Ep.7 เมีย(ไม่)ปรารถนา

หล่อนร้องเจ็บเมื่อมือใหญ่ของเขาเคลื่อนมาบีบบี้ยอดอกของหล่อนไม่ถนอม น้ำตาคลอเบ้าเอ่อล้นออกมาด้วยความเจ็บปวด

“เจ็บแค่นี้มันไม่ถึงตายหรอก ไหน ๆ ก็แต่งงานมาแล้วอย่าเสียเวลาพูดกันเลย เอากันให้เสร็จดีกว่า หุ่นน่าเอาแบบนี้พี่ว่าคืนนี้หมดหลายน้ำแน่ พี่จะไม่ใส่ถุงยางเพราะเธอคือเมีย ไม่ใช่ผู้หญิงบริการข้างทาง”

“ไม่นะ! อย่าทำแบบนี้ เรามาตกลงกันก่อนดีไหม” หล่อนลองเสนอดู เมื่อเห็นว่าตอนนี้คนตัวโตกำลังดึงรั้งกางเกงซับในและกางเกงในของตนออก เท้าเล็กดิ้นเร่ารัว ๆ เพื่อถอยหนี แต่มือใหญ่ก็ตวัดคว้ารั้งเอวเล็กไว้มั่นไม่ให้ถดถอยหนีตนได้

“สายไปแล้วหนูแสบ ตอนนี้พี่จะเอาเธอให้สะใจไปเลย ไม่อยากจะคิดว่าโตขึ้นมาจะน่าเอาไปทั้งตัว” เขากระหยิ่มยิ้มเยาะเย้ยร่างเล็ก แล้วถลกดึงกางเกงชั้นในและกางเกงซับในออกรวดเดียวทางปลายเท้า

“เอาสิ! ไหน ๆ ก็แต่งมาเป็นเมียแล้ว อยากทำอะไรก็ฉันก็เชิญเลย ครั้งนี้ทีคุณ โอ๊ย! เจ็บนะ!”

“อย่าเรียกห่างเหินอีก เราจะกระแทกกันแล้ว จะสอดใส่กันแล้ว ทำไมต้องเรียกแบบนั้น พี่สิ เรียกพี่แบบนี้สิแสบเวลาเอากันก็ร้องครางชื่อพี่ดัง ๆ ด้วยพี่ชอบแบบนั้นเข้าใจซะด้วย” เสียงเข้มดุดัน พลางก้มลงกัดซอกคอระหง แล้วเคลื่อนลากไล่ปลายลิ้นสากลากตามร่องออกมายังสะดือสวย เลื่อนมายังเนินสวาทที่ปกคลุมไปด้วยสนามหญ้านุ่มละมุมลิ้นสาก

“อ่า! หอมเหลือเกิน! ทำไมตัวหอมแบบนี้หนูแสบ”

ตวัดปลายลิ้นลากวนไปกับเนินสวาทสาวเจ้า พลางแหงนเงยขึ้นมองเจ้าของร่างที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติง สายตาของเจ้าหล่อนมองมาทางเขาด้วยความเจ็บปวดเหลือเกิน แต่เรื่องอะไรจะสนใจล่ะ ในเมื่อตอนนี้ชีวิตของตะลิงปลิงเป็นของเขาแล้ว จะบีบก็ตายจะคลายก็ไม่รอดอยู่ดี

“เชิญเลย ยังไงฉันก็ไม่ได้คิดจะเก็บความบริสุทธิ์มาให้ผู้ชายระยำแบบคุณหรอก คิดเหรอว่าฉันจะไม่เคยผ่านผู้ชายมา” ตะลิงปลิงกัดฟันพูดในสิ่งที่ตรงข้ามกับความจริง ตอนนี้ร่างนอนแน่นิ่ง ปากน้อยสั่นเทาด้วยความเสียวร้อนขึ้นกลางหว่างขา ด้วยความที่ไม่ประสีประสาและอ่อนด้อยด้านเพลงรักจึงทำให้สาวเจ้าควบคุมความเป็นตัวเองได้ยากลำบาก

"บัดซบ!"

