เรื่องที่ต้องการรู้ 1-1

3

เรื่องที่ต้องการรู้

ด้วยอำนาจผู้บัญชาการมณฑลแห่งซูเป่ยใช้เวลาเพียงสามวันเขาก็หาเจ้าของปิ่นที่เกาม่านอี้ให้หาจนเจอ เมื่อได้ข้อมูลแล้วจึงให้คนไปส่งข่าวกับเกาม่านอี้ที่ตระกูลเย่ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขายังไปหาเธอได้แต่ตอนนี้เธอแต่งงานแล้วจะคบค้ากับผู้ชายคนอื่นคงต้องระวังการถูกนินทาว่าร้าย

วันนี้เขามาที่โรงพยาบาลเพื่อสอบถามบางอย่างจากอี้จินเฉิง แต่เธอคนนั้นไม่ได้อยู่ในห้องพักผู้ป่วยของเย่หมิงเสวียน เขาจึงยืนรออยู่หน้าห้องคิดว่าอีกไม่นานเธอคงมา

“ผู้บัญชาการมาทำอะไรที่นี่หรือคะ”

“มารอเธอ ว่างคุยกันหรือเปล่า”

“ดิฉันยังมีงานอีกนิดหน่อย ผู้บัญชาการรอสักครู่ได้ไหมคะ”

“ได้”

พอเขาพูดจบเธอก็เดินเข้าไปในห้องพัก แต่ระหว่างที่เขากำลังยืนคุยกับเธออยู่หน้าห้อง ก็มีดวงตาคู่หนึ่งมองมาอย่างสงสัย ตามบทแล้วเขาไม่ควรจะยิ้มให้ผู้หญิงคนอื่นไม่ว่าเพราะเหตุผลอะไรก็ตาม อีกอย่างเขารักเธอมั่นคงมากจะมีใจไปคิดถึงผู้หญิงคนอื่นได้อย่างไร เขาแปลกจริง ๆ มีบางอย่างผิดปกติ เธอทนไม่ไหวกับสิ่งนี้

เกาม่านอี้รีบเดินตรงไปหาจางอวี้เจินในทันที เธอเป็นผู้เขียนทำไมเหตุการณ์นี้ถึงไม่มีอยู่ในหัวของเธอเลย เธอจะไม่ทำเหมือนนางเอกนิยายทั่วไปที่เห็นอะไรนิดหน่อยก็ตีความไปเอง

หากอยากรู้อะไรเธอจะถาม เขาต้องคิดบางอย่างอยู่แน่ถึงได้คิดจะโปรยเสน่ห์ใส่ผู้หญิงคนนั้น

“พี่อวี้เจิน มาทำอะไรที่นี่หรือคะ”

“ม่านม่าน พี่เพิ่งให้คนไปแจ้งที่ตระกูลเย่ ยังคิดว่าม่านม่านอยู่ที่นั่น”

“ฉันมาเยี่ยมเย่หมิงเสวียน พี่อวี้เจินมีธุระหรือคะ”

“แน่นอนว่าต้องมี หากไม่มีจะให้คนไปรบกวนม่านม่านได้ยังไง”

“แล้วธุระของพี่กับฉัน สำคัญกว่าธุระของพี่กับพยาบาลสาวคนเมื่อครู่หรือเปล่าคะ”

“ม่านม่านก็รู้ว่าสำหรับพี่เธอสำคัญที่สุด”

“งั้นฉันขอคุยกับพี่สักครู่ได้ไหมคะ”

“ได้สิ”

เขาพาเธอเดินออกมาจากโรงพยาบาล ลัดเลาตรอกเล็กข้างโรงพยาบาลไปจนเจอรถของเขาจอดสนิทอยู่ที่นั่น ที่นี่คงปลอดภัยเพราะลับหูลับตา ผู้คนไม่พลุกพล่านคงไม่มีใครนำเรื่องนี้ไปทำให้เธอเสื่อมเสียได้

ทั้งสองขึ้นไปนั่งบนรถ โดยมีรองผู้บัญชาการคอยดูแลความปลอดภัยอยู่นอกรถ

“ม่านม่าน มีสิ่งใดอยากพูดคุยกับพี่หรือ”

“พี่อวี้เจินชอบอี้จินเฉิงหรือคะ”

“ใครคืออี้จินเฉิง หรือว่าพยาบาลคนนั้น”

“ใช่ค่ะ เธอชื่ออี้จินเฉิง พี่ชอบเธอหรือเปล่า”

