ซีรีส์ยัว่ให้พี่รัก

เสียงเครื่องตัดหญ้าในบ้านข้าง ๆ ดังสะท้อนมากับสายลม ทำให้หญิงสาวยิ้มออกมาเบา ๆ พลางเดินไปเปิดม่านหน้าต่าง

ไม่ผิดแน่ ชายหนุ่มที่เธอแอบรักมาโดยตลอดกำลังตัดหญ้าอยู่ในสวน แผ่นหลังเปลือยเปล่าอาบเหงื่อ แผงอกกำยำสั่นสะเทือนตามแรงเครื่องตัดหญ้า

“พี่พี หล่อล่ำกว่าเดิมอีก” วดีพึมพำในลำคอ ริมฝีปากหยักสวยยกยิ้มอย่างมีเลศนัย

เขา... พีรวัฒน์ ชายหนุ่มข้างบ้านและพี่ชายของเพื่อนสนิทเธอ

เมื่อก่อนเขามองเธอเป็นแค่น้องเด็กขี้แยติดเพื่อนพี่ชาย

แต่วันนี้ วดีไม่ใช่เด็กอีกแล้ว และเขาก็ไม่ใช่แค่พี่ชายของเพื่อนอีกต่อไป

“ถ้าพี่พีไม่รู้ตัว หนูจะทำให้พี่รู้เอง ว่าหนูเร่าร้อนแค่ไหนเวลาอยู่ต่อหน้า” วดีเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเดรสสายเดี่ยวผ้าบางที่เพิ่งซื้อมาวันก่อน

ชุดรัดรูปแนบเนื้อ เน้นช่วงอกและเว้าเอว เส้นใยบางเฉียบจนเห็นได้ชัดว่าไม่มีชุดชั้นในใด ๆ รองรับ

เธอเดินออกจากบ้านด้วยรอยยิ้มแพรวพราว ก่อนเด็ดมะนาวจากต้นหน้าบ้าน แล้วเดินเลาะรั้วบ้านไปเคาะประตูเหล็กเบา ๆ

“พี่พี มะนาวบ้านหนูดกมาก เอาไหมคะ” พีรวัฒน์ชะงักมือที่ถือเครื่องตัดหญ้า เงยหน้าขึ้นมอง และตาคู่นั้นก็เบิกกว้างขึ้นทันทีที่เห็นเธอ

สายตาคมกริบไล่จากปลายเท้าขึ้นมายังเรียวขาเนียน ๆ และหยุดอยู่ตรงหน้าอกกลมกลึงที่สั่นไหวเล็กน้อยตามจังหวะการหายใจของเธอ

“แต่งตัวอะไรแบบนี้ เธอเพิ่งกลับมาใช่ไหมหนูดี” เสียงเขาแหบต่ำ พยายามไม่จ้องตาตรงจุดที่น่าจ้องที่สุด

“ค่ะ กลับมาแล้ว แล้วก็ คิดถึงพี่พีมากด้วยค่ะ” หญิงสาวตอบพร้อมรอยยิ้มหวานฉ่ำ

หญิงสาวยื่นมะนาวให้ มืออีกข้างแกล้งทำหล่น แล้วโน้มตัวลงเก็บต่อหน้าเขา

ท่วงท่าไร้การระวัง ยิ่งทำให้ชายหนุ่มเบือนสายตาไม่ทัน แผ่นหลังขาวละมุนที่โผล่พ้นสายเดี่ยว และขอบสะโพกที่โค้งแนบชุดบาง ๆ จนเห็นเค้าโครงแทบทั้งหมด มันร้อนยิ่งกว่าแดดตอนเที่ยงเสียอีก

“ใส่ชุดแบบนี้เดินออกมาจากบ้านไม่กลัวใครเขามองเหรอ” ชายหนุ่มถามเสียงเข้ม

“หนูก็อยากให้พี่มองไงคะ” วดีกระซิบหวานพร้อมส่งสายตาท้าทาย

เขากลืนน้ำลายทันที และเบือนหน้าหนีราวกับกลัวจะแสดงอาการบางอย่างที่ไม่ควรออกไป

คืนนั้น ฝนตกพรำ ๆ วดีออกมายืนที่ระเบียงบ้าน สวมชุดนอนบางเฉียบสีอ่อน สายลมที่พัดเอื่อยๆพาให้ชายกระโปรงสะบัดขึ้น เผยให้เห็นกางเกงในลูกไม้ตัวจิ๋วที่แนบเนื้อ

ประตูบ้านข้าง ๆ เปิดออก พีรวัฒน์ยืนอยู่ตรงระเบียงพอดี สายตาคมคู่นั้นสบกับเธอโดยตรง

“ฝนตกแบบนี้ ระวังเป็นหวัดนะหนูดี” น้ำเสียงเขาทุ้ม

“ถ้าพี่เป็นห่วง มากอดหนูให้หายหนาวหน่อยสิคะ” เธอยิ้มหวาน

ชายหนุ่มยืนนิ่ง แล้วหันหลังกลับเข้าบ้าน แต่หัวใจกลับเต้นอย่างรุนแรง

วันต่อมา... พีรวัฒน์ออกกำลังกายอยู่หน้าบ้าน วดีใส่เสื้อกล้าม กับกางเกงขาสั้นไร้ชั้นใน เดินออกจากประตูรั้วบ้าน พร้อมถือขวดน้ำเย็น

