นายหัวคุมเกมรัก

ฝ่ามือจับแขนเล็กแน่น หากบีบแรงกว่านี้เกรงว่ากระดูกของเธอจะแหลกคามือ สายตาคู่คมเต็มไปด้วยความโกรธ ดึงร่างบางมาชิดและนั่นเป็นความคิดที่ผิดมหันต์ เพราะกลิ่นกายของหล่อนกำลังสั่นคลอนการควบคุมตัวเองของเขา

“ถ้าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกฉัน เธอเตรียมตัวรับผลของการโกหกได้เลย”

จอมขวัญกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ ใจหวาดกลัวยิ่ง ทำไมเขาช่างแตกต่างจากที่พี่สาวเล่า มาร์ติโน่ สามีของพี่จอมใจ และเป็นพ่อของหนูน้อยข้าวต้มมัด ทั้งแสนใจดี สุภาพ แต่ชายตรงหน้า เขายิ่งกว่าซาตานร้าย เอาแต่ปฏิเสธไม่ยอมรับเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเอง หรือเธอจะคิดผิด ว่าเขาเป็นพ่อของหลาน แต่ในเมื่อก้าวมาที่นี่แล้วก็ขอลองพิสูจน์สักครั้ง

แม้เธอเองยังไม่มั่นใจเต็มร้อยว่าใช่เขา พยายามใจดีสู้เสือ ตอบรับคำกล้า ๆ กลัว ๆ

“แน่นอนค่ะ ฉันยินดีรับโทษ แต่ถ้าผลออกมาว่าคุณเป็นพ่อ ฉันขอสิทธิ์ขาดเลี้ยงดูแกเอง โดยที่คุณต้องไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกเราอีกเลย” หญิงสาวบังคับไม่ให้กายและเสียงสั่นทั้งที่ยากเต็มกลืน ยิ่งใกล้ยิ่งได้กลิ่นอายบุรุษเพศทำหัวใจเธอเต้น เรี่ยวแรงราวถูกนัยน์ตาสีเข้มคู่นั้นดูดจนแทบทรงตัวไม่อยู่ มีเพียงความเจ็บที่ข้อมือเตือนสติไว้

“ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่” เสียงทุ้มลึกคำรามมองหน้ากระจ่างใสที่เหยเกด้วยความเจ็บ ยอมคลายมือออกเมื่อเห็นรอยแดงจากการกระทำของตัวเอง

“น้าขวัญขา คุณลุงคนนี้ไม่ใช่พ่อของข้าวต้มมัดเหรอคะ”

เสียงเล็กดังขึ้น ก่อนปรากฏร่างนางฟ้าตัวน้อยสวมชุดกระโปรงฟูฟ่องสีชมพูตัวโปรด กอดพี่หมีเดินเข้ามาหา สายตามองคุณลุงตัวโต กล้า ๆ กลัว ๆ

จอมขวัญทรุดนั่งยอง ๆ รับร่างหลานสาวเข้ามากอดจูบกลางกระหม่อมด้วยความเอ็นดู ลูบศีรษะเล็กปลอมประโลมทั้งตัวเธอและเด็กน้อย

“อีกไม่นานเราจะรู้คำตอบ ว่าใครเป็นพ่อของหนู” เธอตอบหลาน แต่สายตาเลื่อนมองชายหนุ่ม

มาร์ติโน่มองทั้งสองคน นัยน์ตาสีเข้มดุดัน ใบหน้าเรียบเฉย อารมณ์โมโหกรุ่นในอก กรามแกร่งบดหากันแน่นพยายามระงับความเดือดดาลก่อนเลื่อนสายตามองที่อื่น

พวกหล่อนไม่ใช่คนแรกที่เข้ามายัดเหยียดข้อกล่าวหาน่ารังเกียจพวกนี้ แต่มีสิ่งที่น่าเจ็บใจยิ่งกว่านั้น ดวงหน้าเรียวได้รูป ดวงตากลมโอบอุ้มสายตามั่นใจ ริมฝีปากสีชมพูราวกลีบกุหลาบน่าลิ้มรส นึกอยากประโคมจูบเจ้าหล่อนดื่มด่ำให้หนำใจ รวมไปถึงหน้าอกเป็นอก สะโพกเป็นสะโพก เพียงแค่มองก็สามารถกระตุ้นอารมณ์ร้อนในกายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ผู้หญิงเอเชียรูปร่างอ้อนแอ้นเกินกว่าจะรับเซ็กร้อนแรงจากเขาได้ แต่เธอตรงหน้ากำลังทำให้เขาอยากฉีกความคิดนั้นทิ้ง!

