บทที่ 4 ปั่นป่วนใจ 50 %

คฤหาสน์อัลลัยล์กำลังอึกกระทึกครึกโครมเพราะเสียงฝีเท้าและเสียงพูดคุยของเหล่าสภาอาวุโสที่เร่งรีบเข้าประชุมด่วนตามคำสั่งของชีคคามิสผู้ปกครองแคว้นอัลลัยล์ อาหมัดรองหัวหน้าสภาอาวุโสดูไม่พอใจกับการเรียกรวมตัวครั้งนี้เท่าไหร่นัก เพราะเขาต้องชวดเงินจากการเจรจาซื้อขายธุรกิจของครอบครัวไปจำนวนมาก แต่ใครจะกล้าขัดใจเด็กเมื่อวานซืนที่ขึ้นมาปกครองอัลลัยล์จากการฝากฝังก่อนสิ้นใจของชีคคนก่อน

“เรียกมากะทันหันขนาดนี้หวังว่าคงจะมีเรื่องด่วนจริงๆ นะ”

“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นสิท่านอาหมัด...ท่านชีคต้องมีเรื่องสำคัญไม่อย่างนั้นจะให้รวมตัวทำไม”

“ฮึ...เข้าข้างกันจริง” อาหมัดแสยะยิ้มเยาะเย้ยก่อนจะเดินเข้าไปในโถงประชุม ส่วนราชิดเขาได้แต่ส่ายหน้าให้กับความอิจฉาริษยาของคนโลภอย่างอาหมัด

“เชิญนั่งท่านอาหมัด” ชีคคามิสที่มานั่งรออยู่แล้วเชื้อเชิญให้อาหมัดนั่ง เขาแทบปรับสีหน้าไม่ทันเพราะไม่คิดว่าชีคหนุ่มจะมาก่อนเวลาร่วมครึ่งชั่วโมง

“ท่านชีคเรียกประชุมด่วนขนาดนี้คงมีเรื่องสำคัญมากใช่มั้ยครับ”

“ถ้าเราเรียกประชุมหรือเรียกรวมตัวสำคัญไม่สำคัญก็ต้องมา” น้ำเสียงดุดันกระแทกใส่คนถามทันที อาหมัดหน้าเสียเขาเม้มปากแน่นพร้อมมือที่บีบเข้าหากันจนเป็นรอยแดง

“ในเมื่อพร้อมกันแล้ว เราเริ่มประชุมกันเลย”

“เดี๋ยวสิท่านพี่...ไม่รอผมก่อนเหรอ” ทุกสายตาหันไปทางประชุมโถงที่เพิ่งเปิดออกอีกครั้ง ชายร่างกำยำล่ำสันเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มเก้อเขิน เพราะเขามาเป็นคนสุดท้าย

“ขอโทษที่เรามาช้าพอดีเพิ่งกลับจากต่างประเทศและได้รับแจ้งเรื่องการประชุม”

“ฮึ...ไปบ่อยจริงๆ เลยนะ เอ้ามาแล้วก็นั่งจะได้เริ่มประชุม” ซาบี บัน ซีมอร์ น้องชายต่างมารดาของชีคคามิส เขาหุบยิ้มทันทีที่พี่ชายแอบตำหนิ

“อารีฟ เอาข้อมูลที่นายหามาได้ให้สภาอาวุโสดูหน่อย”

“ครับท่านชีค” อารีฟ ที่ยืนนิ่งอยู่มุมหนึ่งเริ่มรู้ตัวว่ามีบทบาทก็ตอนที่ชีคคามิสสั่ง เขาเดินแจกเอกสารแผ่นบางๆ ให้สภาอาวุโสทุกคนอ่าน

“นี่คือข้อมูลของผู้ต้องสงสัยที่ทหารจับตัวมาได้ มีหลายประเด็นน่าสงสัยและอีกหลายอย่างที่ทำให้เธอไม่อาจจะเป็นหัวขโมยได้เลย”

“ผมได้ยินมาว่าจับหัวขโมยที่ลักลอบขโมยน้ำมันมาได้ เป็นผู้หญิงหรือครับ”

“ใจเย็นซาบี เธอเป็นแค่ผู้ต้องสงสัยเท่านั้น”

“ไม่จริงท่านชีค หลักฐานชัดเจนขนาดนั้น เธออยู่ในที่ต้องห้ามและยังพูดภาษาอังกฤษชัดถ้อยชัดคำ”

“ฮึ...ท่านอาหมัดพูดราวกับว่าได้ยินเธอผู้นั้นพูดเสียเองนั่นแหละ”

“ท่านราชิด” อาหมัดเรียกชื่อคนที่ตอกเขาจนหน้าแทบหงาย

“อย่าเพิ่งทะเลาะกัน...ถึงจะพูดภาษาอังกฤษคล่องก็ไม่แปลก เพราะเธอเป็นลูกครึ่งไทย อังกฤษและเติบโตที่อังกฤษ” ชีคหนุ่มสาธยายเป็นชุดน้ำเสียงที่ฟังเหมือนเขาออกจะเข้าข้างผู้ต้องหาสาวเหลือเกิน

