นางร้ายจำยอม

" ช่วยด้วย ช่วยด้วย "

 ร่างหนึ่งกำลังตะเกียกตะกายน้ำเหมือนลูกหมา พยายามประคองตัวให้อยู่เหนือน้ำ ปากร้องตะโกนให้คนช่วยจนกลืนน้ำเข้าไปหลายอึก แต่หามีใครลงมาช่วยไม่ สักพักหมดเรี่ยวแรงที่จะตะเกียกตะกาย ร่างบางค่อย ๆ จมลงสู่ห้วงน้ำเบื้องล่าง

อากาศในปอดเริ่มที่จะหมดเพราะถูกแทนที่ด้วยน้ำที่ไหลเข้าทางปากทางจมูก สมองมึนงง สติสัมปชัญญะเริ่มเลือนราง ก่อนที่ลมหายใจจะหมดลง สายตายังมองเห็นภาพ ของหญิงสาวนางหนึ่งว่ายน้ำตรงมาหา พยายามเพ่งพินิจ ว่าเป็นใครกันนะ

นางช่างสวมเสื้อผ้าประหลาดแท้ รูปร่างก็อ้วนฉุ แต่นางว่ายน้ำได้เก่งนัก ร่างบางพยายามใช้แรงเฮือกสุดท้ายยื่นมือไปหามืออ้วน ๆ ที่ยื่นมา แต่สายไปเสียแล้ว ดวงตางามเบิกกว้างค้างนิ่ง ไม่รับรู้ ไม่มองเห็นสิ่งใดอีกแล้ว โสตประสาทการรับรู้มันหายไปพร้อมกับลมหายใจ ที่จากไปตลอดกาล

ช่วงเวลาผ่านไป1เค่อ อยู่ ๆ ร่างบาง กลับฟื้นคืนสติ สมองเริ่มกลับมาสั่งการให้สองขา สองมือ ถีบตัวเองให้ขึ้นสู่ผืนน้ำเบื้องบน เมื่อโผล่พ้นน้ำมาแล้วอากาศเริ่มเข้าสู่ปอด ปากบางดุจนกกระจับ พะงาบ ๆ เพื่อกลืนอากาศเข้าไปให้มากที่สุด สมองที่มึนงงเริ่มปลอดโปร่ง สองแขนว่ายน้ำไปยังฝั่งที่มองเห็น 

กว่าจะถึงฝั่ง ร่างกายแทบหมดเรี่ยวแรง มือที่แสนบอบบางเพราะไม่เคยหยิบจับอะไร พยุงตัวเองขึ้นไปนอนเอกเขนกที่ริมฝั่งของสระน้ำได้สำเร็จ

" เกือบไปแล้วมั้ยละ นังรินเอย อยากเป็นนางเอกลงไปช่วยเขา เป็นไงละ เกือบได้ไปแสดงละครให้ท่านยมดูแล้ว " 

" ขอโทษนะพี่สาว ที่ช่วยพี่ไว้ไม่ทัน รอก่อนนะ ขอพักเอาแรงก่อน เดี๋ยวจะลงไปเอาร่างพี่สาวขึ้นมา "

ถึงจะรู้สึกสงสารหญิงสาวที่แต่งกายด้วยชุดจีนโบราณ ที่ขณะนี้ร่างไร้วิญญาณคงนอนนิ่งอยู่ที่ก้นสระ แต่มิริน สงสารตัวเองมากกว่า ที่อยู่ ๆ เธอมาโผล่ในที่ ๆ เธอเองไม่รู้จัก และไม่รู้ว่าจะกลับบ้านไปหาพ่อแม่ ญาติมิตรสหายได้ยังไงกัน พยายามคิดวิเคราะห์ด้วยความรู้ด้านวิทยาศาสตร์ ถึงเหตุและผล ที่คน ๆ หนึ่งที่อยู่สถานที่หนึ่งจะหายตัวมาปรากฏยังสถานที่หนึ่ง มิรินว่าต่อให้ขึ้นชื่อว่าเป็นอัจฉริยะก็ไม่สามารถอธิบายได้

(เหตุการณ์ก่อนหน้าที่มิรินจะมาปรากฏยังสระน้ำแห่งนี้)

