ตอนที่4

นิชาตัวสั่นเป็นลูกนกเมื่อตอนชี้ชายหนุ่มลากเธอมาในห้องนอนของเขา

"ฉันจะเชื่อเธอดีมั้ย...ผู้หญิงชอบทำหน้าซื่อแบบนี้ทุกคนเลยหรือป่าวอยากได้เพิ่มเท่าไรบอกมาฉันให้เธอเพิ่มสองแสนหยุดแสดงโอเคมั้ย"

เอริคไม่ชอบมองกิริยาไร้เดียงสาของผู้หญิงคนไหนเลยโดยเฉพาะเธอสีหน้าของเธอตอนนี้มันเหมือนวันที่เมียเก่าของเขาขอร้องให้เชื่อใจในวันที่เขาจับได้ว่ามีชู้มันเป็นสีหน้าที่เขาดูยังไงมันก็เสแสร้งจึงเสนอเงินให้เธอเพิ่มเพื่อที่จะให้หญิงสาวหยุดการกระทำนี้เสีย

"ฉันไม่ได้แสดง..ปล่อยฉัน"

นิชาน้ำตารื้นเธอขอร้องเขาดีๆกลับหาว่าเธอเสแสร้งเสียอย่างนั้น

"ห้าแสน"

"ไม่เอาอะไรทั้งนั้น..ป.."

พลั้กก

"ว้ายย.."

ไม่ทันได้พูดจบหญิงสาวก็ถูกเหวี่ยงขึ้นมาบนเตียงนุ่มอย่างไม่ทันต้องตัวและถูกคนตัวโตที่กำลังเอาแต่ใจตรึงแขนทั้งสองข้างไว้เหนือศรีษะด้วยมือหนาของเขา

"อยู่เฉยๆอย่าขัดใจฉัน"

เอริคจ้องหน้าหญิงสาวที่น้ำตารื้นไหลพรากออกมาด้วยสีหน้าครุ่นคิดว่าสิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้ต้องการอะไรกันแน่และถูกหลอกอย่างที่เธอพูดจริงหรือแต่อารมณ์ในกายตอนนี้มันแทบจะไม่เปิดโอกาสให้เขาได้คิดอะไรเพราะมันพลุ่งพล่านถึงขีดสุดจนหน้าตาและเนื้อตัวแทบจะแดงไปหมดไม่รู้ว่าวันนี้เขามีอารมณ์รุนแรงเพียงนี้ได้อย่างไรกัน

"ฉันขอร้องอย่าทำอะไรฉันเลยนะ"

นิชาขอร้องคนตัวโตที่ทับคร่อมอยู่บนตัวเธอด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอแสดงรึป่าวแต่ฉันไม่ฟังอะไรเธอทั้งนั้น...เพราะฉันยอมรับเลยว่าถูกใจเธอมากเป็นพิเศษถ้าเธอยอมฉันดีๆอยากได้เท่าไรฉันทุ่มไม่อั้น"

เอริคกระซิบข้างหูหญิงสาวเบาๆด้วยอาการเหมือนคนไร้สติหลังจากนั้นเขาก็ไม่รับรู้รับฟังคำพูดอะไรของหญิงสาวต่อไป

"ไม่เอา...กรุณาปล่อยฉันไปเถอะ"

แคว้กกกกก

หญิงสาวตะโกนเสียงหลงเมื่ออีกฝ่ายไม่ฟังเธอแม้สักนิดทั้งยังกระชากชุดเดรสซาตินที่เธอสวมมาจนขาดวิ่นและบดจูบเธออย่างรุนแรงอย่างคนที่หิวกระหายจนริมฝีปากห้อเลือดปวดหนึบ

"อร้ายยยย...ฮือๆๆๆ.."

ไม่นานแสงไฟในห้องก็ดับลงมีแต่เสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่ขอความปราณีจากคนป่าเถื่อนแต่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่รับฟังเธอแม้แต่น้อย

สิ่งที่เธอหวงแหนเป็นของล้ำค่าที่สุดในตัวเธอตอนนี้ก็ถูกเขาพรากมันเอาไปเสียแล้วด้วยความเสียรู้ของคนที่ไม่หวังดีกับเธอนั่นเอง

คลับหรู

"ทำไมวันนี้แกดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ"

มะนาวนั่งดื่มกับคัพเค้กที่คลับของแซนดี้กลางดึกเธอเห็นเพื่อนเธอเอาแต่นั่งดื่มไปยิ้มไปหลายรอบแล้วจนต้องถามด้วยความสงสัยเพราะปกติเห็นดื่มทีไรก็จะพูดุึงเรื่องแฟนเก่าทุกที

