ตอนที่ 6 สาวสวยสุดเซ็กซี่

ตัวไป๋หลันที่ไม่เคยมีพี่น้อง จู่ๆ ก็มีน้องสาวน่ารักแสนดีแบบนี้ ก็รู้สึกแปลกเหมือนกัน ตอนเด็กซู่หรานชอบน้องสาวคนนี้มาก ซินซินก็เชื่อฟังพี่สาวทุกอย่าง แต่ไม่รู้เมื่อไหร่ที่ซู่หรานรู้สึกเปลี่ยนไป

“เอ่อ..ข้าเองก็ผิด ต่อไปข้าจะปรับปรุงตัว” ไป๋หลันพูดแทนซู่หราน

ท่านย่ายังไม่อยากเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นเท่าไรนัก แต่หลักฐานชัดเจนเกินไปจนเอ่ยสิ่งใดไม่ได้ นางจึงอ้างว่าแก่แล้ว เหนื่อย อยากพักผ่อน เรื่องนี้ให้พ่อจัดการ จากนั้นท่านพ่อก็สั่งให้ซู่หรานกลับไปอาบน้ำทำแผล

ฮูหยินของบ้าน แม่ของซินซินน้ำตาคลอด้วยความดีใจ รีบสั่งบ่าวให้ไปตามท่านหมอมารักษาแผลให้ซู่หราน ซินซินจะตามไปดูแลพี่สาวด้วย แต่ไป๋หลันบอกว่าดึกแล้ว ซินซินก็เหนื่อยมาทั้งวัน ให้รีบกลับไปพักผ่อน

ไป๋หลันทบทวนในความทรงจำ พ่อของซู่หรานเป็นคนมีเหตุผล ฉลาด มีความรู้ แต่บางครั้งจะขี้โมโห เขารักซู่หราน เพราะเกิดจากเมียอนุที่เขาเคยรักมาก แต่เขาก็ต้องแต่งกับเมียเอกที่ท่านย่าจัดงานแต่งให้ ฮูหยินเป็นหญิงสาวที่จิตใจงดงาม เพียงแต่เขาไม่ได้รัก

ท่านย่ารังเกียจว่าแม่ของซู่หรานเป็นหญิงเจ้าเล่ห์ ทำให้ลูกชายคนเดียวของนางเพลี่ยงพล้ำต้องตบแต่งกับหญิงยากจนหน้าด้านคนหนึ่ง ทำให้ท่านย่าพานไม่ชอบซู่หรานไปด้วย

หลังจากแม่ของซู่หรานที่เป็นอนุตายไป ท่านพ่อจึงรักและเอ็นดูซู่หรานมาก ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนดีมีศีลธรรม แม้ไม่ได้รักเมียเอก แต่ก็ดูแลให้เกียรติอย่างดี ไม่เคยทำให้เมียเอกซึ่งเป็นแม่ของน้องสาวไม่สบายใจ

ติดก็แค่ ซู่หรานเป็นคนขี้อิจฉา อยากได้ทุกอย่างไว้คนเดียว ไม่ว่าน้องสาวได้อะไรนางก็ต้องได้ นางเกลียดน้องสาวที่แย่งทุกอย่างจากนาง แม้ว่าความจริงแล้วซู่หรานจะถือว่าเป็นคนเก่งคนหนึ่ง แต่กลับใช้ความฉลาดไปทางเลว เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับคนน่ากลัว

สุดท้ายเลยลงเอยด้วยความตาย!!

ไป๋หลันหันไปมองท่านพ่อ เธอสงสัยว่า ถ้าไม่มีตัวเองตกลงมาเข้าร่างของซู่หรานจะเป็นเช่นไร ถ้าพ่อของซู่หรานรู้ว่าลูกสาวที่เขารักตายไปแล้ว เขาจะรู้สึกอย่างไร ไป๋หลันไม่เคยมีพ่อแม่ก็จริง แต่เธอรู้จักดีความรู้สึกที่ต้องสูญเสียคนที่รัก มันทรมานมาก

การที่ไป๋หลันตกลงมาในร่างของซู่หรานคงมีเหตุผลบางอย่าง ซู่หรานเองก็รักพ่อมาก สิ่งเดียวที่เธอเสียใจคือไม่สามารถทำให้พ่อภูมิใจ นี่อาจเป็นเหตุผลให้ไป๋หลันได้เข้าร่างของซู่หราน

ไป๋หลันรั้งอยู่จนฮูหยินกับซินซินออกไปแล้วจึงพูดกับพ่อของซู่หรานว่า

“ท่านพ่อ ที่ผ่านมา ข้าเป็นลูกอกตัญญูยิ่งนัก ทำให้ท่านต้องเดือดร้อนเสมอ ต่อไปข้าจะปรับปรุงตัวเองเจ้าค่ะ” ไป๋หลันพูดคำเลี่ยนๆ พวกนั้นได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ เพราะอย่างไรก็ไม่ใช่พ่อของเธอ

แต่ท่านพ่อของซู่หรานกลับทำตาแดงๆ ไม่กล้าหันมามองลูกสาว เขาเพียงพยักหน้าว่ารับรู้แล้ว ไป๋หลันรู้สึกว่าหัวใจของซู่หรานกำลังบีบรัด จู่ๆ เธอก็อยากร้องไห้เหมือนกัน น้ำตาของซู่หรานไหลอาบแก้ม

ไป๋หลันถือว่าได้ทำเพื่อเจ้าของร่างบ้างแล้ว ตอบแทนที่ให้เธอได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง แม้เธอจะไม่ได้อยากมีชีวิตเท่าไหร่ แต่การมีชีวิตอยู่ ย่อมดีกว่าตกลงมาถูกไม้ไผ่เสียบตาย