“พี่พีคะ น้ำเย็นค่ะ” เธอยื่นขวดน้ำให้อย่างตั้งใจปลายนิ้วสัมผัสกัน เขาสะดุ้งเบา ๆ สบตาเธอด้วยสายตาที่ลึกขึ้นกว่าเดิม

“พี่พี ร้อนใช่ไหมคะ หนูช่วยเช็ดเหงื่อให้ไหม” วดีใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กที่ติดมาด้วยเช็ดอกให้เขา ก่อนถูวนเบา ๆ ใกล้ซอกคอ สัมผัสที่เธอส่งให้ มันไม่ใช่การเช็ด แต่คือการเชื้อเชิญ

“อย่ามาทำแบบนี้กับพี่ มันดูไม่ดี” น้ำเสียงของพีรวัฒน์สั่นเล็กน้อย

“หนูไม่ได้อยากยั่วใครหรอกค่ะ หนูยั่วแค่พี่คนเดียว” เธอเอ่ยเสียงหวาน ก่อนขยับเข้าใกล้ กระซิบริมหูของเขา เขาเบือนหน้าหนี กลืนน้ำลาย แล้วเดินหนีทันทีโดยไม่พูดอะไรอีก วดีรู้ดีว่า เขาแทบจะระเบิดความอดทนออกมาแล้ว

วดีถือกล่องข้าวเข้าไปในบ้านพีรวัฒน์ตอนเย็น

มารดาของเขาไม่อยู่ มีแค่เขาคนเดียวที่นั่งอยู่ในครัว กำลังเช็ดเหงื่อหลังเพิ่งออกกำลังกายเสร็จใหม่ ๆ

“หนูทำแกงเขียวหวานมาฝากค่ะ ใส่ไก่กับมะเขือ พี่ลองชิมสิคะ” หญิงสาวยิ้มหวานพลางแกะกล่องใส่อาหารอย่างตั้งใจ ก้มหน้าจนชายเสื้อเปิดเห็นเนินอกขาวนวลแบบไม่ตั้งใจนัก แต่จงใจลึก ๆ พีรวัฒน์เหลือบมองก่อนเบือนหน้าหนี

“หนูดี ไปใส่เสื้อคลุมก่อน พี่ว่า”

“อ้าว พี่ไม่หิวเหรอคะ หรือหิวอย่างอื่นมากกว่า” เสียงแซวของวดีทำให้เขาสะอึก ชายหนุ่มขมวดคิ้ว

“พูดอะไรแบบนี้ พี่เป็นผู้ชายนะ” หญิงสาวลุกขึ้นเดินอ้อมไปด้านหลัง ยกมือโอบจากข้างหลังช้า ๆ หน้าอกอวบแนบแผ่นหลังของเขา พร้อมกระซิบริมหู

“แล้วถ้าหนูอยากเป็นของพี่ล่ะคะ” พีรวัฒน์ขยับลุกขึ้นทันที ดันเก้าอี้ออกจนเสียงดัง เขาหันมาจับข้อมือเธอแน่น สายตาจ้องลึกจนวดีรู้สึกได้

“อย่ามาทำแบบนี้กับพี่อีก เข้าใจไหม” แต่เธอกลับหัวเราะเบา ๆ ยื่นหน้าเข้าใกล้ ปลายจมูกเฉียดปลายคางของเขาแผ่วเบา

กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากผิวของเธอทำให้เขาแทบควบคุมสติไม่ได้ มือเล็กของวดีเลื่อนไปที่สาบเสื้อของชายหนุ่ม ก่อนคลายกระดุมทีละเม็ดช้าๆ

เขายืนนิ่ง แต่ไม่มีคำว่า “ห้าม”

“พี่พี ให้หนูดูแลก็ได้นะคะ หนูอยากเป็นของพี่จริง ๆ” เสียงกระซิบสั่นเล็กน้อย แต่เต็มไปด้วยความกล้า มือของพีรวัฒน์คว้าข้อมือเธอไว้แน่น กระชากกลับ

วดีเซเข้าหาอกเขา ใบหน้าชนเข้ากับแผงอกร้อนผ่าวแล้วทันใดนั้น... ริมฝีปากของเขาก็ทาบลงมา

พีรวัฒน์กดริมฝีปากลงมาประกบปากเธอ เขาดูดเม้มริมฝีปากเธออย่างไม่ออมแรง วดีครางแผ่ว ลมหายใจตะกุกตะกักขณะตอบรับจูบอย่างเต็มใจ เขายกตัวเธอขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์ครัว มือซุกเข้าใต้ชุดบาง ๆ แต่ทันใดนั้น... พีรวัฒน์หยุดชะงัก

“พี่ทำแบบนี้ไม่ได้” เขาเสียงสั่น ดันตัวออก หญิงสาวคว้าชายเสื้อเขาไว้แน่น

“แต่หนูอยากให้พี่ทำ อยากให้พี่รู้ว่า หนูหื่นแค่ไหนกับพี่” เขากลืนน้ำลาย ใบหน้าเห่อร้อน มือเขาวางบนขาอ่อนเธอ ก่อนรูดขึ้นช้า ๆ หยุดที่โคนต้นขาในจุดอ่อนไหวที่สุด