ประเทศไทย สองเดือนก่อนหน้านี้ บ้านชั้นเดียวท่ามกลางชุมชน เสียงเด็กที่มาเรียนพิเศษเจี๊ยวจ๊าวยิ่งเห็นร่างคุณครูคนสวยรีบปรี่เข้ามากอดขาส่งยิ้มฟันหลอน่าเอ็นดู เด็กหญิงแพรวา เอวา หรือ หนูน้อยข้าวต้มมัด ร่างตุ้ยนุ้ยผิวขาวแก้มแดง ดวงตาโตขนตางอนยิ้มตาหยี่

จอมขวัญ เอวา หญิงสาวลูกครึ่งไทย อิตาลี รูปหน้าเรียวไข่คมคาย สวยสะดุดตา ดวงตาปาดคมนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มฉายความมั่นใจ จมูกโด่งเชิดรั้นเล็กน้อยรับกับคิ้วเข้มเรียงตัวสวย รวมไปถึงริมฝีปากบางอมชมพราว ทุกอย่างสรรสร้างมาให้ลงตัว เลือดพ่อหมุนเวียนในร่างทำให้เธอเรียนคณะครุศาสตร์ สาขาภาษาอังกฤษและอิตาลี

พ่อและแม่เพิ่งเสียไปไม่นานหลังหลานเธอเกิดได้เกือบปี ด้านพี่สาวอดีตนางแบบหลังพบรักกับนักธุรกิจต่างประเทศอยู่ร่วมครึ่งปี ก็หอบเอาหัวใจและร่างกายเจ็บช้ำกลับมารักษาใจ รวมถึงหลานของเธอในท้อง

คราวแรกนั้นเธอโกรธแทนพี่สาวกับคำลวงที่อีกฝ่ายปั้นฝันให้อีกคนรอ จนกระทั่งตอนนี้ผ่านมาร่วมสี่ปี ยังไม่มีวี่แววว่าเขาคนนั้นจะกลับมาดูหน้าลูกตัวเอง และขาดการติดต่อไปโดยปริยาย

ร่างอรชรอ้อนแอ้นเดินเรียบเคียงตามรั้วบ้านที่สูงเพียงอก ชะเง้อมองข้างในก็เห็นสองแม่ลูกกำลังเดินเข้าบ้าน จอมขวัญที่เลิกจากงานหลักก็ต่อด้วยทำงานเสริมเป็นติวเตอร์สอนภาษา และหากวันใดไม่มีสอนพิเศษเธอมักกลับบ้านเร็วเพื่อมาเล่นกับหลานสาว

จอมขวัญส่งยิ้มให้หลานที่หันมาเจอตนตอนเข้าบ้าน หนูน้อยส่งยิ้มรีบร้อนวิ่งออกมาหา

“คุณน้าจอมขวัญขา” แพรวาออกมาต้อนรับเสียงอ้อน

“ตัวแสบของน้า มาให้หอมหน่อย”

จอมขวัญอุ้มร่างหนูน้อยขึ้นแล้วกดหอมแก้มตุ้ยฟอดใหญ่ทั้งสองข้างก่อนวางลงที่เดิม

“หนึ่งหอมแลกขนมหนึ่งชิ้นค่ะ”

“ให้ทั้งถุงเลยจ้ะ แม่อยู่ไหน” เธอส่งถุงขนมที่แวะซื้อให้หลานแล้วเปิดประตูเข้าไปข้างใน

“พี่อยู่นี่ ข้าวต้มมัดพาน้าขวัญเข้ามากินน้ำเย็น ๆ ในบ้านเร็ว”