บทที่ 1

ผลงานของคุณไม่ผ่านการพิจารณา เนื่องจากการดำเนินเรื่องยังไม่ชวนติดตามมากเท่าที่ควรแต่ยังไงก็หวังว่าทางเราคงมีโอกาสได้ร่วมงานกับคุณในสักวันหนึ่งนะคะ

ข้อความของอีเมลที่เปิดอ่าน ทำให้หญิงสาวร่างเล็กในชุดเครื่องแบบพนักงานสีน้ำเงินเข้ม ที่กำลังนั่งอยู่คนเดียวในออฟฟิศยามพักช่วงเที่ยง ถึงกับร้อง เฮ้อ แล้วก็นอนซบกับตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างหมดแรง

“เฮ้อ...สำนักพิมพ์ที่สามแล้วนะ แป้งเอ๊ย สงสัยจะไม่มีหวังเข้าจริงๆ แล้วเรา แต่ยังไงก็ท้อไม่ได้ อุตส่าห์มีความฝันทั้งทีแล้วนี่นา ฝันให้ไกล เราก็ต้องไปให้ถึง”

แป้ง หรืออลิสา บ่นกับตัวเองงึมงำ เธอทรงตัวลุกขึ้นนั่งตัวตรง ก่อนจะเปิดโปรแกรมเอ็ม เอส เอ็น เพื่อหาที่ปรึกษาหลังจากผิดหวังกับผลการตอบรับจากสำนักพิมพ์ที่เธอเฝ้ารอคอยนานถึงสามเดือนเต็ม แต่ผลกลับออกมาว่าไม่ผ่าน ทั้งที่นิยายเรื่องนี้ของเธอ ตอนที่เอาไปลงในเว็บไซต์สำหรับนักอ่าน ได้รับการตอบรับและคำชมจากนักอ่านเป็นอย่างมาก จนทำให้อลิสากล้าที่จะลองส่งสำนักพิมพ์ดูกับเขาบ้าง แต่เมื่อผลออกมาว่าไม่ผ่านการพิจารณาเธอก็ต้องทำใจยอมรับผลนั้น

‘ ไม่ผ่านเหรอแป้ง ว้า...น่าเสียดายจัง ’

เพื่อนสนิทคนหนึ่งของเธอที่คุยกันด้วยโปรแกรมนี้เกือบทุกวันพิมพ์ข้อความขึ้นมาทันที เมื่อเห็นว่าอลิสาอยู่ในโปรแกรมออนไลน์ เธอพิมพ์ข้อความสถานะไว้ว่า วันนี้...ผิดหวังอีกแล้ว เหมือนว่าเพื่อนทางออนไลน์ของเธอคนนี้จะทราบว่า อลิสากำลังรอคอยเรื่องอะไรอยู่ จึงพิมพ์ข้อความมาปลอบโยนเธอ

‘อืม...ไม่ผ่าน สงสัยเราต้องเลิกส่งแล้วละมั้ง พลอย…’

‘อย่าเพิ่งท้อสิแป้ง...พลอยก็บอกแล้วว่าให้มาลองส่งที่สำนักพิมพ์ของพลอย พลอยจะได้บอกพี่บก.ไว้ให้ว่าแป้งเป็นเพื่อนพลอย เผื่อจะได้ช่วยๆ ดูให้…’

ข้อความที่เห็นทำให้อลิสาลังเล ก่อนจะเม้มริมฝีปาก เธอไม่ค่อยชอบนักหรอกระบบเส้นสายอะไรนี่ พลอยพิมพ์เพื่อนของเธอเป็นนักเขียนนิยายค่อนข้างจะมีชื่อคนหนึ่งเหมือนกัน พลอยพิมพ์อยู่ในสำนักพิมพ์ใหญ่สำนักพิมพ์หนึ่งที่เข้าได้ยากมาก แต่ค่าตอบแทนดีและรวมไปถึงเครดิตของคนที่ได้พิมพ์งานกับที่นี่ด้วย

‘เราไม่กล้าหรอกพลอย’

‘เอาน่า ส่งไฟล์งานของแป้งมา แล้วพลอยจะส่งต่อไปให้พี่บก.ให้เอง ช่วยๆ กันนะแป้ง เราว่างานของแป้งสนุกแล้วก็แปลกดี น่าติดตามนะ ไม่ใช่พล็อตตลาดด้วย งานดีๆ แบบนี้น่าจะสนับสนุนจะตายไป’

‘ขอบใจจ้ะ’