“ม่านม่านเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า”

ผู้ชายหน้าดุถึงกับหน้าถอดสีเมื่อคนที่เขารัก กลับถามเขาว่าชอบคนอื่นหรือเปล่า เขาไม่ได้ชอบเธอคนนั้นเพียงแต่อยากช่วยแยกผู้หญิงคนนั้นให้ห่างจากสามีเธอ เกาม่านอี้ไม่รู้แต่พอจะเดาได้ว่าเขาต้องมีเรื่องบางอย่างที่ไม่ได้บอกเธอแน่นอน

และสิ่งที่ทำให้เขาใช้ตนเองไปเกี่ยวข้องเรื่องนั้นย่อมต้องเกี่ยวกับเธอโดยตรงแน่นอน

“ฉันไม่ได้เข้าใจอะไรผิดหรอกค่ะ แค่ไม่อยากเข้าใจผิดจึงอยากถามพี่ก่อนว่าทำไมอยู่ ๆ ถึงได้ทำเหมือนสนใจเธอแบบนั้น ทั้งที่ชีวิตนี้ฉันเห็นพี่สนใจผู้หญิงเพียงคนเดียว”

“เธอรู้ว่าผู้หญิงคนที่พี่สนใจเป็นใคร”

“ฉันต้องรู้อยู่แล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นทำไมเธอถึงยังแต่งงานกับเย่หมิงเสวียนล่ะ”

จากที่คิดว่าจะพูดเรื่องอี้จินเฉิงกลับกลายเป็นเธอทำให้เขาเข้าใจผิดเรื่องความรู้สึกไปเสียแล้ว เพราะคำพูดไม่คิดนี่แท้ ๆ พระเอกอย่างเขาต้องรักเพียงนางเอกอย่างเกาม่านอี้ แต่ตอนนี้เกาม่านอี้คนนั้นคือเธอ ทำให้เผลอลืมตัวตอบเขาไปชั่วขณะ

“พี่อวี้เจิน ฉันไม่รู้จะบอกพี่ยังไงดีแต่เชื่อฉันหรือเปล่าหากมันย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะไม่ทำแบบนี้”

บรรยากาศในรถเงียบขึ้นมาเมื่อเธอพูดจบ เขาก็ไม่พูดเธอก็เงียบ จางอวี้เจินรู้สึกเหมือนเธอกำลังตอบรักความรู้สึกของเขาทั้งที่ตนเองเพิ่งแต่งงาน ส่วนเกาม่านอี้เงียบเพราะคิดว่าตนเองพลาดไปแล้ว เธอไม่ควรบอกเขาเรื่องนี้ อย่างไรเธอก็ไม่ใช่เกาม่านอี้ที่เขารัก ถ้าเขารู้จะต้องโกรธและอาจโทษที่เธอทำให้เกาม่านอี้หายไปแน่นอน

“พี่จะเชื่อทุกอย่างที่เธอพูด”

“ถ้าอย่างนั้นพี่ชอบเธอหรือเปล่า”

“แน่นอนว่าไม่”

“แล้วพี่ทำแบบนั้นกับเธอทำไมคะ”

“พี่ก็แค่อยากแยกเธอออกจากเย่หมิงเสวียน เธอคนนั้นอาจทำให้ม่านม่านและเย่หมิงเสวียนมีปัญหากัน”

เกาม่านอี้ยิ้มน้อย ๆ แน่นอนว่านี่คือว่าคิดของเขา เธอเชื่ออย่างสนิทใจไม่ต้องคาดคั้น เพราะนี่คือพระรองแสนดีของเธอ เพราะไม่รู้ว่าเกาม่านอี้กำลังทำสิ่งใด เขาจึงจงใจใช้ตนเองมาแยกผู้หญิงคนนั้นออกไป

“หากพี่ทำแบบนั้นเมื่อไหร่ผู้ชายคนนั้นถึงจะหย่ากับฉันล่ะคะ ถ้าเขาไม่มีผู้หญิงคนอื่นฉันคงไม่ได้เป็นอิสระ”

“ม่านม่านอยากหย่าหรือ”

“ค่ะ ฉันต้องการหย่าแต่แน่นอนว่าเขาเองต้องไม่ยอม”

“ให้พี่ไปซ้อมเขาสักหน่อยก็ได้ ไม่เห็นต้องให้ตัวเธอวุ่นวายแบบนี้เลย”