41 แม่อุ้มบุญคนใหม่

ตอนเย็น

สายหมอกเลิกงานมาถึงบ้าน ตอนนี้เธอได้ยินเสียงผู้หญิงน่ารักกำลังพูดคุยเหมือนออดอ้อนออเซาะอยู่กับอติรุจ เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขดังมาเป็นระยะ

พิมพ์เห็นว่าสายหมอกเดินเข้ามาในตัวบ้านแล้วพิมพ์จึงได้เดินมาหาคุณสายหมอกของเธอด้วยความรักและเป็นห่วง

" คุณสายหมอกยังเจ็บแผลอยู่ไหมคะ " .... พิมพ์ถามสายหมอกด้วยความเป็นห่วง

"ขอบใจมากนะจ๊ะพิมพ์ตอนนี้ไม่เจ็บแล้วจ้า"

"คุณสายหมอกอย่าให้แผลโดนน้ำนะคะเดี๋ยวหายช้า"

"ขอบคุณมากจ้า ".... แต่สายหมอกภายในใจของเธอตอนนี้อยู่ที่ท่านประธานมากกว่า.....เธออยากรู้เหลือเกินว่าท่านประธานอยู่กับผู้หญิงคนไหนกันนะ.....เสียงผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงได้น่ารักจังเลย

"คุณสายหมอก อย่าไปฟังเลยค่ะเดินเข้าห้องของเราดีกว่าค่ะ" ......พิมพ์บอกกับสายหมอก

เพราะพิมพ์ไม่ต้องการให้สายหมอกไปเห็นภาพบาดตาบาดใจที่คุณผู้ชายของเธออยู่กับผู้หญิงคนอื่น ทันใดนั้นสาวใช้หัวหน้าแม่บ้านว่าได้เดินมาสำทับทันที

"เห็นไหมฉันบอกเธอแล้วว่าคุณผู้ชายกินแป๊บเดียวเดี๋ยวก็คายเดี๋ยวก็เบื่อ เนี่ยะวันนี้คุณผู้ชายก็ได้พาผู้หญิงคนอื่นมาและเป็นแม่อุ้มบุญเหมือนกับเธอนี่แหละ แต่ไม่เหมือนกับเธอตรงที่เค้าสาวกว่าเธอ สวยกว่าเธอและที่สำคัญพูดจาท่าทางยามารยาทสวยงาม พับเพียบเรียบร้อยสวยงามกว่าเธอเยอะเลยเทียบกันไม่ได้หรอก เธอเค้าอยู่สูงกว่าเธอเยอะ" .....หัวหน้าแม่บ้านได้แต่พูดจาเยาะเย้ยถากถางสายหมอก

" ไปเถอะค่ะคุณสายหมอก อย่าไปฟังเลย" .....พิมพ์ดึงแขนของสายหมอกให้ออกมาจากหัวหน้าแม่บ้าน

" นังพิมพ์แกมีหน้าที่ดูแลยายผู้หญิงหน้าเงินคนนี้รึไง เธอมีหน้าที่ดูแลบ้านนี้กลับไปทำหน้าที่ของตัวเองเลย จานในครัวก็ยังไม่ได้ล้างผักก็ยังไม่ได้หั่นแล้วเธอมาสาระแนทำอะไรที่ตรงนี้หะ กลับไปทำหน้าที่ของตัวเองเลย" ....ชมได้ดุด่าว่าพิมพ์

"พิมพ์ไปก่อนนะจ๊ะเดี๋ยวพี่ตามไปช่วย"

"ดีมากเธอควรจะรู้หน้าที่ตัวเองนะว่าตอนนี้เธอไม่ได้เป็นนางบำเรอของคุณผู้ชายแล้ว เธอโดนลดขั้นให้มาเป็นลูกน้องของฉันทำอาหารอยู่ในครัวแล้วไม่ต้องโผล่หน้าไปให้คุณผู้ชายเห็นอีกล่ะเข้าใจไหม !!! ........สายหมอกได้แต่พยักหน้ากับคำสั่งของคุณชมหัวหน้าแม่บ้าน

"พิมพ์ไปในครัวเถอะนะเดี๋ยวพี่ตามไป" .....เมื่อได้ยินแบบนี้พิมพ์จึงยอมเดินเข้าไปในครัวแต่โดยดีด้วยความขัดใจ พิมพ์ได้แต่คิดในใจว่าแม่บ้านคนนี้ยิ่งนับวันก็ยิ่งข่มคนอื่น

