บทที่ 3 เตรียมตัว

"ได้จ้า แล้วนางแบบมาครบทุกคนแล้วใช่ไหม พี่คิดไอเดียได้แล้ว ก็ให้ทุกคนใส่ชุดประยุกต์ที่นานาบอกพี่ไง เพราะจะได้ใส่เหมือนๆกัน เพราะร้านเราก็มีชุดที่ว่าอยู่พอดี พี่เพิ่งนึกได้ เป็นชุดที่แม่กับพ่อนานาเจอกันด้วย ชุดแม่นานายังอยู่และพี่ว่านานาใสได้พอดีแน่นอนรับรองงานนี้ต้องได้แฟน"

"ขนาดนั้นเลย จะเปลียนเด็กน้อยอย่างนานาให้เป็นนางฟ้าได้ใช่ไหมคะ"

"คิว่าน่าจะบินมาถึงแล้ว แต่เขาจะขอพบช่วงเราช่วงค่ำนะ เพราะเขาไม่อยากให้ใครรู้ว่าเขามาแล้ว เขาขอพบนานากับเลือกนางแบบเท่านั้นรู้สึกว่ามาครั้งนี้ เขาจะไม่เล่นๆกับสาวๆเหมือนครั้งก่อนมาแบบเงียบ และไม่ได้บอกให้ใครรู้นอกจากคนที่ทำงานให้เขา"

"คะ งั้นเราไปเตรียมตัวกันดีกว่าเดียวไม่ทัน อยากรู้จังชุดที่แม่ใส่จะสวยขนาดไหนนะ"

"ก็สวยขนาดทำให้เจ้าชายตกหลุมรัก จนมีนานาเป็นพยานรักของทั้งสองคนไง"

ฝั่งนานากำลังเตรียมตัวต้อนรับเจ้าชายที่จะได้เจอครั้งแรก เพราะนานาไม่เคยพบเจ้าชายต่างเมืองเลย เพราะ ท่านพ่อห่วงชนิดที่ไม่มีใครสามารถถ่ายรูปเธอได้ จะดีใจหรือเศร้าดีนะ และกำลังสนุกกับการแต่งตัวให้นางแบบ

ฝั่งเจ้าชายนั้นมาถึงนานแล้ว กำลังดูรูปนางแบบและกำลังตกตลึงกับรูบใบหนึ่งที่ไม่ใช่นางแบบ แต่เป็นเจ้าของบริษัทกำลังสงสัยว่า ทำไมไม่เคยเจอเลยปกติก็จะเห็นแต่ผู้จัดการแทนเท่านั้น แล้วทำไมถึงไม่สามารถหยุดมองใบหน้านางได้เลย มันมองแล้วทำให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจแปลกๆ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเลย มีนางคนแรก สงสัยต้องให้คู่หูสืบประวัติมาซะแล้ว

"กาเบรียน นายช่วยอะไรเราอย่างหนึ่งได้ไหม เราอยากได้ประวัตินางคนนี้ และอยากให้นางเป็นคนใส่อัญมณีของเราที่เรานำมาด้วยเพิ่มอีกรายการ ทำให้นางใสให้ได้ ทำได้ไหม"

"เจ้าชาย แต่นางเป็นเจ้าของบริษัท เพิ่งเรียนจบมานางไม่เคยเดินแบบเลยครับ"

"ไปทำยังไงก็ได้ เพื่อให้นางยอมเดินแบบกับเรา เพราะเราจะเดินคู่กับนางด้วยตัวเอง"

"นี้แสดงว่า คงเจอคนที่ใช่สำหรับหัวใจ แล้วมังคัพ เรียกอีกอย่างว่าความรัก แรกพบ"

