บท.4 ดอกตีนเป็ด [โรงหนังเก่า]

อิ๊ด อิ๊ด อิ๊ด

โรงภาพยนตร์นอกเมืองที่นายทุนไม่สามารถทำกำไรได้จึงถูกปล่อยให้รกร้าง แต่อุปกรณ์เช่นเก้าอี้และโต๊ะไม้ยังคงอยู่ เสียงลั่นของเหล็กเก่าดังก้องห้องโถงปูนผุพัง

สาววัยใสกำลังเริงสวาทกับชายหนุ่มที่เขาชอบใจ กระโปรงสีชมพูกระพือตามแรงโหมกระหน่ำ สองมือหนาคว้าสะโพกกดให้บดลงท่อนลำที่สวมใสถุงยางปลอดภัย

เวลาล่วงเลยหลายชั่วโมงจนเป็นช่วงพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน รถมอเตอร์ไซค์แล่นมาจอดเพื่อรับเพื่อนที่นัดเอาไว้

"ไอ้เกียร์สภาพมึงเพลียมากนะ"

"เพิ่งเสร็จไปสามครั้งบอกไม่ไหว กะว่าจะต่อสักหน่อยช่วงนี้หิว"

"หิว! มึงก็แดกข้าวครับไม่ใช่แดกหญิง ฮ่าๆ"

"ช่วยไม่ได้เด็กมันยั่วเลยหลวมตัวไปหน่อย"

ผมเลิกคิ้วให้เพื่อนก่อนจะจุดบุหรี่สูบและซ้อนมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน

ทางเข้าเล็กกว่ารูมดแดงไฟแต่เกิดแถวนี้จึงชิน

"ไว้เจอกัน"

เกียร์ยกมือโบกรับเมื่อเพื่อนตะโกนพร้อมทั้งยกมือลาแล้วขับมอเตอร์ไซค์กลับอีกสองชุมชนถัดไป

ณ. บ้านหลังหนึ่งสุดซอยที่รั้วเป็นสนิมเก่า สังกะสีมีรอยรั่วแต่ภายในสะอาดเรียบร้อย มีต้นไม้บดบังรอบทิศทาง ครอบครัวนี้อาศัยกันอยู่สามคนประกอบด้วยแม่ และลูกชายกับลูกสาว

"หายไปไหนมาพี่เกียร์" น้องสาวนั่งเก้าอี้เล็กเบื้องล่างทำเสียงหงุดหงิด "ไม่มาช่วยกันแยกขวด"

"บ่นเป็นแม่กูเลยนะอีกุ๊กไก่"

"ก็พี่เกียร์ชอบทิ้งให้เก็บขวดแยกขวดคนเดียวมันเหนื่อยนะ"

กุ๊กไก่ น้องสาวคนเล็กสุด ใบหน้ากลมผมบ๊อบรูปร่างอวบอั๋นวัยสิบแปดปี มีพี่ชายคนเดียวซึ่งก็คือ เกียร์ อายุยี่สิบสองเรียนปีสอง คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิชาวิศวกรรมไฟฟ้า รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาพร้อมส่วนสูงร้อยแปดสิบเจ็ด อาชีพของบ้านคือเก็บขยะแยกขาย

ดึ๋งงงง

"ฮึม รักแท้ก็เหมือนดอกตีนเป็ดบางคนบอกว่าดีบางคนบอกว่าเหม็น ฮือออ"

แกร๊ก

"ไอ้เกียร์! มึงดีดกีตาร์อีกแล้วเหรอ" ประตูเปิดออกเป็นแม่ที่เท้าเอวพูดเสียงแข็ง "กูบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้เล่นดนตรี"

"คนกำลังอารมณ์สุนทรีย์"

"สุนทรีย์หรือส้นตีน!! เพลงห่าอะไรดอกตีนเป็ด มึงเอาไปทิ้งเลยนะไอ้กีต้าร์เนี่ย"

โต้มมม

นึกว่าลมพัดแต่เปล่า..เสียงกระแทกประตูของแม่พร้อมอารมณ์ฉุนเฉียว เหลือเพียงน้องสาวที่ยืนอยู่ก่อนจะเอ่ย

"พี่ก็รู้ว่าแม่ไม่ชอบดนตรี"

"เหอะ ไร้สาระก็แค่พ่อเป็นนักดนตรีแล้วทิ้งแม่ไปแล้วยังไง? เราก็อยู่กันได้ไม่ใช่เหรอ ควรจะลืมผู้ชายแบบนั้นไปซะ"

"แม่อาจจะลืมได้ง่ายถ้าพี่ไม่ดันเกิดมาหน้าตารูปร่างเหมือนกับพ่อ ถึงหนูไม่เคยเจอพ่อแต่ก็แอบเห็นรูปด้วยนะ"

กีตาร์สีน้ำตาลตัวโปรดอยู่ในวงแขนของเกียร์ ความบาดหมางที่เขาได้รับจากพ่อไม่อาจปิดกั้นพรสวรรค์ทางดนตรีที่มีเต็มเปี่ยม

"กูแค่เหงาเลยหยิบกีตาร์มาเล่น" ผมบอกปัดก่อนจะลุกยืนไปแขวนเก็บไว้ที่เดิม "เพลงเพราะไหมนี่กูเเต่งเองเลยนะดอกตีนเป็ด"

"อย่าไปร้องที่ไหนนะดอกตีนเป็ดระวังโดนส้นตีนคนฟัง ไม่รู้ต้องโกรธตรงไหนก่อน เนื้อเพลงหรือทำนองชวนปวดหัว"

"ขอบคุณ ถุ้ยยย!! ไปเลยอีกุ๊กไก่"

มันกวนตีนตลอดผมยกเท้าทำท่าถีบมันรีบวิ่งแจ้นออกไปยังทำแลบลิ้นปริ้นตาใส่

แต่ถ้าถามว่าผมโกรธพ่อไหม บอกเลยว่ามากแต่ให้ทำยังไงเมื่อพ่อเลือกจะทิ้งพวกเราไปก็ต้องยอมรับความเป็นจริง

"ดอกตีนเป็ด ห๊อมมม ชื่นใจจนพี่ระทม"

เคว้ยง

ก้อนหินกระทบหลังคาตามมาด้วยเสียงชื่นชมจากรอบข้าง

เพลงส้นตีนอะไรวะ!

เบาๆ ลูกกูจะนอน!

ไอ้ห่าเอ๊ยยยย!

_______________________

ภาคเหนือจะรู้ว่าดอกตีนเป็ดยามลมโชยมันเหม็นมาก ว่าแต่..พระเอกพอไหวไหม? หมายถึงจะอ่านไหวไหม555? 

ฝากจิ้มเข้าชั้นด่วนๆ  

_______________________

กดหัวใจ เพิ่มเช้าชั้น คอมเมนต์ เป็นกำลังใจอัปเดตผลงานต่อด้วยนะคะ อ่านจบอย่าเงียบน๊า