3

“แม่อาการไม่ดีขึ้นเลยเหรอจ๊ะพี่” ปลายมานั่งข้างมารดาก่อนเอ่ยถามพี่สาวที่กำลังห่มผ้าให้มารดาอยู่

“จ้ะ ต้องใช้เงินรักษาพอสมควร ถ้าใช้สิทธิ์บัตรทองรักษาก็ได้แค่ยาละลายลิ่มเลือดกับยาลดไขมันน่ะจ้ะ”

“แล้วนั่นหน้าพี่ไปโดนอะไรมาจ๊ะ”

“ไม่มีอะไรจ้ะ” แป้งร่ำรีบหลบตาน้องสาว

“โดนพ่อทำร้ายมาอีกแล้วใช่ไหมจ๊ะ”

“ไปกินข้าวกันเถอะ” แป้งร่ำเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากให้ปลายมาพูดเรื่องไม่ดีต่อหน้ามารดา กลัวมารดาจะยิ่งเครียดและอาการทรุดหนัก

แป้งร่ำตักไข่เจียวให้น้องสาว ปลายก็ตักปลากระป๋องให้พี่สาว สองพี่น้องมองหน้ากันแล้วยิ้มออกมา ก่อนจะเริ่มกินข้าว

อาหารราคาถูกแต่ก็ทำให้อิ่มท้องไปได้มาก สองพี่น้องเคยกินข้าวกับเกลือมาแล้ว วันนี้มีไข่เจียวกับยำปลากระป๋องก็ถือว่าดีกว่ามื้ออื่น ๆ แล้ว

กินข้าวไปได้ไม่ถึงห้าคำ เสียงเอะอะโวยวายเอ็ดตะโรก็ดังขึ้นจากหน้าบ้าน

“อีปูน อีตัวซวยเพราะมึงทำให้กูหมดตูด” สมบูรณ์เข้ามาก็ชี้ด่ากราดคนในบ้าน เห็นลูก ๆ กำลังกินข้าวกันอยู่ก็เข้ามาเตะจานจนกระเด็น

“พ่อ!” แป้งร่ำร้องอย่างตกใจ รีบดึงน้องสาวมากอดเอาไว้แนบอก

“หมดแล้ว หมดตัวเพราะมึงกับแม่มึงน้องมึงขัดลาภกู”

“พ่อเมาก็ไปนอนเถอะจ้ะ อย่ามาเอะอะโวยวายเลย” แป้งร่ำเสียดายข้าวไข่เจียวและยำปลากระป๋องสุดใจ เพราะนี่เป็นข้าวสารก้นถังที่เธอนำมาหุง พรุ่งนี้ยังไม่รู้จะกินอะไรเลย

“พวกมึง มึงสองตัวกินแต่ของอร่อย นั่งกินข้าวกันอย่างอร่อย ให้กูอด มึงมันลูกอกตัญญู พวกมึงไม่มีวันได้ดีไม่มีวันเจริญหรอก เฮือก!” คนเมาโวยวายอาละวาดอยู่อีกครู่ใหญ่ก่อนจะหลับไป

“ปลายหิวไหม เพิ่งกินไปได้นิดเดียวเอง” แป้งร่ำเก็บจานชามไปล้าง กวาดเศษข้าวและเศษอาหารที่เลอะเทอะบนพื้นอย่างแสนเสียดาย

แม้แต่ข้าวสวยเม็ดเดียวสำหรับเธอมันสำคัญมาก คนไม่มีกินและชีวิตลำบากย่อมเข้าใจดีว่าความหิวโหยมันเป็นเช่นไร

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ หลังบ้านเรามีเผือกมันอยู่ ที่พี่แป้งปลูกเอาไว้ไง เราเอามาต้มกินกันไหม” ปลายหาทางออกให้พี่สาว

