บท.2ใจบาป [เอาคืน]

"นี่มันเก้าอี้ของฉัน จะนั้งไขว่ห้างแล้วทำไม"

"ก็คนอื่นเดินไม่สะดวกไง!"

"คนอื่นหรือเธอกันแน่ ฉันนั่งมาเป็นชั่วโมงแล้วไม่เห็นใครจะมีปัญหา"

หมับ

ทันทีที่เส้นด้ายลุกยืนโต้เถียงกับอีกฝ่าย ฝนรีบดึงคว้าตัวเอาไว้พลางพูดเจรจาเพราะไม่อยากให้เกิดเรื่องวุ่นวาย

ซึ่งคนที่ทะเลาะด้วยก็เป็นคู่ปรับตัวร้ายกาจเพราะเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่ที่ไม่ค่อยลงรอยแต่เด็ก

"ใจเย็นอีด้ายมันคงจงใจมายั่วโมโหมึง" หลังจากอีกฝ่ายเดินไปเชิดหน้าราวกับผู้ชนะ ฝนรีบปราม "มึงอย่าบ้าตามมันนะ"

"ไม่รู้เป็นอะไรกับกูนักหนาอีหยกเนี่ย"

"เออ มันคงไม่ชอบที่มึงสวยกว่าไง ฮ่าๆ"

"เหอะ ประสาท"

กรี๊ดดด

เสียงหวีดของโต๊ะหยกที่อยู่ไม่ไกล กลายเป็นจุดสนใจเมื่อบบรรดาเพื่อนฝูงส่งเสียงกรีดร้องเพราะแฟนของหยกที่ท่าทางหล่อและรวยมากเดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ใหญ่โต

ฝนเห็นจึงรีบสะกิดบอกเส้นด้าย "หูย นั่นแฟนอีหยกเหรอลูกเจ้าสัวเลยนะ"

"เมื่อกี้มันด่ากูว่าพ่อแม่ไม่รักใช่ไหม.."

"อืม แต่มึงใจเย็นๆ นะ ท่องไว้เวรต้องระงับด้วยการไม่จองเวร"

อึกก!

เส้นด้ายคว้าแก้วเหล้าตรงหน้ากระดกดื่มรวดเดียวหมดเกลี้ยง

เธอลุกขึ้นใช้มือเรียวสะบัดผมยาวไปด้านหลังจนสยายสวยงาม

"เวรต้องระงับด้วยการเตะปากอีเวรถึงจะถูก"

เฮ้ยยย อีด้าย!!!

หมั๊บ!

"โอ๊ยยย อีฝนปล่อยกู" เเขนฉันโดนเพื่อนกระชากแรง "ตัวกูปลิวแล้วนะ"

"ขอเถอะอย่ามีเรื่องเลยมึงจำไม่ได้เหรอ แม่อีหยกมันกัดแรงนะเดี๋ยวลามไปบริษัทแม่มึงอีก"

"สันดานเสียทั้งแม่ทั้งลูก"

"ใช่ แปลว่ามึงต้องใจเย็นๆ"

คำพูดเตือนสติของเพื่อนทำให้เส้นด้ายผละถอย แต่นิสัยไม่ยอมแพ้ยังคงคิดถึงการแก้แค้นเพราะคำพูดเสียดแทง

เวลาผ่านไป22.00น. แสงสีบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้มึนเมา ฝนดื่มน้อยเพราะกลัวเมาแต่เส้นด้ายจัดเต็ม

อึก อึก อึก

"แดกเหล้าเป็นน้ำเปล่าเลยนะมึง" ฝนขมวดคิ้ว

"กูเพิ่มความกล้าให้ตัวเอง"

"ความกล้าอะไร"

"กล้าที่จะหน้าด้าน"

ฉันยิ้มให้เพื่อนจากนั้นฝากกระเป๋าlouis vuitton ราคาแพงไว้

ตึก

"ขอโทษครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะตั้งใจชน"

"หืมมม"

น้ำเสียงงุนงงพลางมองจ้องสาวสวยน่ารักตรงหน้า เส้นด้ายคอยเดินตามแฟนของหยกมายังทางเดินห้องน้ำพร้อมกระเเทกไหล่ใส่เขา

"เส้นด้ายค่ะ" ฉันยื่นมือให้จับพร้อมส่งยิ้มบาดใจ "คุณคือ.."

"แม๊คครับยินดีที่ได้รู้จักคุณเส้นด้ายคนสวย"

"ไม่ทราบว่ามีแฟนหรือยังคะพอดีว่าด้ายไม่ชอบคุยกับคนมีเจ้าของ"

"ผมยังโสดครับรอใครสักคนมาเป็นคนโปรด"

ใบหน้าหล่อทำท่าทางเจ้าชู้ เขาฝังรอยจูบบนหลังฝ่ามือของสาวสวยที่เพิ่งรู้จัก เส้นด้ายเดินเข้าไปใกล้เเนบชิดก่อนจะเขย่งรองเท้าส้นสูงเพื่อกระซิบบางอย่าง

"แล้วโทรมานะคะ"

ผ่านไปสิบนาที

"มึงไปไหนมาอีด้าย"

"แถวนี้แหละ"

"ทำหน้าเหมือนประสบความสำเร็จ มึงไปทำอะไรมา?"

ตุบ

ผวะ

"โอ๊ยยย!! หยกพออายคนอื่น"

"พี่แม๊คบอกมานะทำไมที่คอเสื้อมีรอยลิปสติก มันเป็นใคร กรี๊ดดด หยกไม่ยอมๆ"

"กลับไปคุยกันที่ห้อง"

"บอกหยกมานะไอ้พี่เเม๊ค"

รอบข้างหันมองขวับเป็นตาเดียว จากหนุ่มรูปงามสง่าและสาวสวยลุคลูกคุณหนูที่น่าอิจฉากลายเป็นสงครามทุบตีด่าทอกันกลางคลับ

"อีเส้นด้าย!" ฝนเน้นเสียงเข้ม "ฝีมือมึงใช่ไหม อย่าบอกนะว่ามึงไปทำอะไรกับแฟนอีหยกมา"

"จะบ้าเหรอ..กูไม่เลวขนาดนั้นปะ แค่จูบคอเสื้อและเขียนเบอร์โทรให้"

"มึงจะแอบคุยกับผัวมันเหรอ"

"ใครบอกกูจะคุย"

ฉันกระตุกยิ้มชอบใจ ก่อนจะยกมือสั่งดริ๊งซ์ขอเหล้าเพิ่ม

"อยากคุยมากก็ให้ไปคุยกับเจ้าอาวาสนู่น" เพื่อนทำหน้างงขณะที่ฉันยิ้มเยาะ

"มึงให้เบอร์ใครไป"

"วัดศพไร้ญาติ"

"อีสัส อีด้าย! อีคนบาป หาเรื่องให้หลวงพ่อ ฮ่าๆ"

_______________________

บรรลัย เอ้ยยย! บันเทิงแน่นอน ฝากกดเพิ่มเข้าชั้นน๊า{เป็นแรงผลักดัน}

_______________________

กดหัวใจ เพิ่มเช้าชั้น คอมเมนต์ เป็นกำลังใจอัปเดตผลงานต่อด้วยนะคะ อ่านจบอย่าเงียบน๊า