ตอนที่ 3

เสียงของมาร์คดังขึ้นในภวังค์ของมนัสวีอีกครั้ง มันชัดเจนมากและเธอก็ยังนึกถึงตลอดเวลาแม้ตอนที่เดินออกมาจากเรือนจำ

“เรื่องอะไรคะ?”

“เรื่องของหลานพี่ และที่เธอมาเยี่ยมพี่ที่นี่ก็อย่าให้เฮเดนรู้เด็ดขาด”

“มิ้มคงไม่เจอเขาหรอกค่ะ บางทีเขาอาจลืมมิ้มไปแล้วก็ได้ และที่มานี่เพราะมิ้มอยากมาเยี่ยมพี่ คงพักอยู่ที่นี่สักวันสองวันแล้วจะกลับแฟร์แบงค์”

“รีบกลับไปให้เร็วที่สุด เธออยู่ที่นี่ไม่ได้นะมิ้ม”

“แต่พี่ก็ถูกจับแล้วนี่คะ ตอนนี้พี่ก็กำลังชดใช้ความผิดให้เขาอยู่นะคะ”

“เธอยังไม่รู้จักเฮเดนดีพอ เฮเดนผูกใจเจ็บกับเรื่องที่พี่ทำซึ่งพี่ก็รู้ว่าตัวเองทำผิดมากขนาดไหน พี่ผิดเองที่ปล่อยให้ความโลภเข้าตา ทำเรื่องผิดกฎหมายซึ่งเพื่อนของพี่เกลียดมันมากที่สุด จำไว้เถอะมิ้มว่าเพื่อนพี่คนนี้เป็นคนรักแรงเกลียดแรงและไม่เคยให้อภัยคนที่ทรยศเขาง่าย ๆ ถึงขั้นให้ตายไปต่อหน้าเขาก็จะไม่สนใจ...มิ้ม...พี่ขอโทษ”

“พี่ขอโทษมิ้มเรื่องอะไร”

“ถึงพี่จะเข้ามาชดใช้ความผิดในคุกแล้วแต่ก็ยังมีอีกเรื่องที่พี่ไม่ได้บอกเธอเกี่ยวกับเงินของเฮเดน”

มนัสวีทำสีหน้าครุ่นคิดแล้วฉุกนึกได้ว่าคืนนั้นเธอได้ยินเพื่อนของมาร์คพูดเกี่ยวกับเงินจำนวนมหาศาล

“มาร์ค...”

“พี่โอนเงินทั้งหมดเข้าบัญชีของเธอเอง...มิ้ม”

คำพูดของพี่ชายทำให้หญิงสาวใจหาย เธอตระหนกพอสมควรกับคำตอบที่ได้รับ

“แล้วทำไมพี่ไม่บอกเขาล่ะคะ ทำไมพี่ไม่บอกความจริงเฮเดนไปว่า...”

“คืนนั้นพี่กลัวว่าถ้าเฮเดนรู้เรื่องนี้เข้าเขาจะ...ฆ่าเธอ...มิ้ม...จริง ๆ แล้วเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับเพื่อนสนิทพี่รู้ทั้งหมด แต่พี่ไม่แน่ใจในอารมณ์ของเฮเดนตอนนั้น มันเป็นคนอาฆาตแรงและพร้อมที่จะทำลายใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ พี่จะปล่อยให้ใครมาทำร้ายน้องสาวพี่ไม่ได้...ที่สำคัญมันเคยขู่พี่เอาไว้”

“เขาขู่พี่ว่ายังไงคะ?”

“เฮเดนเคยคาดโทษพี่ ถ้าพี่ออกจากคุกวันไหน...มันหมายถึงการต้องชดใช้”

“แต่พี่ชดใช้ให้เขาแล้วนั่นยังไม่พออีกหรือคะ”

“ชีวิตของพี่ต่างหากมิ้มที่มันจะชดใช้ได้อย่างสาสม”

“มาร์ค..พี่พูดอะไรอย่างนั้น เขาทำอะไรพี่ไม่ได้หรอกนะคะ”

“มิ้ม...ฟังพี่นะน้องรัก พี่บอกได้เพียงว่าน้องต้องดูแลรักษาตัวเองกับลูกให้ดี ใช่...ถึงหลานพี่จะมีสายเลือดของ...ของคนที่มิ้มรัก แต่เฮเดนไม่มีวันให้อภัยความผิดที่พี่ทำเอาไว้ และมันก็หมายถึงเธอด้วย”

“มาร์ค...”

ไม่ทันที่พี่ชายของเธอจะกล่าวต่อก็ได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่เตือนว่าหมดเวลาคุย มนัสวีจำต้องพาไอสวรรค์ออกมาซึ่งก่อนกลับเธอได้ให้ลูกสาวตัวเล็กล่ำลาคุณลุงที่ยังต้องใช้ชีวิตในคุกต่อไปอีกนานนับปี แม้ว่ามาร์คจะไม่ได้บอกกล่าวทั้งหมดหากหญิงสาวรู้ดีว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต ทว่าสิ่งที่ยังค้างคาใจคือเหตุใดผู้ชายที่เธอเคยรักถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้ ตัวตนด้านมืดของเฮเดนน่ากลัวอย่างที่เธอไม่เคยคาดคิด ทุกครั้งที่หลับตามนัสวีไม่เคยลืมภาพที่เขาใช้กระบอกปืนฟาดลงบนหน้าของมาร์คได้แม้แต่วินาทีเดียว

“ถึงแล้วครับคุณผู้หญิง”

เสียงคนขับรถที่ดังขึ้นปลุกหญิงสาวให้ตื่นจากภวังค์อันเลื่อนลอย มนัสวีชะโงกหน้ามองไปนอกหน้าต่างรถก็เห็นตึกซึ่งได้รับการตกแต่งในสไตล์แบบเก่า ๆ แต่ดูเก๋ไก๋ด้วยไม้ดอกไม้ประดับสวยงาม

“แพลนซี่ เพลส...มันเป็นโรงแรมเล็ก ๆ แต่น่าพักครับคุณผู้หญิง ผมเคยพาผู้โดยสารมาที่นี่หลายครั้งแล้ว ห้องพักสะอาดและราคาไม่แพงครับ”

คนขับแท็กซี่หันมาบอกก่อนที่หญิงสาวจะยื่นค่าโดยสารให้และลงจากรถทั้งที่ยังอุ้มลูกน้อยซึ่งยังหลับติดอก ไอสวรรค์ยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่นแม้แต่งัวเงียและมนัสวีก็ไม่อยากปลุกตัวเล็กของเธอขณะที่คนขับแท็กซี่ช่วยหิ้วกระเป๋าเดินทางใบเล็กลงมาคล้องไว้กับแขนของหญิงสาวและมองสาวไทยตัวเล็กบอบบางที่อุ้มลูกน้อยไม่ยอมวางด้วยความเอ็นดู

“ให้ผมช่วยหิ้วกระเป๋าไหมครับคุณผู้หญิง?”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ฉันถือเองได้ค่ะ”

เธอตอบก่อนขับรถจะพยักหน้าตอบรับและขับรถออกไป แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะก้าวเข้าไปในโรงแรมขนาดเล็กก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น