บทที่ 1 ตอนที่ 2

หญิงสาวยังคงปฏิบัติภารกิจต่อไปด้วยความกล้ำกลืนจนเสร็จสิ้น เมื่อคว้าผ้าห่มมาห่มให้เขาข้อมือบางก็ถูกจับไว้แน่นทันที

“ขิง....ขิงช่ายไหม...คุณกลับมาหาผมแล้ว ขิงผมคิดถึงคุณเหลือเกิน” ชายหนุ่มออกอาการเพ้ออย่างหนักถึงขนาดคิดว่าณัฏฐนิชคือผู้หญิงอีกคนที่ตนเฝ้ารอ มือใหญ่ดึงร่างบางนั้นมากอดด้วยความคิดถึงอันล้นพ้น สามเดือน....สามเดือนแห่งความทรมานผ่านไปแล้ว เธอกลับมาหาเขาแล้ว...เพียงอัปสร

“ว้าย!!...คุณคีมคะ นี่ไม่ใช่...เอ่อ...นี่รัญนะคะ ปล่อยรัญเถอะค่ะ” เจ้าของร่างบางร้องขออย่างตื่นตระหนก พยายามดิ้นรนออกจากวงแขนแกร่งที่รัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก

อ้อมกอดที่เป็นของคนอื่น มันเจ็บปวดเหลือเกินจริงๆ...

“อย่าทิ้งผมไปอีกนะขิง...ผมจะขาดใจรู้ไหม...ผมรักคุณ ขิงผมรักคุณ” คนเมาไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นแล้วตอนนี้ สำนึกเพียงว่าร่างอุ่นล้ำในอ้อมแขนนั้นคือผู้หญิงที่เขาคิดถึงอย่างสุดหัวใจ ผู้หญิงที่อยู่ในสมองเขาทุกเวลาทั้งยามหลับและยามตื่น

หารู้ไม่ว่าในความจริงนั้นมันกลับกัน คนที่เขากำลังกอดรัดในตอนนี้คือคนที่เขาเกลียดที่สุดในชีวิตต่างหาก เสียงร้องอ้อนวอนไม่ได้เข้าในโสตประสาทความรับรู้ของเขาแม้แต่น้อย ชายหนุ่มกอดรัดร่างบางแล้วพลิกเธอให้นอนใต้ตัวเขา ใบหน้าคมเข้มนัวเนียฉกจูบบนหน้านวลอย่างโหยหา หญิงสาวพยายามดิ้นรนและหลบหลีกเต็มที่ไม่น่าเชื่อว่าแรงคนเมาจะมีมากถึงเพียงนี้ และเธอก็เริ่มจะหมดแรงต่อต้านเสียแล้ว

“อื้อ...” ปากบางถูกประกบจูบหนักหน่วงพร้อมลิ้นหนาที่ดุนดันเข้าไปภายในฉกต้อนจนทั่วแล้วเม้มจูบเธออย่างดูดดื่มหลายครั้ง มือหนาเริ่มซุกซนลูบไล้ต่ำลงแล้วมาหยุดที่ทรวงอกอวบ ชายหนุ่มยังคงป้อนจูบนัวเนียมือแกร่งก็ออกแรงบีบเคล้นเต้าตึงรุนแรงขึ้น ณัฏฐนิชน้ำตาคลอเบ้าไม่นึกเลยว่าเธอจะต้องมาเจอเหตุการณ์อย่างนี้ หากเขาไม่เมาคงมีแต่จะขับไล่ไสส่งเธอสินะ แล้วมันจะมีความหมายอะไรกับการต้องเป็นเงาของคนอื่นมานอนกับเขา

เงา...ของคนที่เขารักเขาเพ้อหาในยามที่ตื่นขึ้นมาเธอจะเป็นตัวอะไร ปกติอคิราห์ก็เกลียดเธอเหมือนเป็นอริกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนอยู่แล้ว