"ไม่มีทางเป็นไปได้ เราแค่อยากรู้ว่านางใส่แล้วจะเหมาะกับนางไหม อีกอย่างสาวๆเราต้องการตอนไหนก็ได้ตอนนั้น แค่นางที่เราอยากดูว่านางจะใส่เครื่องประดับของเราขึ้นไหมก็เท่านั้น เพราะเราคิดว่านางเหมาะกับมันก็เท่านั้น ไม่มีอะไรพิเศษสักหน่อย นายก็ว่าไป "

"ก็เล่นพูดแบบนี้ แถมออกตัวเดินแบบเองคู่กับนางแบบนี้ไม่ธรรมดา คืนนี้คงสนุกแน่"

"โอเค เราจะทำให้ดูว่านายคิดผิด"

" จะรอดูครับเจ้าชายปากแข็ง ถ้าอย่างนั้น ถ้านางไม่เดินท่านก็ไม่ว่าอะไร หรือสนใจนางใช่ไหม หม่อมฉันจะได้ไม่ต้องไปข้อร้องนางให้เดิน เพราะนางกำลังจะมาถึงแล้วเห็นบอกว่าเตรียมต้อนรับอย่างดี ได้ข่าวว่างานนี้นางยอมใส่ชุดที่แม่นางเคยใสตอนเดินแบบต้อนรับเจ้าชายที่ซาไบจาร์ เป็นชุดที่ทำให้เจ้าชายทุกพระองค์ที่มาในงานตกในมนต์เสน่ห์เลยนะครับ คิดว่านางคงทำได้เหมือนแม่นางแน่นอน แต่ไม่รู้ว่าแม่นางเป็นใครพ่อนางยิ่งไม่รู้ใหญ่เลย รู้แค่เป็นลูกครึ่งไม่รู้ฐานะ เหมือนมีเงื้อนงำในตัวนางมีแต่คำถามมากกว่าคำตอบ ยังจะสนใจนางไหมพะย่ะค่ะ "

"ตอนนี้เราบอกได้แค่ว่า เราไม่อาจมองใครนอกจากนางได้เลยอยากให้นางได้ใส่เครื่องประดับของเราดู เพื่อนางจะใช่คนที่เราตามหานะ ตลกตัวเองเหมือนกันไม่เคยเป็นเช่นนี้ เพราะนางทำให้เราเป็นแบบนี้"

"คงตกหลุมรักไปแล้วมั่ง คงอยากจะหยุดคิดถึงเพราะนั้นคือความรักที่พวกเรารอคอย ขอให้ทรงพบกับคนที่จะมาเติมเต็มหัวใจของพระองค์ ทุกคนจะได้เลิกเป็นห่วงสักที่จะได้ครองราชและอภิเษกสักที"

"ของอย่างนี้มันไม่ง่ายขนาดนั้น เราต้องทดสอบว่ามันใช่อย่างที่เจ้าพูดไหม"

"มีเรื่องให้ลุ้นแล้วคุ้มค่าที่มาไทย คงได้ราชินีกลับประเทศแล้วพวกเราแน่นอนคราวนี้ "

"ถ้าเป็นอย่างที่ท่านกาเบรียนว่า ทุกคนคงดีใจมากแน่นอนครับ เจ้าชายของพวกเราจะได้สละโสดสักที"

"แต่นางตัวแค่นั้น จะสามารถเติมเต็มเจ้าชายคาสิโนวาของพวกเราได้ไหม รอลุ้นกัน"

"พวกเจ้านี่นะ ว่าแต่เราตัวเจ้าเองก็คาสิโนวานะ กาเบรียน ถ้าเจอคนที่เจ้ารัก คิดว่านางจะทำให้เจ้าสำราญใจได้ขนาดไหนกัน เราเองก้อยากรู้เหมือนกัน พวกนายคิดว่าไงหละ"

"คิดว่าเรื่องพวกนั้นคงไม่ใช่ปัญหา ที่เป็นปัญหาคือทั้งสองคนถ้าเจอพวกนาง พวกท่านจะคุมอารมณ์ตนเองได้ไหม ที่จะไม่เข้าไปกอดจูบและเผลอทำเรื่องอย่างว่ากับนาง แบบที่พวกนางไม่ยินยอม เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านของพวกเรา พวกเราองค์รักษ์ห่วงทั้งสองแค่เรื่องนี้ครับ"

