5 จบความสัมพันธ์

ปิ้งป่อง!

เสียงออดหน้าประตูรั้วดังขึ้น

“ฉันไปดูเอง แกนั่งรอฉันอยู่นี่นะ”

“อืม” พวงชมพูพยักหน้า กระถินหายไปเพียงครู่ ก็เดินกระฟัดกระเฟียดกลับมา

“ชมพู พี่ชาวีมาอยู่หน้ารั้ว แกจะไปหาไหม?”

“ฉันไม่ไปหรอก แกไม่ต้องให้เขาเข้ามาด้วย ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรกับเขาอีก” พวงชมพูกอดเข่าตัวเอง นั่งร้องไห้อยู่ที่พื้น กระถินมองเพื่อนแล้วนั่งลงใกล้ ๆ หล่อนรู้เรื่องทั้งหมดจากปากเพื่อนแล้ว มันทั้งโมโหทั้งผิดหวัง ผู้ชายอย่างชาวีมั่นคงในรักมาก ที่เกิดเรื่องขึ้นอาจเพราะความผิดพลาด

และที่พวงชมพูไม่อาจจะทำใจยอมรับมันได้ ก็เพราะชาวีเป็นคือผู้ชายที่รักมาก แต่ดันทีอะไรกับผู้หญิงที่พวงชมพูรักที่สุด มันยากจะทำใจได้

“ชมพู ฉันสงสารแกจัง”

“สงสารก็หาเหล้ามากิน เลิกสนใจคนเฮ็งซวยพวกนั้นสักที”

“อืม” กระถินรีบหาเหล้ามา พอจะเทเหล้าใส่แก้ว ประตูบ้านก็ถูกเคาะ พอเห็นไปมองก็เจอร่างสูงใหญ่ของชาวียืนอยู่ ที่เห็นเพราะประตูบ้านของกระถินเป็นประตูกระจก พวงชมพูลุกขึ้นแล้วเดินไปรูดผ้าม่าน ปิดกัั้นทุกอย่าง

“ชมพู”

“อืม”

“ขอโทรศัพท์หน่อย”

“ได้ ๆ” พวงชมพูหยิบโทรศัพท์ของเพื่อนยื่นให้

“ขอบคุณค่ะ” กระถินรับมา กดหยุกหยิกแล้วโทรออก “ฮัลโหล คุณตำรวจคะ ช่วยมาที่บ้านเลขที่123 หมู่บ้าน…. มีผู้บุกรุกค่ะ”

ผ่านไปอีกหนึ่งเดือน

ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ชาวีพยายามง้อพวงชมพูทุกอย่างกับเลวร้ายลง เมื่อเธอเอาแต่หลบหน้าไม่สนใจไยดีในสิ่งที่เขาพยายามทำ

เธอกับเขามันเปลี่ยนไปแล้ว มีเพียงแค่เขากำลังพยายามอยู่ฝ่ายเดียว ส่วนพวงชมพูหนีเขา ทำราวกับรังเกียจเขาเสียเต็มประดา

คิดแล้วก็นึกชัง มะลิเป็นตัวต้นเหตุของทุกเรื่อง ถ้าเธอไม่เข้าหาเขา ทุกอย่างคงไม่เลวร้ายแบบนี้

ชาวีกดโทรศัพท์โทรออก เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่เขาโทรออกหาเธอ แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ เพราะพวงชมพูตัดขาดเขาทุกช่องทาง ไลน์ ไอจี เฟซบุ๊ค เธอบล็อคเขาหมด

“แม่งเอ้ย!” ชาวีกระดกเหล้าแล้วเขวี้ยงมันลงพื้น แก้วเหล้าแตกกระจายเหมือนหัวใจของเขาที่มันกำลังแตกสลายในตอนนี้ เขาไม่รู้เลยว่าจะเอาผู้หญิงที่ตัวเองรักกลับมาได้ยังไง

เขาไม่รู้เลยว่าจะเริ่มจากตรงไหน และต้องทำอะไรบ้าง ยิ่งนานวันก็ยิ่งมืดมน คิดหาทางออกไม่เจอเลย