“ขิง...ทูนหัวของผม ผมคิดถึงคุณเหลือเกินที่รัก” ปากที่พร่ำพรอดคำรักไม่ขาดพลางไล่พรมจูบกระหน่ำไม่ขาดระยะ ลิ้นชื้นปาดไล้ลงมาถึงลำคอระหงขาวนวล แล้วดูดเม้มจนเกิดรอยแดงจางๆ ไปทั่ว ก่อนที่ชุดนอนผ้าแพรจะถูกร่นและถอดออกทางศีรษะของหญิงสาวโดยที่เจ้าตัวไม่อาจฉุดรั้งได้ เป็นโชคร้ายของเธอที่ไม่ชอบใส่บราตอนนอน ส่งผลให้ทรวงอกอวบเผยโฉมเต่งตึงล่อสายตาภมรหนุ่มทันทีที่ไร้ปราการใดๆ ปกปิดเนื้อหนังมังสาที่กำลังสะพรั่งเต่งตูม “คุณคีม...หยุดเถอะค่ะรัญขอร้อง รัญไม่ใช่คุณขิงนะคะ ปล่อยรัญเถอะค่ะ” ร่างน้อยดิ้นสั่น สองมือผลักสะเปะสะปะได้ไม่นานก็ถูกรวบไว้เหนือศีรษะ อคิราห์มัวแต่ฟอนเฟ้นสองเต้าอวบอัดเขาฝากฝังใบหน้าลงกลางทรวงอกแล้วซุกไซ้ไล้ลามไปหายอดถันสีสวย ปากหนาไม่รอช้าครอบครองดูดกลืนทันที ใช้ลิ้นอุ่นตวัดยอดถันในปากไปมาบางทีก็ดูดดึง บางทีก็กลืนกินสลับกันสองข้างอย่างไม่เกียจคร้าน

ฤทธิ์แอลกอฮอล์ไม่ได้ทำให้ลีลารักของเขาขาดตกบกพร่อง กลับยิ่งเพิ่มราคะความต้องการให้มากขึ้นด้วยซ้ำ มือหนาสำรวจไปยังร่างบอบบางจนทั่วแล้วไปหยุดอยู่ตรงเนินสาวที่ยังมีแพนตี้ตัวน้อยปกปิดอยู่ มันไม่ได้ช่วยอะไรมากนักเมื่อนิ้วแกร่งแหวกวนเข้าไปหาความสาวอย่างง่ายดาย อคิราห์ใช้นิ้วกรีดวนซอกรักของหญิงสาวด้วยความชำนาญ ไม่ลืมที่จะกดเน้นตรงปุ่มเม็ดสีหวาน แล้วค่อยๆ กรีดลงไปยังซอกกายสาวสอดแทรกนิ้วอุ่นเข้าไปจนสุดในคราเดียว

“รัญเจ็บ!! ปล่อยรัญเถอะค่ะ...” ความเป็นหญิงที่ไม่เคยมีชายใดกล้ำกรายถูกรุกรานด้วยความรุนแรงแม้จะเป็นเพียงแค่องค์คุลีแต่ด้วยความไม่เคยได้มีใครเตะต้อง ความเจ็บจึงบังเกิดขึ้นแก่เธอทันที

“อืม...ขิงจ๋าแน่นเหลือเกิน...” คนด้านบนยังคงไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น เร่งจังหวะนิ้วร้ายเข้าออกรัวถี่ หัวแม่มือถูกใช้กดเน้นตรงความนูนสีสด ปากหนายังคงทำหน้าที่พิทักษ์ปทุมถันอย่างเคร่งครัด ทั้งดูดทั้งโลมเลียจนสองเต้าเปียกปอน แอร์เย็นฉ่ำเป่าผ่านกระทบกับความเปียกชื้นทำให้กายสาวขนลุกชันอารมณ์ประหลาดเริ่มเข้าครอบงำสติเธอเสียแล้ว

“คุณคีม...อื้อ...” เมื่อถูกรุกหนักหลายทิศทาง สาวน้อยไร้ประสบการณ์หรือจะต้านทานไหว ร่างบางบิดส่ายไปมาด้วยความต้องการในสิ่งที่เธอเองก็ไม่อาจหยั่งรู้