“จ้ะ” แป้งร่ำลูบผมนุ่มสลวยของน้องสาว ก่อนที่ปลายจะรีบไปขุดเผือกมันมาต้มกินให้พี่สาวและตัวเองกิน แป้งร่ำมองน้องสาวแล้วแอบเช็ดน้ำตา การได้เห็นหน้าปลายทำให้เธอยิ้มได้เสมอ น้องสาวคนนี้เข้าใจโลกเข้าใจชีวิตแม้จะอายุแค่สิบขวบ ปลายมีวิธีการพูดให้เธอสบายใจเสมอเวลาอยู่ด้วย

สภาพของลูก ๆ ทำให้ปูนที่เห็นเหตุการณ์อยู่ตลอดน้ำตาซึม หากเธอตั้งใจเรียนไม่หนีตามผู้ชายมาตั้งแต่อายุสิบห้า ป่านนี้คงได้ทำงานดีๆ ไปแล้ว

เลือกผัวผิดคิดจนตัวตาย และถ้าไม่เชื่อฟังพ่อแม่ก็จะมีสภาพเช่นนี้

เธอบาปหนาทำให้พ่อแม่ตรอมใจ เธอถึงได้ป่วยหนักมีสภาพเป็นเช่นนี้ไง

ตื่นเช้ามาแป้งร่ำก็คิดเรื่องหาเงิน วันนี้ปลายไม่ไปโรงเรียน ดังนั้นปลายจึงช่วยดูแลป่านได้

เมื่อวานเธอออกไปจากบ้านแค่แป๊บเดียว ก็โดนเชียรล่วงเกินจนตกเป็นของเขา กลับมาป่านก็ร้องไห้โยเยอยู่ในผ้าอ้อม ดีที่น้องของเธอไม่เป็นอะไร ส่วนบิดาน่ะเหรอ ได้แต่บ่นว่าจะร้องอะไรนักหนา แต่ไม่ได้เข้าไปช่วยดูแลอะไรเลย

ตอนทำ ตัวเองก็เป็นคนทำให้เกิดมา แต่พอเกิดมานอกจากจะไม่เลี้ยงแล้ว ยังด่าสาดเสียเทเสีย

“ปลายอยู่บ้านไปก่อนนะจ๊ะ พี่ออกไปทำงานแป๊บนึง เดี๋ยวซื้อของกลับมา ปลายหิวหรือยัง”

“มีมันที่ขุดเอาไว้เมื่อวานอีกจ้ะ เดี๋ยวปลายต้มกินแล้วป้อนแม่ไปด้วย พี่แป้งไปทำงานเถอะจ้ะ ทางนี้ไม่ต้องเป็นห่วงปลายจัดการเอง” น้องสาวคนนี้เป็นคนเข้าใจอะไรง่าย ไม่เคยถามเซ้าซี้และเป็นเด็กดีเสมอ แป้งร่ำจึงรักปลายค่อนข้างมาก

แป้งร่ำไปที่บ้านของเชียร เธอมาขอเขาทำงาน น่าจะได้เงินพอซื้อข้าวสารกรอกหม้อ คิดถึงเรื่องเมื่อวานที่ทำกับเขาก็หน้าแดง แต่อย่างน้อยเธอก็ตกเป็นของเขาแล้ว ถ้าเธอของานทำ เขาก็น่าจะให้งานให้เงินเธอได้ เพราะเชียรค่อนข้างมีฐานะ เขามาพักผ่อนที่นี่ก็อยู่อย่างสบาย วันๆ ไม่เห็นทำอะไร มีเงินทองใช้จ่ายไม่ขาดมือ

“คุณเชียรคะ” เธอเรียกคนที่กำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน เขาอายุมากกว่าเธอหลายปี แต่ยังดูหนุ่มแน่นและดูดีมากๆ

“มีอะไร” เชียรเหลือบมองสาวน้อยที่มาหาเขาถึงที่ คงติดใจที่เมื่อวานเขาให้เงินไปเยอะ

“คุณเชียรมีงานอะไรให้แป้งช่วยทำไมคะ”

“อยากทำงานเหรอ”

“ค่ะ แป้งคิดค่าจ้างไม่แพงหรอกนะจ๊ะ” เธอคิดว่าเขามีเงิน อย่างน้อยก็น่าจะมีอะไรให้เธอทำได้บ้าง

