EP.1

“เตยชอบพี่วินมากนะคะ พี่วินเป็นผัวที่ดี เป็นพ่อที่ดี และเป็นพี่เขยที่ดีค่ะ เตยจะทำให้พี่วินมีความสุข ไม่ต้องคิดอะไรมาก เราแค่สนุก หาความสุขจากกันและกันค่ะ และไม่ต้องกังวลเรื่องความสะอาดนะคะ เพราะเตยใช้ถุงยางทุกครั้ง และก็ไม่เคยใช้ปากทำให้ใคร พี่วินเป็นคนแรก แต่... พี่วินไม่ต้องใช้ถุงยางนะ เตยมั่นใจว่าพี่สะอาด เตยอนุญาตให้พี่… สดแตกในค่ะ”

‘กวิน’ หนุ่มใหญ่วัย 45 ปี ทำงานเป็นเจ้าพนักงานฝ่ายตรวจสอบคุณภาพของบริษัทผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ แต่งงานอยู่กินกับ ‘อิงอร’ คุณครูปฐมฯ วัย 42 ปี ทั้งคู่มีลูกชายด้วยกัน 2 คน อายุ 15 ปี และ 13 ปี แต่เนื่องจากอิงอรต้องย้ายไปประจำที่จังหวัดบ้านเกิดเพราะมีตำแหน่งตกมาพอดี หากไม่ย้ายตอนนี้คงอีกนานถึงจะมีตำแหน่งว่างอีก

อิงอรย้ายไปคนเดียว แต่กวินและลูกๆ ไม่ได้ย้ายไปด้วย เพราะกวินต้องทำงาน หน้าที่การงานเขากำลังไปได้ดี เงินเดือนสูง ส่วนลูกก็เพิ่งอยู่ ม.1 และ ม.3 การย้ายเรียนกลางเทอมไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนัก

นั่นจึงทำให้อิงอรชั่งใจไม่อยากไปเพราะห่วงลูก แต่เมื่อโอกาสมาถึงหล่อนก็ควรจะคว้าไว้ และกวินก็รับปากว่าจะดูแลลูกๆ เป็นอย่างดี และลูกก็โตพอที่จะช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว จึงไม่น่าจะเป็นภาระเท่าไร หากมีวันหยุดเขาก็จะพาลูกๆ เดินทางไปหาหล่อน

กว่า 1 เทอมที่อิงอรย้ายไป และมีกลับมาที่บ้านบ้างหากมีวันหยุดยาว ส่วนมากจะเป็นกวินพาลูกเดินทางไปหา แต่หากอิงอรกลับมาที่บ้าน หน้าที่หลักของหล่อนคือทำงานบ้าน เพราะผู้ชาย 3 คน อยู่ในบ้านเดียวกัน หล่อนคงหวังความสะอาดและเป็นระเบียบไม่ได้ แม้ว่ากวินจะจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดทุกสัปดาห์ก็ตาม แต่เรื่องสุขอนามัยของกวินและลูกก็เป็นสิ่งที่อิงอรห่วง ไม่ว่าจะเป็นสบู่ ยาสีฟัน ยาสระผม น้ำหอม รวมทั้งเสื้อผ้าใส่ประจำวัน หลายๆ อย่างที่หล่อนอยากให้กวินและลูกๆ ได้รับสิ่งที่ดีกว่านี้

เมื่อเข้าเทอมที่ 2 อิงอรจึงปรึกษากวินว่าอยากให้ ‘ใบเตย’ ลูกสาวของน้ามาอาศัยอยู่ด้วย เพราะใบเตยมาเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ และอยู่หอพักกับเพื่อน ซึ่งหล่อนคำนวณดูแล้วพบว่าระยะทางจากหอพักไปมหาลัยฯ กับจากบ้านของกวินไปมหาลัยฯ หากเดินทางจากบ้านกวินจะสะดวกกว่ามาก อีกอย่างน้าก็ไม่ต้องเสียค่าหอพักให้ใบเตยด้วย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่ากวินจะอนุญาตหรือไม่

กวินอนุญาตโดยไม่ต้องคิดมากเพราะหากบ้านมีผู้หญิงมาอยู่ด้วย อะไรอะไรก็คงจะเรียบร้อยขึ้น โดยเฉพาะที่ใบเตยทำกับข้าวเป็น แต่กวินก็อยากให้อิงอรถามใบเตยให้แน่ใจเพราะเด็กสาวอาจจะอยากอยู่กับเพื่อนมากกว่ามาอยู่กับเขาและลูกๆ เพราะความอิสระของหล่อนจะถูกจำกัดทันที ทว่าคำตอบของใบเตยคือหล่อนเต็มใจ เพราะหล่อนอยากช่วยแบ่งเบาภาระพ่อแม่อยู่แล้ว

