ตอนที่ 2 ข้ามีสามีแล้วงั้นเหรอ

ตอนที่ 2

ข้ามีสามีแล้วงั้นเหรอ

ปัง!

"คุณหนู!"

เสียงฝีเท้ามากกว่าสองวิ่งเข้ามาในห้อง เผยให้เห็นใบหน้าของหญิงสาวน่ารักน่าชัง แม้ว่าเธอจะอยู่ในชุดที่ดูเหมือนจะเป็นเพียงสาวใช้ธรรมดาแต่กลับดูงดงามและมีเสน่ห์มาก ข้างกันเป็นผู้ชายที่ดูพึ่งพาได้มิหนำซ้ำใบหน้าของเขานั้นช่างหล่อเหลายิ่งกว่าดาราระดับท็อปที่เคยเจอมาเสียอีก

"คุณหนูฟื้นแล้วหรือเจ้าคะ"

"คุณหนู.. งั้นเหรอ"

ไป๋อวี่ซีทวนคำพูดของนางด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ภาพของหญิงสาวที่ใบหน้าเดียวกับเธอยังคงวิ่งเข้ามาในหัวไม่หยุด

"รู้สึกอย่างไรบ้างเจ้าคะ ยังเจ็บอยู่ไหมเจ้าคะ"

"ฉันเป็นอะไร.. แล้วพวกคุณเป็นใคร"

ทั้งสองคนยืนนิ่งมองหน้ากันเล็กน้อย คนที่เธอมั่นใจว่าเป็นสาวใช้เวลานี้ดวงตากำลังสั่นไหว เพียงแค่พริบตาดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยหยดน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นทางพร้อมเสียงสะอื้นไห้

"คุณหนูอย่าล้อเล่นแบบนี้สิเจ้าคะ ท่านมองหน้าข้าให้ดี ข้าคือเมี่ยวเมี่ยวสาวใช้ของคุณหนูไงเจ้าคะ"

ถึงแม้ว่านางจะเอ่ยออกมาอย่างนั้น แต่กลับยังคงร้องไห้ไม่หยุด

"คุณหนู.. ท่านจำข้าได้หรือไม่ขอรับ"

ชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่ครู่ใหญ่ได้เอ่ยออกมาเสียงเรียบ ไป๋อวี่ซีจ้องมองเขานิ่งในหัวก็เกิดภาพมากมายที่มีร่วมกัน

"องครักษ์"

เขาถอนหายใจออกมาอย่างเบาใจก่อนจะถอยห่างไปเล็กน้อย

"เหตุใดคุณหนูจำอู่ถังได้แต่จำเมี่ยวเมี่ยวไม่ได้กันเจ้าคะ ไม่ได้! ต้องไปตามหมอหลวง"

แม้จะยังมึนงงอยู่บ้างแต่ก็พอจับใจความสำคัญได้ ในเวลานี้นางร้ายคิวทองอย่างไป๋อวี่ซีได้มาเกิดใหม่ในร่างของคุณหนูในจวนใดสักจวนงั้นหรือ นึกว่าเรื่องประหลาดแบบนี้จะมีแต่ในนิยายหรือซีรีส์เสียอีก บ้าบอที่สุด!

"ช้าก่อน!"

แต่ยังไม่ทันที่สาวใช้จะได้วิ่งออกไปด้านนอก อวี่ซี่เอ่ยเรียกเอาไว้เพราะอยากรู้สิ่งที่จำเป็นต้องรู้ในเวลานี้มากกว่า หากสวรรค์ต้องการให้เธออยู่ที่นี่เธอก็จะอยู่ให้ถึงที่สุด

"ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น เหตุใดข้าถึงจำอะไรไม่ได้เลย"

"คุณหนู~"

ยังคงเป็นสาวใช้คนเดิมที่เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก หากภาพในความทรงจำของเธอที่ซ้อนทับมาไม่ผิดพลาด หญิงคนนี้คือสาวใช้ข้างกายและผู้ชายคนนี้ก็เป็นองครักษ์ที่อยู่กับเธมาตั้งแต่เกิด แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่เธอไม่เข้าใจเลยก็คือนี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน

"ก่อนหน้านี้คุณหนูพลัดตกน้ำโชคยังดีที่ท่านอ๋องเจ็ดมาช่วยไว้ได้ทัน มิเช่นนั้น.."

"ท่านอ๋องเจ็ดอย่างนั้นหรือ"

"เจ้าค่ะ"

"เจ้าคือเมี่ยวเมี่ยว ส่วนเจ้า.. อู่ถังสินะ เช่นนั้นที่นี่คือที่ไหนอย่างนั้นหรือ"

"ที่นี่ก็คือจวนท่านอ๋องห้า.. เยว่อ๋องสามีของคุณหนูไงเจ้าคะ"

"อ๋อ.. จวนสามีของข้านี่เอง เอ๊ะ! สามี.. สามี! ข้ามีสามีแล้วงั้นหรือ!"

เช่นนั้นภาพที่ไหลเข้ามาในเศษเสี้ยวความทรงจำที่เธอเห็น หญิงสาวชุดแดงกับบุรุษในชุดแต่งงานนั้นก็คือเจ้าของร่างนี้กับท่านอ๋องห้าที่ว่าสินะ แต่เหตุใดในความทรงนั้นถึงไม่ได้มีความรู้สึกดีเลยสักนิดกันล่ะ แม้แต่ใบหน้าในความทรงจำก็ยังไม่มี นี่เจ้าของร่างนี้คงไม่ได้แต่งงานกับอ๋องที่อายุเท่าปู่หรอกนะ

"เช่นนั้นแล้วท่านอ๋องอยู่ที่ใด"

สาวใช้ขมวดคิ้วมองหน้าเล็กน้อย ก่อนจะมีสีหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด

"หลังจากคืนแต่งงานท่านอ๋องนอกจากจะไม่ได้มาเข้าหอแล้ว.. ยังทูลขอฝ่าบาทไปประจำการที่ชายแดนด้วยพระองค์เอง แบบนี้จงใจทำร้ายจิตใจคุณหนูชัด ๆ"

"นานเท่าใดแล้ว"

โชคยังดีที่แสดงซีรีส์พีเรียดมาก็ไม่น้อยเรื่องคำพูดคำจาก็พอตามน้ำได้บ้าง และดูไม่แตกต่างจากที่แสดงมาเท่าไหร่ พอถูไถได้อยู่แหละนะเสี่ยวไป๋

"ครึ่งปีแล้วเจ้าค่ะ"

"ครึ่งปี! นี่ท่านอ๋องไม่กลับมาเลยงั้นหรือ"

"ท่านอ๋องกลับมาเจ้าค่ะ เพียงแต่.."

"เพียงแต่อะไร"

"เพียงแต่ท่านอ๋องไม่เคยกลับมาหาคุณหนูเลยเจ้าค่ะ"