มิริน ภักดีจิตร หรือจะเรียกสั้น ๆ ว่าริน เป็นเด็กสาวอายุ20ปี กำลังศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยปีที่2 เธอเป็นเด็กอารมณ์ดี ร่าเริงแจ่มใส แถมมีจิตใจโอบอ้อมอารี ชอบช่วยเหลือผู้คนที่กำลังได้รับความเดือดร้อน ถึงแม้บางครั้งเธอจะถูกคนอื่นล้อเลียน เรื่องรูปร่างอันแสนอวบอ้วน แต่ก็ไม่โกรธ เพราะว่าภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น ก็อ้วนแล้วไงละ แต่มีความสามารถทำได้ทุกอย่างที่คนหุ่นดี ๆ เขาทำได้ ทั้งว่ายน้ำเอย เต้นเอย อะไรที่อยากทำ ทำออกมาได้ดีทุกอย่าง 

เพราะมิรินมีครอบครัวสนับสนุน ครอบครัวที่ฐานะไม่ต้องร่ำรวยมากแต่อบอวลไปด้วยความรักจากคนในครอบครัว 

ครอบครัวมิรินประกอบไปด้วยพ่อ แม่ พี่ชาย และน้องสาว เวลามิรินอยากทำอะไรทุกคนจะคอยให้ความสนับสนุน คอยให้คำแนะนำ และโดยเฉพาะให้กำลังใจ ทำให้มิรินคนนี้มีความสามารถเกินรูปร่างของเธอ แถมเธอยังเป็นคนที่เรียนเก่ง สอบได้เกรด4ทุกวิชา 

เด็กสาวมีความชอบอย่างหนึ่งที่ชอบมากๆๆๆๆ นั้นคือ ชอบดู ซีรีส์จีนแนวย้อนยุค เหตุผลอะไรนะหรือ ดาราผู้ชายจีน เวลาแต่งกายชุดโบราณ ไม่ว่าจะเป็นพระเอก พระรอง ตัวโกง ยันตัวประกอบ งานดีทุกคน ก็อย่างที่เขาว่าเข้าวงการซีรีส์จีนแล้วออกยาก

วันหยุดเสาร์อาทิตย์วันหนึ่ง มิริน ชวน สุดา และ อิงจันทร์ เพื่อนสนิทสุดที่รักของมิรินไปเดินเที่ยวที่ตลาด

" นี้ ริน จันทร์ เมื่อวันก่อน ฉันเห็นร้านเปิดใหม่ เปิดให้เช่าแผ่นซีดีหนัง ละคร เราไปดูกันมั้ย " สุดาเอ่ยชวน

" อื้อ ไปสิ ว่าแต่อยู่แถวไหนละ " อิงจันทร์สนใจ " ไปมั้ย ริน "

" ไปก็ไปสิ แต่ไม่หาอะไรกินกันก่อนเหรอ " มิรินที่ตอนนี้สนใจบรรดาของกินที่วางขายอยู่เต็มตลาด

" ไว้ค่อยมาซื้อตอนขากลับ ซื้อไปกิน ที่ห้องดาเลย กินไปดูไป "

ทั้งสองคนหิ้วปีกลากเพื่อนตัวอ้วนของเธอ ที่ทำสายตาละห้อยมองขนมหวาน ข้ามถนนไปยังตึกแถวกลางเก่ากลางใหม่ เป็นตึกแถว 5คูหา 

เด็กทั้งสามเดินไปยังคูหาสุดท้ายที่เปิดเป็นร้านให้เช่าแผ่นซีดี ชั้นตั้งแผ่นซีดีวางเรียงกันเป็นแถวๆ แต่ละแถวจะเขียนหมวดหมู่ติดเอาไว้เพื่อให้ลูกค้าหาเจอได้ง่าย พวกเธอไม่เห็นเจ้าของร้าน ร้องเรียกเท่าไรก็ไม่มีใครตอบรับจึงคิดว่าจะพากันกลับ

อยู่ ๆ มีหญิงชราเดินออกมา ผิวของนางเหี่ยวย่น ผมหงอกขาวโพลนหมดทั้งหัว นางเดินสักไม้เท้ายักแย่ยักยันมาหาพวกเธอ

" สวัสดี ต้องการมาเช่าแผ่นซีดีเหรอ สนใจแนวไหนละ " เสียงสั่น ๆ กล่าวช้า ๆ เนิบ ๆ จนทำให้ทั้งสามคนขนแขนขนหัวลุก

มิรินเป็นหน่วยกล้าตาย ตอบออกไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

" อะ... เออ อยากได้แนวซีรีส์จีน ค่ะคุณยาย "

" เหอะๆๆๆๆ ชอบเหมือนยายเลยนะ เพิ่งเปิดร้านใหม่  ยายมีโปรโมชั่นให้เช่าฟรี 1 เรื่อง แต่ต้องเป็นเรื่องที่ยายหาให้นะ หลานๆ สนใจไหมล่ะ "