23 ดำเนินตามชีวิตประจำวัน

ตอนนี้สายหมอกเดินออกมาจากคฤหาสน์หลังงามของท่านประธาน เมื่อเธอเดินมาได้ไม่ไกลตอนนี้รถท่านประธานซึ่งอยู่ทางด้านหลังขอเธอกำลังได้ขับตามเธอมาเรื่อยเรื่อย

" จอดสิแล้วดูซิว่าผู้หญิงคนที่เดินอยู่ใช่สายหมอกหรือเปล่า ".....เค้าได้สั่งกับพนักงานขับรถ

" ใช่ครับเจ้านาย ผู้หญิงคนที่เดินอยู่ที่ข้างถนนเป็นคุณสายหมอกจริงๆด้วยครับ "

" ถ้ายังงั้นจอดก่อน..... " เมื่อพนักงานขับรถรับคำสั่งจากเจ้านายตอนนี้น้อยหยุดรถทันที เมื่อรถจอดสนิท อติรุจก็ได้เดินลงไปหาสายหมอก

" เธอขึ้นรถไปกับฉันสิ เดี๋ยวฉันไปส่งที่ทำงาน "

" สายหมอกขอบคุณมากค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวฉันเดินไปเองได้คะ "

"ฉันบอกให้ขึ้นก็ขึ้นเถอะน่า เธอทำไมมันเรื่องมากจังนะ ".....เมื่อเขาพูดจบเธอจึงเดินไปขึ้นรถแต่โดยดี แต่สายหมอกเข้าไปนั่งด้านหน้าติดกับคนขับรถชายหนุ่มได้แต่มองอย่างขัดใจ

" ใครเค้าใช้ให้เธอไปนั่งข้างหน้า เธอต้องมานั่งข้างฉันตรงนี้" ......เค้าพูดพร้อมกับชี้มือไปที่เบาะด้านหลังที่ติดกับเขา

เมื่อได้ยินแบบนี้สายหมอกจึงเดินลงมาจากรถแล้วไปนั่งทางด้านหลังคนขับนั่งคู่กับท่านประธานแต่โดยดี เมื่อขับรถมาถึงป้ายรถเมย์สายหมอกจึงขอลงที่หน้าป้ายรถเมล์

"ขอโทษนะคะคุณ ฉันอยากจะให้คุณส่งฉันที่ป้ายรถเมล์ค่ะ"

" แล้วทำไมเธอไม่อยากให้ฉันไปส่งที่ทำงานของเธอล่ะ " ..... อติรุจถามออกไปด้วยความสงสัย

" พอดีว่าบริษัทที่ฉันทำงานอยู่ต้องย้อนไป อีกทางค่ะ เดี๋ยวดิฉันว่าดิฉันนั่งรถเมย์ไปจะสะดวกกว่าค่ะ ตอนนี้แค่ไม่กี่ป้ายรถเมล์ก็จะถึงแล้วค่ะ เชิญคุณไปทำงานเถอะนะคะ " ......สายหมอกบอกเค้าออกไปอย่างสุภาพ

แต่ภายในใจของเธอเธอกำลังโกหกเค้าอยู่เพราะว่าที่จริงแล้วเธอกับเขาต้องไปทางเดียวกัน เพราะว่าเธอทำงานอยู่ที่บริษัทของเขานั่นเอง ซึ่งเธอไม่มีทางบอกเค้าเด็ดขาด

แต่เรื่องนี้เธอไม่กล้าบอกเขาออกไปได้ว่าเธอทำงานอยู่ที่บริษัทเขา เพราะเธอกลัวว่าจะถูกเค้าไล่ออกหลังจากคลอดลูกแล้ว

สายหมอกได้แต่คิดว่างานชั่วคราวอันนี้ถ้าเธอสามารถตั้งครรภ์ให้กับเขาเสร็จเรียบร้อยได้แล้วบรรลุเป้าหมายแล้ว เธอยังสามารถทำงานที่บริษัทนี้ต่อไปได้

