ติวเตอร์ร้อนสวาท

อาชาไนย หรือ ฮอส นักศึกษาแผนกวิศวกรรมปีสี่ของมหาวิทยาลัยชื่อดังมากของเมืองไทย พี่ชายของเขามาเปิดสถาบันกวดวิชา ซึ่งเป็นสถาบันกวดวิชาที่มีชื่อเสียงที่สุดของประเทศในขณะนี้

เขาที่มีแววฉลาดมาตั้งแต่เด็ก ถูกพี่ชายขอร้องให้มาช่วยเป็นอาจารย์ติวหนังสือให้กับบรรดานักเรียนมัธยมศึกษาและประถมศึกษาที่ประสงค์จะเป็นคนอัจริยะเช่นเขา

อาชาไนยเป็นผู้ชายที่มีบุคลิกเย็นชา สวมแว่นหนา แต่หล่อระเบิด หุ่นดีเพราะชอบออกกำลังกายสม่ำเสมอ เด็กนักเรียนสาวๆ ต่างพร้อมใจกันมาติวหนังสือกับเขาจนล้นห้อง จนต้องหยุดรับสมัครนานหลายเดือนเลยทีเดียว

แต่ถึงภายในอาชาไนยจะเป็นผู้ชายเย็นชา เหมือนไร้ความรู้สึก แต่ภายใต้แว่นหนาที่สวมทับสายตาคมกริบเอาไว้ มีนัยยะสำคัญซุกซ่อนอยู่

นั่นก็คือ... เซ็กซ์

อาชาไนยเป็นผู้ชายบ้าเซ็กซ์ เขาชื่นชอบการร่วมรักกับสาวๆ ทุกค่ำคืน แต่ไม่ใช่ที่บ้าน เขาจะไปซื้อโสเภณีและพาพวกหล่อนไปหาความสุขแบบคืนเดียวจบที่โรงแรม

ความจริงเขาแทบไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินซื้อผู้หญิงเลยด้วยซ้ำ เพราะนักเรียนหญิงในคลาสเรียนต่างยินดีพลีกายให้เขาอย่างเต็มใจ แต่เขาถือคติ สมภารไม่กินไก่วัด และเขาก็ทำได้ดีตลอดมา ไม่เคยหวั่นไหวเลยสักครั้ง จนกระทั่ง...

พิมาลินปรากฎตัวขึ้น!

พิมาลิน หรือ พิม หล่อนเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ห้า บ้านของหล่อนมีฐานะค่อนข้างดี และก็รู้จักกับครอบครัวของเขาเป็นการส่วนตัวด้วย ทำให้พิมาลินได้สิทธิ์ที่จะติวหนังสือกับเขาตัวต่อตัวที่บ้าน ทั้งๆ ที่เขาไม่เต็มใจเลยสักนิด เพราะเจ้าหล่อนเอ็กซ์ อึ๋มยั่วใจเกินไป

หลายครั้งที่ท่อนเอ็นของเขาแข็งเป็นหิน เมื่อเผลอมองเต้านมคัพดีที่ใหญ่เกินตัวของเจ้าหล่อน จนต้องหนีเข้าไปรูดน้ำใคร่ทิ้งให้ห้องน้ำก็เคยทำมาแล้ว

ตั้งแต่โตมาเป็นผู้เป็นคน เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนหุ่นเซ็กซี่น่าขย่มแบบนี้มาก่อนเลย นมใหญ่ เอวคอดเล็กจนมองหาไส้ไม่เจอ สะโพกผายน่าจะราวๆ 40 นิ้วเห็นจะได้ ต้นขาก็เรียวงาม แถมขาวจั้วอีกต่างหาก เขาต้องข่มใจไม่ให้จับหล่อนกระซวกไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ

แต่เจ้าหล่อนก็ขยันนุ่งสั้นมาเจอเขาทุกวัน กางเกงขาสั้นแทบจะเห็นแก้มก้นพวกนั้น ทำให้เขานึกอยากจะวิ่งออกไปจากห้องเสียให้รู้แล้วรู้รอด แถมเสื้อที่ใส่ก็รัดติ้ว และคอลึกเว้าจนเห็นนมขาวๆ แทบทั้งเต้าอีกต่างหาก

