สองแม่ลูก

ยามค่ำคืนดึกดื่นที่เงียบสงัด เลย์ลากำลังจะเข้านอนแล้ว เมื่อหัวถึงหมอนไฟในห้องนอนดับ... แสงไฟจากหน้าบ้านสะท้อนเข้ามาทางหน้าตา ราวกับว่ามีรถขับมาจอดหน้าบ้านของคามิล่ากับเลย์ลา

เสียงเครื่องยนต์ร้อนระอุยังคงส่งเสียงดัง กับการทำงานร้อนผ่าว พร้อมๆ กับเสียงประตูเปิดกว้างออกมา มีเสียงของชายหนุ่มที่ไม่คุ้นหูดังแผ่วจนเลย์ลานึกสงสัย แต่อีกเสียงเป็นของหญิงสาวที่เลย์ลาจำได้ดี... แม่เธอกลับมาแล้ว

“พรุ่งนี้ผมจะมารับอีกนะ ความจริงคืนนี้คุณน่าจะนอนค้างบ้านผม” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงห่วงใย และอยากจะครอบครองเธอไว้ที่บ้าน รอยยิ้มของคามิล่าห์เบิกกว้างหลังจากวันนี้ทำภารกิจหาเงินได้สำเร็จ ถึงจะต้องแลกมาด้วยวิธีนั้น เธอจำเป็นต้องทำ เพราะเธอต้องการเงินมากมายสำหรับการเดินทางของเลย์ลา

“ฉันเป็นห่วงลูก ถึงอย่างไรก็ยังมีวันพรุ่งนี้นิคะ” คามิล่าห์เอ่ยลาพร้อมกับโน้มตัวเข้าหาเพื่อหอมแก้มเขา แต่ชายหนุ่มกลับขอจุมพิตดื่มด่ำกับเธออีกครั้ง โดยไม่แยแสว่าคืนนี้จะมีใครเหลือบมาเห็น เขาประกาศตัวแน่นอนว่า เธอเป็นของเขา

“ดินเนอร์นะ” เขาโบกมือลา สีหน้าเบิกบานพลางยิ้มหวาน เดินกลับเข้าไปนั่งในห้องผู้โดยสาร ซึ่งมีผู้รับใช้ขับรถพาเขากลับคฤหาสน์ส่วนตัวทันที คามิล่าห์ยืนมองรถของเขาจากไป และเรือนร่างเธอยังคงสั่นเสียวสะท้านภายในกาย เธอรู้สึกค่อนข้างโซซัดโซเซพอสมควรจนเดินทรงตัวแทบแย่

******

ร่างกายทุกอณูกล้ามเนื้อของคามิล่าห์เจ็บปวดไปทั้งตัว แต่เธอก็สู้อุตส่าห์กัดฟัน อดทนทำสิ่งที่แย่ที่สุดลงไป เพราะตั้งแต่เธอคลอดลูกมา คามิล่าห์มีปัญหาเรื่องสุขภาพมาโดยตลอด จึงพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการมีเพศสัมพันธ์กับชายอื่น

เธอรู้ตัวว่า หากทำเช่นนั้นลงไป ชีวิตของเธอจะมีแต่ทรุดลง และโทรมลงไปเรื่อยๆ ถึงได้พยายามปกปิดอาการป่วยของตัวเอง ด้วยการลุกขึ้นมาแต่งตัวสวยๆ และแต่งหน้าด้วยเรื่องสำอางเฉดสีฉูดฉาด

สิ่งที่สำคัญกว่านั้น... คามิลาห์ไม่อยากให้ลูกสาวรู้เลยว่า คามิล่าห์ กำลังมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน...