“อีกอย่างจากการสอบสวนเธอเป็นนักโบราณคีดจริงๆ ทีมงานจากหลายประเทศจะเดินทางมาสำรวจทะเลทรายในแทบใกล้แคว้นของเรา”

“ท่านชีคหมายความว่าเธอบริสุทธิ์งั้นเหรอครับ”

“ท่านอาหมัด...ถ้าเธอไม่ได้ทำจะปรักปรำก็ไม่ถูก เหลือหลักฐานสำคัญที่พวกท่านต้องไปหามาก็คือหลักฐานจากการว่าจ้างของชาวต่างชาติ”

“ท่านชีคพูดมาขนาดนี้หลักฐานพวกนั้นมันคงละลายไปกับสายลมแล้วครับ”

“ปัง! เราไม่เคยเข้าข้างใครโดยไม่มีเหตุผล ผิดว่าไปตามผิด” ชีคคามิสรู้ความนัยของคำพูดที่อาหมัดจงใจจะเหน็บแนมเขา ชายหนุ่มไม่พอถึงขนาดตบโต๊ะเสียงดัง

“ถ้าท่านอาหมัดไม่พอใจที่จะรับงานนี้...ซาบี นายรับหน้าที่หาหลักฐานแล้วกัน”

“อะ เอ่อท่านพี่...งานสำคัญแบบนี้ผมคงไม่”

“มีสิทธิ์ปฏิเสธหรือไง” ซาบีกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ใช่เขาไม่สามารถปฏิเสธคำสั่งของชีคคามิสได้ ซาบีจึงต้องรับคำอย่างไม่เต็มใจนัก

“อีกเรื่อง...ช่วงนี้แร่ของเราดูเหมือนจะลดน้อยลงไป บางส่วนคงถูกมือดีขโมยไปอีกตามเคย เพิ่มเวรยามหน่อยนะท่านราชิด”

“ครับท่านชีค...กระผมจะให้ทหารเฝ้าตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงครับ”

“ไม่มีอะไรแล้ว...เลิกประชุม แต่ซาบีอยู่คุยกับเราก่อน” ชายหนุ่มที่กำลังจะก้าวเดินเป็นคนแรกถึงกับชะงักเท้าทันที เขาหันมามองชีคคามิสอย่างหวาดหวั่น

หลังจากที่ห้องโถงเหลือเพียงสองพี่น้องแล้ว ชีคคามิสยังคงเงียบไม่พูดอะไรเล่นเอาซาบีกลืนน้ำลายเหนียวลงคอด้วยความยากลำบากครุ่นคิดว่าพี่ชายของเขามีเรื่องอะไรสำคัญถึงได้เรียกให้เขาอยู่ต่อ

“นั่งให้สบายเถอะซาบี ดูท่าทางน้องจะกังวลมากเลยนะ”

“ไม่ครับ ผมไม่ได้กังวลอะไรเลย”

“ฮึ...ไปต่างประเทศคราวนี้ไปนานนะได้อะไรมาบ้างล่ะ”

“แหมพี่ชาย ผมไปเที่ยวไม่ได้ไปหาซื้ออะไรซักหน่อย” ใบหน้าเข้มมีเหนื่อยเม็ดเล็ดผุดขึ้นมาเป็นระยะจนเขาต้องคอยให้ฝ่ามือปาดป้ายให้แห้งลง

“งานที่พี่ให้ไปคงไม่ยากเกินไปนะ”

“งะ งาน อ่อหาหลักฐานงั้นเหรอ ไม่เลยท่านพี่รอฟังข่าวดีอีกไม่นาน”

“อืม หวังว่าจะไม่ทำให้พี่ผิดหวัง แล้วเจรจาเรื่องแร่สัปดาห์หน้าพี่ให้นายเป็นคนไปแล้วกัน” ซาบีตาลุกวาวเพราะเขาแทบจะไม่เคยได้งานใหญ่จากพี่ชายเลย

“ครับผมจะทำให้ดีที่สุด”

“ดี พี่จะรอ...ไปพักเถอะท่าทางจะเหนื่อยหน้าซีดเชียว” ซาบีก้มศีรษะให้ชีคคามิสเล็กน้อยก่อนจะรีบสาวเท้าออกไป

ด้านคามิสเขาถอนหายในเฮือกใหญ่แล้วมองตามแผ่นหลังกว้างของน้องชาย ในใจนั้นไม่อยากจะยกงานชิ้นนี้ให้ซาบีเลย เพราะรู้ว่ายังไงน้องชายก็ไม่มีทางได้หลักฐานแน่นอน แต่เพื่อไม่ให้ซาบีน้อยใจที่เขาไม่เห็นความสำคัญของตนเอง ชีคหนุ่มจึงต้องให้งานนั้นไป