ไม่กี่วันหลังจากนั้นกวินต้องไปรับใบเตยที่หอพัก เขาไม่เคยคาดหวังกับหน้าตาของใบเตย เพราะจำได้ว่าเคยเห็นเด็กสาวเมื่อครั้งเป็นเด็กหญิงอายุราว 5 ปี ตอนนั้นใบเตยหัวหยิกและฟันหลอ ดังนั้นตอนโตก็คงไม่แตกต่างเท่าไรนัก ทว่าผู้หญิงที่เดินมาทักเขา... ไม่ใช่อย่างที่จินตนาการไว้เลย หล่อนหลุดวงโคจรไปไกลมาก

ใบเตย เด็กสาววัย 20 ปี เป็นนักศึกษาปี 2 หล่อนมีผิวขาวอมชมพูดั่งสาวสุขภาพดี ใบหน้าจิ้มลิ้มปากนิดจมูกหน่อย ตัวเล็กสูงราว 160 เซนติเมตร ทว่าสัดส่วนจากที่กะโดยสายตาน่าจะประมาณ 34-23-34

หล่อนใส่เสื้อนักศึกษาคับอกคับใจรัดติ้วจนเขากลัวว่าแค่หล่อนถอนหายใจกระดุมจะกระเด็นหลุดออก กระโปรงสั้นเลยเข่าประมาณ 1 คืบ และมีผ่านิดหน่อยที่ด้านข้างซ้าย ทุกสิ่งทุกอย่างที่ประกอบเป็นใบเตยช่างสะกดสายตา โดยเฉพาะแววตาเจ้าชู้ซุกซน เหมือนยั่วเย้า เหมือนแหย่ๆ อยากๆ

แค่วินาทีพบหน้า เขาก็อยากโทรศัพท์ไปบอกอิงอรว่าเขาเปลี่ยนใจแล้ว เขาไม่อนุญาตให้ใบเตยอยู่กับเขากับลูก เพราะ... เขากลัวใจตัวเอง

ลำพังนานๆ เจอกันกับเมียครั้งหนึ่ง ทุกวันทุกคืนเขาก็ได้แต่สาวดุ้นตัวเองกับบรรดานางเอก AV แต่หากมีใบเตยมาอยู่ร่วมบ้าน จิตฝ่ายต่ำในตัวเขาก็ร้องบอกว่าต่อไปนี้นางเอก AV คงไม่จำเป็นสำหรับเขาอีกแล้ว เพราะตัวจริงอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว ทว่าเขาไม่ทันได้โทร. หรอก เพราะเสียงหวานๆ กระเส่าออเซาะน้อยๆ ของหล่อนทำให้เขาเปลี่ยนใจ

“พี่วิน จำเตยได้มั้ยคะ”

“เอ่อ... จำไม่ได้ครับ”

“อิอิ... ก็คงอยู่หรอกค่ะ เพราะตั้งแต่พี่วินแต่งงานกับพี่อร เตยก็ไม่เคยเจอหน้าพี่เหมือนกัน”

“ก็พี่ไม่ค่อยได้กลับไปที่บ้านอรนี่ครับ นานๆ ที” กวินตอบน้ำเสียงแจ่มใสราวตอไม้ได้ปุ๋ย ก่อนจะรู้ตัวว่าไม่ควรยืนคุยกันอยู่แบบนี้

“แล้วนี่ใบเตยเก็บข้าวของครบหรือยัง พี่จะได้ไปช่วยขน”

“ครบแล้วค่ะพี่ แต่ไม่ต้องไปช่วยขนหรอกค่ะ โน่นน่ะค่ะ เพื่อนๆ ของเตยช่วยกันยกลงมาให้แล้ว”

ใบเตยบุ้ยหน้าไปที่ด้านหน้าของหอพัก ที่เห็นคือเหล่านักศึกษาชายที่ช่วยกันยกของลงมา แต่ละคนดูหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์ และเมื่อเห็นเขามอง หล่อนก็รีบอธิบาย

“เพื่อนๆ ของเตยน่ะค่ะ ไม่อยากให้เตยย้าย แต่ก็ไม่มีใครเสนอจะจ่ายค่าหอให้เตยนี่คะ ขอเงินพ่อแม่ใช้กันทั้งนั้น”

“เพื่อนเตย... พวกนี้อยู่ที่หอนี้ด้วยเหรอ”

“ใช่ค่ะ ก็หอรวมนี่คะ ผู้ชายผู้หญิงอยู่รวมกันได้ จะอยู่ห้องเดียวกันแบบผัวเมียก็ไม่มีใครว่าหรอกค่ะ เรื่องธรรมชาติ”

“เออจ้ะ เตยเดินไปที่นั่นเถอะ เดี๋ยวพี่ถอยรถเข้าไปจอด จะได้ยกของขึ้นรถได้สะดวก”

“ค่ะ”

หล่อนตอบเสียงหวานก่อนจะเดินเข้าไปหากลุ่มหนุ่มๆ ที่มองหล่อนตาละห้อย กวินมองภาพทั้งหมดจากกระจกมองหลัง เด็กหนุ่มในชุดนักศึกษาแต่ละคนนั้นดูอาลัยอาวรณ์ใบเตยผิดปกติ และหากตาเขาไม่ฝาด เขาเห็นเด็กหนุ่มเหล่านั้นมองใบเตยราวกับจะกลืนกิน