คามิล่าห์แหงนหน้ามองสูง หันไปมองห้องนอนของเลย์ลา เห็นแสงไฟห้องนอนของเลย์ลาเปิดรำไร แสงสีแดงจากโคมไฟเล็กๆ ที่สว่างออกมา เธอคิดว่าเลย์ลาอาจจะตื่นแล้ว หรือไม่ก็ยังไม่เข้านอน เพราะรอเธอกลับมาบ้าน

เมื่อประตูบ้านเปิดออกกว้าง แสงไฟภายในบ้านสว่างสไว เลย์ลาเป็นคนกดสวิชต์ไฟ เพื่อต้อนรับแม่กลับมาบ้าน

“วันนี้ทำไมกลับมาช้าจังคะ?” เลย์ลายกมือมาขยี้ดวงตาเปราะบาง เพราะแสงนีออนตอนกลางคืน แยงตาเธอจนแทบจะจี้เส้นสมองเธอกระตุกหนักๆ

“แม่ก็ไปทำงานมาน่ะสิ ยังไม่เข้านอนอีกรึ? ทำการบ้านเสร็จรึยัง?” แต่สำหรับคามิล่าห์ เธอไปทำการบ้านกับอินทันมาหนักมาก และหลายบทเสียด้วย จนกระทั่งเรือนขาของเธอยังยืนสั่นระริก บนรองเท้าส้นสูงสีดำ โดยมีสายรัดข้อเท้าเซ็กซี่อีกด้วย

“เรียบร้อยแล้วค่ะแม่... ปกติไม่กลับดึกแบบนี้นิคะ?” เลย์ลาถามด้วยความสงสัย ตั้งใจจะเดินเข้ามาสวมกอด คามิล่าห์เดินถอยแล้วแล้วไล่ลูกสาวเธอให้ออกห่างจากตัว กลัวว่าเลย์ลาจะรู้ว่าเธอไม่ได้ทำงานปกติอย่างที่เคยรู้

“ไปนอนเถอะ เลย์ลา แม่ก็เหนื่อยล้ามาก ตาจะปิดอยู่แล้ว” คามิล่าห์เปลี่ยนเรื่องคุย เพราะไม่อยากตอบคำถามเลย์ลา เธอไม่อยากให้ลูกสาวรู้สึกแย่ว่า แม่ของเธอไปทำเรื่องแบบนั้นมา แต่เพราะคามิล่าห์ต้องการเงินจำนวนมาก เพื่อให้เลย์ลาออกจากหมู่เกาะซุนดาน้อย

******

เลย์ลาหันหายกลับ ก้าวเท้าขึ้นไปนอนในห้องส่วนตัว ในขณะที่คามิล่าห์เริ่มพาตัวเองไปล้างหน้าล้างตัว อาบน้ำและทรุดนอนในอ่างอาบน้ำ เสียงก๊อกน้ำดังกังวานสะท้อนเพียงลำพัง

สีหน้าแววตาของหญิงวัยสามสิบกำลังครุ่นคิดหนักหน่วง เพราะเธอไม่แน่ใจว่า จะทำเรื่องเช่นนี้ได้อีกนานแค่ไหน ทั้งเรื่องสุขภาพส่วนตัว อีกทั้งเรื่องบ้านที่อยู่อาศัยที่นี่ มันกำลังใกล้จะหมดอายุ และจะต้องถูกเวนคืนในอีกไม่ช้า...

คามิล่าห์แอบหวังเพียงว่า เธอจะรวบรวมเงินได้ทันพอส่งตัวเลย์ลากลับไปบ้านครอบครัวใหญ่ของเธอ แม้ว่าใจหนึ่งไม่อยากให้เลย์ลาไปคนเดียว แต่คามิล่าห์ตั้งใจไว้ว่าเธอจะไม่ปล่อยให้เลย์ลาจบชีวิตแบบเดียวกับเธออย่างแน่นอน

การหนีออกมาจากครอบครัว เป็นเรื่องที่คามิล่าห์ตัดสินใจผิดพลาดมาก เพียงเพราะเธอไม่ต้องการให้เลย์ลาเกิดที่โน้น เธอต้องการความปลอดภัย และความสงบส่วนตัวในการอยู่และเลี้ยงลูกสาวเพียงลำพัง นับตั้งแต่มีการอัลตร้าซาวด์ว่า เธอได้ลูกสาว...