มโนสบถออกมาด้วยความเดือดดาล เมื่อได้ยินคำพูดของแม่เจ้าสาวตัวดี แล้วแบบนี้เขาจะใจเย็นถนอมหล่อนไปเพื่ออะไรกัน ชายหนุ่มผละออกมากระชากชุดสูทเจ้าบ่าวราคาแพงออกอย่างรวดเร็ว กางเกงก็ถูกถลกดึงทิ้ง ตอนนี้เหลือแต่เพียงร่างเปลือยเปล่ากำยำทาบทับคร่อมอยู่บนร่างของตะลิงปลิง จากตอนแรกว่าจะไม่ป้องกัน แล้วมือใหญ่ก็หยิบกางเกงที่ถอดทิ้งขึ้นมาล้วงกระเป๋ากางเกงเพื่อเอาซองเล็ก ๆ แล้วฉีกซองเอาสิ่งข้างในออกมาสวมใส่ความใหญ่โตอวบอูมขยายใหญ่ของตน

“ในเมื่อไม่ใช่ของใหม่ ก็อย่าหวังจะได้ความสุขจากเซ็กซ์ครั้งนี้เลย”

มือใหญ่กระชากรั้งเอวเล็กเข้ามากระชั้นชิดกับแก่นกายร้อนของตน เรียวขาเล็กถูกแยกกว้างด้วยฝีมือของคนตัวโต ตะลิงปลิงกัดฟันแน่น ไม่ขัดขืน ไม่ต่อตาน หล่อนได้แต่เก็บความแค้นและความทุกข์ที่กำลังจะเกิดขึ้นไว้ทบต้นทบดอกเมื่อมีโอกาส หล่อนเชื่อว่าต้องมีวันของหล่อนแน่

"กรี๊ดดดด เจ็บ! ไอ้ชาติหมา!"

เสียวงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทรมานกลางร่างเมื่อถูกแก่นกายแข็งร้อนกระแทกทะลวงเข้ามาในร่างกายที่คับแน่นของตน มือเล็กทุบตีข้างลำตัว ถีบเท้าระรัวเพื่อดิ้นรนถอยหนี

มโนแทบนิ่งเมื่อรู้ว่าตัวเองเพิ่งผ่านกำแพงของพรหมจารีของตะลิงปลิงขาดสะบั้น มือใหญ่จับเอวเล็กรั้งเข้าหาตนแน่นไม่ให้เจ้าหล่อนได้ถดถอยหนีตน เพราะยิ่งดิ้นรนเธอยิ่งเจ็บปวดกลางร่างมากขึ้นเท่านั้น

“ยัยโง่เอ๊ย! ทำไมต้องโกหกว่าผ่านมาเยอะด้วย ยัยเด็กบ้า!”

น้ำเสียงห้าวเปล่งออกมาด้วยความโกรธคนตัวเล็กพร้อมถอดถอนแก่นกายร้อนเพื่อดึงถุงยางอนามัยออกแล้วกระแทกกลับเข้าไปในตัวของสาวเจ้าใหม่อีกครั้ง

“ไอ้ระยำ!"

มโนยิ้มมุมปากเล็กน้อย เมื่อได้กลับเข้ามาในความสดใหม่ของแม่ภรรยาคนสวย หล่อนทำตัวเองเอง แล้วเขาต้องรับผิดชอบกับคำพูดของตะลิงปลิงเหรอ ฝันไปเถอะ อยากทำตัวเองเองก็ต้องเจ็บแบบนี้แหละ ตัวก็เล็กนิดเดียวแถมยังคับอีกเป็นบ้า

“โอว์! ให้ตายสิวะ! รัดแน่นเป็นบ้าเลย ไม่สนใจแล้วเว้ยว่าจะเป็นจะตายยังไง แค่เอากันมันไม่ถึงตายหรอก อ่า!" เสียงกร้าวกระชากออกมาด้วยความทรมาน ต่างจากตะลิงปลิงตอนนี้หยุดนิ่งตามคำบอกของบุรุษใจร้าย หล่อนได้แต่กัดฟันฝืนทนความเจ็บปวดไว้ แต่น้ำตาสาวเจ้าอาบคลอเบ้าล้นอาบสองแก้มนวลเนียนจนชื้นแฉะ

