2 เฝ้ามอง /3

“ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด...” เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ทำให้ความคิดของชลาทิศต้องมีอันสะดุดลง

“ครับ”

“ชาร์ล นายอยู่ไหน” เสียงทุ้ม แต่ทรงอำนาจของชวนนท์ดังขึ้น

“เอ่อ... ผมมาทำธุระส่วนตัวนิดหน่อยน่ะครับ พี่ฌอห์นมีอะไรเหรอครับ”

“นายจะเข้าบริษัทอีกไหม ฉันมีบางอย่างจะให้นายช่วย”

“เรื่องงานรึเปล่าครับ”

“ไม่ใช่”

“เอ... ผมเพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าคนอย่างคุณฌอห์นต้องเรียกตัวช่วย พอจะบอกให้ทราบก่อนได้ไหมครับว่าเป็นเรื่องอะไร” รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นที่มุมปากของชลาทิศ พร้อมเสียงกระเซ้าผู้เป็นพี่ชาย เนื่องด้วยรู้ดีว่า ชวนนท์นั้นมักจะทำทุกอย่างเองเสมอ ไม่ค่อยขอความช่วยเหลือจากใคร ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ และคราวนี้ก็คงเป็นเรื่องที่สำคัญทีเดียว

“เอาเถอะน่า แต่ถ้านายไม่ช่วยก็ไม่เป็นไร”

“แหมๆ คุณฌอห์นขอรับ กระผมยังไม่ทันจะปฏิเสธเลยนะขอรับ อีกอย่างคุณฌอห์น อุตส่าห์เรียกหาผมให้ไปช่วย ผมคงไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้วล่ะขอรับ” ผู้เป็นน้องล้อเลียน

“ถ้านายขืนกวนประสาทฉันอีกนิดเดียวล่ะก็...”

“ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้” ชลาทิศรีบตอบรับ เพราะกลัวพี่ชายจะกริ้วเอา ไม่อยากเสี่ยงกับฤทธิ์ของพี่ชายนัก แต่ก็ไม่วายหัวเราะในลำคอ หลังจากตัดสายไปแล้ว

เมื่อมาถึงบริษัท ชลาทิศซึ่งไม่ได้เข้าบริษัทมา 3 วัน จึงยังไม่ได้เจอกับดลลดา และเมื่อพบสาวน้อยซึ่งวันนี้ไม่ได้แต่งชุดนักศึกษาตามคำสั่งของชวนนท์แล้ว ก็อดจะเข้าไปทักทายตามประสาคนมีอัธยาศัยไมตรีดี

“สวัสดีครับ ผมเพิ่งทราบว่าพี่ฌอห์นรับพนักงานมาใหม่” ชายหนุ่มส่งยิ้มบางๆ ให้สาวน้อย

ฝ่ายดลลดา เมื่อเงยหน้าจากงานที่กำลังทำ ก็พบกับผู้ชายรูปหล่อไม่แพ้คนในห้อง ต่างกันที่คนนี้หน้าสวยหวาน ไม่ได้คมเข้มอย่างพี่ชาย

“สวัสดีค่ะ ดิฉันดลลดาค่ะ หรือจะเรียกว่าดรีมก็ได้ เพิ่งจะเข้ามาฝึกงานวันนี้เป็นวันที่สามค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักคุณ ชลาทิศค่ะ” สาวน้อยยิ้มหวานไม่แพ้กันให้ชายหนุ่ม

“โว้ว โว้ว... รู้จักชื่อผมด้วย เรียกผมว่าชาร์ลดีกว่าครับสั้นดี ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับน้องดรีม”

“คุณอร นายชาร์ลมารึยัง” เสียงทุ้มห้วนกระด้างดังขึ้นขัดจังหวะการเจริญสัมพันธไมตรีของทั้งสอง

“มาแล้วครับคุณพี่ชาย กำลังจะเข้าไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ” ชลาทิศตอบแทนอรอนงค์ ก่อนจะหันมายิ้มให้ดลลดาอีกครั้ง และทำมือบุ้ยใบ้ว่าจะเข้าไปหาชวนนท์แล้ว และเดินเข้าไปโดยไม่จำเป็นต้องเคาะประตูก่อน

“นายมัวทำอะไรอยู่ข้างนอกนั่น” ทันทีที่น้องชายเปิดประตูเข้าไป ชวนนท์ก็ขว้างระเบิดให้ชลาทิศทันที

“ใจเย็นๆ สิครับ ผมไม่ได้เข้ามาแค่สามวัน แต่พี่ฌอห์นมีพนักงานใหม่แล้ว สวยซะด้วยจะไม่ให้ผมทำความรู้จักหน่อยเหรอครับ” ชลาทิศเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ของชวนนท์ และเอนตัวพิงพนักกอดอกอย่างสบายๆ ไม่ได้ใส่ใจกับสายตาที่เกรี้ยวกราดของผู้เป็นพี่ชายเลย

