ตอนที่ 4 เหมือนใครที่เคยเจอ

หลายวันต่อมา~

" วันนี้เราได้หยุดกันใช่ไหม มิน? "

" ใช่ทำไม? เรด้า จะออกไปเที่ยวใช่ไหม? " มินนี่ถามคำถามอย่างรู้ทันเพื่อนสาว เพราะสีหน้าของเรด้าดูออกว่าจะออกไปเที่ยวให้ได้วันนี้

" ใช่เราไปเที่ยวกันนะมิน หลังจากวันนี้ไปเราจะไม่ได้เที่ยวกันแล้วนะ "

ฉันอ้อนวอนให้มินนี่ออกไปเที่ยวด้วยกัน เมื่อเห็นสีหน้ากังวลนิดหน่อยของเธอ

" ก็ได้ แต่เราต้องกลับมาก่อน หกโมงนะ "

" ได้เลย เราไปช็อปปิ้งกันเถอะ " เรด้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เมื่อเพื่อนเธอยอมไปด้วยหลังจากที่ไม่ได้ออกไปไหนเป็นเวลาหลายวัน เพราะต้องซ้อมการแสดงของตัวเองในอีกสองวันข้างหน้า

ขณะที่เรด้า กับ มินนี่กำลังจะก้าวเดินออกจากห้องไปก็มีเสียงเรียกที่คุ้นเคยดังขึ้นมา

" อะแฮ่ม! จะไปไหนจ้ะสองสาว?"

เมย์พูดขึ้น ทำให้ทั้งสองหันมาสบตากับเมย์แล้วส่งยิ้มให้เธอทันที

" เมย์ พอดีเราสองคนจะออกไปช็อปปิ้งซะหน่อย ไปด้วยกันไหม " เรด้าเอ่ยชวนเมย์

" ไปสิ ฉันก็เบื่อเหมือนกัน ไม่ได้ออกไปไหนเลย "

หลังจากนั้นทั้งสามสาวออกจากห้องพักไปด้วยท่าทางอารมณ์ดี

" ดะ...เดี๋ยว เมย์ มินนี่ ฉันอยากเข้าห้องน้ำ รอแป๊บหนึ่งได้ไหม " ขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกไป จู่ ๆ ก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมากะทันหัน

" ได้สิ งั้นฉันสองคนนั่งรอตรงคาเฟ่นะ "

ฉันพยักหน้าเข้าใจก็รีบเดินไปทางห้องน้ำทันที

พรึบ~

"อ๊ะ!!!" ฉันทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เดินออกมา แต่ขณะที่ฉันกำลังหายาดมในกระเป๋า ทำให้ฉันไม่ได้มองทางเลย เลยชนเข้ากับใครบางคน จนหน้าฉันไปแนบชิดกับแผงอกแกร่ง ฉันจึงรีบถอยออกมาพร้อมกับก้มหัวขอโทษทันที

" ขะ....ขอโทษนะคะ " ฉันพูดขอโทษอย่างตะกุกตะกัก ด้วยความตกใจ ฉันจึงเงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้ารู้สึกผิด เขาคนนั้นรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาเลยทีเดียว และเขาก็จ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตานิ่งๆ โดยไม่ได้พูดอะไรออกมา

" ขอโทษคุณอีกครั้งนะคะ ที่เดินไม่ระวัง " ฉันยกมือไหว้พร้อมกับเอ่ยคำขอโทษ

" ก็รู้ตัวหนิ เจอกันอีกแล้วนะ เธอนี่ตัวปัญหาจริงๆ "

ฉันถึงกลับ งง เลยทำไมผู้ชายคนนี้ถึงพูดอย่างนี้ แถมยังยกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยันใส่ฉันอีก แต่ทำไมเสียงตานี่ มันคุ้น ๆ หูเหมือนเคยได้ยินที่ไหนนะ

" ฉันไปทำอะไรให้คุณไม่ทราบ คุณถึงมาว่าฉันเป็นตัวปัญหา " ฉันถามออกไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

" ฉันไม่ได้มีหน้าที่มาตอบคำถามเธอ เวลาเดินก็ระวังด้วยล่ะ จะได้ไม่ซุ่มซ่ามไปเดินชนใครเขาอีก "

คริสต้าพูดใส่เธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยถ้อยคำกระแนะกระแหน พร้อมกับย่อตัวให้เท่ากับเรด้า แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ทำให้คิ้วทั้งสองของเรด้าขมวดเข้าหากันและขยับหน้าออกมาเล็กน้อย เมื่อรับรู้ถึงความใกล้ของหน้าเธอและเขา คริสต้ายกยิ้มให้เธอด้วยความสะใจอะไรบางอย่าง แล้วจึงเดินหันหลังออกไป ทิ้งให้เรด้ายืน งง อยู่ตรงนั้น

" _ "

" เป็นบ้าหรือไง! ฉันก็ขอโทษแล้วยังจะมาพูดจาสุนัขไปรับประทานอีก หน้าตาก็หล่อ นิสัยแย่สุดๆ " ฉันต่อว่าตามหลังผู้ชายคนนั้นไปด้วยความโมโห แต่ฉันว่าตานี่หน้าคุ้นจริงๆ นะ ทั้งเสียงและท่าทางเหมือนใครบางคนที่เคยเจอ นิสัยแย่เหมือนกันเลย ฉันครุ่นคิดพลางเดินไปหเพื่อนสาวที่นั่งรออยู่