อลิสากัดริมฝีปาก ก่อนจะพยักหน้ากับตัวเอง ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าบางที การไขว่คว้าความฝัน มันก็ต้องเล่นวิธีทางลัดแบบนี้เสียบ้าง ถ้าผลงานของเธอได้ตีพิมพ์ เธอจะได้ทำตามความฝัน อีกอย่างหนึ่งก็คือเธอจะได้มีเงินทอง ส่งไปให้ทางบ้านเพื่อใช้หนี้สินที่มีอยู่เสียที อลิสาต้องจากบ้านมาหางานทำในเมืองหลวงทันทีที่เรียนจบ เพราะเธอมีภาระที่ต้องช่วยพ่อและแม่ในการชำระหนี้สินที่ส่วนหนึ่งก็เป็นค่าเล่าเรียนของเธอที่ท่านตั้งใจส่งเธอเรียนจนจบระดับปริญาตรีด้วย

อลิสาตั้งใจแล้วว่าต้องช่วยพวกท่านให้สบายกว่านี้ และยังช่วยส่งเสียน้องชายที่กำลังอยู่ในวัยเรียนอีก เธอปากกัดตีนถีบพอสมควรในสังคมเมืองใหญ่ ตอนนี้เธอทำงานเป็นพนักงานบัญชีคนหนึ่ง ในบริษัทสาระประสิทธิ์ ฟู้ด อินเตอร์เทรด บริษัทนำเข้าส่งออกผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรใหญ่ระดับประเทศ เป็นบริษัทที่มั่นคงและมีสวัสดิการดีมาก อลิสาต้องฝ่าฟันกับคนที่มาสมัครงานในตำแหน่งนี้เกือบครึ่งร้อย เธอจึงตั้งใจจะยึดงานที่บริษัทนี้ไว้ให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ อู่ข้าวอู่น้ำชั้นดีแบบนี้หาได้ง่ายๆ ที่ไหนกัน

เรื่องความฝันในการเป็นนักเขียนที่เธอพยายามจะก้าวเข้าไปยังความฝันนั้น มันเป็นสิ่งที่อยู่ในใจของสาวช่างฝันอย่างเธอมานานแล้ว เมื่ออลิสามีโอกาสจึงอยากจะลองทำตามความฝันให้เป็นจริงดูสักครั้ง แม้ตอนนี้เธอจะไม่มีแม้กระทั่งเครื่องคอมพิวเตอร์ไว้พิมพ์งานเป็นของตัวเองก็ตามที เธอต้องแอบมาพิมพ์งานที่บริษัทในยามที่งานว่าง หรือบางทีวันหยุดเธอก็ไปใช้บริการเครื่องคอมพิวเตอร์ตามร้านเกมบ้าง แต่อันหลังนั้นทำให้เธอทำงานได้ช้ามากนักเพราะเสียงดังอึกทึกมาก อลิสาจึงเลือกที่จะเสี่ยงมาแอบพิมพ์งานที่บริษัท เธอเป็นคนทำงานค่อนข้างเร็ว จึงมีเวลาว่างพอในการแอบทำงานที่ตัวเองชอบแบบนี้

แม้จะรู้สึกไม่ค่อยดีนัก แต่อลิสาก็ต้องเลือกที่จะทำเพราะว่าเธอไม่มีทางอื่น เธอเริ่มเขียนนิยายเรื่องแรกเป็นจริงเป็นจังเมื่อกลางปีที่แล้ว และเมื่อนิยายจบลงก็มีคนบอกให้เธอลองสานความฝันส่งสำนักพิมพ์ดู อลิสาก็ลองทำตามที่มีคนแนะนำ พลอยพิมพ์เองก็เป็นเพื่อนออนไลน์ของเธออีกคนหนึ่งที่รู้จักกันจากการที่พลอยพิมพ์เข้ามาอ่านนิยายของเธอแล้วชอบ เลยสนับสนุนอลิสาเต็มที่ เพื่อที่จะให้หญิงสาวได้มีโอกาสพิมพ์นิยายเรื่องแรก

“ลองดูก็ไม่เสียหายนะเรา ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่นา เฮ้อ”

หญิงสาวบ่นพึมพำ เมื่อกดส่งไฟล์ไปให้กับพลอยพิมพ์ เธอแอบสวดมนต์ตามหลังเสียด้วย สาธุ ขอให้ผ่านทีเถอะ อลิสาเริ่มใช้ไสยศาสตร์เข้าช่วยเสียแล้ว เมื่อพึมพำติดสินบนกับสิ่งศักสิทธิ์ไปด้วยขณะที่ส่งไฟล์งานไปให้กับพลอยพิมพ์

‘แล้วนี่ไม่กินข้าวกลางวันเหรอไง แป้ง’

พลอยพิมพ์ส่งข้อความมาถามเธอหลังจากที่ได้รับไฟล์งานจากอลิสาเรียบร้อยแล้ว

‘ยังหรอก รอเมลไง ต้องเปิดได้ตอนเที่ยงนี่แหละปลอดคนสุดๆ แล้ว พลอยก็รู้ว่าเราแอบออนเอ็ม ถ้าเราหายแปลว่าเจ้านายเรามานะ’

‘อิ อิ ยังไงก็สู้ๆ นะเราลุ้นสุดตัวเลยนะแป้ง’

‘ขอบใจจ้ะ’