ตอนที่ 16 ไม่มีสิทธิ์เลือก (ฉากเรท)

EP16

“เพราะยังไงเธอก็ไม่มีสิทธิ์เลือก…” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก นิวากลั้นหายใจไปชั่วขณะ ดวงตาคู่สวยสั่นระริก

“คุณก็รู้ว่านิทำไม่ดะ…โอ๊ย!” นิวายังไม่ทันจะพูดจบข้อเท้าก็ถูกรัดแน่นเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งระดับ ใบหน้าเบ้ด้วยความเจ็บปวด มือบางเอื้อมไปเกาะท่อนขากำยำเอาไว้เพื่อพยุงตัวเองลุกขึ้น ต่อให้บอกอีกกี่ครั้งเขาก็ยังคงทรมานเธอแบบนี้อยู่ดี…

“อย่าชักช้า…ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน” สายตาหงุดหงิดมองคนตัวเล็กที่มีท่าทีเก้ๆ กังๆ จนขนอ่อนทั่วร่างมันลุกชันพร้อมกัน มือบางดึงกระโปรงที่ไม่สั้นมากนักลง ปิดท้ายด้วยการถอดแพนตี้ตัวเล็กด้วยอาการประหม่า

ทิศเหนือจ้องมองการกระทำของเธอไปด้วย ข่มอารมณ์ที่กำลังพุ่งขึ้นเมื่อเนินอวบที่มีเพียงไรขนอ่อนๆ ขึ้นปกคลุมโผล่พ้นออกมา แพนตี้ไหลตามเรียวขาคู่สวยลงมาเรื่อยๆ จนไปกองอยู่ข้อเท้า…

“…” นิวาช้อนตามองใบหน้าชายหนุ่มแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี เธอไม่เคยต้องมาแก้ผ้าให้ผู้ชายจ้องขนาดนี้ ถึงแม้จะเคยมีอะไรกันมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนก็เถอะ…

เด็กสาวยื่นมือไปเกาะที่บ่าแกร่งเอาไว้ เรียวขาคู่สวยค่อยๆ กวาดคร่อมเอวสอบ เธอเม้มปากแน่นใบหน้าก้มหงุดนิวาจำใจยื่นมือที่สั่นเทาจับเข้าที่แก่นกายใหญ่ หัวใจเต้นรัวระทึกด้วยอาการหวาดกลัว…

ปึก! ปึก!

“อ๊ะ…โอ๊ย!!” ทิศเหนือกระแทกเอวสวนขึ้นมาหนักๆ จนท่อนเอ็นหายเข้าไปในระหว่างสองกรีบเพียงครึ่งท่อน นิวาร้องออกมาด้วยความเจ็บแสบ เธอพยายามขยับเอวออกแต่กลับโดนมือหนาจับสะโพกเอาไว้แล้วกดลงมาจนใบหน้าหวานเบ้

“กระแทกลงมาหยุดเมื่อไหร่ฉันเอาเธอตายแน่” ร่างกายร้อนวูบวาบขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ นิวากัดริมฝีปากตัวเองแน่น ตรงนั้นของเธอมันแทบจะฉีกขาด เหมือนมันมีท่อนเหล็กยัดเข้ามาในร่างกายจนอยากร้องกรีดออกมาดังๆ

“อื้อ!!” เพียงขยับร่างกายเล็กน้อยความเจ็บยังพุ่งเข้าเล่นงานเธอ ทวาตอนนี้สิ่งที่เธอทำได้ เพียงทำตามความต้องการของทิศเหนือ ก่อนที่ร่างกายจะโดนทารุณมากกว่านี้…

สะโพกกลมเริ่มขยับออกแรงเป็นจังหวะเนิบนาบ ปลายเล็บจิกลงบนร่างของชายหนุ่มโดยทีไม่รู้ตัว ทิศเหนือหลุบตามองระหว่างชุดเชื่อมต่างขนาดอาการเสียวเริ่มคลืบคลานเข้ามาเรื่อยๆ

มือหนาออกแรงบีบขย้ำสะโพกกลมไปด้วย ลมหายใจหนักๆ เริ่มเล็ดลอดออกมา ความดิบเถื่อนพุ่งทะยานขึ้นเขาต้องการให้คนบนร่างออกแรงมากกว่านี้เพื่อตอกย้ำความต้องการของตัวเอง…

“จืดชืด”

“คุณเหนือ…อื้อ!!” ใบหน้าหวานส่ายปฏิเสธ ใบหน้าฉายแววทรมานแทบขาดใจ เมื่อแรงที่ข้อเท้าเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งระดับนิวาหลับตาแน่นตอกอัดสะโพกใส่แก่นกายใหญ่เป็นจังหวะถี่ๆ ข้อเท้าที่ถูกโซ่รัดเกิดรอยแดงความหยาบเสียดสีกับผิวบางจนผิวแตกออกเล็กน้อย เลือดไหลซึมออกมา…

พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!