ไป๋หลันถูกพาไปยังห้องของซู่หราน มีคนมาทำแผลที่ไหล่ให้ มีสาวใช้มาคอยปรนนิบัติรับใช้ คอยทำความสะอาดเช็ดหน้าเช็ดตัวให้ แม้ไป๋หลันจะไม่คุ้นชิน แต่ก็รู้สึกดี เธอบอกตัวเองว่าอย่าคิดมาก ไหนๆ ก็ได้เกิดเป็นคุณหนูของบ้านคนรวยแล้ว ก็เสวยสุขให้เต็มที่ คิดเสียว่าไปร้านทำสปา

ในที่สุด ไป๋หลันก็ได้ส่องกระจก ถึงแม้จะเป็นกระจกทองเหลืองที่มองไม่ชัด แต่ก็เห็นรายละเอียดได้อยู่

‘โอ้โห เธอนี่มันสาวสวยสุดเซ็กซี่เลยนี่นาซู่หราน’ ไป๋หลันมองกระจกแล้วได้แต่ร้องตะโกนในใจ เพราะภาพสะท้อนที่เห็นอยู่ มันสวยจนไป๋หลันก็ลืมหน้าตาของตัวเองไปแล้ว

ปากเล็ก จมูกโด่ง ขนตายาวงอน ตากลมโตสวยงามชวนมอง หน้าก็เล็กนิดเดียว ตอนเห็นหน้าอกบิ๊กแมคของซู่หราน ไป๋หลันนึกว่าจะตัวใหญ่กว่านี้ แต่กลายเป็นว่าใหญ่แค่หน้าอก ตัวของซู่หรานกลับผอมบางน่ารักมาก ผมยาวสลวยราวกับเส้นไหม

ไป๋หลันคิดว่าปรับตัวกับชีวิตใหม่ได้ง่ายมาก เพราะเธอรับมือได้เป็นอย่างดีตั้งแต่มาถึงที่นี่ ความทรงจำของซู่หรานก็ทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น แต่เธอกลับนอนไม่หลับ พลิกไปมาอยู่ทั้งคืนก็นอนไม่หลับ เธอสัมผัสได้ถึงความกลัวบางอย่างในใจ แม้เธอจะทำเป็นไม่ใส่ใจ

ที่แท้ไป๋หลันก็ยังอาลัยอาวรณ์โลกเก่าอยู่ เธอไม่มีใครก็จริง แต่ถ้าเพื่อนของเธอรู้ว่าเธอตกลงมาถูกเสียบตาย มันจะเป็นยังไง แฟนสารเลวนั่นจะยิ่งหัวเราะเยาะเธอหรือไม่นะ

เธอบอกตัวเองว่าจะทิ้งชื่อไป๋หลัน เธอไม่อยากเป็นป่ายล่านอีกต่อไปเธอจะเป็นซู่หราน เป็นคนใหม่ ให้สมกับที่ได้มีโอกาสเกิดใหม่ เธอคิดหลายอย่างมาก ทั้งรู้สึกไม่คุ้นชินกับที่นอนใหม่ จนใกล้เช้าเธอถึงนอนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

ซู่หรานรู้สึกว่าตัวเองเพิ่งหลับตานิดเดียวก็ถูกเรียกตัวเสียแล้ว ยังไม่ทันได้นอนเลย แต่ทำอะไรไม่ได้มาก เพราะคนโบราณต้องตื่นเช้า ในความทรงจำของซู่หราน เธอต้องออกไปทำความเคารพท่านย่าทุกเช้าด้วย

เธอนั่งให้สาวใช้แต่งตัวให้ หน้าอกใหญ่ของเธอมันเป็นอุปสรรคมากจริงๆ ชุดโบราณที่เคยชอบมาก ใส่ยังไงก็ไม่สวย เหมือนคนคอตัน อาจเพราะรูปแบบเสื้อผ้าที่รัดจนถึงคอ ซู่หรานแอบคิดว่าคงต้องตัดชุดใหม่

ระหว่างที่กำลังเลือกเสื้อผ้า มีสาวใช้คนหนึ่งวิ่งมา ก้มหน้าก้มตาทำท่าทางหวาดกลัวซู่หรานอย่างเห็นได้ชัด

“มีอะไร ว่ามาตรงๆ ไม่ต้องกลัว” ซู่หรานคนเก่าเคยเป็นคนโมโหร้าย แต่ตอนนี้ เธอไม่ใช่ซู่หรานคนนั้นแล้ว

“คือว่า..ฮูหยินผู้เฒ่าบอกว่า..บอกว่า ว่าคุณหนูซู่หรานเพิ่งได้รับความตกใจมาก ทั้งยังมีแผลเต็มตัว วันนี้..และต่อไป ไม่ต้องไปทำความเคารพแล้วเจ้าค่ะ และ..ขอให้คุณหนูซู่หรานอยู่แต่ในจวน อย่าออกไปไหนเจ้าค่ะ” สาวใช้กลัวมาก พูดไปบีบมือไป

“ไม่ต้องไปเหรอ....ว้าว ชีวิตดีอะไรขนาดนี้” ซู่หรานคนเก่าคงจะทั้งเศร้าทั้งโกรธ แต่ตอนนี้ซู่หรานคนใหม่ เหมือนได้ขึ้นสวรรค์ก็ไม่ปาน

“ข้าไม่ต้องออกไปไหน อยู่แต่ในห้อง มีคนคอยทำอาหารมาให้กิน นั่งๆ นอนๆ ก็ได้ใช่ไหม ข้า..ข้าหมายถึง ไม่ต้องทำงานอะไรใช่หรือไม่” ซู่หรานถาม

“เอ่อ ใช่เจ้าค่ะ” สาวใช้แปลกใจ