“เป็นอะไรลูก?” ลัขนาเอ่ยถามขณะก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน ลูกชายของเธอเมามายมาหลายวัน งานการไม่สน ออกไปข้างนอกกลับมาเมาหนัก

“ปะ…เปล่าครับแม่” ชาวีปาดน้ำตาตัวเอง หยิบเเก้วใบใหม่เทเหล้าใส่กระดกรวดเดียว ความกลัดกลุ้มสุมในหัวใจ ไม่ว่าจะพยายามทำทุกอย่างมากแค่ไหน มันก็ไม่ลดทอนความเครียดความกังวลได้เลย

“เปล่าอะไร ถ้าไม่มีอะไร ลูกคงไม่เป็นแบบนี้หรอก” ลัขนาลูบหัวลูกชายเบา ๆ “เล่าให้แม่ฟังได้ไหม?”

“แม่ครับ ผม…ผม…” เขาลังเล ก่อนจะก้มมองแก้วเหล้าของตัวเอง “…ผมมีอะไรกับน้องสาวชมพู”

“ตายจริง” ลัขนายกมือทาบอกตัวเอง

“ผมเสียใจจังครับแม่ ตอนนี้พวงชมพูบอกเลิกผมแล้ว ไม่ว่าผมจะง้อหรือพยายามทำยังไง ฮือ ๆ แม่ครับ ผมต้องทำยังไง?”

“ใจเย็น ๆ นะชาวี เราจะแก้ปัญหาไปด้วยกัน”

พวงชมพูขับรถมาจอดในบ้าน หลังจากที่หายไปหลายวัน สร้างความดีใจให้กับไตรฉัตรยิ่งหนัก หลายวันที่ลูกสาวไปอยู่ข้างนอก เขาห่วงความรู้สึกลูกจนบางคืนไม่อาจจะข่มตานอนหลับได้

“ชมพู”

“สวัสดีค่ะพ่อ”

“ไม่อยู่บ้านหลายอาทิตย์ผอมไปนะลูก”

“ทานอะไรไม่ค่อยได้น่ะค่ะ” พวงชมพูเดินเข้าไปในบ้าน น้องสาวของเธอนั่งอยู่ที่โซฟา หญิงสาวเดินผ่านทำราวกับเป็นอากาศธาตุไร้ตัวตน ไม่สนใจคนที่กำลังมองมาที่เธอแม้แต่น้อย

“พี่ชมพู” มะลิมองตามริมฝีปากบางสั่นระริก เดินตามพี่สาว หนึ่งเดือนที่ผ่านมาหล่อนเข้าหน้าใครไม่ติดเลย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่เธอ พี่ชาวี พี่สาวเองก็หมางเมิน ทุกคนทำราวกับเธอเป็นอากาศธาตุไร้ตัวตน เธอพยายามบอกทุกคนแล้วว่าไม่ตั้งใจ แต่ก็ไม่มีใครเชื่อเลย

“….”

“พี่ชมพู”

“มีอะไรต้องพูดกันอีก” คนเป็นพี่กอดอกตัวเอง ไม่หันกลับมามองน้องสาว ที่ไม่หันมาเพราะพยายามห้ามน้ำตาตัวเอง ไม่ให้รินออกมาประจานความอ่อนแอในหัวใจของตัวเองแค่เพียงเท่านั้น

“มะลิขอโทษ” พวงชมพูหันขวับทันทีที่น้องสาวพูดจบ

“หยุดทำท่าทางใสซื่อเสียที เห็นแล้วจะอ้วก”

“พี่ชมพู”

“ที่ผ่านมา สิ่งที่เธอแสดงออกมา พี่ไม่รู้เลยว่ามันคือเรื่องจริงหรือว่าเสแสร้งมาตลอด พี่ดูเธอไม่ออก ดูเธอผิดไปหมด แต่ก็ช่างเถอะ เราต่างคนต่างอยู่แบบนี้มันก็ดีแล้ว พี่ไม่อยากจะยุ่งกับเธออีก” พวงชมพูเบนหน้าหนี เดินตรงออกมาข้างบ้าน

“มะลิไม่เคยเสแสร้ง มะลิพูดความจริง พี่ชมพูมะลิขอโทษ ฮือ ๆ วันนั้นพี่ชาวีเมาหนัก มะลิแค่อยากดูแลแทนพี่ เพราะวันนั้นพี่เมา….”