เขาท่องยุบหนอพองหนอจนติดปากไปนอนละเมอแล้ว แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนัก เมื่อพิมาลินขยันยั่วยวนเสียเหลือเกิน

อาชาไนยกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ ขณะเดินเข้ามาในบ้านช่วงเย็น หลังจากเลิกเรียนแล้ว เขาส่งกระเป๋าคอมพิวเตอร์ให้กับสาวใช้ และถามหาคนในครอบครัว

“ทำไมวันนี้บ้านเงียบๆ ล่ะ พ่อกับแม่ไม่อยู่หรือ”

“ท่านทั้งสองไปต่างจังหวัดค่ะ เห็นว่ามีธุระด่วน และก็ให้หนูเรียนคุณฮอสว่าจะกลับมาในวันเสาร์ค่ะ”

คิ้วเข้มของอาชาไนยเลิกสูง

“วันนี้วันพุธ... งั้นก็อีก 3วันเลยน่ะสิกว่าจะกลับ”

ชายหนุ่มบ่น

“ทำไมไม่เห็นมีใครโทรบอกบ้างเลย”

สาวใช้ยิ้มหน้าเจือน ก่อนจะเดินออกไป

อาชาไนยเดินไปทรุดตัวนั่งลงบนโซฟา ดวงตาจ้องมองไปที่นาฬิกาผนัง

“จะห้าโมงแล้ว ยายเด็กจอมยั่วจะมาแล้วสินะ”

หรือว่าเขาควรจะโทรไปบอกยกเลิกติวหนังสือให้หล่อนวันนี้ดีนะ เพราะยิ่งบ้านไม่มีใครอยู่ด้วยแบบนี้ เขากลัวว่าจะพลั้งเผลอมีอะไรลึกซึ้งกับหล่อนน่ะสิ

เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงรีบกดโทรหาเด็กสาว

“พิม วันนี้หยุดหนึ่งวันนะ”

“ทำไมล่ะคะ พิมมาถึงหน้ารั้วบ้านพี่ฮอสแล้วนะคะเนี่ย”

เสียงของเด็กสาวเต็มไปด้วยความผิดหวัง

“พ่อกับแม่พี่ไม่อยู่น่ะ พี่ก็เลยคิดว่ามันไม่เหมาะถ้าเราจะมาติวกันตามลำพังสองคน”

“ไม่เห็นเป็นอะไรเลยค่ะ พิมไม่ถือสาหรอกค่ะ เพราะรู้ดีว่าพี่ฮอสเป็นสุภาพกางเกงหลุด เฮ้ย... สุภาพบุรุษ...” น้ำเสียงของคนพูดมีความเบิกบานเสียจนคนฟังอย่างเขาอดหมั่นไส้ไม่ได้

“แต่พี่ไม่อยากให้พิมเสียชื่อเสียงน่ะ เอาไว้อาทิตย์หน้าค่อยมาดีกว่า”

“ไม่เอานะพี่ฮอส พิมรอไม่ไหวหรอก คือพิมหมายถึง... พิมมีสอบวันศุกร์น่ะค่ะ เลขด้วย ย๊ากยาก ยังไงก็ต้องให้พี่ฮอส ช่วยติวให้ค่ะ ไม่งั้นตกแน่นอน”

“แต่พี่คิดว่า...”

“พี่ฮอสไม่ต้องคิดอะไรนะคะ พิมคิดเองค่ะ”

แล้วเด็กสาวมอห้าก็กดตัดสาย ในขณะที่อาชาไนยกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ

“เตือนแล้วนะ พิมาลิน”

เขาพึมพำน้ำเสียงหงุดหงิด ก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบน ผ่านสาวใช้ก็ออกคำสั่ง

“ถ้าคุณพิมมาแล้ว ให้ตามไปที่ระเบียงชั้นบนนะ”

“ค่ะ คุณฮอส”

อาชาไนยก้าวขึ้นบันได ในใจก็ภาวนาให้พิมาลินไม่ใส่ชุดสั้นเสมอหูแบบนั้นมาอีก เพราะไม่อย่างนั้น เขาอาจจะตบะแตกก็เป็นได้