ep3

ยาหยีเดินเกือบถึงบ้านอยู่แล้ว แต่พอเธอเลี้ยวมุมสวนยางที่รกทึบ ที่แปรสภาพเป็นโรงเห็ดฟางของคนงาน ร่างสูงโปร่งที่คุ้นตาของเธอก็ยืนรออยู่แล้ว

“นายหัว!”

“จะรีบไปไหนเหรอ? สาวน้อย”

“หยีจะรีบกลับบ้านค่ะ”

สายตาคมกริบของนายหัวไล่มองตั้งแต่ใบหน้าของเธอ ต่ำลงมาถึงปลายเท้าก่อนจะยิ้มมุมปากเล็กๆ

“ไม่ล้างเท้าทำความสะอาดก่อนหรือ?”

ยาหยีตัวชาดิก เมื่อรู้ว่ากางเกงขาสั้นของเธอ มันไม่ได้ปกปิดร่องรอยน้ำคาวๆ ของเธอเลย และสายตาแบบเหยี่ยวของนายหัวก็ทำให้เธอถึงกับสั่นสะท้าน

“หยี...หยีก็กำลังจะไปล้างที่บ้านค่ะ”

ยาหยีก้มหน้างุดๆ ทางที่เธอจะต้องกลับบ้าน ต้องเดินผ่านเขา เธอก้มหน้าก้มตาเดินผ่านเข้าไปด้วยใจเต้นระทึก

“อายุเท่าไหร่แล้วหยี?”

เสียงถามเบาๆ พร้อมมือแข็งแรงจับอยู่ที่ข้อมือเล็กๆ

“นายหัว!

ยาหยีสะดุ้งสุดตัว เมื่อต้องมือชายอย่างนายหัว

“จะตกใจอะไร ฉันจับแค่นี้”

“ไม่...ไม่ได้ตกใจค่ะ”

เด็กสาวรีบปฏิเสธ ปากคอสั่น หน้าแดงก่ำ

“เท่าไหร่?”

“คะ นายหัวว่าอะไรนะคะ?”

อังเดรยิ้มๆ แล้วก้มลงกระซิบแทบจะติดหูของเด็กสาว

“อายุเท่าไหร่แล้วสาวน้อย?”

ยาหยีผงะออกทันที ใจเต้นโครมคราม

“หยีไม่ได้หูหนวก ไม่ต้องเข้าใกล้ขนาดนี้ก็ได้”

“ฉันไม่รู้นี่ ฉันถามไปรอบหนึ่งแล้ว เห็นเธอไม่ได้ยินก็เลยถามใกล้ๆ”

เขาหัวเราะขำๆ แต่ยาหยีอายและเขินจนทำหน้าไม่ถูก เธอค่อยๆ ดึงมือของตัวเองออกแล้วขยับออกห่างจากเขา

“ปีนี้หยีอายุ 18 แล้วค่ะ จบ ปวช.แล้ว”

“เป็นสาวแล้วสินะ มีแฟนหรือยัง?”

“คะ?”

ยาหยีถามซ้ำอีก นายหัวจะคว้าตัวเธอดึงรั้งเข้ามาอีก แต่คราวนี้ยาหยีระวังตัว เธอถอยไปตั้งหลัก

“หยีได้ยินค่ะ แต่แปลกใจเท่านั้นว่านายหัวจะมาถามหยีทำไม?”

“ก็อยากรู้?”

“จะอยากรู้ไปทำไมคะ?”

“ก็ทีเธอยังอยากรู้เรื่องของฉัน ทำไมฉันจะอยากรู้เรื่องของเธอบ้างไม่ได้”

เขายังยิ้มละไม มองเด็กสาวที่ตื่นกลัวอย่างขำๆ มือข้างหนึ่งลูบเคราที่ขึ้นเขียวครึ้มอย่างสบายอารมณ์

“หยีไม่ได้อยากรู้เรื่องนายหัวสักหน่อย”

“งั้นเหรอ? จะให้ฉันเชื่อไหม?”