ถ้าเกิดว่าเธอไม่บอกเค้าว่าเธอทำงานอยู่ที่นี่ถ้าเธอคลอดลูกแล้วเธอยังคงทำงานต่อไปได้แต่ว่าถ้าเธอบอกเขาว่าเธอทำงานอยู่ที่บริษัทนี้เมื่อคลอดลูกเสร็จเธอก็กลัวว่าเค้าจะไล่เธอออกจากที่ทำงานแห่งนี้ด้วย

เพราะฉะนั้นทางที่ดีที่สุดสายหมอกต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ เมื่อท่านประธานได้ส่งเธอลงที่ป้ายรถเมล์แล้ว เมื่อมีรถเมย์ที่วิ่งผ่านหน้าบริษัทที่เธอทำงานอยู่หรือสาวจึงขึ้นไปทันทีและลงอีกทีเมื่อถึงออฟฟิศบริษัทของท่านประธาน

วันนี้สายหมอกทำงานด้วยความเบิกบานใจเพราะเธอผ่านกระบวนการตรวจสอบความบริสุทธิ์ของตัวเองแล้ว เธอมีเงินไปรักษาพ่อที่ป่วยแล้ว และเมื่อพักเที่ยงเธอจึงเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่โรงพยาบาล และได้ไปเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาล

" คุณแม่คะ คุณพ่อเป็นยังไงบ้างคะ " .......เมื่อถึงห้องผู้ป่วยหญิงสาวรีบสอบถามอาการจากผู้เป็นแม่

" คุณหมอบอกว่าตอนนี้ร่างกายของคุณพ่อดีขึ้นมาก สามารถผ่าตัดได้ในวันพรุ่งนี้และต้องใช้เงินเลย 100,000 บาท เป็นเงินก้อนแรกที่ต้องใช้ก่อนการผ่าตัดเพราะตอนนี้ค่าใช้จ่ายอยู่ที่ 100,000 กว่าบาทแล้ว " .......ผู้เป็นแม่ได้บอกกับลูก

" จริงด้วยค่ะหนูลืมไปเลย ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวหนูไปบอกท่านประธานก่อนนะคะแล้วหนูจะรีบโอนเงินให้แม่นะคะ "

" ขอบใจมากนะลูก เหนื่อยลูกแล้วนะ " ......ผู้เป็นแม่ขอบคุณลูกด้วยรอยยิ้ม

" ไม่เหนื่อยเลยค่ะคุณแม่ก็แค่ทำงานพิเศษเพิ่มคะไม่เป็นไรหรอกนะค่ะคุณแม่ หนูเหนื่อยแค่นี้เอง แต่คุณพ่อกับคุณแม่สิคะเลี้ยงดูพวกหนูกับน้องมากว่าจะโตเหนื่อยกว่าพวกหนูอีกเยอะค่ะเรื่องแค่นี้ชิลล์ชิลล์ จิ๊บจิ๊บ สบายสบายนะคะคุณแม่ ไม่ต้องคิดมากค่ะแต่ว่าตอนนี้หนูคงต้องขอตัวก่อน เพราะว่าหนูแอบมาตอนเที่ยงตอนที่เค้าทานอาหารกันค่ะ " .... เธอพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาว่าตอนนี้ก็เที่ยงกว่าแล้ว

" แล้วลูกทานอะไรหรือยังละจ๊ะ "

" ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ เดี๋ยวหนูซื้อแฮมเบอเกอร์ที่เซเว่นให้เขาไมโครเวฟให้แล้วก็นั่งกินในรถแท็กซี่ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูขอตัวไปก่อนนะคะคุณแม่เดี๋ยวจะกลับเข้าไปทำงานไม่ทันในตอนบ่ายค่ะ " .....หญิงสาวได้บอกกับผู้เป็นแม่พร้อมกับหันไปจุ๊บแก้มของแม่หนึ่งที แล้วก็จุ๊บแก้มของพ่อที่นอนหลับที่เตียงหนึ่งที แล้วเธอก็รีบออกมาจากโรงพยาบาลทันทีเพื่อปรับที่ทำงานของตัวเอง