ตอนที่10

10 นาทีต่อมา

"อาหารมาแล้วค่ะ"

"คุณมนวางไว้ตรงนั้นก็ได้ครับเดี๋ยวผมจัดการเองครับ"

บรูครีบปรามให้นฤมลตั้งรถเข็นอาหารไว้ตรงหน้าประตูเพราะเดี๋ยวเขาจะจัดการยกมาเอง

"อ๋อ..ได้ค่ะอยากได้อะไรเพิ่มเติมเรียกมนได้เลยนะคะ"

"ครับ"

"บรูคแกเอาอาหารมาใกล้ๆฉันอีกหน่อยสิ"

เมื่อนฤมลออกไปแล้วเอริคก็มีสีหน้าแปลกใจตัวเองที่ ไม่รู้สึกเหม็นอาหารพวกนี้เลยสักนิดกลับรู้สึกหอมและอยากจะทานมันขึ้นมาทันที

"คุณเอสจะไม่เหม็นหรอครับ"

บรูคทำฟน้าสงสัย

"บอกให้เอามาก็เอามาสิ"

"ครับ"

"...อืม...รสชาติดีนะ"

เมื่อเอริคม้วนสปาเก็ตตี้เข้าปากเขาก็พยักหน้าเบาๆรู้สึกชอบรสชาติแบบนี้มากเป็นพิเศษ

"คุณเอสทานได้"

"อืม..ฉันก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมฉันรู้สึกหอมอาหารพวกนี้"

"หอม?"

"นายก็ทานสิยังไม่ได้ทานอะไรมาไม่ใช่หรือไง"

"ครับๆ"

บรูคจำต้องทานอาหารไปดูอาการของเอริคไปด้วยดีที่เมื่อเจ้านายของเขาอิ่มแล้วไม่มีอาการคลื่นไส้ออกมาอีกจึงโล่งใจไปเปราะใหญ่

ชั่วโมงต่อมา

"บอสเรียกมนมาพบมีอะไรหรอคะ"

นฤมลเข้ามาในห้องเอริคหน้าตาตื่นเมื่อได้รับสายจากเอริคให้เข้ามาพบที่นี่

"ผมอยากจ้างเชฟที่ร้านนี้มาเป็นคนทำอาหารส่วนตัวในระหว่างที่ผมพักที่นี่"

เอริคต้องการคนที่ทำอาหารในงานเลี้ยงวันนี้มาเป็นคนทำอาหารส่วนตัวเพราะคงจะหาคนทำอาหารและเขาทานได้และไม่อาเจียนออกมาได้ยากเมื่อเจอแล้วก็ต้องรีบติดต่อทันที

"คะ?"

นฤมลถึงกับหน้าเหวอกับเรื่องที่พึ่งได้ยินเพราะไม่แน่ใจเลยว่านิชาจะยอมทำหรือป่าว

"อืม...ติดต่อให้ผมด้วยและผมต้องการคำตอบเย็นนี้"

เอริคสั่งเสียงเรียบ

"ด..ได้ค่ะแล้วมนจะรีบติดต่อให้นะคะ"

นฤมลรับปากด้วยสีหน้าเจื่อนๆเธอต้องจำยอมออกไปต่อสายหานิชาทันทีด้วยความคิดในใจว่ายังไงก็คงไม่สำเร็จเพราะไม่ได้บอกล่วงหน้าก่อน

"จะจ้างจริงๆหรอครับ"

บรูคหันมาถามคนเป็นนายหลังจากที่นฤมลออกไปแล้วเพราะเขาไม่แน่ใจว่าเจ้านายเขาอยากเอาคนนอกมาอยู่ใกล้ตัวทำอาหารให้

"อยากให้วันๆฉันนั่งเคี้ยวแต่บ๊วยรึไง"

เอริครักความเป็นส่วนตัวก็จริงแต่เขาก็ไม่อยากนั่งทานแต่ของเปรี้ยวทั้งวันแบบนี้หรอก

"ครับ"

บรูคพยักหน้ารับเล็กน้อยที่ถูกเจ้านายตนตอกหน้ากลับมาจนได้

ทางด้านนฤมล

(คะ...จ้างนิให้เป็นเชฟส่วนตัวหรอคะ)

"ค่ะบอสพี่อยากจ้างในระหว่างที่อยู่ที่นี่น่ะค่ะน้องนิ"

(ถ้านิต้องไปทำอาหารให้บอสพี่มนนิก็ไม่มีเวลาทำของขายน่ะสิคะ)

"บอสพี่จ่ายไม่อั้นนะคะ"

(ถ้ากะทันหันแบบนี้นิขอปฏิเสธดีกว่าค่ะเพราะวันนี้มีออเดอร์สั่งเข้ามาเยอะด้วย)

"งั้นเดี๋ยวพี่จะบอกบอสพี่ให้แล้วกันนะคะ"

นฤมลเดาไม่ผิดที่นิชานั้นปฏิเสธมาจริงๆ

5นาทีต่อมา

"เธอปฏิเสธค่ะบอส"

