะไร

"ไม่ต้องดื่มเหล้าให้เมาหนูก็มันส์ได้"

"อึกกกก"

ทันทีใบหน้าสวยสะกดใจก็ยกขาข้างหนึ่งขึ้นมาไขว้กันแต่ก่อนหน้านั้นเธอก็อ้ากว้างซะจนเห็นกางเกงในตัวบาง

ห้องน้ำ

"อ๊าห์ โอ๊ว น้องเค้กเบาหน่อยพี่จะเสร็จ" เสียงครางซี๊ดซ๊าดเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำเล็ก "พี่จะไม่ไหวแล้ว อ๊าก"

อึก ฮึกกก!!

เอ็นลำยาวเล็กสวมใส่ถุงป้องกันกระเเทกในปากของขนมเค้ก เพียงแค่ไม่กี่นาทีน้ำกามก็หลั่งเสร็จพุ่งอัดฉีดจนค้างเเอ่งปลายจุกหัว

"ทำไมเค้กไม่ให้พี่ทำ..แบบว่า" หลังจากใส่เสื้อผ้าเขาก็เอ่ยถามสงสัย

"พอดีเป็นคนแบบนี้เราก็แค่มันส์กันไม่ใช่เหรอ..อย่าคิดมากไปสิคะ"

"เพิ่งเคยเจอคนเร้าใจแถมสวยไร้ที่ติอีกด้วย"

"ขอบคุณนะคะ"

ดวงตาของเขาบ่งบอกว่าต้องการฉันเต็มที่ แต่เพราะแบบนี้ถึงไม่ให้ เพราะถ้าเขาเป็นคนที่ใช่ฉันคงแก้ผ้าให้เอากลางผับไปแล้ว

แกร๊ก

พอเปิดประตูห้องน้ำออกมา พี่สองก็รีบเดินไปเพราะนี่มันห้องน้ำสตรี ฉันหยิบแป้งกับลิปสีแดงที่มีขึ้นมาทาทับเหงื่อไหลเลอะเครื่องสำอาง

"มีอะไรหรือเปล่าคะ" ฉันเอ่ยถามผู้หญิงสองคนที่กำลังเดินเข้ามาแล้วจ้องหน้าเขม็ง

"..."

เพียะ! เพียะ!

••••••••••••

[ เกิดอะไรขึ้น..?พรุ่งนี้มามันส์ต่อ อยากอ่านฟรียาวๆ กดถูกใจ คอมเม้นต์รัว]

อ่านแล้วได้โปรด กดถูกใจ และ คอมเม้นเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