มาเอ็นฯหรือมาเป็นภาระ

“จะพาไปไหนคะ”

แชมเปญเรียกสติตัวเองครั้งสุดท้ายแล้วเอ่ยถามแฝดพี่อย่างเทรย์ที่กำลังลากแขนเธอออกมาจากงานโดยมียัยเชอรี่ตามมาติดๆ

“อย่าถามมาก ยัยเด็กเอ็นฯ ไปเอ็นฯ ฉันที่คอนโด เดี๋ยวจ่ายให้งามๆ”

เขาพูดแล้วลากเธอขึ้นรถทันที แชมเปญถึงแม้จะเมาแต่ได้ยินคำว่าจ่ายให้อย่างงาม และเขาบอกว่าแค่ไปเอ็นฯ เธอจึงไม่ได้เอะใจ แต่ใครสนล่ะ ตอนนี้เธอทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน

ค่ะ เธอพยักหน้ารับเพียงแค่นั้น แล้วนั่งรถไปกับเขาอย่างว่าง่าย

วิญญาณนักแข่งรถเข้าสิงหรือว่าเพราะอยากหนีเชอรี่ออกให้เร็วที่สุดก็ไม่รู้ เจ้าเทรย์คนพี่ของเราเหยียบรถพุ่งมายังกับจรวดทางเรียบ รู้ตัวอีกทีก็มาถึงคอนโด โดยที่คนที่นั่งมาด้วยตกใจจนสั่นแต่ไม่กล้าพูดอะไรออกมา แค่มาถึงคอนโดหรูนี่ได้ก็ถือว่าเธอใช้แต้มบุญไปจนหมดแล้ว

“ตามมาสิ ยืนโง่อยู่ทำไมตรงนั้น”

อ้อลืมบอกค่ะ เจ้าคนพี่ของเรานี่นอกจากจะนิสัยแย่แล้วปากยังร้ายอีกต่างหากค่ะ เป็นผู้ชายที่รับมือยากต่างจากเจ้าคนน้องที่เฟรนด์ลี่ขี้เล่นและขี้อ้อน

“คะ ค่ะ”

แชมเปญสาวน้อยที่ไม่น้อยเลยจริงๆ เป็นคนนิสัยเรียบร้อย ขี้ตกใจและขี้กลัว เธอรับงานเป็นพริตตี้เดินสับขึ้นไปมอบถ้วยรางวัล เธอเข้าใจแบบนั้นจริงๆ ด้วยอะไรหลายๆ อย่าง แต่ตอนนี้ก็ดันมาจับพลัดจับผลูขึ้นห้องมากับนายน้อยคนพี่ของตระกูลมาเฟีย

เอาว่ะ เพื่อเงิน แชมเปญทำใจไว้แล้ว

“เหนียวตัวชิบ ชุดแข่งนี่มันก็เท่ดีนะแต่แม่งโคตรร้อน มาถอดเสื้อผ้าให้ฉันหน่อย”

เขาออกคำสั่งตามประสาของคนที่มีอำนาจมากกว่า หญิงสาวเดินเข้าไปทำตามอย่างว่าง่ายแม้มือจะสั่นมาก แต่เธอก็พยายามใจดีสู้เสือ อย่างน้อยหมอนี่ก็หล่อ ถ้าเกิดว่าเธอต้องทำอะไรที่มันมากกว่านี้อย่างน้อยก็ไม่ใช่กับตาลุงอายุคราวพ่อ

มือเรียวค่อยๆ เอื้อมไปรูดซิปเสื้อของเขาลงอย่างสั่นเทา ดวงตาคู่สวยหลุบต่ำหลงไม่กล้ามองหน้าผู้ชายที่กำลังจ้องเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ชุดหนังกันไฟของเขามันช่างส่งให้เขาดูเท่อย่างบอกไม่ถูก

“นี่ เงยหน้าขึ้นมาซิ”

เขาสั่งเธอเสียงดุ เป็นคนที่ชอบใช้อำนาจสินะ หญิงสาวคิดในใจก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นไปสบตาเขาช้าๆ ดวงตาคู่สวยที่มันใหญ่โตเกินใบหน้าเรียวเล็ก แถมมันยังยั่วยวนในแบบใสๆ เล่นเอาดวงตาภายใต้แว่นตาจ้องมองไม่วางตา ระยะห่างที่ใกล้ขนาดนี้ ทำให้เธอและเขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวของกันและกัน

เทรย์แฝดพี่ก้มลงมาประกบที่ริมฝีปากบางบ้าๆ อย่างห้ามตัวเองไม่ได้ หญิงสาวตื่นตัวและสั่นเทาเล็กน้อย แต่ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด เรียวลิ้นสาวตวัดเข้าไปชอนไชในปากเล็ก มือหนาสอดเข้าไปประคองที่ท้ายทอยคนที่ตัวเล็กกว่ามาก ส่วนอีกมือหนึ่งก็เริ่มบีบอยู่ที่บั้นท้ายนวลงามในชุดหนังช้าๆ

อึก

หญิงสาวรู้สึกตัวว่าถูกล่วงล้ำความเป็นส่วนตัว เนื่องด้วยความเชี่ยวชาญในการเล้าโลมของอีกคน สาวน้อยตื่นตัวแต่ก็เขินมากไปในคราวเดียวกัน

แฮ่ก แฮ่ก

เมื่อเขาผละจากจูบ เธอก็รีบหายใจเอาอากาศเข้าปอดทันทีเพราะคนพี่ไม่ได้เปิดโอกาสให้เธอได้หายใจตอนจูบเลยสักนิด

“มองทำไม ถอดชุดต่อสิ”

เทรย์สั่งเสียงดุอีกครั้ง แม้จะติดใจรสจูบแสนหวานแต่ดูแล้วทำไมยัยนี่ถึงตื่นกลัวตลอดเวลากันนะ แล้วท่าทางก็ไม่ได้เจนสนามอย่างที่คิดด้วย

หญิงสาวถอดทุกอย่างออกจนหมด ตอนนี้คนพี่มีเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวติดตัว แต่เธอเป็นคนละเอียดอ่อน เมื่อรู้ว่าเขาจะอาบน้ำเธอจึงเอื้อมมือไปถอดแว่นตาของคนที่ยืนโทงเทงอยู่ต่อหน้าเธอช้าๆ

ดวงตาคมกริบดุดันหลังจากถอดแว่นออกจ้องมาที่เธออย่างไม่วางตาแล้วออกคำสั่งอีกครั้ง

“ไปอาบน้ำด้วยกัน”

เขาสั่ง แล้วลากแขนเธอมา แชมเปญก้มหน้าตัวแข็งทื่อไม่กล้าพูดอะไรต่อ

“เป็นอะไร มาทำหน้าที่ของเธอสิยัยเด็กเอ็นฯ”

“จริงๆ แล้วฉันแค่ถูกจ้างมาเป็นพริตตี้มอบรางวัลค่ะ ฉันไม่รู้ว่าเอ่อ…ขอบข่ายของเด็กเอ็นฯ ที่คุณพูดถึงมันคือแบบไหน”

“เหอะ มุกตลกรึไงว่ะ ยัยเด็กเอ็นฯ”