"ปฏิเสธงั้นหรอ"

เอริคหมุนเก้าอี้กลับมามองหน้านฤมลอย่างไม่พอใจที่เขาเสนอเงินให้คนที่เขาต้อวการจ้างตั้งมากมายกลับปฏิเสธเขา

"ค่ะเธอบอกว่ามีออเดอร์เข้ามาเยอะหากต้องมาเป็นเชฟให้บอสกะทันหันคงทำไม่ได้"

นฤมลก้มหน้างุดเธอไม่อยากมองความน่ากลัวของบอสใหญ่สักเท่าไร

"งานเยอะจนล้นมือขนาดนั้นเลยหรือไง"

สายตาเอริคตอนนี้หากเป็นคมมีดคงเฉือนเนื้อคนได้เป็นชิ้นๆแล้ว

"แค่ออเดอร์ในออฟฟิศเรานี่ก็ปาไปหลายสิบกล่องแล้วล่ะค่ะบอส"

"พนักงานที่นี่สั่งอาหารร้านเธอหรอ"

"ค่ะก็ทุกวันที่มาทำงานแหละค่ะพนักงานที่นี่รวมถึงดิฉันเองก็สั่งกันทุกวันค่ะ"

"โอเค...ผมเข้าใจแล้วคุณไปทำงานเถอะ"

"ค่ะบอส"

นฤมลรีบออกไปทันทีหลังจากที่ได้รับอนุญาต

เอริคเองก็คิดอะไรดีๆออกหากอีกฝ่ายไม่ยอมรับข้อเสนอของเขาดีๆก็ต้องมีแผนบังคับกันบ้าง

เพนท์เฮ้าส์

"บ๊วยครับคุณเอส...แล้วนี่ก็ผลไม้รสเปรี้ยวที่ผมไปหาซื้อในซุปเปอร์มาครับ"

"อืม..ขอบใจ"

หลังจากกลับมาจากบริษัทเอริคก็สั่งให้บรูคไปหาของเปรี้ยวมาให้เขาทานเพราะรู้สึกเปรี้ยวปากอยากทานผลไม้อย่างอื่นบ้างนอกจากบ๊วยซอง

ไม่รู้ว่าตนเองจะเป็นอย่างนี้ไปถึงเมื่อไรยังไงเขาก็จะต้องทำให้คนที่เขาต้องการจ้างยอมเขาให้ได้ยิ่งนึกก็ยิ่งหมั่นไส้ที่กล้าปฏิเสธเงินของเขาตอนนี้อยากจะเห็นหน้าคนๆนั้นใจจะขาดอยากจะรู้ว่าถ้าคุยกับเขาโดยตรงจะกล้าปฏิเสธเงินเขาอีกไหม

วันต่อมา

บริษัทxxx

"ดาวไปโรงเรียนก่อนนะจ้ะพี่นิ"

ปาริดาช่วยนิชาขนอาหารมาส่งเมื่อถึงหน้าบริษัทแล้วเธอก็รีบขอตัวนิชาไปโรงเรียนทันทีเพราะเดี๋ยวจะเดินเข้าโรงเรียนสาย

"จ้า...ตั้งใจเรียนล่ะ"

"น้องนิเข้ามาเลย...มาพี่ช่วยนับวันๆออเดอร์เยอะขึ้นทุกวันเลยนะเนี่ย"

นฤมลลงมารับของจากนิชาเธอดีใจแทนหญิงสาวที่นับวันๆออเดอร์ก็เยอะขึ้นเรื่อยๆจนวันนี้มีเกินสามสิบกล่องแน่นอน

"ต้องขอบคุณพี่มนเลยนะคะที่ช่วยโปรโมทให้นิค่ะ.."

นิชาต้องขอบคุณนฤมลที่เป็นคนช่วยโปรโมทความอน่อยของอาหารเธอให้จนได้ลูกค้ากลุ่มใหญ่จากที่นี่

"พี่เห็นบอกหน้าเพจว่าหยุดส่งน้องนิมีธุระหรอคะ"

"นิค่อนข้างเพลียๆบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าจะหยุดไปหาหมอเสียหน่อยค่ะ"

"ดีแล้วล่ะ...ทำงานหามรุ่งหามค่ำตลอดเลยนี่เนอะไปหาหมอตรวจบ้างดีแล้ว"

"ค่ะ"

"อ้าวบอสมาพอดีเลย...สวัสดีค่ะบอสคุณบรูค"

นฤมลละสายตาจากนิชาหันไปสวัสดีเอริคที่เดินเข้ามาพร้อมกับบรูค

"ครับ"

"........"

"เธอ"

ทั้งนิชาและเอริคต่างก็ตกใจที่มาเจอหน้ากันที่นี่แต่คนที่ใจแทบตกไปอยู่ตาตุ่มเห็นจะเป็นนิชามากกว่าที่ได้เจอคนที่ไม่อยากเจอมากที่สุดในชีวิต