ทาสสวาทเจ้านายหนุ่ม

เขมิกาตกใจมิน้อยเมื่อเห็นเจ้านายคนใหม่ของเธอ เขาคือปราชญ์ รุ่นพี่หนุ่มที่เธอเคยมีเรื่องด้วยกันเมื่อหลายปีก่อน

เธอเคยปากดีกับปราชญ์ตอนรับน้อง เพราะโดนแกล้งมากเข้า ซึ่งไม่มีรุ่นน้องคนไหนกล้า แต่สุดท้ายเขาก็มาตามจีบเธอจนได้เป็นแฟนกัน

แต่คนมีฐานะแบบเขาได้แล้วทิ้ง หลังจากที่เขาได้ตัวเธอก็หนีไปเรียนต่อต่างประเทศ ทิ้งให้เธอต้องทุกข์ใจอยู่หลายปี

ไม่คิดว่าบริษัทที่เธอทำงานอยู่จะเป็นของเขา เขาเรียนจบกลับมาและเข้ามาทำงานที่นี่ในฐานะกรรมการผู้บริหาร

เธอไม่คิดว่าจะได้เจอเขาในสาขาต่างจังหวัดเช่นนี้ ใจอยากลาออกจากงานเพราะไม่อยากเจอหน้า แต่ถ้าทำแบบนั้นเธอจะตกงานเป็นภาระให้ครอบครัว ยิ่งน้องๆ ต้องเรียนหนังสือ พ่อแม่ก็ลำบาก กว่าเธอจะกัดฟันเรียนจบได้ก็ต้องเหนื่อยสายตัวตัวแทบขาด เรียนไปทำงานไป ชีวิตปากกัดตีนถีบไปเรื่อย

จำได้ว่าเธอปากดีกับเขาเพราะโดนเพื่อนๆ ของเขาดูถูก ตอนนั้นเธอไม่ได้แกร่งอะไร แค่อยากเรียนหนังสือให้จบก็เท่านั้น เลยต้องหาทางเอาตัวรอด

แล้วเธอมารู้ทีหลังว่าเขาจีบเธอเพื่อจะคบกัน หวังเพียงแค่จะได้ตัวเธอเท่านั้น เธอมันโง่เอง โชคดีที่ตอนได้เสียกับเขาไม่ได้ตั้งท้องไม่อย่างงั้นคงต้องอับอายขายขี้หน้า บิดามารดาก็คงอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

ที่ซวยไปกว่านั้นก็คือเธอต้องมาเป็นเลขาของเขานี่แหละ เขมิกาคิดอย่างวุ่นวายใจ

“คุณเขมิกาเข้ามาในห้องผมหน่อยครับ”

ปราชญ์กดเครื่องอินเตอร์คอมเรียกเลขาสาวเข้าไปหา

“คุณปราชญ์มีอะไรคะ”

เธอเอ่ยถามน้ำเสียงห่างเหิน เขาหรี่ตามองก่อนจะกวาดสายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า คนถูกมองถึงกับร้อนๆ หนาวๆ ในทันที

“คุณแต่งตัวเชยไปนะ”

“ดิฉันก็แต่งตัวปกติดีนี่คะ”

เธอก้มมอง ยอมรับว่าเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวกับกระโปรงบานสีขาวยาวจนถึงตาตุ่มเชยจริงๆ แต่ชุดเชยๆ พวกนี้เธอก็ได้มาฟรีๆ พี่ๆ แถวบ้านที่เอ็นดูบริจาคมาให้

“มันเชยต่างหากล่ะ”

“คุณจะหาเรื่องกันเหรอคะ”

“มันแปลกอะไรถ้าฉันอยากจะให้เลขาของฉันแต่งตัวสวยๆ” เขาเดินเข้าหา เธอถอยหนีมองเขาอย่างหวาดระแวง

“การแต่งตัวมันไม่สำคัญหรอกค่ะ สำคัญว่าทำงานได้ดีหรือเปล่า”

“พี่ก็ว่าแบบนั้นล่ะครับมิกา”

เขาเดินเข้าหา เธอถอยหนีไปจนชนกับโต๊ะ

“ถอยไปนะ”

“ไหนลองดูหน่อยสิว่างานของมิกาหนักหน่วงพอจะเป็นเลขาของพี่ได้ไหม”

“ถอยไปนะคะ ไม่งั้นมิกาจะร้อง”

“ร้องสิ แต่ถ้าไม่มีคนได้ยิน พี่ก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ”

“พี่ปราชญ์ ไม่นะคะ”

เธอร้องประท้วงเมื่อเขาล้วงมือเข้าไปในเสื้อเชิ้ตสีขาว

“นมของมิกายังใหญ่เหมือนเดิมนะครับ”

“คนลามก”

“พี่จำได้ว่าเคยซุกเคยดูดเคย...”

“อย่าพูดนะคะ”

เธอห้ามเขาเสียงสั่นๆ ในขณะที่เขาดึงรั้งอาภรณ์ของเธอจนหลุดลุ่ย

“ร่องของมิกาล่ะครับยังฟิตไหม เราไม่ได้เจอกันนาน ให้ผู้ชายคนอื่นกระแทกหรือเปล่า”

เพี้ยะ!

ใบหน้าของปราชญ์หันไปตามแรงตบ เธอมองเขาอย่างเจ็บช้ำน้ำใจ

“ไม่ได้เจอกันนานมิกาชอบความรุนแรงเหรอครับ ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่จัดให้”

“ปล่อยมิกานะคะ ว้าย!”

เธอร้องเสียงหลงดิ้นหนีเขาก็ตามมารวบรัดร่างของเธอเอาไว้ อุ้มเข้าไปในห้องด้านใน เธอเห็นห้องพักซึ่งเป็นเตียงนอนติดอยู่กับห้องทำงานก็ตาโต

“อย่าทำอะไรมิกาเลยนะ”

“แน่ใจเหรอว่าห้ามได้”

คนเอาแต่ใจหยิบกุญแจมือมาล็อกข้อมือข้างหนึ่งของเธอเอาไว้ ก่อนจะไปคล้องเข้ากับหัวเตียง

“ปล่อยนะ”

เธอดิ้นรนเสื้อผ้าหลุดลุ่ย แต่หนีไปไหนไม่ได้เพราะมือถูกล็อกเอาไว้กับ

“แค่พี่เห็นมิกา พี่ก็แข็งไปหมดแล้วครับ ดูสิ”

เขายั่วแหย่ ปลดกางเกงออกจากตัว เดินโทงๆ เข้าไปหาเธอ จับมือน้อยมากำรอบท่อนลำที่แข็งคึกเอาไว้

เขมิกาส่ายหน้าไปมา ใบหน้าแดงก่ำ

“อย่าทำแบบนี้เลยค่ะพี่ปราชญ์”

“มันแข็งไปทั้งลำแล้วครับมิกา มิกาต้องช่วยพี่นะคะ”

เขาพูดคะขาน่ารักเหมือนก่อน เธอโดนจับถ่างขาออกจากกัน ก่อนที่เขาจะก้มลงไปลามเลีย

“อ๊า... พี่ปราชญ์อย่าเลียค่ะ มิกาเสียว”

“หอมหวานเหมือนเดิมเลยนะคะ มิกาตอบพี่ก่อนสิคะว่าตอนพี่ไม่อยู่มิกาให้คนอื่นทำแบบนี้หรือเปล่า”