หากรู้ว่าเป็นลูกชาย คามิล่าห์คงไม่ตัดสินใจหนีออกมาคลอดไกลถึงเพียงนี้... มันคงถึงเวลาที่คามิล่าห์จะส่งตัวเลย์ลากลับบ้านแล้ว ไม่เช่นนั้น ลูกสาวของเธออาจจะต้องตกเป็นทรัพย์สินของอินทันอีกคนอย่างแน่นอน

******

เย็นวันถัดมา คามิล่าห์ยังคงแต่งตัวสุภาพ ราตรีเดรสแขนยาวกระโปรงยาวสีแดง เดินใส่รองเท้าส้นสูงงดงามอีกครั้ง เมื่อปลายผมหยักศกยังคงปล่อยสยายยาว รับกับเรือนหน้าอิ่มเอิบ แต้มด้วยเครื่องสำอางนู้ดหวานๆ

อินทันรอพบกับคามิล่าห์วันนี้และเขาตั้งใจจะทานอาหารกับเธอให้อิ่ม และหลังจากนั้นจงใจจะกินเธอให้อิ่มท้องเหมือนเมื่อวานหรือ อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ

“วันนี้คุณสวยมากนะครับ คามิล่าห์” แววตาหนุ่มปลายวัยห้าสิบ จ้องมองคามิล่าห์อย่างไม่วางตา ความรู้สึกของเขายังคงจดจำการร่วมรักกับเธอเมื่อคืนวานได้อย่างแม่นยำ และคืนนี้ก็เช่นกันเมื่อเขาอยากจะอิ่มเอิบกับเธอยิ่งกว่าวันวาน

“ขอบคุณค่ะ” สิ้นเสียงของคามิล่าห์ตอบขอบคุณ เธอยิ้มแย้มพลางทานอาหารค่ำในโรงแรมหรูระดับห้าดาว และหลังจากทานอาหารค่ำมื้อนั้นเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มเชื้อเชิญให้คามิล่าห์เดินไปกับเขา หลังจากเขาเปิดห้องพิเศษชั่วคราว เพื่อกิจสำคัญของเขากับเธอจะเกิดขึ้นอีกในคืนนี้...

******

ในขณะที่เลย์ลากำลังล้มตัวลงนอนในช่วงสองสามทุ่มคืนนี้ เด็กสาวรู้สึกถึงอารมณ์ปวดท้องหนักมาก ระบมไปทั้งหน้าท้องจนเธอต้องลุกเข้าห้องน้ำอีกครั้ง... เมื่อเธอก้มลงดูเบื้องล่างว่าเธอถ่ายไม่ออก แววตาเด็กสาวต้องตกใจเมื่อพบกับเลือดแดงฉานปรากฏในคืนนี้ เมื่อแม่ไม่อยู่...

เลย์ลารู้สึกตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อพยายามมองหาสายฉีดน้ำและกระดาษเช็ดทำความสะอาด เธอคิดว่าจะต้องแวะไปที่ห้องนอนของแม่ เพื่อหาผ้าอนามัยดีๆ มาสวมใส่เสียแล้ว อย่างน้อยคามิล่าห์ก็สอนเธอเอาไว้รับมือตอนรอบเดือนมาครั้งแรกเมื่อสองปีก่อน และคืนนี้มันก็ถึงเวลาของมันจนได้...

“รู้สึกแย่จัง!” เลย์ลาทนอาการปวดท้องไม่ไหว จึงพยายามใช้สองมือพยุงท้องน้อยตนเอาไว้ ระหว่างเดินเบาๆ อย่างระมัดระวังมิให้สั่นสะเทือนมาก แววตาเธอมองหายาแก้ปวดในกล่องปฐมพยาบาลภายในห้องของแม่เธอ

เลย์ลาพบว่ามียาหลากชนิดมากมาย เต็มกล่องไปหมด และเธอก็ไม่ค่อยรู้เรื่องยานัก นอกจากกระปุกยาแอสไพรินแก้ปวดที่รู้จักเพียงขวดเดียว เลย์ลาหยิบมันขึ้นมาทานหนึ่งเม็ดแล้วดื่มน้ำตาม จากนั้นจึงเก็บกล่องยาทั้งหมดเข้าที่เดิม พาตัวเองกลับไปนอนพักผ่อนเช่นเดิม

ในเมื่อคืนนี้... คามิล่าห์อาจจะกลับดึกเหมือนเมื่อคืนวาน...

******