“ขิง...ผมขอนะ ผมจะทำให้คุณมีความสุขเหมือนทุกครั้ง คนดีของผม” ปราการด่านสุดท้ายถูกถอดออกอย่างเร็วสองขาขาวนวลถูกจับแยกออกจากกันเผยให้เห็นความเป็นหญิงที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวาน ชายหนุ่มจับความแข็งขึงของตัวเองที่เครียดขยายเต็มที่ถูไถตรงซอกหลืบเพื่อนำทางก่อนจะนำมาจดจ่อตรงช่องทางที่โหยหาแล้วสอดใส่ดันตัวตนของเขาเข้าไป

“โอ๊ะ...โอ๊ย...เจ็บค่ะคุณคีม!! รัญเจ็บ” เสียงร้องลั่นของหญิงสาวไม่สามารถยับยั้งอารมณ์ดิบเถื่อนนั้นได้สักนิด ชายหนุ่มยังคงเดินหน้าจู่โจมอย่างคนขาดสติ ไม่เหลือสำนึกเลยว่าร่างบอบบางเบื้องล่างไม่ใช่คู่รักคู่ขาที่รู้ใจ และสามารถรองรับอารมณ์อันดิบทมิฬของเขาได้

“อืม...ที่รัก คุณน่ารักเหลือเกิน” ชายหนุ่มครวญครางลั่นกับความคับแน่นที่ทำให้เขาแทบหายใจไม่ออกแต่มันก็สร้างความรัญจวนให้ไม่น้อย จังหวะรักที่เขาเป็นผู้ควบคุมกระหน่ำแรงและเร็วขึ้นโดยไม่ได้สนใจคนใต้ร่างแม้แต่น้อยว่าจะเจ็บปวดเพียงใด

เหมือนดั่งพายุฝนที่ซัดโหมไม่หยุดหย่อนตลอดทั้งค่ำคืน...

“อื้อ....รัญ...รัญเจ็บค่ะ” แม้ความเจ็บปวดจะมีเหลือคณา แต่กายแกร่งที่เคลื่อนไหวอยู่ภายในตัวเธอก็ได้สร้างความเสียวซ่านกลบมันไปทีละน้อย มือหนาทั้งสองข้างบีบเคล้นสองเต้าอวบสลับกับดูดกลืนอย่างขาดสติ

“ดีเหลือเกินขิงจ๋า” ชื่อที่ชายหนุ่มพร่ำพรอดออกมาทุกครั้งทำให้หญิงสาวน้ำตาร่วงรินเป็นสาย จะมีไหมสักวินาทีที่จะมีเธอเล่นผ่านเข้าไปในสมอง ร่างที่โยกไหวตามแรงรักของคนตัวใหญ่สะท้านกับความเสียวซ่านที่เขาส่งมอบแต่ในใจที่ไม่อาจต้านทานนั้นแสนจะตรอมตรมเหลือเกิน

ชายหนุ่มจับขาทั้งสองข้างโย้ไปด้านหน้า ส่งมอบกายแกร่งให้เธอเป็นจังหวะความรู้สึกไหววูบแปลกประหลาดครอบงำทีละน้อย เพียงกายชายขยับเข้าออกถี่ยิบรัวขึ้นเธอก็ได้รู้จักกับการไปเยือนวิมานเสียแล้ว

“...คุณคีม...คุณคีม...” ณัฏฐนิชใช้มือกอดรัดเขาไว้แน่นยามที่เกร็งสุดตัวก่อนร่างบางจะหมดแรงทรุดฮวบลงบนที่นอนทั้งที่คนตัวใหญ่ยังคงเคลื่อนไหวอยู่ในร่างเธออย่างหนักหน่วง

“ใกล้แล้วขิงจ๋า...” เสียงครางลั่นราวกับบาดเจ็บสาหัสเมื่อความสุขสมในรสสวาทสิ้นสุดลง ชายหนุ่มทุ่มตัวลงบนร่างบางหอบหายใจรัวถี่พอๆ กับคนด้านล่างก่อนจะพลิกตัวลงนอนใกล้ๆ ด้วยความเมาและความเหนื่อยล้ากับเกมกามทำให้เขาหลับอย่างง่ายดายพร้อมๆ กับหญิงสาวที่ถูกมือหนาตวัดกอดรัดไว้แนบอก