“อะ! เจ็บนะ!" หล่อนเจ็บเมื่อเอวสอบขยับโยกกระแทกหนักหน่วงเข้าออก มือเล็กกำแน่นจนเล็บยาวจมหายเข้าไปในเนื้อกำมือของตนมีเลือดซึมออกมา

“แล้วไง! ก็ตอนนี้พี่จะเอาหนูแสบให้ครางเป็นหมา โอว์! ไม่ไหวแล้ว อ่ะ! อือ!"

น้ำเสียงกร้าวแข็งเปล่งออกมาด้วยความปวดร้าวทรมานแก่นกายร้อนที่ถูกกายเล็กภายในของตะลิงปลิงตอดเร่ารัดคลึงตน เอวสอบขยับขับเคลื่อนจังหวะหนักหน่วงดุดันกระแทกเร่าเสียดสีรุนแรงไม่ถนอมร่างเล็ก ไม่สนใจว่าคนตัวเล็กจะเจ็บปวดแค่ไหนกับแรงเสียดสีเร่าร้อนของตน ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเป็นครั้งแรกของเจ้าหล่อน แต่มโนก็ไม่คิดจะสนใจ ใบหน้าหล่อเหลือร้ายแสยะยิ้มเย้ยหยันอย่างผู้ชนะ แล้วเร่งเอวสอบของตน

“อือ! เจ็บ...หยุดเถอะ...ฮือ ๆ ๆ ๆ ”

หล่อนเจ็บปวดทุกการขยับเคลื่อนไหวของชายตัวโต มือเล็กกำทึ้งแน่นด้วยความแค้นเคือง ปากน้อยได้แต่กัดกลืนเสียงสะอื้นไห้ของตนไว้ แต่ก็ยังเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน ร่างตะลิงปลิงไหวกระเด็นไปตามแรงกระแทกของมโน

“อ่า! ทำไมเอาแล้วแน่นดีแบบนี้ โอว์! แบบนี้สินะเขาเรียกว่าสาวพรหมจารี อะ! ซี้ดด อ่า! โยว์!"

ปากหนาพึมพำด้วยความเสียว แก่นกายร้อนเร่ากระแทกถี่ระรัวเข้าออกกายนุ่มฉ่ำแฉะของตะลิงปลิง มือใหญ่เคลื่อนจากเอวเล็กขึ้นไปกดขยำทรวงอวบอูมทั้งสองข้างของเจ้าหล่อน บดคลึงแล้วโน้มตัวลงไปทาบทับซุกซบใบหน้ารกครึ้มไปด้วยหนวดเคราถูไถร่องอกใหญ่โตไปมา พร้อมเอวสอบกระเด้งกระดอนทำหน้าที่หนักหน่วง

“โอว์! มันเหลือเกิน ซี้ดดด เสียวเป็นบ้าเลยเว้ย! โอว์!"

คนตัวโตชอบเหลือเกินกับการได้จ้วงลึกในกายเล็กที่สะอาดบริสุทธิ์เช่นเจ้าหล่อน ยอมรับว่าภูมิใจเหลือเกินที่ได้เป็นผู้ชายคนแรกของตะลิงปลิง แต่ด้วยความอยากสั่งสอนที่เจ้าหล่อนอวดดี ปากกล้า จึงต้องสั่งสอนให้เจ็บช้ำ เอวสอบกระแทกเร่าถี่ระรัว มือใหญ่ก็ขยำเต้าอวบอูม ปากหนาตวัดปลายลิ้นสากลากไล่ตามลำคอระหง และมันก็เริ่มได้ผลแล้ว เมื่อเสียงร้องไห้แปลเปลี่ยนมาเป็นเสียงร้องครวญคราง แถมเจ้าหล่อนยังแอ่นรับไร้เดียงสา มือเล็กที่กำแน่นเริ่มปล่อยคลายแล้วยกมาลูบไล่ผิวกายกำยำของตน