เมื่อสายหมอกได้เข้าไปในห้องแล้วเธอก็รีบจัดการตัวเองแล้วออกมาที่ช่วยพิมพ์ทำอาหารทันทีอย่างขมักเขม้น จนกระทั่งตกตอนเย็นเธอได้ทำอาหารเสร็จหมดเรียบร้อยแล้ว เธอจึงกลับห้องนอนของตัวเองเพราะเธอไม่ต้องการให้ท่านประธานอติรุจเจอกับเธอ เดี๋ยวท่านประธานจะฟาดงวงฟาดงาใส่เธออีก

"วันนี้อุตส่าห์ตั้งใจว่าจะเคลียร์ให้เรียบร้อยบอกท่านประธาน แต่ท่านประธานกับมีแขกซะงั้นไม่เป็นไรนะสายหมอก......ปล่อยให้เค้าเข้าใจผิดต่อไปแล้วกัน ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไม่ต้องไปอธิบายให้เค้าฟังหรอก.....เพราะบางทีคนอย่างเค้าอาจจะไม่ต้องการเหตุผลสำหรับคนจนจนอย่างเราก็ได้.......คนจนอย่างเรามันไม่มีสิทธิ์มีเสียงเค้าไม่ไล่ออกก็ดีเท่าไหร่แล้ว"

สายหมอกพูดคนเดียว ภายในห้องพักห้องคนใช้แห่งนี้

ที่โต๊ะอาหาร

" สายหมอกไปไหนทำไมไม่มาเสิร์ฟอาหารให้ฉันกับคุณสุวิมล" .....ชายหนุ่มกำลังหัวเสียที่ไม่เห็นหน้าหวานๆของสายหมอก

"ขอโทษนะคะคุณผู้ชายบอกว่าไม่อยากเห็นหน้าคุณสายหมอกค่ะ คุณสายหมอกเธอทำอาหารเสร็จเธอจึงกลับเข้าห้องนอนไปแล้วค่ะ"

"เธอว่ายังไงนะพิมพ์ อาหารเย็นมื้อนี้สายหมอกเป็นคนทำอย่างนั้นเหรอ" ......เค้าถามออกมาด้วยความโมโห

เสียงเค้าดังตะเบ็งลั่นบ้าน มือชายหนุ่มทุบไปที่โต๊ะอาหารอย่างแรงจนสุวิมลที่นั่งข้างกับอติรุจทำให้เธอตกใจเข้าไปด้วย แต่สุวิมลก็ไม่กล้าพูดอะไร เพราะเธอเพิ่งจะเข้ามาในบ้านหลังนี้เธอต้องทำให้ตัวเองดูดีพับเพียบเรียบร้อยดูดีที่สุด เธอจึงได้แต่ฟังอย่างนี้คอยดูเหตุการณ์

" ใช่ค่ะอาหารเย็นทั้งหมดในวันนี้คุณสายหมอกเป็นคนทำค่ะ" .....เมื่อได้ยินแบบนี้อติรุจจึงได้คิดวิธีที่จะกลั่นแกล้งผู้หญิงหิวเงินแบบเธอ

" ไปเรียกสายหมอกให้มาพบกับฉันที่นี่เดี๋ยวนี้ "

"ค่ะคุณผู้ชาย"

เมื่อเดินจากมาพิมพ์ได้แต่บ่น

"คุณผู้ชายเป็นอะไรวะเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย....เมื่อเช้ายังบอกไม่อยากเห็นหน้าคุณสายหมอกอยู่เลย....แล้วตอนนี้ก็บอกว่าให้คุณสายบอกมาพบนี่มันอะไรกันแน่.....คุณผู้ชายทำไมผีเข้าผีออกแบบนี้นะ"

พิมพ์ได้แต่บ่นในขณะที่เดินไปตามสายหมอกที่ห้องนอนของเธอ

"คุณสายหมอกคะคุณผู้ชายให้มาตามไปพบที่ห้องอาหารค่ะ "

"ได้จ้ะเดี๋ยวพี่ออกไปตอนนี้เลย".....สายหมอกดีใจมากเพราะเธออยากจะมาอธิบายเรื่องที่เขาเข้าใจผิดเธอกับน้องชาย

เมื่อสายหมอกบอกแบบนี้พิมพ์กับสายหมอกจึงเดินมาด้วยกันที่ห้องอาหาร

"นั่งลงสิ" .....เค้าบอกเธอด้วยความใจเย็นและน้ำเสียงราบเรียบ ตอนนี้สายหมอกจึงนั่งลงไปที่เก้าอี้งามข้างโต๊ะอาหาร

"ที่นั่งของเธอไม่ใช่ตรงนี้ นู้นลงไปนั่งที่พื้น" .....เค้าชี้ไปที่พื้นเพื่อที่ต้องการให้เธอไปนั่งตรงนั้น

เมื่อสายหมอกเห็นจึงลงไปนั่งที่พื้นแต่โดยดี

" ใครสั่งให้เธอเป็นคนทำอาหารที่บ้านหลังนี้ ???