ร่างเล็กกระเด้งกระดอนตามแรงกระแทกของตัวเอง เธออดทนกลั้นความจริงเอาไว้ แม้จะหลับตาอยู่ขอบตามันก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอีกรอบ เธอห้ามแล้ว พยายามจะไม่ร้องไห้แต่มันก็กลั้นไม่อยู่…

“อ๊า…” น้ำเสียงสมสุขคำรามออกมา ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ ก่อนที่มือหนาจะดันท้ายทอยเล็กเข้ามาไซร้คอดูดเม้มอย่างมูมมาม นิวายังคงหลับตาแน่นให้มันรีบผ่านพ้นไป เอวบางยังคงใช้แรงที่มีทั้งหมดถาโถมใส่คนตัวโตอย่างต่อเนื่อง ทิศเหนือจึงยอมเลื่อนมือมาผ่อนแรงลงอีกหนึ่งระดับ

พร้อมกับเลื่อนใบหน้าขึ้นมาดูดปากเธอ ลิ้นสากยังควานหาความหวานไม่หยุด นิวาทนกล้ำกลืนเก็บความปวดร้าวเอาไว้ เธอเปิดปากออกปล่อยให้ทิศเหนือทำตามความต้องการของตัวเอง เด็กสาวเหนื่อยเกินกว่าจะต่อต้านอีกแล้ว…

จ๊วบ! จ๊วบ!

พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงกระทบกันระหว่างสองร่างยังคงดังกึกก้องไปทั่วห้อง มือหนาอีกข้างดันแผ่นหลังเนียนเข้ามาแนบชิดกว่าเดิมในจังหวะที่คนตัวเล็กกระแทกลงมาเขาก็ตักตวงความหวานจากโพรงปากนุ่มไปด้วย

“อื้อ!!” เสียงหวานร้องครางออกมาในลำคอ แก่นกายใหญ่ที่ผลิตน้ำหล่อลื่นออกมาพองโตอัดแน่นเต็มช่องทางรัก นิวาที่รับรู้ถึงความจุกแน่นน้ำตาไหลพรากออกมา เธออยากหยุดแต่ก็หยุดไม่ได้… “นะ…นิ…จุก…อ๊า…อ๊ะ!!”

“ซี๊ด…” ใบหล่อเหลาผละจูบออก น้ำเสียงแหบพร่าครวญครางออกมา ลิ้นสากดันกระพุ้งแก้มตัวเองด้วยท่าทางยียวน สายตาพึงพอใจยังคงเพ่งมองใบหน้าหวานที่กำลังบิดเบี้ยวไม่หยุด ชายหนุ่มรับรู้ว่าตอนนี้นิวากำลังจะแตะขอบสวรรค์อยู่รอมร่อ… “ทำไม่สำเร็จงั้นโดนฉันเอาให้แหกต่อไปก็แล้วกัน…”

สิ้นประโยคร่างของนิวาก็ถูกอุ้มขึ้นในท่านั้นทิศเหนือพาคนตัวเล็กไปทิ้งตัวนอนลงบนเตียง แล้วจัดการสอดนิ้วเข้ากับมือบางกดขึ้นเหนือศีรษะเอวสอบเป็นฝ่ายออกแรงกระแทกใส่ไม่ยั้ง…

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! …

“อ๊ะ…อ๊า! …อ๊า! …อ๊า!” ราวกับถูกพายุโหมกระหน่ำ นิวาเปล่งเสียงครางออกมาอย่างไม่นึกอาย ความจุกแน่นเล่นงานเธอจนตั้งสติไม่ทัน สมองขาวโพลนไปหมด สิ่งที่รับรู้ได้คือความป่าเถื่อนจากคนบนร่าง

“ฉิบ…ปลายกู…อ๊า!” ทิศเหนือขบกรามแน่น หัวหยักถูเข้ากับผนังนุ่มจนร่างกายกระตุกกระสันไปทั่วร่าง ตามลำคอใหญ่เกิดเส้นเลือดปูดโปนขึ้นมาอย่างเซ็กซี่

