ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

[มหาลัย xxx]

“เอย ทางนี้ ทางนี้” กระเพรามายืนรอเอิงเอยอยู่พักหนึ่งเมื่อเห็นรถยนต์คันหรูขับเข้ามาที่มหาลัย ก็จำได้ทันทีว่าคือรถของเพื่อน ด้วยความที่กระเพราก็ดีกรีไม่ธรรมดาเป็นเน็ตไอดอลที่มีคนติดตามมากมาย แถมยังได้ค่าโฆษณาในการถ่ายรีวิวสินค้าต่างๆ

จึงไม่แปลกหากเธอจะติดโซเชี่ยลเพื่อเรียกยอดไลค์ แม้เธอจะใสซื่อบางเรื่องก็ตาม กระเพราแอบถ่ายรูปรถของเอิงเอยกะว่าจะส่งให้เอิงเอยทางช่องแชทแอพพลิเคชั่นไลน์แซวเพื่อนที่มาสายสักหน่อย แต่มือเจ้ากรรมดันกดผิด ส่งรูปเอิงเอยให้พี่ชายซะงั้น

“ซวยแล้วยัยเพราโดนด่าแน่ๆ” กระเพราเคยพลาดส่งรูปเพื่อนสาวคนอื่นไปทางช่องแชทให้พี่ชาย แต่กลับถูกต่อว่ามาจนหน้าหงายเงิบไปสิบเข็มคุณหมอเซย์กู้ดบายไม่รับเย็บเลยทีเดียว นี่ขนาดน้องแท้ๆ นะจะดุไปไหนเนี่ย

วันนี้เป็นกิจกรรมรับน้องใหม่นักศึกษาแต่ละคณะต่างลงมาทำกิจกรรม กลุ่มหนึ่งให้จับกลุ่มห้าคน โดยดูจากสีสติ๊กเกอร์ที่รุ่นพี่แปะเอาไว้ที่เสื้อ

กิจกรรมดำเนินไปเรื่อยๆ จนมาถึงกิจกรรมสุดท้ายให้คนในกลุ่มแนะนำตัวเองให้กับเพื่อนในกลุ่มได้รู้จัก

“เราชื่อมาร์ติน”

“ส่วนเรามาร์แชล เป็นแฝดไอ้ตินมัน”

“เราชื่อกระเพรา”

“เกรย์”

“เอิงเอย”

“ทีนี้ก็รู้จักกันแล้วนะพวกคุณจะต้องอยู่ด้วยกันไปจนกว่าจะเรียนจบ มีอะไรก็ปรึกษากันละ อย่าลืมตั้งชื่อกลุ่มแล้วส่งมาให้พี่ๆ ด้วยละ”

แน่นอนกลุ่มของพวกเราก็ตั้งง่ายๆ เลย ถาปัตย์ ขั้นเทพ ส่งรายชื่อไปให้รุ่นพี่ที่คุมเกมส์

เกมส์กิจกรรมให้ส่งตัวแทนกลุ่มออกมากลุ่มละสองคนเพื่อเล่นเกมส์สอดเสียบแตกโดยกติกามีอยู่ว่า ให้ฝ่ายหญิงเป็นผู้ถือเข็ม และฝ่ายชายเป็นผู้สอดด้ายเข้ารูเข็มให้ได้ หลังจากนั้นก็ให้ผลัดกันเป่าลูกโป่งจนแตก หากกลุ่มไหนแพ้ จะต้องถูกทำโดษด้วยการกินออนเดอะร็อกจำนวน 2 ช็อต

และกลุ่มของเอิงเอยได้ส่งตัวแทนไปสองคนคือเกรย์ และเอิงเอย

เพราะสองหนุ่มมาร์ติน กับ มาร์แชล มัวแต่ทะเลาะกันอยู่ ส่วนกระเพราน่ะเหรอ ถ่ายรูปลงอินสตาแกรม แต่ก็ช่างเถอะเรื่องแค่นี้เองอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่

เกมส์ดำเนินไปเรื่อยๆ ในขณะที่คู่ของเอิงเอยยังไปไม่ถึงไหนเลย เกรย์มือไม่นิ่ง ไม่สามารถสอดด้ายเข้าไปในรูเข็มได้

“นี่เกรย์ นายต้องทำให้มันเปียกก่อนแล้วค่อยสอดเข้ามา”

“จะไปทำได้ยังไงเล่า”

“อมให้เปียกก่อน เร็วๆ เหลือแค่ไม่กี่คู่แล้วนะ” เมื่อเห็นท่าทางเงอะงะของเกรย์ฉันเลยตัดสินใจ อมเองจะได้จบๆ สักดี

“เอามามานี่เอยอมเอง พอเอยอมเปียกแล้วเกรย์สอดเข้ามาเลยนะ” ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคำพูดสองแง่ สองง่ามหรือเปล่าที่ทำให้เกรย์ชายหนุ่มลูกเจ้าของธุรกิจรถยนต์หรูถึงกับเขินหน้าแดง หูแดงไปหมด แต่วิธีที่เอิงเอยแนะนำมามันก็ใช้ได้นะ

หลังจากที่สอดด้ายเข้ารูเข็มได้แล้วทั้งสองคนต่างช่วยกันเป่าลูกโป่งจนในที่สุด ...

โป๊ะ!!!