“นายหัวไม่เชื่อก็ตามใจ หยีจะกลับบ้านแล้วค่ะ”

ยาหยีฉวยจังหวะวิ่งหนีทันที ปล่อยให้นายหัวหัวเราะลั่นด้วยความขบขัน เด็กสาวใจสั่นและหวาดกลัวอย่างมาก นายหัวต้องรู้แน่ว่าเธอแอบดูเขากับพี่จิตตา และเขาเร็วอย่างไม่น่าเชื่อที่มาดักรอเธอได้ ทั้งๆที่เขากำลังทำกิจกรรมนั่นแท้ๆ

******

อังเดรกลับมาถึงบ้าน อารมณ์ของเขาดีขึ้นอย่างประหลาด เขาเพิ่งกลับมาจากเกาะรังนก ก็ทราบข่าวว่าจิตตาคู่ขาในอดีตของเขา เพิ่งหย่าจากสามีกลับมาบ้าน เธอต้องการเจอเขา ส่วนเขาเองก็ห่างจากเรื่องอย่างว่าไปนาน จึงไม่แปลกที่จะรีบไปหาหล่อน และเขาเองก็ไม่คิดว่าเจ้าเด็กตัวกระเปี๊ยกหางเปียที่เขาเคยเห็นมาแต่เด็ก จะมาแอบดูเขากับจิตตาเล่นกิจกามกัน และที่น่าแปลกใจยิ่งกว่านั้น เขากลับไม่โกรธเธอเลยที่รู้ว่าเธอมาแอบดู แต่กลับรู้สึกว่าอยากรู้จักเด็กคนนี้ให้มากกว่าเดิม

“นายหัว...นี่เพิ่งกลับมาหรือคะ ป้านึกว่าขึ้นไปนอนบนห้องตั้งแต่เช้ามืดแล้ว”

เจียม แม่บ้านเก่าแก่ทักทายด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นว่า นายหัวของตัวเองเพิ่งจะกลับเข้าบ้านทั้งที่รถจอดอยู่ที่โรงจดตั้งแต่เช้ามืดแล้ว

“ฉันเข้าไปดูสวนยางมาน่ะ”

“สวนยาง? ช่วงนี้ไม่ได้กรีดยางนี่คะนายหัว?”

“เอาน่าป้า อย่าถามให้มากความเลย ฉันเหนื่อยแล้ว ขอข้าวต้มร้อนๆ สักถ้วย ส่งในห้องเลย แล้วเดี๋ยวฉันจะนอนพักผ่อน แล้วห้ามใครกวนด้วยนะป้า”

อังเดรรีบขึ้นบันได ป้าเจียมมองตามก่อนจะนึกออกว่า เพราะอะไร นายหัวถึงเพิ่งกลับเข้าบ้าน

“นังจิตตาสินะ กลับมาถึงก็นัดนายหัวแต่เช้าเลยนะมึง”

เจียมถอนใจเซ็งๆ รู้ว่านายหัวไม่เอาจริง แต่ก็แอบหวั่นใจว่า นายหัวของนางจะพลาดให้นางจิตตาเอาสักวัน

******

หลายวันต่อมา ยาหยีถูกป้าเจียมเรียกให้ขึ้นไปทำความสะอาดบนเรือนใหญ่ แทนลูกจ้างที่ลาป่วย เธออิดออดจะไม่ไป อ้างว่ากลัวนายหัว จนป้าเจียมรับรองว่านายหัวไม่ทำอะไรเธอแน่ๆ ถึงเขาจะเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด แต่เขาก็ใจดี ยาหยีได้แต่ยิ้มแหยๆ เพราะเรื่องของนายหัวที่เธอได้เห็นมา จะพูดให้ใครฟังได้ล่ะ

เด็กสาวหันว้ายแลขวา จนเห็นว่านายหัวไม่อยู่บ้าน เพราะรถไม่อยู่ เธอจึงย่องขึ้นไปทำความสะอาดบนบ้าน บ้านของนายหัวตกแต่งแบบคันทรี่ตามแบบตะวันตก มีเรือไวกิ้งประดับอยู่ในห้องของเขา มีหน้ากากแปลกๆ ที่เธอไม่รู้จักวางอยู่ตามมุมต่างๆ ของห้อง โดยเฉพาะภาพเปลือยของสาวตะวันตกภาพหนึ่งเป็นภาพสีน้ำที่มีเส้นสายและการระบายสีด้วยความมั่นใจ ยาหยีทำความสะอาดไปด้วยพร้อมๆ กับพินิจพิจารณาสิ่งของเหล่านั้นอย่างสนใจตามประสาคนที่เรียนศิลปะมา

“ชอบเหรอ?”

เสียงเบาๆ แต่มีอำนาจ ทำให้ยาหยีถึงกับสะดุ้งสุดตัว