บทที่8.เพลิงรักรัญจวน

“เอมิหิวข้าวค่ะ...” เอมิกายกมือดันร่างใหญ่หนาหนัก ที่ไม่สนใจจะฟังคำร้องขอ ของเธอออกไปห่างๆ ตัว

“เอมิอยากแกล้งทำให้ผมคลั่งนี่ ต้องให้ผมอิ่มก่อนรับรองได้ ผมจะเสิร์ฟให้ถึงเตียง เอมิไม่ต้องขยับตัวซักนิดเดียว” ราฟาเอลเอ่ยปากให้สัญญาอย่างหนักแน่น เขาเริ่มดื่มชิมสิ่งที่ปารถนาอย่างโหยหิว

เต้าทรวงอวบอิ่มถูกฟัดเฟ้น เสียงหวานๆ ครางครวญประท้วง เผลอไผลตามความปารถนาในส่วนลึก จนหมดเรี่ยวหมดแรง ยินยอมให้คนตัวใหญ่นำพาไปพบความสุขสมอย่างที่สุด และจนกว่าราฟาเอลจะพอใจ

“คุณขา” เสียงขาดๆ หายๆ ของเอมิกาที่พยายามประท้วง เพราะราฟาเอลเริ่มก่อกวนเธออีกครั้ง ในวันนี้ ชายหนุ่มเวียนวนตักตวงความหอมหวาน จากเธอ จนสุดจะทานทน

“คุณราฟ เอมิเรียกว่าคุณราฟว่าคุณราฟนะ คุณราฟชอบเสียงหวานๆ แบบนี้ของเอมิที่สุดค่ะ” ชายหนุ่มร้องขอ เขาชอบความสนิทสนมที่เกิดขึ้นระหว่างกัน

“คุณราฟ...เอมิจะตายแล้วใจจะขาด...คุณราฟได้โปรดหยุดก่อน” เสียงหวานพร่ำวิงวอนอย่างอ่อนล้า เมื่อความหวานที่ราฟาเอลมอบให้มากล้นจนเธอแทบจะสำลักตาย

“ถ้าคุณราฟหยุดตอนนี้...คุณราฟก็คงตายเหมือนกันค่ะ” ราฟาเอลกระซิบตอบแนบอกอิ่มเริ่มลงมือต่อเมื่อกายแกร่งกระดุกกระดิกประท้วงอยู่ด้านล่างเช่นกัน

ราฟาเอลก้มลงช้อนอกอิ่มด้วยสองมือ ยกขึ้นจรดริมฝีปากหนาเริ่มเลาะเล็มไปรอบๆ ฐานอกก่อนจะวกกลับมาครอบครองปลายยอดสีระเรื่อไว้ในอุ้งปากก่อนดูดดื่มอย่างปรีดา เสียงหวานครางครวญจนน้ำเสียงขาดหาย เมื่อปลายลิ้นร้อนกวาดไล้ยอดอกขบเม้มอย่างย่ามใจ มือใหญ่เกาะกุมอกอิ่มอีกข้างบีบเคล้นอย่างรุนแรง เมื่อเปลวไฟในร่างกายของราฟาเอลแผดเผากายแกร่งจนลุกโชน ชายหนุ่มหลอมรวมกายแกร่งกับร่างบอบบาง เมื่อทุกสิ่งพรั่งพร้อมกายใหญ่โตแทรกสู่แหล่งน้ำหวานและเริ่มตักตวงอย่างโหยหา

เสียงหวานครางแผ่วๆ จับคำไม่ได้ เมื่อราฟาเอลโหมแรงเข้าใส่อย่างไม่รั้งรอ เสียงกระทบของผิวเปียกชื้นเหงื่อดังสนั่นลั่นห้องนอนกว้าง ราฟาเอลกดสะโพกสอบกระแทกเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง และยาวนาน จวบจนเอมิกาทานความร้อนที่เสียดสีไม่ไหว เธอก้าวเท้านำหน้าราฟาเอลไปสู่ความสุขสม จนกายน้อยสั่นสะเทือน ชายหนุ่มเร่งรีบขยับกายอย่างเร็วรี่ ก้าวตามเอมิกาไปติดๆ พร้อมกับปลดปล่อยเชื้อพันธุ์แห่งความสุขเข้าใส่เอมิกาทุกหยาดหยด เสียงหอบหายใจดังผสานกันก้อง ปนกับเสียงหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดีของคนตัวใหญ่ เอมิกาอดหมั่นไส้ไม่ได้ เธอเลยทุบแผ่นหลังหนาหนักของคนที่นอนทาบทับอยู่ด้านบนอย่างแรง

“คุณราฟไม่ไหวแล้วจ้ะ...ขอพักก่อน เดี๋ยวค่อยต่ออีกรอบ ก่อนกินข้าวแล้วกันนะ”

ชายหนุ่มเข้าใจผิด คิดว่าเอมิกาอยากต่ออีกรอบ

“คุณราฟบ้า...” เอมิกาซุกหน้าหวานแนบอกกว้างด้วยความเอียงอาย ปล่อยให้ราฟาเอลหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดีต่อไป จนกว่าเขาจะหยุดไปเอง หลุบเปลือกตาลงหลับใหลอย่างหมดแรง ราฟาเอลจึงขยับร่างบอบบางให้นอนสบายๆ ก่อนจะลุกจากเตียงไปเตรียมอาหารให้เอมิกาอย่างสุขใจ

เสียงหยอกเย้าดังขึ้นในห้องครัวเมื่อราฟาเอลสอนเอมิกาทำสเต็กเป็นอาหารมื้อเช้า เธอตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกหิวโซ หมดแรงแทบกระดิกตัวไม่ไหว หลังจากที่ราฟาเอลบริการมาหลายวัน จนเอมิกาแทบจะไม่ได้ก้าวลงจากเตียง จนต้องร้องขอออกไปนอกห้อนนอนบ้าง ราฟาเอลทำหน้ายับแต่ก็ยอมตามใจเขาประคองเอมิกาออกมาจากห้องนอน สอนหญิงสาวให้ลงมือปรุงอาหารเช้าร่วมกัน พลัดกันชิมจนเปรอะเปื้อนแต่ก็สำเร็จลงด้วยดี ชายหนุ่มยกตัวเอมิกาขึ้นวางบนโต๊ะตัวใหญ่กลางห้องครัว พร้อมทั้งกระซิบถามเบาๆ

“ในนี้ยังไม่ได้ลองเลยเอมิ โต๊ะตัวนี้ก็ดูท่าจะแข็งแรงดี เอมิอิ่มแล้วใช่ไหม เรามาทดสอบความแข็งแรงของครัวกันเถอะ!!” เสียงกระซิบเซ็กซี่ที่ติดอยู่ริมใบหู หยอกเย้าจนเอมิกาหน้าแดงด้วยความเขินอาย

“บ้า!!...ไม่เอาหรอกค่ะ เดี๋ยวใครโผล่มาเห็น อายเขาแย่เลย” เอมิกาส่ายหน้าเดี๊ยะ

“ก็ผมหิว...เอมิอิ่มแล้วก็อยู่เฉยๆ ผมทำคนเดียวก็ได้” ราฟาเอลดึงดันจะเริ่ม ตามเจตนารมณ์เดิมหน้าตาขึงขัง