" ไปนานจังเรด้า? " มินนี่เอ่ยถาม

" พอดีไปเดินชนกับคนปากไม่สุภาพมานิดหน่อยน่ะ เลยช้าแต่ไม่มีอะไรหรอก เราไปเที่ยวกันเถอะ " ฉันพูดอย่างขอไปทีพร้อมกับเข้าไปคล้องแขนเพื่อนสาวทั้งสองให้เดินไปพร้อมกัน

@ สยามสแควร์

" เรด้าเป็นอะไร เห็นเธอนั่งเงียบมาตลอดทาง คิดอะไรอยู่? " เมย์เอ่ยถามเรด้าขึ้น หลังจากลงจากรถแท็กซี่ เมื่อสังเกตเห็นเรด้าเหมือนนั่งคิดอะไรมาตลอดทาง

" คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ เราไปช็อปปิ้งกันเถอะ " ฉันหันไปยิ้มให้ทั้งสองพร้อมกับพูดขึ้นอย่างขอไปทีอีกครั้ง เพื่อจะได้ตัดประโยคคำถามถัดไปของเพื่อนสาวที่จะถามมาอีก และทั้งสองก็พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ พวกเราก็เดินเข้าไปในสยามสแควร์

#หลายชั่วโมงต่อมา

" ของเต็มมือเลยนะ เมย์ มินนี่ " ฉันเอ่ยแซวเพื่อนทั้งสองขึ้น เมื่อเราทั้งสามไปช็อปปิ้งกันแล้ว ก็มานั่งร้านคาเฟ่แห่งหนึ่งในสยามสแควร์

" ไหนๆ ก็ออกมาทั้งทีต้องจัดซะหน่อย ระบายความเครียด "

" จ้า ยัยเมย์คนสวย " มินนี่พูดขึ้น

" งั้นเรากลับกันเถอะ ห้าโมงเย็นแล้ว " เมื่อใกล้เวลากลับฉันจึงเอ่ยชวนเพื่อนทั้งสองขึ้น แล้วเราทั้งสามก็กลับมาถึงที่พักของเราด้วยความเหนื่อยล้า ฉันวางของไว้ข้างๆ เตียงพร้อมกับกระโดดขึ้นเตียงนอนแผ่หลาบนเตียงนุ่มๆ ทันที

" ไปช็อปปิ้งกันสนุกไหมจ๊ะ สามสาว " แคทเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาในห้องพัก ก็เห็นเพื่อนทั้งสามนอนอย่างคนหมดเเรงอยู่ที่เตียงของตัวเอง

" อืมสนุกสิ เงินในกระเป๋าก็หายไปพริบตาเดียว " ฉันลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิพร้อมกับพูดขึ้น

" ไม่ชวนกันเลย น่าน้อยใจ " แคทพูดขึ้นอย่างนึกน้อยใจเพื่อนสาวทั้งสามพร้อมกับเดินมานั่งลงข้างๆ เรด้าด้วยใบหน้าบึ้งตึง

" โอ๋ๆๆ ไม่งอนนะแม่สาวน้อย ไว้เราไปเที่ยวด้วยกันทั้งหมดเลยดีไหม " ฉันพูดปลอบเเคทพร้อมโอบกอดเธออย่างเอาใจ

" ใช่ๆๆๆ ไม่งอนนะ " เมย์และมินนี่ก็พูดขึ้นเช่นกัน

" ฉันเห็นเธอซ้อมอยู่เลยไม่ได้ชวน แล้วก็ไม่อยากรบกวนการซ้อมของเธอด้วย ไว้มีวันหยุดเราไปเที่ยวกัน " เมย์พูดขึ้นด้วยท่าทางง้องอนเพื่อนสาวที่นั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่ตรงหน้าพร้อมกับยื่นมือไปกุมมือของแคทไว้

" ก็ได้ "

" แคทแล้วมายไปไหนไม่เห็นเลย " ฉันเอ่ยถามแคทขึ้นด้วยท่าทางสงสัย เมื่อไม่เห็นมายเลยตั้งแต่กลับมา

" อ่อเห็นว่า ไปหาแม่น่ะเดี๋ยวก็คงกลับมา " ฉันพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ

(Christa Talk)

"เป็นอะไรเพื่อนรัก นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้ " ชินกระซิบถามคริสต้า ขณะที่นั่งประชุมกันอยู่

" เปล่า อยากยิ้มเฉยๆ "

ผมหันไปตอบคำถามของมันอย่างขอไปที แต่ผมก็ยิ้มจริงๆ นั่นแหละ ตั้งแต่เจอยัยเด็กนั่น มันทำให้ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้แกล้งเธอ

" ไม่ใช่ว่าไปแอบมองสาวมานะ "

" มึงจะถามอีกนานไหม กูไม่มีเวลามานั่งตอบคำถามมึง " ผมหันไปต่อว่าไอ้ชินอย่างรู้สึกรำคาญ

" กูว่ามึงไปแอบมองสาวที่ชอบมา ถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่อย่างนี้ "

มันยังไม่หยุดพูดอีก ทั้งที่ผมก็ใช้สายตามองมันอย่างไม่พอใจชัดเจนนะ แถมมันยังทำหน้าทำตาแบบไม่รู้สึกอะไรอีก ผมขี้เกียจพูดกับมันจึงหันกลับไปสนใจการประชุมต่อ