"ก็แค่อารมณ์ดีผิดด้วยหรือไง"

คัพเค้กไม่ได้บอกกับมะนาวว่าเธออารมณ์ดีเรื่องอะไรและที่ยิ้มกริ่มอยู่ตอนนี้ก็เพราะรู้ว่าคืนนี้ยังไงๆนิชาก็ต้องตกไปเป็นเมียตาแก่ตัณหากลับในโรงแรมของเธอแน่นอนเพราะยาปลุกเซ็กซ์ที่เธอใส่ไปในขวดไวน์ขวดนั้นมันเป็นยาที่แรงอยู่พอตัว

ทีนี่คนที่ใสซื่อไร้เดียงสาอย่างคุณหนูนิชาก็สกปรกไม่มีค่าให้ชายใดได้สรรเสริญเหมือนที่ผ่านมาแล้วยิ่งคิดเธอก็ยิ่งสะใจ

เช้าวันต่อมา

"ฮึก..ฮือๆๆๆ...ทำไมๆๆ..ฮือๆๆๆ"

นิชานั่งกอดเข่าร้องให้อยู่ในห้องพักน้อยๆของเธอหญิงสาวสะอื้นให้ตัวโยนกับความเจ็บปวดที่ได้รับเมื่อคืนที่ผ่านมาสายตาพร่ามัวเพราะเต็มไปด้วยน้ำตานั่งมองเช็คธนาคารที่กำใส่มือมาอย่างทรมานใจ

นิชาหนีออกมาจากโรงแรมในช่วงรุ่งสางเธอหยิบเชิ้ตของชายหนุ่มสวมออกมาอย่างเร่งรีบเช็คเงินสดที่เขาเขียนไว้ให้เธอชั่งใจอยู่ครู่ใหญ่ว่าจะเอามาดีหรือไม่แต่แล้วก็ต้องหยิบใส่กระเป๋ามาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจหากเธอเสียตัวแล้วก็ต้องได้อะไรกลับคืนมาบ้าง

บทเรียนการไว้ใจคนผิดครั้งนี้มันจะทำให้เธอจำไปจนวันตายเลยทีเดียว

โรงแรมหรู

"อืม.."

เอริคตื่นมาด้วยอาการมึนหัวในช่วงสายพลันสายตามองข้างๆตัวก็ไม่เห็นหญิงสาวคนเมื่อคืนเสียแล้วเห็นเพียงแค่ชุดซาตินสีชมพูของเธอที่ขาดหลุดรุ่ยโดยฝีมือของเขากระจัดกระจายอยู่เท่านั้น

แถมบนเตียงนอนสีขาวนุ่มก็ยังมีแต่รอยหยดเลือดเต็มไปหมดอีกด้วยชายหนุ่มกุมขมับพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืนว่ามันเกิดอะไรขึ้นมาเพราะเขารู้สึกว่าเมื่อคืนนี้เขาไม่มีสติเอาเสียเลยทั้งยังไม่ป้องกันและรุนแรงกับหญิงสาวที่บริสุทธิ์ไปอีกด้วย

เท่ากับว่าสิ่งที่เธอบอกกับเขาว่าเธอถูกหลอกมามันคือเรื่องจริงดีที่เมื่อคืนเขาเขียนเช็คให้เธอก่อนจะหลับไปเป็นเงินหนึ่งล้านบาทหวังว่านี่จะเป็นเงินที่ปลอบขวัญเธอได้ไม่มากก็น้อย

RrrrrrrRrrrrrr

"โทรมากวนฉันตอนนี้มีอะไรบรูค"

เอริครับสายคนสนิทอย่างสงสัยเพราะรู้ว่าที่อังกฤษตอนนี้น่าจะพึ่งจะยังไม่รุ่งสางและเป็นเวลานอนของคนที่โน่นอีกด้วย

"อะไรนะ...ฉันจะรีบบินกลับเดี๋ยวนี้"

เอริคเบิกตาโพรงหัวใจแทบตกไปอยู่ตาตุ่มเมื่อได้รับข่าวว่าพ่อกับแม่ของตนประสบอุบัติเหตุ

เอริคใช้เวลาไม่นานก็อาบน้ำแต่งตัวเชคเอาท์และออกจากโรงแรมไปที่สนามบินทันทีแพลนที่จะไปเที่ยวที่ต่างๆเป็นอันยกเลิกไปหมด