“เลยทำเรื่องบนเตียงแทนด้วยเลยว่างั้น” พวงชมพูพูดอย่างหยามหยัน “มันช่างย้อนแย้งจังนะ ไม่ได้ตั้งใจ แต่นอนเอากับแฟนพี่บนเตียง เธอไม่รู้สึกขยะแขยงตัวเองบ้างเหรอ ที่เล่นละครตลอดเวลา”

“มะลิขอโทษ” มะลิยกมือไหว้ แต่คนที่หัวใจสลายอย่างพวงชมพู ไม่อาจจะเชื่อได้อีกต่อไปแล้ว มะลิไม่ใช่คนที่เธอเคยคิด มะลิซ่อนความร้ายกาจเอาไว้ข้างใน จนรู้สึกได้

ทั้งที่ตอนนั้นเธอกับมะลิได้พักที่เดียวกัน ถ้ามะลิจะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจมันก็เป็นไปไม่ได้ ที่พักของชาวีอยู่ห่างออกไปมันเป็นไปไม่ได้ที่มะลิจะเข้าห้องผิด

มันเป็นข้อแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้น แต่ถ้าเกิดว่ามะลิอยากจะดูแลชาวีจริงๆ มะลิก็ไม่สมควรที่จะทำ เพราะตอนนั้นมันก็ดึกดื่นแล้ว หนำซ้ำชาวีก็เป็นแฟนของพี่สาวอีก พอเกิดเรื่องที่มะลินอนกับชาวี มันก็ทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจ ความรักและความหวัง ของพวงชมพูจนหมดสิ้นแล้ว

เธอไม่เหลือความรัก ความไว้ใจให้กับใครอีกแล้ว

“จะเอาแบบนี้ก็ได้นะ เธอเสแสร้งแกล้งขอโทษพี่ขนาดนี้แล้ว พี่ก็จะแกล้งอภัยให้แล้วกัน พี่อภัยให้เธอ หลังจากนี้ก็ต่างคนต่างอยู่เถอะ อย่ายุ่งเกี่ยวกันอีกเลย”ว่าจบพวงชมพูก็เดินเลี่ยงไปอีกทาง

“ชมพู” ชาวีก้าวเท้ายาว ๆ เข้าหาทันทีที่ลงจากรถ

“พะ…พี่ชาวี”

“พี่ขอโทษนะชมพู พี่ขอโทษ ให้โอกาสพี่สักครั้งนะ”

“….”

“พี่รักชมพูนะ พี่ขอโทษ” พวงชมพูถูกรั้งเข้าไปกอดอย่างรวดเร็ว ต่อให้ถูกผลักไส เขาก็อยากจะรั้งผู้หญิงที่เป็นเจ้าของหัวใจ ให้กลับมาเหมือนเดิม “กลับมาเหมือนเดิมเถอะนะ กลับมาเถอะ พี่ขอโทษสำหรับทุกอย่าง พี่ชั่วเอง พี่เลวเอง”

“….” พวงชมพูร้องไห้จนไหล่ไหวสะท้าน เธอจะกลับไปหาเขายังไง เมื่อเขาได้เสีย มีอะไรกันกับน้องสาวเธอไปแล้ว เธอไม่อาจจะทำใจ ให้ยอมรับได้

“ชมพู”

มะลิมองภาพทั้งสองมือเล็กกำเข้าอัตโนมัติ มันเจ็บ โกรธ จนต้องร้องไห้ เธอรู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถครอบครองหัวใจชาวีได้เลย เธอไม่มีวันทำได้ เพราะเจ้าของหัวใจที่แท้จริง มีแค่พี่สาวของเธอที่ได้ครอบครอง

แต่ในเมื่อทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว เขาเป็นของหล่อนแล้ว พวงชมพูก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวเขาอีก หล่อนต่างหากที่มีสิทธิ์