EP 11 สัมผัสมันดีมั้ย

ทันทีที่มาถึงร้าน ไรเฟิลรีบเดินลงจากลงเพื่อไปเปิดประตูให้เธอ ก่อนเขาจะถอยกลับไปยืนที่ที่ห่างกับหญิงสาวพอสมควรเพื่อเป็นการให้เกียรติร่างบาง

"ทำไมห่างขนาดนั้น?"

"มันคงไม่ดี เดี๋ยวคนอื่นจะว่าดิสเอาได้ครับ"

"ไม่เห็นต้องไปสนใจเลย ดิสมีข่าวบ่อย ๆ อยู่แล้ว" ยิ่งเธอตอบเหมือนไม่ใส่ใจมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ไรเฟิลรู้สึกขยะแขยงเธอมากเท่านั้น เพราะมันเหมือนการที่คนอื่นพูดถึงเธออยู่มันถูกต้องแล้ว เธอเลยไม่ได้จำเป็นต้องปกป้องศักดิ์ศรีเนื่องจากเธอไม่มีมัน

"แล้วดิสไม่คิดจะปรับเปลี่ยนเพื่อไม่ให้มีข่าวบ้างเหรอครับ?"

"ไม่หรอก คนจะพูดถึงเรายังไงไม่เท่ากับการที่เรามองตัวเองยังไง" คำตอบของเธอมันก็จริง เพียงแต่ความโกรธความเกลียดที่ไรเฟิลมีในใจมันบดบังความดีนั้นไปหมด

"เข้าด้านในกันเถอะ" ดิสนีย์ถือวิสาสะจับแขนของชายหนุ่มลากเข้าไปในร้านและไปนั่งมุมที่ดูเป็นส่วนตัวมากที่สุด

"ชอบของหวานมั้ย?" ดิสนีย์เงยหน้าถามหลังจากที่ตั้งใจดูเมนู

"ไม่เท่าไหร่ครับ แต่ทานได้" เขาตอบพรางยิ้มกว้าง ดิสนีย์หน้าแดงระเรื่อขึ้นดั่งเช่นเคยที่เห็นรอยยิ้มของเขา

"ดิสครับ?"

"หื้ม" เธอตอบแต่ไม่ได้มองหน้าเขา เพราะกำลังลังเลว่าควรเลือกกินอะไรดี ระหว่าง ปังเย็น กับ บิงซู

"ที่เฟิลบอกว่าเฟิลชอบดิส เฟิลพูดจริงนะครับ" เขาเห็นเธอเงียบเรื่องนี้ไปเลยคิดว่าเธอคงลืมมัน หรือไม่ได้สนใจ ชายหนุ่มเลยย้ำกับเธออีกครั้ง

"ชอบอะไรในตัวดิส ขนาดดิสยังไม่ชอบตัวเองเลย" เธอจดเมนูต่อโดยไม่สนใจที่จะมองแววตาของคนตรงหน้าด้วยซ้ำ

"จะชอบไม่เห็นต้องมีเหตุผลเลยครับ" ไรเฟิลเอื้อมมือที่สั่นเทาของตัวเองเพื่อพยายามจะจับมือของหญิงสาวที่วางอยู่ แต่ใจของเขากลับเกิดไม่กล้าขึ้นมา

หมับ! เป็นดิสนีย์ที่คว้าแขนของเขาเอาไว้เมื่อเขากำลังจะดึงมือตัวเองกลับ

"จะจับมือดิสยังกลัวเลย" หญิงสาวยิ้มพรางส่ายหัวไปมา

"ชอบดิสจริงเหรอ?" เธอเอามือเท้าคางอย่างน่ารักและมองเขาด้วยแววตาที่ดูใสซื่อจนไรเฟิลหลุดยิ้มออกมา มันไม่ใช่รอยยิ้มที่เขาเสแสร้ง แต่มันเป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจชายหนุ่มจริง ๆ

"ชะ..ชอบจริงครับ" ดูเหมือนว่าเขากำลังเสียอาการเพราะเธอ ตั้งใจมาเล่นเธอกลับโดนเธอเล่นเสียแบบนั้น

"งั้นก็จีบสิ" เพราะความรู้สึกมันบอกกับเธอว่าชายหนุ่มตรงหน้าคือคนที่เธออยู่ด้วยแล้วปลอดภัย ดิสนีย์ถึงให้โอกาสกับเขา

"จะ..จีบยังไงเหรอครับ" ให้ตายผู้ชายแบบเขาจะเอาอะไรมาทำให้เธอเสียใจได้ ขนาดแค่จีบเธอเขายังทำไม่เป็น แน่นอนว่าเรื่องนอกใจคงไม่มี ในความคิดของหญิงสาวมันเป็นแบบนี้

"ไม่เคยมีแฟนเหรอ?" ไรเฟิลชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบนิ่งและส่ายหัวไปมา

"แล้วจะทำไงล่ะ อยากเป็นแฟนต้องจีบนะ" เธอขมวดคิ้วพูดออกไปเหมือนเครียดกับมันมาก แต่เปล่าเลย หญิงสาวแค่แกล้งคนซื่อตรงหน้าเท่านั้น

"ดะ..เดี๋ยวเฟิลไปหาวิธีดูครับ" เขาใจเต้นระรัว แม้ว่าการจีบเธอคือเรื่องที่แสร้งทำ แต่ความเขินอายครั้งนี้มันคือเรื่องจริง