ก่อนที่ใบหน้าเหยเกจะก้มลงดูดยอดอกอวบที่กระเพือมตามแรงยั่วสายตา ทิศเหนือใช้ฟันแหลมขมกัดแทะดูดดุ้นสลับกับเลียละเมียดอย่างเมามัน เอวสอบยังคงตอกอัดความหยาบโลนไม่หยุด น้ำกามไหลเลอะออกมาตามเรียวขา เสียงหอบหายใจยังคงเล็ดลอดออกมาจากจมูกคมสันหนักๆ …

“อ๊า…ฮึก…ขอร้อง…อื้อ!!” น้ำเสียงสั่นเครือพูดขอร้องออกไปเกินกว่าจะทนไหว ร่องแคบฉีกขาดขึ้นเรื่อยๆ มือหนาผละออกจากมือเธอแล้วเอี้ยวตัวขึ้นอีกข้างจับเอวขอดแนบกับเตียงไว้แน่น อีกข้างกดเรียวขาให้เปิดทางออกอีก…

“อยากได้ฉันมากก็ต้องโดนแบบนี้แหละ…แส่หาเรื่องเอง” ชายหนุ่มส่งยิ้มสะใจให้คนใต้ร่าง ยิ่งได้เห็นน้ำตาของนิวามากเท่าไหร่ เขายิ่งพึงพอใจ ใส่แรงที่มีทั้งหมดตอกอัดเข้าร่างเล็กแทบจะจมลงกับเตียง…

"อ๊ะ…โอ๊ย! ต้องให้นิเสียน้ำตากี่ครั้งกันคุณถึงจะพอใจ…” นิวาตัดพ้อออกมาเธอจิกปลายเล็บลงบนผ้าปูแน่น ปลายเท้าเกร็ง ระหว่างจุดเชื่อมมีเลือดไหลเจือปนน้ำสีขาวขุ่นออกมาเล็กน้อย ส่งผลให้นิวาร้องไห้ออกมาไม่หยุด ตรงนั้นของเธอปวดร้าว และเจ็บแสบทุกจังหวะการกระแทก… “อีก…พะ…พอสักที”

ใบหน้าหวานแนบกับหมอนใบโต เธอเจ็บจนร่างกายชาไปหมดทวาคนบนร่างกลับมีความสุข ยิ่งออกแรงรัวกระหน่ำอัดแก่นกายใส่ตรงนั้นไม่หยุด เซ็กส์ที่เกิดจากความรู้สึกเพียงฝ่ายเดียว โดยที่อีกฝ่ายไม่พร้อมโดนขืนใจมันโคตรจะทรมานเกินกว่าจะรับไหวและไม่มีผู้หญิงคนไหนต้องการความป่าเถื่อนแบบนี้หรอก…

พั่บ!! พั่บ!! พั่บ!! พั่บ!!

พั่บบ!! พั่บบ!! พั่บบ!! …

“ฮึก…โอ๊ย!!” ศีรษะทุยสั่นคลอนอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายขาวเนียนแดงเถือกอย่างชัดจน ทิศเหนือที่ตอกอัดแก่นกายไม่หยุดจนเตียงสั่น เชิดหน้าขึ้นยิ่งกระแทกลงไปลึกเท่าไหร่ยิ่งเสียวราวจะขาดใจแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน…

“อ๊า…” สายตาวาบวามหลุบมองแก่นกายใหญ่ที่ผลุบเข้าผลุบออกตามร่องสวาทสลับกับมองใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาอย่างนึกสนุก ทั้งได้ความสะใจ ทั้งได้เอามันๆ อย่างสมใจอยาก… “ทำหน้าเหมือนไม่อยากเอากับฉันอยู่ได้ ยิ้มหน่อยสินิวา”

ทิศเหนือพูดเย้ยหยันเธอที่เอาแต่นอนร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยน เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่านิวาจะทนอยู่ได้นานแค่ไหน เขาต้องการให้เธออยู่ในสถานะทาสที่มีไว้สนองเรื่องกามเหมือนเดิม ไม่ต้องการให้นิวาอยู่ในสถานะคู่หมั้นเพราะเขาไร้อิสระ และอับอายคนอื่นที่ต้องหมั้นกับคนรับใช้ในบ้าน…

“นิไม่ได้อยากเอากับคุณ…ทะ…ทำไมนิต้องยิ้มด้วย” นิวาตอบกลับทั้งๆ ที่ยังหันหน้าซบกับหมอน ทำเอาคนที่ได้ฟังเค้นหัวเราะออกมาในลำคออย่างนึกขัน

“ถ้าเก่งจริงเลิกชอบฉันสิทำได้มั้ย?”

