ดอกอ้อล้อเล่นลม

“อ้อจ๋า อาบน้ำกันเหอะ พี่แอมจะอาบให้”

‘ดอกอ้อ’ ซบหน้ากับอกของ ‘พิธาน’ แฟนหนุ่มของหล่อนแล้วพึมพำ

“พี่แอมอุ้มอ้อไปสิคะ อ้อเดินไม่ไหวแล้ว” หล่อนบอกอย่างคนหมดสิ้นเรี่ยวแรง เพราะตั้งแต่เมื่อคืนจนเช้า เขาเพิ่งหยุดให้หล่อนได้พักความเสียว

ดวงตาหลับพริ้มแต่มีรอยยิ้มน้อยๆ ปรากฏที่มุมปาก เมื่อรับรู้ว่าท่อนแขนแกร่งสอดเข้าใต้ร่างและกำลังพาหล่อนเดินตรงไปยังห้องน้ำชั้นล่างของตัวบ้าน เพราะเมื่อคืนหล่อนกับเขาทนไม่ไหวด้วยกันทั้งคู่ แค่รู้ว่าพ่อแม่เขาไม่อยู่บ้าน หล่อนกับเขาก็พร้อมจะฟาดฟันกันไม่ยั้ง แค่จะก้าวขึ้นไปที่ห้องนอนชั้นสองก็เสียเวลามากไป หล่อนกับเขาจึงกินกันตรงนี้

จากที่กินกันอย่างตะกละตะกลาม กินด้วยความหิวโหยรสชาติหวานซ่านลิ้น ก็เปลี่ยนมากินเนิบนาบแต่ถึงอารมณ์ ตลอดทั้งค่ำคืน ไม่ว่าจะเป็นที่โซฟารับแขกกลางบ้าน ที่ห้องครัว ที่โต๊ะกินข้าว หรือแม้แต่บนเครื่องซักผ้าฝาบน พิธานก็พาหล่อนสำรวจและกลืนกินหล่อนไปทุกที่ คงเหมือนกับที่หล่อนเองก็กลืนกินเขาไปทุกที่เช่นกัน

ดอกอ้อนิ่วหน้าก่อนจะซู้ดปากน้อยๆ เพราะร่างเปล่าเปลือยของพิธานเสียดสีร่างกายของหล่อน โดยเฉพาะความยิ่งใหญ่ที่หล่อนรับรู้ว่ามัน ‘แข็ง’ อีกแล้วนั้น ราวจะตีไปมาที่สะโพกของหล่อน

“พี่แอม...”

“จ๋าเมีย”

“อื้อ... พอแล้วนะคะ เดี๋ยวอ้อไม่มีแรงกลับบ้าน”

“งั้นไม่ต้องกลับ”

“อื้อ... ได้ไงกันคะ เดี๋ยวลุงกับป้าจะว่าเอา”

“ทำไมจะไม่ได้ ถ้าพี่ว่าไม่ได้ก็ไม่ได้สิ”

ดอกอ้อช้อนดวงตาค้อนๆ ขึ้นมองเขา ผู้ชายที่เคยเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย แต่ตอนนี้เขาเป็น ‘ผัว’ ของหล่อน ผัวคนแรก แต่ไม่ใช่ผัวคนเดียว และหล่อนแน่ใจว่าต้องไม่ใช่ผัวคนสุดท้ายของหล่อนแน่ เพราะสัญชาตญาณความร่านมันร้องบอกว่าหล่อนต้องเจออะไรมันๆ กว่านี้แน่ แต่ตอนนี้หล่อนต้องกอบเก็บความมันซึ่งๆ หน้าไว้ก่อน

พิธานพาดอกอ้อก้าวสู่ห้องอาบน้ำด้านล่างที่ติดกับห้องครัว ทว่าจังหวะที่ก้าวช่างเนิบนาบและช้าจนหล่อนจะทนไม่ไหว เพราะเขาไม่ได้อุ้มหล่อนเพียงอย่างเดียว แต่ยังแหย่นิ้วเข้าไปในร่องฉ่ำน้ำของหล่อนด้วย เขาตั้งใจทำให้หล่อนร้อนอีกแล้ว ทั้งๆ หล่อนแทบจะยืนไม่ไหว

“พี่แอม... ซี้ด... พอแล้ว... อ้อไม่ไหว...”

