บทนำ (2) ทาสสวาทของนายท่าน NC25

“นะ...นายท่าน อะ...อื้อ”

เสียงหวานครางกระเส่าราวกับจะขาดใจเมื่อผู้เป็นนายยังคงใช้อะไรบางอย่างแหย่ดุนไปตามรูสวาทก่อนจะวกกลับมาที่เมล็ดเสียว

“อะ...อาห์”

ไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไปมองว่าเขากำลังทำสิ่งใดกับนางอยู่กันแน่ ด้วยถูกสอนให้เป็นทาสที่ต้องเชื่อฟังคำสั่งผู้เป็นนาย

หากไม่ได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นนาย นางก็ไม่มีสิทธิ์พูด ไม่มีสิทธิ์ถาม ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องใดๆ เพราะบุญคุณที่ให้ชีวิตนั้นท่วมท้นจนไม่อาจตอบแทนได้หมดในชาตินี้

“อะ...อื้อ อื้อ”

ทาสสาวหอบหายใจแรง กระตุกเกร็งจนแก้มก้นขมิบสั่นไหวไปพร้อมๆ กับความเสียวที่บีบรีดไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย

“อะ...อาห์ นะ...นายท่านเจ้าขา”

หญิงสาวอ้าปากครวญคราง เผยอเรียวปากหอบหายใจแรง ดวงตากลมโตปรือต่ำ ก่อนจะกระตุกเกร็งกระเส่าไปทั้งเรือนกาย

รับรู้ว่าภายในของอิสตรีเกิดแรงตอดรัดเป็นจังหวะกระชั้น ในขณะที่ภายในรูแคบชื้นขับน้ำใสๆ ไหลออกมาเปรอะเปื้อนด้ามพัดที่ตงหยางใช้มันในการปลุกเร้าให้หญิงสาวเกิดความพร้อมก่อนการสอดใส่ น้ำใสบางส่วนไหลเยิ้มไปตามง่ามขา หยาดหยดลงบนพื้นเป็นด่างดวง

หญิงสาวกัดริมฝีปากล่างบิดเกร็งไปทั้งร่าง ไม่คิดเลยว่าการที่ผู้เป็นนายนำบางสิ่งบางอย่างแหย่มาที่บุปผาของนาง จะทำให้เกิดความเสียวสุขอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนเช่นนี้

มันสุขเสียจนนางสั่นสะท้านไปทั้งกาย สุขเสียจนลืมเลือนความทุกข์ใดๆ ไปชั่วขณะ สุขเสียจนอยากจะหันไปกอดรัดผู้เป็นนายเอาไว้ แน่นอนว่าไม่อาจทำได้ดั่งใจ นางยังคงคลานสี่ขากระดกก้นกึ่งโก้งโค้งไม่ขยับไปไหน

หากเขาไม่บอกให้นางลุกขึ้น นางก็จะคลานสี่ขาอยู่เช่นนี้จนกว่าเขาจะอนุญาต

“หึ! ร่าน!”

ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างดูแคลน พิศมองรูสวาทที่กระตุกจนรูก้นขมิบแล้วแค่นหัวเราะในลำคอ แน่นอนว่าเขาจะสมสู่กับนางดั่งสัตว์เดรฉาน ด้วยไม่คิดจะกอด ไม่คิดจูบ ไม่คิดจะสัมผัสแตะต้องร่างกายบุตรสาวของคนที่ฆ่าบิดามารดาอย่างเลือดเย็น

เคร้ง!

เขาโยนพัดทิ้งไปอย่างยี่หระ ก่อนจะถอดกางเกงลงไปกองอยู่ที่หัวเข่า ลำเอ็นแข็งขึงดีดผึ่งออกจากกางเกงทันที จากนั้นจึงจับท่อนหยกร้อนแหย่ดุนเข้าไปยังปากทางสวรรค์ที่กำลังตอดตุบๆ จากความกระสันเสียว

“อ๊ะ!”

คนตัวเล็กร้องเสียงหลงเมื่อปลายหัวหยักดุนดันเข้ามา ความรู้สึกหน่วงหนึบและคับแน่นจนต้องอ้าปากหายใจ ก่อนจะนิ่วหน้าเหยเกเมื่อเขา

สวบ!

“อื้อ! อะ...ฮึก”

คุณชายอู๋ดันแท่งทวนใหญ่ยาวเข้าไปจนมิดด้าม รับรู้ได้ถึงความคับแน่นที่บีบรัดตัวตนของเขาจนต้องกัดฟันกรอด

“จะ...เจ็บเหลือเกินเจ้าค่ะนายท่าน”

เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเครือแหบพร่า ปวดร้าวจนแทบจะหยัดกายคลานสี่ขาไม่ไหว ขาและแขนที่ค้ำยันลงกับพื้นสั่นระริกราวกับจะล้มลงทุกชั่วขณะ

“ขะ...ข้าเจ็บเหลือเกินเจ้าค่ะ นะ...นายท่านได้โปรดเมตตาข้าด้วย ดะ...ได้โปรดเมตตาด้วย”

ทาสสาวไม่รู้ว่าตนเองทำผิดอะไร เหตุใดเขาจึงลงโทษนางด้วยวิธีที่แสนเจ็บปวดเช่นนี้

น้ำตาไหลอาบใบหน้าด้วยเจ็บแปลบราวกับร่างกายถูกฉีกออกจากกัน ทั้งหน่วง ทั้งเจ็บ แสบร้อนที่ปากทางสวรรค์จนอยากจะหลีกหนีจากสัมผัสกักขฬะแทบขาดใจ