“นายอย่ามาทำเจ้าชู้ประตูดินใส่พนักงานของฉัน” ชวนนท์บอกเสียงเข้ม

“พี่ฌอห์นก็ทราบว่าผมไม่ใช่คนเจ้าชู้”

“เออ... เอาล่ะมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า” ชวนนท์หยิบซองเอกสารสีน้ำตาลยื่นให้น้องชาย ชลาทิศหยิบมาเปิดดูสิ่งที่อยู่ข้างในทันที

“นั่นเป็นรูปภาพของนายดิรก เรืองวัฒน์ ตอนนี้คุณพัฒน์ที่ประจำอยู่สาขาเชียงใหม่ แจ้งข่าวมาว่า นายดิรก ได้ยักยอกเงินของบริษัทเราไปจำนวน 5 ล้าน แล้วตอนนี้ก็หลบหนีไปได้ แต่ฉันก็ให้ดำเนินคดีตามกฎหมายไปแล้วล่ะ”

“ไหนบอกว่าไม่ใช่เรื่องงานไงล่ะครับ ผมก็นึกว่าเรื่องผู้หญิงซะอีก อุตส่าห์หวังว่าพี่ฌอห์นของเราจะไปปิ๊งสาวที่ไหนเข้าแล้วจีบไม่เป็น ต้องมาขอความช่วยเหลือจากผม เฮ้อ... ผิดหวังเลยเรา” ชลาทิศแสร้งถอนหายใจ ราวกับเบื่อหน่าย

“ปุ” เสียงซองเอกสารอีกซองกระทบกับใบหน้าอันหล่อเหลาของชลาทิศ

“โอ๊ย”

“นายไม่ต้องพูด แล้วเปิดดูเอกสารข้างในซะ”

คำสั่งนั่นทำให้ชลาทิศต้องเปิดซองเอกสารอีกซองที่ถูกพี่ชายโยนใส่หน้าทันที

“อ้าว... นี่มันประวัติของน้องดรีมนี่ครับ เอ๊ะ หรือว่าสิ่งที่ผมหวังจะเป็นจริงกันเอ่ย”

ฟิ้ว... เสียงสิ่งของบางอย่างที่ลอยผ่านอากาศไปด้วยความเร็ว เฉียดเส้นผมชลาทิศไปนิดเดียว หากเขาหลบไม่ทัน มีหวังหัวแตกแน่

“ถ้านายไม่หุบปากยียวนกวนประสาทฉันล่ะก็ คราวนี้ปากนายจะกินน้ำพริกไม่ได้ไปอีกหลายวันแน่ นายชาร์ล” ชวนนท์จ้องหน้าน้องชายตาเขียวปัด แล้วก็ถอนใจ ก่อนจะบอกจุดประสงค์ที่ต้องการให้น้องชายฟัง

ชลาทิศกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ลงคอ ก่อนทำเสียงอ่อยน่าสงสารให้พี่ชายฟัง

“แล้วพี่ฌอห์นต้องการให้ผมทำอะไรเหรอครับ”

ชวนนท์ตวัดสายตาคมกริบให้น้องชายนิดนึง

“บังเอิญฉันรู้มาว่า นายดิรก ได้เปลี่ยนนามสกุลตัวเอง เมื่อ 1 ปีที่แล้ว และนามสกุลเก่าของนายดิรก คือ ฤทธา-ภิวัฒน์ ซึ่งตรงกับนามสกุลของดลลดา ฉันเลยอยากให้นายสืบให้หน่อยว่าดลลดาเป็นอะไรกับนายดิรก”

“แล้วถ้าดลลดาเป็นอะไรกับนายดิรกจริงๆ พี่ฌอห์นจะทำอะไรเธอเหรอฮะ”

“ฉันไม่ทำอะไรเด็กคนนั้นหรอก แต่อยากให้เธอช่วยติดต่อนายดิรกให้เท่านั้นเอง หรือถ้านายกลัวแทนเด็กนั่น ฉันอนุญาตให้นายสืบประวัติของนายดิรกก่อนก็ได้ ว่าสิ่งที่ฉันรู้มาเป็นความจริงรึเปล่า” ชวนนท์บอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“นี่คงไม่ได้หมายความว่า ก่อนที่ดลลดาจะเข้ามาฝึกงานที่บริษัทเรา พี่ฌอห์นสืบประวัติของเธอก่อนแล้ว ถึงได้เลือกเธอเข้ามาทำงานหรอกนะครับ”