ดอกอ้อบิดกายแม้เขาจะปล่อยให้หล่อนยืนกับพื้นจนแผ่นหลังพิงผนังห้องอาบน้ำ แต่นิ้วสากที่แทรกเข้าๆ ออกๆ ก็ทำให้หล่อนต้องเขย่งปลายเท้าหนี ทว่ายิ่งหนีหล่อนก็ยิ่งอ่อนแรงจนกลายเป็นช่วยให้เขาแยงแหย่ได้ลึกมากกว่าเดิม

“ซี้ด... พี่แอม...”

ดอกอ้อซู้ดซี้ดริมฝีปาก แต่ไม่ได้ปัดป้อง เพราะสิ่งที่พิธานทำก็เป็นสิ่งที่หล่อนต้องการ แม้จะเหนื่อยแต่หล่อนก็อยากอีกแล้ว อยากทุกครั้งที่ได้เข้าใกล้เขา และก็อยากทุกครั้งที่ได้เข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นๆ หล่อนเหมือนได้กลิ่นคาวคลุ้งนั้นอยู่ตลอด กลิ่นที่กรุ่นอยู่ในปาก เวลาที่หล่อนอ้าปากคอยและกลืนกิน

“พี่แอม... ซี้ด...”

หล่อนรักพิธาน เพราะเขาหนุ่ม หล่อ และตรงสเป็คทุกอย่าง และเขาก็ล่อหลอกจนได้ความสาวของหล่อนไป จากนั้นทุกครั้งที่มีโอกาสหรือหล่อนกับเขาช่วยกันสร้างโอกาสนั้นขึ้นมา หล่อนกับเขาไม่เคยว่างเว้นที่จะเอากัน ยิ่งมีเวลามากเท่าไร หล่อนกับเขาก็ยิ่งเพลิดเพลิน นอนเอา นั่งเอากันได้ตลอดเวลา ขอเพียงแค่สอดใส่ได้ หล่อนก็พร้อมจะปลดปล่อย

พิธานทำให้หล่อนถึงใจในทุกครั้ง เขาเหมือนกระหายหล่อนอยู่ตลอดเวลา แค่เจอหน้า... สายตาของเขาก็บอกว่าอยากกลืนกินหล่อนขนาดไหน และเขาเองก็ทำให้หล่อนเป็นเหมือนเขา

ดอกอ้อกระหายอยากได้ดุ้นแข็งแรงนั้นมาเติมเต็ม อยากดูดดื่มความเอร็ดอร่อย อยากโลดแล่นพาตัวเองอยู่เหนือร่างเขา เขาทำให้หล่อนติดใจ หลงใหลในสิ่งนั้น

ยิ่งนานวันก็ยิ่งอยากเอากันทั้งวันทั้งคืน แต่โอกาสก็ไม่ค่อยจะอำนวย

เขาพักอาศัยอยู่กับพ่อแม่ ส่วนหล่อนนั้นอยู่กับลุงป้า นั่นทำให้ช่วงเวลาเอากันมีจำกัด ด้วยหล่อนต้องกลับบ้านก่อน 2 ทุ่ม ถ้าผิดเวลาก็ต้องโทรศัพท์บอก ส่วนพ่อแม่ของพิธาน แม้ท่านจะเอ็นดูหล่อน แต่หากพวกท่านรู้ว่าหล่อนกับเขากินกันไปจนถึงไส้ถึงพุง และหล่อนไม่ได้อ่อนหวานดังที่แสดงให้พ่อแม่เขาเห็น ท่านคงรับไม่ได้แน่ ดังนั้นหล่อนควรให้ท่านเห็นมุมเรียบร้อยของหล่อนต่อไป