ตรวนสวาทเมียแสนชัง ชุด วิวาห์ไร้รัก

มาเลซาสโซ กรุ๊ป คือบริษัทข้ามชาติที่มาลงทุนจดทะเบียนในประเทศไทยยาวนานหลายสิบปี ธุรกิจในเครือมีมากมายหลากหลาย อาทิเช่น ธุรกิจกลุ่มโรงพยาบาลเอกชน ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ธุรกิจการเงินการธนาคาร หรือแม้แต่ธุรกิจเกี่ยวกับการศึกษาก็รวมอยู่ในมาเลซาสโซ กรุ๊ปด้วยเช่นกัน

มาริโอ มาเลซาสโซ คือรุ่นบุกเบิกของมาเลซาสโซ กรุ๊ป เขาและภรรยา คือ มาเรีย มาเลซาสโซ ช่วยกันปลุกปั้นธุรกิจในมือจนประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ จนกระทั่งตอนนี้ พวกเขาทั้งสองคนได้ส่งมอบธุรกิจของตัวเองทั้งหมดให้กับบรรดาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนทั้งสี่คนเรียบร้อยแล้ว

มาร์ติเนซ มาเลซาสโซ พี่ใหญ่ของน้องๆ ทุกคน เขาคืออาจารย์หนุ่มสุดหล่อ มาดนิ่ง ผู้สืบทอดธุรกิจด้านการศึกษาของครอบครัวเอาไว้ทั้งหมด มหาวิทยาลัยเกือบร้อยสาขาทั่วโลกอยู่ในอำนาจการบริหารงานของเขาแต่เพียงผู้เดียว ชายหนุ่มคือผู้ชายสุภาพ มีความคิดอ่านเป็นผู้ใหญ่ ทุกอย่างที่กระทำลงไปล้วนมีเหตุผล แต่กระนั้นสัญชาตญาณของเสือร้ายในกายก็ยังคงกรุ่นอยู่ทุกขณะ ดังนั้นได้โปรดอย่าแหย่ให้เสือตื่น มิฉะนั้นจะได้รับอันตรายถึงชีวิตเลยทีเดียว

เมสัน มาเลซาสโซ ลูกชายคนรองของมาเลซาสโซ กรุ๊ป เขาคือคุณหมอสุดหล่อ ที่ภายนอกสมบูรณ์แบบราวกับเทพบุตรลงมาจุติ เขาสุภาพกับทุกคน ใจดีมีเมตตากับคนแก่และเด็ก แต่ใครจะรู้บ้างเล่า ว่าภายใต้รอยยิ้มกระชากจิตวิญญาณนั้น เขาคือจอมวายร้ายที่พร้อมจะปลิดวิญญาณของสตรีให้แดดิ้นคาเตียง

โดมินิก มาเลซาสโซ ทายาทลำดับที่สามของมาเลซาสโซ กรุ๊ป หากเปรียบสิงโตคือเจ้าป่าแล้ว เขาก็คือบุรุษที่นั่งอยู่บนหลังสิงโตนั่นเอง เขาคือนักล่า เก่งฉกาจในเรื่องของการควบคุม ทุกอย่างต้องเป็นไปตามแบบแผน เขาคือพ่อมดทางการเงิน ครอบครองธุรกิจธนาคารทั่วโลกของมาเลซาสโซเอาไว้ทั้งหมด ไม่มีใครไม่รู้จักเขา ผู้ชายที่พร้อมจะแข่งขันในทุกสนาม ยกเว้นสนามแห่งความรัก

แมทธิว มาเลซาสโซ หนุ่มหล่อลำดับสุดท้ายของมาเลซาสโซ กรุ๊ป เขาคือน้องชายคนสุดท้องที่เหล่าบรรดาพี่ชายต่างตามใจมาตั้งแต่เล็กๆ เขารับมอบธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของครอบครัวมาดูแลเอาไว้ทั้งหมดด้วยความเต็มอกเต็มใจ นิสัยส่วนตัวของชายหนุ่มรูปหล่อ ปากร้าย เอาแต่ใจ และอะไรที่ว่ายาก เขาจะพยายามสอยมาครอบครองให้จงได้ การแข่งขันคือของหวาน ชัยชนะคืออาหารจานโปรด และที่น่ากลัวคือ เขายินดีที่จะคว้าชัยชนะโดยไม่เกี่ยงวิธีการเสียด้วย

