ตอนที่14 ธาตุมิติและเหตุการณ์ในอนาคต

“ลูกแก้ว!!!”

“แล้วมันคือลูกแก้วอะไร คิดว่าจะได้อะไรที่หน้าสนใจกว่านี้สะอีก” เอกที่เห็นข้างในนั้น เป็นแค่ลูกแก้วสีเทา ธรรมดา

“อลิสไหนเธอว่ามันเป็นของสุดยอดยังไงล่ะ ฉันไม่เห็นมันสุดยอกยังไงเลย แค่ลูกแก้วธรรมดา”

“มาสเตอร์นี้มีสกิลเอาไว้ประดับหรอคะ ถึงถามแต่ฉัน” อลิสเริ่มที่จะสงสัยในตัวของเอก บางครั้งก็ฉลาดจนน่าตกใจ บางครั้งก็ไม่รู้อะไรเลย

“อ้าวนี้เธอว่าฉันโง่หรอ…ช่างเถอะ” เอกก็ลืมว่าตัวเองมีสกิลตรวจสอบอยู่

‘ลูกแก้วธาตุมิติ’

“หืมม…หมายความว่าไง ลูกแก้วธาตุมิติ มันมีธาตุอยู่ข้างในหรอ คุณอลิสคร้าบบ ช่วยบอกผมหน่อย” เอกทำท่าทางขอร้องอลิส

“ก็ได้คะมาสเตอร์ ลูกแก้วธาตุนั้น มันก็ตรงตามชื่อของมันถ้ามาสเตอร์ใช้ลูกแก้วหรือหลอมรวมนี้ มาสเตอร์จะได้รับธาตุมิติที่เป็นธาตุพิเศษอีกชนิดหนึ่งมา ลูกแก้วธาตุนั้นหาได้ยากอย่างมาก ที่มาสเตอร์ได้มานั้นคงเป็นของยุคโบราณตามดันเจี้ยนนั้นค่ะ” อลิสร่ายยาวให้เอกฟัง

“ออ….ห่ะ ถ้าผมใช้ลูกหรือหลอมรวมลูกแก้วนี้เข้ากับตัวเอง ผมจะได้ธาตุมิติทันที โอ้ของในกล่องมันสุดยอดเหมือนที่'ท่านอลิส'บอกนี้เอง” เอกเปลี่ยนคำที่ใช้เรียกอลิสทันทีที่อลิสทำให้เขาได้กล่องไม้นั้นมา

“ว่าแต่ผมจะใช้งานมันยังไงหรอ”

“มาสเตอร์เพียงแค่ถือไว้ พอพูดว่า'ใช้งานลูกแก้วธาตุ' ”

“'งั้นหรอง่ายดีแหะ เรามาเริ่มกันเลยเถอะ”

“ใช้งานลูกแก้วธาตุ” ลูกแก้วธาตุที่อยู่บนมือของเอกนั้น เริ่มที่จะหลอมรวมเข้าตัวของเอกไป เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมงเอกก็ลืมตาขึ้นมา

ติ๊ง! ท่านได้รับ ธาตุมิติ

“ได้มาแล้วสินะ”

ชื่อ: เอกอายุ: 18

เลเวล: 57 คลาส: ขุนนาง

ธาตุ: เพลิงเหมันต์,มิติ

“ว่าแต่ธาตุนี้มันมีประโยชน์ยังไงนะ ไม่เคยเจอธาตุนี้ด้วยสิ” เอกที่กำลังคิดเรื่องธาตุอยู่นั้นเสียงอลิสก็ตอบออกมาแทน

“ธาตุมิตินั้น สามารถใช้ในการเปิดเกจหรือประตูมิติ พามาสเตอร์ไปที่มาสเตอร์เคยไปมาแล้วได้ค่ะ ธาตุมิตินั้นยังสามารถใช้ในการต่อสู้ได้อีกด้วย อยู่ที่มาสเตอร์จะใช้งานยังไงให้ได้ประสิทธิภาพมากที่สุด และที่สำคัญกว่านั้นถ้ามาสเตอร์เข้าใจในธาตุมิติ มาสเตอร์จะสามารถเปิดมิติที่เป็นเอกเทศอีกด้วยค่ะ”

“ว้าว…ธาตุมิตินี้มันสุดยอดไม่แพ้ธาตุเพลิงเหมันต์เลย แต่ว่ามิติที่เป็นเอกเทศนี้มันคืออะไรหรอ แล้วมันดียังไง”

“มิติเอกเทศนั้นเป็นมิติที่ไม่เกี่ยวข้องกับมิติที่มาสเตอร์อยู่หรือก็คือโลก มาสเตอร์สามรถสร้างโลกขนาดย่อมๆได้โดยใช้ธาตุมิติ และมิตินั้นมาสเตอร์จะสามรถทำอะไรก็ได้ ในโลกมิตินั้นมาสเตอร์จะเป็นพระเจ้าของโลดเลยก็ว่าได้”