“ทำอะไรเป็นบ้างล่ะ”

“งานบ้านได้ทุกอย่างเลยค่ะ” แป้งร่ำพูดอย่างกระตือรือร้น

“ทำแบบเมื่อวานได้ไหม” เชียรเดินเข้าหา กวาดสายตามองเด็กสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอมาหาเขาเอง เขาก็มีสิทธิ์ต่อรองในสิ่งที่อยากได้

“แป้งยังเจ็บอยู่เลยค่ะ” แป้งร่ำตอบไปตามตรง ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความอาย

“ถ้าเจ็บต้องทำซ้ำนะ จะได้หายเจ็บ”

“ทำงานอย่างอื่นไม่ได้เหรอคะ”

“งานอย่างอื่นทำไปหมดแล้ว ไม่มีงานอะไร มีงานนี้งานเดียว”

“แป้ง เอ่อ...” เธออึกอักมองหน้าเขาแล้วหลบสายตา

“ฉันหิวเธอมากนะ เมื่อวานยังติดใจอยู่เลย” เขาเดินเข้ามาเชยคางสาวให้แหงนขึ้นสบตา เธอก็หลับตาหนี เชียรเลยจุมพิตกลีบปากหวานฉ่ำของเธออย่างดูดดื่ม เธอก็ผลักไส ถอยหนี

“ไม่ตกลงก็กลับไปเถอะ งานอย่างอื่นไม่มีหรอก”

“ถ้าคุณเชียรต้องการก็ได้ค่ะ แต่พรุ่งนี้และวันอื่นๆ ให้แป้งมาช่วยทำงานบ้านนะจ๊ะ แป้งอยากหางานทำ”

“ได้สิ ฉันเมตตาเด็กอย่างเธออยู่แล้ว” เชียรอุ้มร่างของเด็กสาวเข้าไปในบ้าน

เธอเป็นคนสวย ผิวดี แต่เสียดายเสื้อผ้าที่สวมใส่เก่าไปหน่อย

ชายหนุ่มถอดเสื้อยืดตัวย้วยของเธอออก ก็พบกับบราเซียร์ราคาถูกและเก่าแสนเก่า เขาดึงมันออกไปจากทรวงอกอวบอิ่ม ในขณะที่แป้งร่ำหลับตาปี๋

“อาบน้ำมาแล้วเหรอ ตัวหอมจัง” เขาสูดดมกลิ่นสาบสาว พลางกระซิบถาม

“อะ... อาบแล้วค่ะ” แป้งร่ำเอ่ยตอบเสียงสั่น เธอเป็นคนที่ชอบอาบน้ำตอนเช้าเพราะรู้สึกสดชื่นมีแรงกายแรงใจทำงานบ้านและงานอื่นๆ ตื่นมาเธอจึงชอบอาบน้ำก่อนเป็นอันดับแรก

“ตัวหอมจัง ร่องเธอหอมด้วยหรือเปล่า”

“คุณเชียร” เธอลืมตามองก่อนจะหน้าแดงเมื่อเขาเริ่มถอดกางเกงขาสั้นของเธอออกไปพร้อมกับกางเกงใน

ไม่นานเธอก็เปลือยเปล่า ทำให้เขามองอย่างพึงพอใจ เชียรจับเรียวขาของเด็กสาวแยกออกจากกัน กลีบสวาทยังปิดสนิทเพราะเธอเพิ่งโดนเขาเอาเป็นครั้งแรกเมื่อวานแต่ก็มีความแดงฉ่ำปริแย้มออกมาเล็กน้อยเพราะเมื่อวานเธอเจอของใหญ่เข้าไปเต็ม ๆ ลำ

เขาก้มลงลามเลีย ในขณะที่แป้งร่ำนอนตัวเกร็ง แต่โดนเลียไปสักพักเธอก็เริ่มเสียว มือน้อยจิกไปกับผ้าปูเตียงแน่น หยาดน้ำรักไหลเยิ้มออกมาจากร่องสวาท ก่อนที่เธอจะเริ่มคราง