“…” นิวาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเธอนิ่งเงียบ กลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ ตามเนื้อตัวเริ่มเกิดเหงื่อผุด ภายในห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นคาวของน้ำกาม เสียงกระแทกถี่ๆ ไม่ได้เล็ดลอดเข้ามาในหัว สติที่เริ่มจะเลือนรางไม่ตอบสนองอะไร ปล่อยความเจ็บออกมาเป็นหยาดน้ำตาแทน…

“ถ้าทำไม่ได้ทีหลังก็อย่าเก่งแต่ปาก…” ชายหนุ่มพูดตอกย้ำเธอ มือหนาจับเอวบางขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิม เอวสอบเร่งจังหวะถี่ๆ เมื่อปลายทางกำลังขับเคลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ …

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!

ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!! …

พรวด!

“อึก…อื้อ!! \อ๊า…!” ทิศเหนือเกร็งกระตุกปล่อยสายธารอุ่นร้อนเข้าร่องแคบ พร้อมกับถอนลมหายใจออกมาหนักๆ สายตาเพ่งมองนิวาที่ร่างกายกระตุกเร้าๆ เธอหอบหายใจเหน็ดเหนื่อยราวกับคนที่พึ่งผ่านการวิ่งมาราธอนมาไกลแสนไกล ตามกรอบหน้านวลเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ นิวาปิดเปลือกตาลงด้วยความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ…

แต่ไม่ทันไรร่างอรชรก็ถูกชายหนุ่มช้อนขึ้นมาให้นั่งโก้งโค้งบนเตียงแทน มือหนาจับแก่นกายสอดเข้าไปใหม่ ใบหน้าหล่อเหลาก้มดูดเนื้อเนียนตามแผ่นหลังบาง โดยพยุงร่างอ่อนปวกเปียกเอาไว้ด้วยท่อนแขนกำยำ…

นิวาปล่อยให้ร่างกายโดนตักตวงเอาความสุขไม่รู้จักเหนื่อยอยู่แบบนั้น เธอไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะขยับปากขอร้อง ทุกสัดส่วนของร่างกายมันอ่อนล้าไปหมด…

ครืด~ ครืด~

ในขณะที่ทิศเหนือกำลังเมามันกับเรือนร่างขาวเนียน เสียงมือถือของนิวาก็ดังขึ้นในกระเป๋าสะพายใบเล็กที่ถูกวางเกลื่อนอยู่บนพื้น ใบหน้าหล่อเหลาชักสีหน้าหงุดหงิดแล้วเดินลงจากเตียงเดินไปคว้าโทรศัพท์เธอขึ้นมากดรับสาย สายตาจ้องมองคนตัวเล็กคาดโทษเอาไว้ก่อน…

ตี้ด…

(หนูนิอยู่ไหนลูก ทำไมยังไม่กลับบ้านป้าเดินออกมาข้างนอกบ้านใหญ่แล้วเห็นของตกเกลื่อนไปหมด) พอได้ยินเสียงของสีจันทร์มือหนาก็กดตัดสายแล้วกดเข้าไปในไลน์พิมพ์ข้อความส่งไปให้แก้วตา ก่อนจะกดปิดเครื่องแล้วเอามันไว้ในกระเป๋าเช่นเดิม

พอหันกลับมาก็เห็นนิวาพยายามตะเกียกตะกายลงจากเตียงพร้อมกับเอาผ้าห่มผืนใหญ่คลุมร่าง ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปกระชากผ้าห่มออกจากร่างเธอแล้วกระชากร่างเล็กขึ้นมาบนเตียงเช่นเดิม…

“ฉันอนุญาตให้เธอลงจากเตียงแล้วหรอ?”

“…แต่นิไม่ไหวแล้ว”

“ก็บอกแล้วไงว่าฉันจะทำให้เธอตายทั้งเป็น” ชายหนุ่มพูดทวนความจำให้เธอที่เคยบอกเอาไว้แล้วจับแก่นกายยัดเข้าไปใหม่อีกรอบ พร้อมกับออกแรงกระแทกอยู่แบบนั้นอย่างไม่รู้จักเหนื่อย…

.

.

.

Next…

“งั้นก็บอกมาสิว่าเป็นเธอมันต้องเจออะไรบ้าง”