พวกเขาทั้งสี่คนคือจตุรเทพแห่งวงการธุรกิจระดับโลก หล่อ รวย ฉลาด และมากล้นไปด้วยเสน่ห์ทางเพศ แต่กระนั้นพวกเขากลับไม่ได้ให้ความสนใจกับสตรีเพศมากเกินไปกว่าเครื่องบำบัดความใคร่บนเตียงนัก จ่ายเงินซื้อ ขึ้นเตียง และเขี่ยทิ้งในเช้าวันต่อมา จะมีก็แค่ โดมินิก มาเลซาสโซ เพียงคนเดียวเท่านั้น ที่มีคนรักอย่างจริงจังและกำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

ณ ร้านเวดดิ้งชื่อดัง หญิงสาวหน้าตาจืดชืดผมเผ้ายุ่งเหยิงวิ่งกระเซอะกระเซิงเข้ามาภายในร้าน ในมือหอบถุงขนาดใหญ่ที่ภายในมีชุดวิวาห์สีขาวอยู่ อย่างพะรุงพะรัง

“เอ่อ...ขอ...ขอโทษที่มาช้านะคะ”

นวลลออ งามวิจิตร หล่อนคือเด็กสาววัยเพียงยี่สิบเอ็ดปีที่เพิ่งจะเรียนจบมหาวิทยาลัยมาหมาดๆ หล่อนเป็นน้องสาวของนางแบบซูเปอร์สตาร์ชื่อก้องของเมืองไทยและดังทั่วเอเชียอย่าง ทิพย์เกสร งามวิจิตร นางแบบสาวที่กำลังรุ่งเรืองสุดขีด และหล่อนก็คือคนรักของ โดมินิก มาเลซาสโซ นั่นเอง

ผู้ชายที่นั่งไขว่ห้างจับจ้องนิตยสารในมืออยู่ที่โซฟาสีชมพูกุหลาบตวัดตาขึ้นมองหล่อน คิ้วเข้มดกหนาเลิกสูงด้วยความแปลกใจระคนไม่พอใจ

“ทำไมเป็นเธอ แล้วทิพย์ล่ะ”

น้ำเสียงของเขาห้วนและไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย เมื่อเห็นว่าคนที่หอบชุดเจ้าสาวกลับมาให้ที่ร้านแก้คือหล่อน ไม่ใช่หญิงคนรักอย่างทิพย์เกสรผู้เป็นพี่สาว

หล่อนพยายามจะฝืนยิ้ม พยายามบอกตัวเองว่าไม่เป็นไรกับถ้อยคำไร้เมตตาของชายหนุ่ม แต่หัวใจไม่รักดีมันร้องไห้ออกมาอย่างน่าเวทนาที่สุด

เหตุการณ์ในครั้งนั้นยังคงติดตรึงอยู่ในสมอง มันน่าอับอายและเกือบจะทำให้หล่อนตัดสินใจฆ่าตัวตายเพื่อหนีปัญหา

ค่ำคืนที่ผ่านมาเกือบสามเดือนแล้ว แต่มันก็ยังคงเป็นตราบาปในหัวใจของหล่อนไม่เสื่อมคลาย