"น่ารัก ดิสจะรอเฟิลมาจีบนะ" เธอยิ้มและลุกจากที่นั่งเพื่อไปส่งออเดอร์ เพราะไม่มีเด็กเสิร์ฟมารับบิลสักที เธอรอจนหิวแล้ว

หลังส่งเสร็จดิสนีย์เดินกลับมาที่เดิมพรางนั่งลงที่ด้านข้างไรเฟิล ไม่ได้นั่งตรงข้ามอย่างที่เคยเป็นในตอนแรก

"ดะ..ดิส"

"ขอนั่งด้วยไม่ได้เหรอ?" เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องรุกเขาขนาดนี้ เขาเป็นคนบอกชอบเธอไม่ใช่หรือไงกัน

"ตะ..แต่"

"จะจีบก็ต้องอยู่ใกล้ดิสให้ชินนะ ถ้าเป็นแฟนกันไปอยู่ใกล้ดิสแล้วยังสั่นแบบนี้ คนอื่นหาว่าดิสหลอกเฟิลแน่ ๆ" เธอแสร้งทำหน้าจริงจัง จนชายหนุ่มที่ซื่อในเรื่องความรักนั้นคิดตามไปด้วย

"คะ..ครับ เฟิลจะพยายาม"

"งั้นลองโอบเอวดิสดูมั้ย?" เธอถามเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ แต่คนโดนถามที่ไม่เคยทำแบบนั้นกลับใครเริ่มรู้สึกถึงความแปลก แก่นกายที่ซ่อนอยู่ในกางเกงเหมือนผงกหัวไปมา นี่เธอแค่ให้โอบเอวทำไมร่างกายเขาถึงตอบสนองได้มากขนาดนี้กัน โชคดีที่ดิสนีย์ไม่เห็น ไม่งั้นคงหาว่าเขาโรคจิตแน่ ๆ

"ผมไม่เคยครับ"

"งั้นเอามือมา" ดิสนีย์ยื่นมือไปขอมือเขา เขายอมให้เธอแต่โดยดี จากนั้นเธอเอามือของเขามาวางที่เอวบางของตัวเอง มือของไรเฟิลสั่นหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ จนดิสนีย์หยุดอมยิ้มไม่ได้

"ทำไมต้องสั่น กลัวดิสเหรอ?"

"ปะ..ป่าวครับ"

"แล้วสั่นทำไม?" เธอเลิกคิ้วสูงและยื่นหน้าเขาไปใกล้ไรเฟิลมากขึ้น ตอนนี้สองสายตาสอดผสานกัน ใจของไรเฟิลเต้นเหมือนจะหลุดออกมาอยู่แล้ว

"เฟิลมะ..ไม่เคยทำแบบนี้ครับ" ไรเฟิลก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย ใจของชายหนุ่มตอนนี้เต้นระรัวจนแทบหลุดออกมา

"ถ้าดิสจะเป็นแฟนคนแรกของเฟิล สัมผัสแบบนี้มันต้องเกิดที่ดิสคนแรกก็ถูกแล้ว" เธอช้อนคางของชายหนุ่มขึ้นก่อนจะยื่นหน้าเพื่อจะมอบสัมผัสดี ๆ ให้แต่...

"ขออนุญาตค่ะ" ทั้งสองผละตัวออกจากกันอย่างรวดเร็วเมื่อของหวานที่สั่งมาส่งแล้ว

"กินนี่มั้ย ช็อกร้านนี้ดิสชอบเป็นพิเศษ" เธอยื่นช้อนที่ตักช็อกไปตรงหน้าของไรเฟิล ชายหนุ่มมองอย่างพิจารณาเพราะส่วนตัวไม่ค่อยชอบทานของหวานเท่าไหร่

"ลองดูก็ได้ครับ" เขาเตรียมจะหยิบช้อนจากมือเธอ แต่เธอเบี่ยงหนี

"ถ้ากินดิสจะป้อนเอง ตกลงรึเปล่า" เขานิ่งเหมือนกำลังคิด ก่อนที่ร่างกายจะตอบสนองด้วยการพยักหน้ารับ ดิสนีย์เลยยื่นช้อนไปจ่อปาก ไรเฟิลยอมกินมันแต่โดยดี

"อร่อยจังครับ" ช็อกร้านนี้ดีมากจริง ๆ เหมือนเป็นช็อกแท้ที่ปรุงแต่งเพิ่มเติมเพียงเล็กน้อย

"ก็ของโปรดดิสนีย์ซะอย่าง อร่อยอยู่แล้ว" รอยยิ้มที่ดูมีความสุขแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะได้เห็นบ่อย ๆ เพราะดิสนีย์มีรอยยิ้มแบบนี้ 1 ปีแทบนับครั้งได้ ตั้งแต่เจอเขาดูมันจะมีมากกว่าหลายปีรวมกันเสียอีก

"ดิสครับ"

"หื้ม"

"ขอจูบหน่อยได้มั้ยครับ" หญิงสาวหันหน้าไปหาไรเฟิลอย่างรวดเร็ว แทบไม่อยากเชื่อว่าเขาจะกล้าขอแบบนี้

"นะ..นายว่าไงนะ?" ดูเหมือนจะกลายเป็นเธอที่มีน้ำเสียงตะกุกตะกักแทน

"อยากรู้ครับว่ามันจะดีเหมือนจูบแรกที่ดิสจูบเฟิลมั้ย"

"ระวังมันจะไม่จบแค่จูบนะ"

"!!!"