" ขอโทษค่ะ ถ้าคุณไม่ต้องการให้ดิฉันทำต่อไปดิฉันก็จะไม่ทำอีกค่ะ" ......เธอได้แต่บอกเขาออกไป

อติรุจใช้ทั้งสองมือของตัวเองกวาดไปที่โต๊ะอาหารและจานข้าวและถ้วยน้ำแกงทุกสิ่งทุกอย่างจึงหล่นลงแตกมาอยู่ที่ด้านหน้าของสายหมอก

***ว้ายยยยยยยยกรี้ดดดดดดดด***

เสียงสาวใช้ ทุกคน แม่บ้าน สุวิมลต่างก็กรีดร้องด้วยความตกใจที่อติรุจทำแบบนี้ใส่สายหมอก

สุวิมลที่อยู่ในเหตุการณ์ได้แต่อึ้งและแอบคิดในใจว่าผู้ชายคนนี้โรคจิตหรือเปล่า ทำไมต้องทำกับผู้หญิงแบบนี้ด้วย

ส่วนพิมพ์ก็ได้แต่อึ้ง

ชมหัวหน้าแม่บ้านคนเดียวที่หัวเราะสะใจที่เจ้านายของเธอได้ทำแบบนี้กับสายหมอก

" จำใส่กะลาหัวของเธอเอาไว้ว่าอย่าได้มาสะเอ๊อะทำอาหารให้ฉันทานอีก ฉันบอกเธอว่าไม่ต้องการ เห็นหน้าเธออีกเธอเข้าใจบ้างไหม และที่บ้านหลังนี้ไม่ใช่ว่าเธออยากจะทำอะไรก็ได้ตามใจตัวเอง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันบอกเธอนะแต่ฉันบอกเธอมาแล้วหลายครั้ง หัดจำใส่หัวสมองของตัวเองเอาไว้เสียบ้าง " ........ชายหนุ่มได้ด่าทอสายหมอก

ในตอนนี้พิมพ์ทนไม่ไหวจึงวิ่งแบบกอดสายหมอกจากทางด้านหลัง และร้องไห้ไปพร้อมพร้อมกัน

" พิมพ์เธอพาสายหมอกออกไปให้ไกลจากสายตาฉันเดี๋ยวนี้เลย ฉันไม่ต้องการเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้อีก .....อติรุจได้บอกกับสายหมอกว่าไม่ต้องการเห็นหน้าสายหมอกแต่ความเป็นจริงแล้วเค้าไม่ต้องการเห็นน้ำตาของเธอต่างหาก

เพราะน้ำตาของเธออาจจะทำให้เค้าใจอ่อนได้เค้าจึงได้แต่บอกให้พิมพ์พาสายหมอกออกไปจากตรงนี้ เค้ากำลังหลอกตัวเองอยู่ว่าไม่เสียใจเลยที่ทำกับเธอแบบนี้

เมื่อสายหมอกได้เดินจากไปแล้วอติรุจก็ขับรถออกจากบ้านทันทีและไม่กลับอีกเลยปล่อยให้สุวิมลได้นอนคนเดียวที่ห้องนอนของท่านประธาน

เมื่อสุวิมลได้ขึ้นไปที่ห้องนอนของท่านประธานแล้วเธอได้แต่ตกตะลึงในความสวยงามเพราะการตกแต่งห้องนี้ทั้งหมด

การตกแต่งบ่งบอกถึงรถสนิยมของชายหนุ่มเป็นอย่างดี เมื่อสุวิมลคิดถึงหน้าหล่อหล่อของท่านประธานอติรุจ เธอนอนบนที่นอนด้วยความฟินและเสน่หาท่านประธานอติรุจเป็นที่สุด

"ไม่เป็นไรนอนคนเดียวก็ได้"

สุวิมลพูดคนเดียวพร้อมกับโอบกอดไปที่หมอนข้าง เธอคิดว่าหมอนข้างเป็นตัวแทนของอติรุจนั่นเอง