“นี้มันสุดยอดไปเลยนะ แต่ว่านะของที่สุดยอดขนาดนั้น คงยากที่จะสร้าง แล้วการที่จะเข้าใจธาตุที่ไม่เคยเห็นนี้มันยิ่งยากเข้าไปใหญ่ แต่ก็ช่างมันเถอะเรื่องนั้นเอาไวที่หลัง เอาเรื่องที่เธอเล่าให้ฉันฟังก่อนที่กว่า เรื่องนั้นอันตรายจริงๆนั้นแหละ" เอกดีใจมากที่ได้ธาตุมิติมา และก็ต้องเปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจังทันทีที่พูดถึงเรื่องนั้น

พูดถึงเรื่องนั้นที่อลิสเล่าให้ฟัง ต้องย้อนกับไปเมื่อ 3 สามก่อน หลังจากเอกเลิกเรียน

“จะว่าไปดันเจี้ยนเกิดมาจากอะไรหรออลิส”

“ดันเจี้ยนนั้นเกิดมาจาก พวกเผ่าต่างๆต้องจากจะยึดโลกเพื่อจะขยายอาณาเขตของตนเอง ดันเจี้ยนนั้นเกิดจากพระเจ้าที่คนบนโลกมาสเตอร์สัทธา พระเจ้าต้องการให้มนุษย์นั้นมีพลังพอจะต่อกอนได้ จึงสร้างดันเจี้ยนเพื่อที่จะ กักขังเผ่าต่างๆเอาไว้หรือที่มาสเตอร์เรียกว่ามอนเตอร์”

“เรื่องมันเป็นแบบนี้เองหรอเนี่ย มันอันตรายมากเลยนะ ไม่อยากจะคิดเลยถ้าดันเจี้ยนเกิดมีโอกาสแตกขึ้นมาได้” เอกคิดถึงตอนที่ดันเจี้ยนนั้นแตกขึ้นมา ทำให้เขาถึงกับขนลุกขึ้นทันที

“เรื่องนั้นเกิดขึ้นแน่นอนคะมาสเตอร์ ถึงพระเจ้าจะช่วยมนุษย์โดยการสร้างดันเจี้ยนขึ้นมากักขังมอนสเตอร์เอาไว้ แต่นั้นก็ช่วยได้แค่ไม่กี่ปีเท่านั้น เพราะนั้นเป็นกฎของมิติ การแทรกแซงเพื่อกังขังมอนสเตอร์ไว้นั้นทำให้พระเจ้านั้นเสียพลังไปมาก เมื่อใดที่ถึงเวลา พระเจ้าจะต้องเข้าสู่ช่วงนิทราเพื่อฟื้นฟูพลัง นั้นจะทำให้มิติต่างๆที่กังขังมอนสเตอร์พังทลายลง”

เอกที่ได้ยินเรื่องที่อลิสเล่ามาถึงกับทำตัวไม่ถูก เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงดีต่อให้เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้คนอื่นฟัง ก็คงโดนด่ากลับมาว่าบ้าแน่นอน เอกนั้นนึกตามที่อลิสเล่ามาถ้าดันเจี้ยนพังทลายขึ้นมาจริงๆ ผู้คนทั่วโลกคงจะตกอยู่ในยุคที่ปลาใหญ่กินปลาเล็กเป็นแน่ แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือครอบครัวของเขา พ่อแม่และน้องสาวสุดที่รักอีกต่างหาก

เขาคงต้องสร้างกองกำลังที่ไว้ใจได้ขึ้นมา เพื่อที่จะเอาไว้ช่วยเขาได้ในอนาคต และจะต้องรีบเพิ่ม LV ให้ครอบครัวของเขาถึงจะช่วยได้ไม่มาก แต่ก็ยังดีที่จะพอช่วยตัวเองในบางสถานการณ์

“อลิสพอจะบอกได้ไหมว่าดันเจี้ยนจะพังทลายลงตอนไหน” เอกถามอลิสเพื่อที่ตนจะได้วางแผนรับมือต่างๆ

“ฉันคงบอกวันไม่ได้หรอกค่ะมาสเตอร์เพราะฉันก็ไม่รู้เช่นกัน แต่ถ้าจะให้คาดการณ์ก็คงพอได้ค่ะ”

“งั้นช่วยบอกมาหน่อยครับ” เอกลุ้นว่าจะพอมีเวลให้เขานั้นเตรียมตัวรึเปล่า

“อย่างช้าก็คงประมาณ 1 ปี อย่างเร็วก็ 6 เดือนค่ะมาสเตอร์ เพราะฉันคาดว่าพลังของพระเจ้าคงช่วยได้เพียง 6 ปีค่ะ”

“หะ….6 เดือน หรือ 1ปี เป็นอย่างช้า นี้มันเร็วมากมีเวลาเตรียมตัวอย่างมากแค่ 1ปี เราคงต้องรีบอย่างเดียวสินะแย่แน่ๆ" เอกที่คิดหนักว่าตนจะเริ่มจากตรงไหนดีในสถานการณ์นี้

“คงต้องเริ่มสร้างกองกำลังตัวเองก่อนสินิ”

.

.

.

.

ขอบคุณทุกๆคนมากนะครับที่เข้ามาอ่านนิยายของผม