ลูกโป่งแตกอย่างเป็นทางการคาปากของเกรย์ทำให้ผงแป้งกระจายฟุ้งไปทั่ว

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะเกรย์” เอิงเอยปลอบใจเพื่อนชายที่ตอนนี้เลอะเทอะไปด้วยผงแป้งสีขาว การกระทำ และการละเล่นของเอิงเอยกับเกรย์ล้วนอยู่ในมือถือของเจ้าแม่โซเชี่ยลทั้งสิ้นกระเพราลงรูปกิจกรรมที่เป็นรูปของเอิงเอยกำลังอมด้ายที่มือของเกรย์อยู่ พร้อมคำบรรยาย

‘สอด เสียบ แตก เอิงเอยสู้ๆ’

กิจกรรมรับน้องดำเนินการไปจนเสร็จสิ้นก็กินเวลาเข้าไปถึงหกโมงเย็น

“เดี๋ยวเพราไลน์บอกพี่ชายให้มารับก่อนนะ”

“เพราพักที่ไหน เดี๋ยวเราขับรถไปส่งก็ได้”

“เพราพักที่คอนโด xxx”

“บังเอิญมาก เราพักที่นั่นเหมือนกัน เดี๋ยวกลับพร้อมกันเลย” เมื่อสามหนุ่มฟังสองสาวสนทนากันเรียบร้อยก็เอ่ยเชิญชวนจัดมิตติ้งกลุ่มต้อนรับเพื่อนใหม่สักหน่อย

“ไปกินข้าวต้มกันก่อนกลับไหมทุกคน” เกรย์เป็นผู้เอ่ยชวน หวังว่าจะได้รู้จักกับเพื่อนใหม่มากขึ้น

“เพราไปไหม ไลน์บอกพี่ชายซิว่าจะกลับช้าหน่อย” เอิงเอยแนะนำเพราะเธอเองก็เบื่อๆ อยากเดินเที่ยวเล่นเหมือนกัน

“ไปซิ” เมื่อทุกคนตกลงไปทานข้าวต้มกัน ก็นัดแนะกันไปเจอที่ร้านโดยมาร์ติน กับ มาร์แชล ไปรถคันเดียวกัน เอิงเอย ไปกับ กระเพรา ส่วนเกรย์มาคนเดียว

@ร้านข้าวต้ม-ร้านอาหารไทยในต่างแดน

เอิงเอย และกระเพรามาถึงเป็นคู่แรก กระเพราหยิบสมาร์ทโฟนออกมาเข้าแอพพลิเคชั่นอินสตาแกรมไล่อ่านคอมเมนต์ของคนที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น

- แฟนน้องเอยหรอ หล่ออ่ะ

- เพื่อนมั้ง

- เราอยู่มหาลัยนี้ วันนี้เห็นเอิงเอยกับกระเพรา และสามหนุ่มในแก๊งด้วย คือบับ งานดีทุกคนเลยอ่า เอิงเอยตัวจริง ตัวเล็กน่ารักมาก

- ชื่อเกมส์คือบับ ไม่อยากคิดลึกเลยอ่ะ

- กระเพราไม่ลงเล่นเหรอครับ

- อิโมจิหน้าโกรธ

สิ้นคอมเมนต์สุดท้ายทำให้กระเพราเบิกตาโพลงแม้จะเป็นแค่อิโมจิหน้าโกรธ แต่ปกติเขาไม่เคยมาเมนต์อะไรอย่างนี้เลย จะใครละ พี่ชายสุดที่รักของเธอเอง เห็นทีเธอคงต้องจับตาดูพี่ชายสักหน่อยแล้วมันอะไรยังไง

“มากันครบแล้ว นั่งเถอะเอยหิวแล้ว”

“เอาข้าวต้มกุ้ง”

“ด้วย”

“ด้วย”

“เอามาห้าถ้วยเลย”

“เออนี่ เอิงเอย ฉันรู้มาว่าเธอเป็นนักออกแบบที่เอายุน้อยที่สุดในวงการจริงหรอ” ไม่ใช่ใครที่ไหนกระเพราเพื่อนคนแรกในต่างแดนของฉันเองที่เป็นคนถาม ไหนๆ ก็ปิดไม่ได้แล้ว ก็ช่างมันเถอะ

“อืม เราส่งผลงานประกวดตั้งแต่สมัยมัธยมปลายที่ประเทศไทยอะ แบบมีงานที่ไหนก็ประกวดที่นั่น”

“งั้นตอนนี้เท่ากับว่าเธอก็มีงานทำโดยที่ไม่ต้องหางานเลยอ่ะดิ”

“ก็ใช่อ่ะ เราเป็นนักออกแบบอิสระไปเลย เรามาที่นี่เพราะต้องการหาแรงบันดาลใจใหม่ๆ แต่ไม่ต้องห่วงนะเรามีเงินจ่ายค่าข้าวต้มนะ” เอิงเอยหยอกเย้าเพื่อนในกลุ่มอย่างเป็นมิตร

“เรามาสร้างไลน์กลุ่มกันดีกว่า” มาร์ตินเป็นคนเสนอความคิดนี้ และทุกคนในกลุ่มก็เห็นด้วย ไหนๆ ก็ลงเรือลำเดียวกันแล้วงั้นก็จับรวมกันซะเลย

มาร์ตินสร้างกลุ่ม ชื่อ ถาปัตย์ ขั้นเทพ

มาร์ตินเชิญ มาร์แชลเข้ากลุ่ม

มาร์ตินเชิญ กระเพราเข้ากลุ่ม

มาร์ตินเชิญ เกรย์เข้ากลุ่ม

มาร์ตินเชิญ เอิงเอยเข้ากลุ่ม

มาร์แชลเข้ากลุ่ม

กระเพราเข้ากลุ่ม

เกรย์เข้ากลุ่ม

เอิงเอยเข้ากลุ่ม

“นี่ก็ดึกแล้วเดี๋ยวเอยพาเพรากลับก่อนนะ” หลังจากกินข้าวต้มเสร็จฉันก็ปลีกตัวออกมาพร้อมกับกระเพรา มันช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ที่เราสองคนอยู่คอนโดเดียวกัน