" พวกนายกล้าว่าเจ้าชายกับหัวหน้าตัวเองขนาดนี้เลย ได้อยากโดนลงโทษแบบไหนกันดีหละ"

"ก็มันจริงนี่ครับท่านกาเบรียน เพราะสาวๆที่พวกท่านถูกใจ พวกท่านก็ทำกับพวกนางแบบนั้นจนพวกนางแพ้ต่อพวกท่าน และยอมให้พวกท่านทำตามที่ใจต้องการ แต่สาวไทยไม่ใช่แบบนั้นครับ พวกเราศึกษามาระดับหนึ่งถึงได้กล้าพูดเพราะพวกนางน่ารัก อ่อนหวาน ขี้อ้อน เอาใจเก่ง ทำอาหารอร่อย และตัวพวกนางยังอร่อยกว่าอาหารที่พวกนางทำครับ "

"อย่าบอกนะว่าพวกนาย ได้สาวไทยเป็นแฟนกันนะ "

"ถูกต้องครับ พวกเราเจอพวกนางที่ประเทศเรา พวกนางไปทำงานที่ร้านอาหารไทยในประเทศเรา พวกเราชอบอาหารและสาวไทยกันอยู่แล้วเลยไปหาพวกนางทุกวัน และกว่าพวกนางจะยอมให้พวกเราเป็นแฟนก็ทำเอาพวกเราเหนื่อยสุดๆ แต่พอได้เป็นแฟนแล้วพวกเราคิดว่าคุ้มค่า ที่พวกเราทุ่มสุดใจสุดตัวให้กับพวกนางและได้แต่งงานกัน บอกเลยพวกนางสุดยอดในทุกเรื่องจริงๆ "

"ยิ่งเรื่องที่ผัวเมียเขาทำกัน พวกนางทำให้พวกเราพอใจสุดๆ คิดแล้วพวกเราคงต้องขอตัวพาเมียไปบ้านพวกนางก่อนครับและพวกเราจะทักทายพ่อตาแม่ยายด้วย จากนั้นพวกเราก็ขออยู่กับครอบครัวพวกนางอาทิตย์หนึ่ง เพื่อให้นางกับคนในครอบครัวนางได้อยู่ด้วยกัน ก่อนที่พวกเราจะพาพวกนางมาอยู่ที่โรงแรมด้วยกัน เลยจะมาขอลางานครับ หวังว่าทั้งสองคนจะเข้าใจพวกเราที่อยากทำให้พวกนางมีความสุขครับ ให้พวกเราลานะครับเจ้าชาย'

"ที่อธิบายมาสะยาว ที่แท้ก็จะขอลางาน ได้เราอนุญาต เพราะเราเองก้ไม่อยากขัดความสุขใคร อีกอย่างเราไม่อยากมีคนคุ้มกันเยอะ แค่กาเบรียนคนเดียวพอแล้ว ส่วนพวกนายก็ไปทำตามที่พวกนางวางแผนไว้ก็แล้วกัน"

.ขอบพระทัยครับเจ้าชาย ขอให้เจ้าชายได้พบสาวไทยในฝันเช่นกัน รับรองท่านจะต้องมีความสุขมากกว่าตอนที่สาวๆใสฮาเล็มทำให้ท่านมีความสุขแน่นอน เพราะมันจะคนละความรู้สึกกัน ไว้พวกท่านทั้งสองได้ลิ้มรสเมื่อไร พวกท่านจะไม่มีวันอิ่มแน่นนอนครับ"

"พวกเจ้านี้นะ ไปกันได้แล้ว เราขอคุยงานกับกาเบรียนต่ออีกหน่อย เดี่ยวพวกเราต้องไปพบพวกนางกันอีก"

"ครับพวกเราทูลลา"