โดมินิกทะเลาะกับทิพย์เกสรอย่างหนัก เรื่องที่พี่สาวของหล่อนยังไม่อยากแต่งงาน เพราะต้องการที่จะใช้ชีวิตที่กำลังรุ่งโรจน์สุดขีดในวงการนางแบบให้อิ่มเอมเสียก่อน ความใฝ่ฝันของพี่สาวก็คือการได้ไปเดินแบบที่ต่างประเทศ ได้ไปร่วมงามกับนางแบบระดับโลก แต่โดมินิกไม่คิดแบบนั้น เขารักและหวงพี่สาวของหล่อนมาก ดังนั้นจึงอยากแต่งงาน และให้พี่สาวของหล่อนหยุดงานเดินแบบทั้งหมด แล้วมาเป็นแม่บ้านให้กับตัวเอง เมื่อสองคนคิดเห็นไม่เหมือนกัน สุดท้ายก็ทะเลาะกัน และจบด้วยการที่โดมินิกดื่มเหล้าเมามายจนไม่ได้สติ ก่อนจะมาอาละวาดที่บ้านของหล่อน พี่สาวของหล่อนรีบหนีออกไปนอนค้างบ้านผู้จัดการส่วนตัว ทิ้งให้หล่อนอยู่แก้ปัญหาเพียงลำพัง เพราะบิดากับมารดาไปทำธุระต่างจังหวัดยังไม่กลับมา

ด้วยความเป็นห่วงเพราะแอบรักเขามาเนิ่นนาน ทำให้หล่อนตัดสินใจลากโดมินิกที่เมามายเข้ามาในบ้าน และเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ ในขณะที่เขาเพ้อหาแต่พี่สาวของหล่อนตลอดทั้งคืน

หล่อนเฝ้าเขาด้วยความเป็นห่วง และไม่รู้ว่าหลับใหลไปตอนไหน มารู้สึกตัวตื่นอีกที ก็ตอนที่ได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความไม่พอใจของพี่สาวที่หน้าประตูห้อง โดมินิกรู้สึกตัวตื่นขึ้นหลังหล่อนเล็กน้อย เขามองหล่อนอย่างตกใจ ก่อนจะเปลี่ยนแปลงเป็นเกลียดชัง เมื่อได้ยินคำว่าร้ายจากปากของทิพย์เกสร ที่จงใจใส่ร้ายหล่อน

แม้จะปฏิเสธแค่ไหน แม้จะพยายามบอกเล่าความจริงยังไง พวกเขาก็ไม่มีใครยอมฟังหล่อน สุดท้ายหล่อนก็กลายเป็นหมาหัวเน่า เป็นสัตว์เดรัจฉานที่ทุกคนเกลียดชัง ในขณะที่โดมินิกกับทิพย์เกสรกลับไปคืนดีกัน และแพลนงานแต่งงาน

เรื่องมันช่างน่าเศร้านัก หล่อนพยายามที่จะลืมมันตลอดเวลา แต่ก็ทำไม่ได้เลยสักครั้ง สุดท้ายก็เลยต้องจมปลักอยู่กับความเจ็บปวดนี้อย่างไร้ทางหลีกหนี

“ฉันถาม หูตึงหรือไง”

หล่อนตื่นจากภวังค์เศร้าเมื่อเสียงขุ่นกระด้างของโดมินิกดังขึ้นอีกครั้ง

“เอ่อ...พี่ทิพย์มีงานค่ะ ก็เลยให้นวลเอาชุดมาแก้ให้ค่ะ”

หล่อนเห็นสันกรามเขียวจางๆ ของโดมินิกขบกันแน่น ดวงตาของเขาที่มองมายังหล่อนเต็มไปด้วยความว่างเปล่า หล่อนยิ้มเศร้าๆ ให้กับตัวเอง

“แต่...ไม่ต้องกังวลนะคะ พี่ทิพย์เสร็จงานแล้วจะรีบมาค่ะ”

โดมินิกที่มารอทิพย์เกสรอยู่นานเกือบยี่สิบนาทีกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ ละสายตาจากผู้หญิงหน้าตาจืดชืดอย่างนวลลออมาที่โทรศัพท์มือถือราคาแพงแทน เขาจิ้มกดเบอร์โทรศัพท์ของหญิงคนรัก

“ไหนทิพย์ว่าจะมาไงครับ”

“พอดีทิพย์มีงานกะทันหันน่ะค่ะ”

“งั้นก็น่าจะแคนเซิลผมก่อน ไม่ใช่ให้ผมมารออยู่แบบนี้”

“มิกขา...ทิพย์ขอโทษนะคะ ตอนแรกทิพย์ก็จะไม่รับงานนี้หรอกค่ะ แต่ยัยนวลน่ะสิคะ คะยั้นคะยอให้ทิพย์รับงานนี้ และขันอาสาว่าจะเป็นคนเอาชุดไปแก้ให้เองค่ะ ทิพย์ขอโทษนะคะ...”

โดมินิกตวัดตามองไปยังนวลลออด้วยสายตาชิงชัง กรามแกร่งขบกันแน่น

“คราวหน้าต้องแจ้งผมก่อน คุณก็รู้นี่ว่าผมไม่อยากเจอหน้าน้องสาวของคุณ”

คำพูดของโดมินิกดังกระแทกเข้ามาในหู หน้าของหล่อนชาดิก ดวงตารื้นไปด้วยหยาดน้ำตา หล่อนเจ็บปวด แต่ก็พยายามที่จะซ่อนเร้นมันเอาไว้สุดกำลัง

หล่อนไม่ได้เป็นคนรักของเขานี่...เขาจะโกรธ หรือจะเกลียด มันก็เป็นสิทธิ์ของเขา

“โอเค ผมไม่โกรธคุณก็ได้ แต่ผมจะกลับเดี๋ยวนี้”

แล้วผู้ชายตัวสูงใหญ่ หน้าตาหล่อราวกับเทพบุตรลงมาจุติก็ตัดสายสนทนาทิ้ง ก่อนจะมองข้ามหล่อนไปยังเจ้าหน้าที่ของร้านเวดดิ้งที่ยืนฉีกยิ้มรออยู่

“ผมจะกลับแล้ว เจ้าสาวไม่ว่างมา”

“เอ่อ ดิฉันว่าคุณเจ้าบ่าวรอดูงานแก้ของชุดเจ้าสาวก่อนดีไหมคะ คืองานมันก็ใกล้เข้ามาแล้ว ทางเรากลัวจะแก้ให้ไม่ทันน่ะค่ะ”

กรามแกร่งของโดมินิกขบกันแน่น พลางตวัดตามองมาที่หล่อนอย่างโมโห

“ก็เจ้าสาวไม่มา คุณจะแก้งานได้ยังไง”

“เอ่อ...พี่ทิพย์สั่งนวลมาแล้วค่ะ คุณมิกไม่ต้องกังวลนะคะ” หล่อนรีบตอบไปตามความจริง ก่อนจะหัวหดเมื่ออีกฝ่ายเค้นเสียงไม่พอใจใส่หน้า

“ถ้าเป็นคนอื่น ฉันคงไม่กังวลเท่าเป็นเธอหรอก นวลลออ”

“เอ่อ...”

หล่อนพูดไม่ออกกับวาจาชิงชังของผู้ชายใจร้ายอย่างโดมินิก น้ำตาพานจะไหล โชคดีที่พนักงานร้านเวดดิ้งเอ่ยขึ้นเสียก่อน

“แต่เท่าที่มอง หุ่นของคุณน่าจะใกล้เคียงกับเจ้าสาวนะคะ”

นวลลออฝืนยิ้มและพยักหน้ารับ

เจ้าหน้าที่ร้านเวดดิ้งละสายตาจากร่างกายของหล่อน หันไปพูดกับโดมินิก

“ดิฉันรบกวนคุณเจ้าบ่าวรอสักครู่นะคะ เดี๋ยวทางเราจะรีบแก้ชุดให้ค่ะ”

โดมินิกถอนหายใจอย่างไม่มีทางเลือก

“ครับ”

เขาตอบและไม่แม้แต่จะชายตาแลหล่อนอีกเลย

นวลลออฝืนยิ้มให้กับพนักงานร้านเวดดิ้ง ขณะเดินหอบถุงใส่ชุดแต่งงานตามเข้าไปภายในร้าน

ขอให้เรื่องราวในวันนี้จบลงโดยเร็วทีเถอะ เพราะหล่อนทนเห็นสายตาเกลียดชังของโดมินิกที่สาดซัดใส่มาไม่ไหวอีกแล้ว