บทย่อ
มือใหญ่คว้าข้อมือของเธอฉุดกระชากลากถูอย่างแรง มานี่เลยแม่ตัวดี อยากจะให้ฉันทำหน้าที่สามีนักใช่ไหม ได้! ฉันจะช่วยสังเคราะห์เธอให้สมใจ เขากระชากลากเธออย่างแรงโดยไม่สนใจว่าเธอจะล้มและเจ็บเพียงใด ปล่อยเทียนนะค่ะพี่เพชรเทียนเจ็บ เทียนรดาล้มลุกคลุกคลานไปตามแรงกระชากของเขา หญิงสาวร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว ฮือ....ฮือ.....ฮือ......ๆๆๆ... ปล่อยเทียนเถอะค่ะเทียนเจ็บ ฮือ...ฮือ....ฮือ......ๆๆ... ..อย่าทำอะไรเทียนเลยนะค่ะเทียนขอร้อง ฮือ...ฮือ....ฮือ.....ๆๆๆ...
1
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ หญิงสาวรูปร่างบอบบางสูงเพรียวผิวขาวเนียนสวยเป็นที่สนใจแก่ผู้พบเห็น
เธอสวมแว่นกันแดดทันสมัยสีดำเดินลากกระเป๋าเดินทางออกมาตามทางเดินพรางส่งสายตาสอดส่ายมองหาบุคคลที่จะมารับเธอ
"เฮ๊ ! เทียนทางนี้" ชายหนุ่มตะโกนเรียกหญิงสาว เทียนรดารีบเดินสาวเท้าเข้าไปหาชายหนุ่มด้วยความดีใจ
"พี่ทิว"แล้วโผเข้ากอดชายหนุ่มด้วยความตื่นเต้นดีใจคิดถึงจังเลยค่ะ แน่ใจเหรอว่าคิดถึงพีหนะฮะยายเทียนพูดพรางกอดและรูปหลังน้องสาวเบาๆ
เทียนรดาผละออกจากอ้อมกอดของพี่ชายกอดเอวแทน แน่นอนสิค่ะคิดถึงสุดๆเลยล่ะแล้วยิ้มกว้างใ้ห้กับพี่ชาย
ถ้าคุณแม่ไม่โทรตามก็ไม่คิดจะกลับเลยใช่ไหมฮึกสมาพูดพรางใช้มือใหญ่ขยี้หัวน้องสาวเบาๆด้วยความรักใคร่ พร้อมกับพากันเดินไปที่รถแล้วขับออกไป
เขามีน้องสาวเพียงคนเดียว พ่อแม่บอกเขาเสมอว่า มีกันอยู่แค่สองคนพี่น้องต้องรักกันให้มากๆ ในฐานะพี่ชายต้องดูแลน้องดีๆ และน้องสาวของเขาก็สุดแสนจะน่ารักเชื่อฟัง ไม่เอาแต่ใจ ถึงแม้จะดูแก่นแก้วหน่อยๆ ก็ตามเถอะ
เธอชอบทำให้คนอื่นยิ้มและหัวเราะได้เสมอ ทำอาหารเก่งและอร่อยด้วย เธอจึงเป็นที่รักและชื่นชมของทุกคนในครอบครัว ไม่เว้นแม้แต่บรรดาพวกคนรับใช้ต่างก็รักและเอ็นดูเธอกันทั้งนั้น
โดยเฉพาะคุณยายวิมาลาที่ทั้งรักทั้งตามใจเธอทุกอย่างและที่เธอทำอาหารเก่งและอร่อยขนาดนี้ก็เป็นผลงานของคุณยายเองนั่นล่ะ ที่เฝ้าสั่งสอนให้เธอฝึกเรียนทำอาหารมาตั้งแต่เธอเด็กๆ
คิดไม่ถึงเลยนะเนี่ยว่าผ่านไปแค่ไม่กี่ปี ที่นี่จะเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้ มีตึกรามบ้านช่องเพิ่มขึ้นมามากมายเลยทีเดียว
เทียนรดานั่งมองส่งสายตาออกไปนอกหน้าต่างรถพร้อมรอยยิ้มที่สดใส
เธอจากประเทศไปเรียนต่อที่ปารีสตั้งแต่จบมัธยมต้นไปต่อมัธยมปลายที่นั่นและเรียนต่อสถาปัตด้านการออกแบบแฟชั่นจนจบหลักสูตร
ตอนที่เธอยังเรียนเธอยังได้ส่งผลงานการออกแบบชุดแฟนตาชีจนได้รับรางวัลชนะเลิศของปารีสอีกด้วย
ต่อมาเธอจึงได้เข้าทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งเป็นบริษัทที่ใหญ่โตและโด่งดังไปทั่วโลก
ไม่ว่าใครๆก็อยากจะเข้ามาทำงานที่นี่กันทั้งนั้น บรรดาบริษัทน้อยใหญ่ทั้งหลายก็ล้วนแล้วแต่อยากจะเข้ามามีส่วนร่วมในการลงทุนนี้ทั้งนั้นและที่สำคัญเทียนรดากำลังไปได้สวยกับการทำงานที่นี่เธอจึงยังไม่อยากที่จะกลับเมืองไทยเลย
เทียนรดาอาศัยอยู่ที่นี่เก้าปีไม่ได้กลับเมืองไทยเลย จะมีก็แต่พี่ชายของเธอเท่านั้นที่จะพาคุณพ่อคุณแม่มาเยี่ยมเธอบ้างปีละสองถึงสามครั้งก็มี
ถ้าคุณหญิงจิตราคุณแม่ของเธอไม่โทรมาบังคับให้เธอกลับเธอก็คงจะยังไม่กลับ
และที่เธอตัดสินใจกลับในครั้งนี้ก็มีสาเหตุมาจากทางบริษัทได้ส่งเธอมาเป็นตัวแทนร่วมเซนสัญญาและดูแลงานที่บริษัทร่วมเป็นเวลาครึ่งปี
เทียนรดาเธอได้เซนสัญญาเป็นนักออกแบบมืออาชีพของบริษัทและยังเป็นนักออกแบบมือหนึ่งของบริษัทพร้อมทั้งพ่วงตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายออกแบบของบริษัทอีกด้วย
เธอได้รับรางวัลชนะเลิศในการประกวดมากมายหลังจากที่เข้าทำงานที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นรางวัลชนะเลิศด้านชุดราตรี ชุดเดรส และล่าสุดเธอเพิ่งจะได้รับรางวัลชนะเลิศชุดแต่งงานในการประกวดระดับยุโรปอีกด้วย
เจนนิก้า แลนด์ คือชื่อในวงการของเธอหรือเจนนี่นั่นเอง
"พี่ทิวช่วยแวะซุปเปอร์ให้เทียนด้วยนะคะ เทียนจะซื้อวัตถุดิบไปทำอาหารให้ทุกคนทานเย็นนี้ค่ะ"
"ได้สิ!" กสมาบอกน้องสาว"ว่าแต่เราจะไม่เหนื่อยเหรอเพิ่งจะมาถึงเองนะ"
"ไม่หรอกค่ะ พักผ่อนสักสองสามชั่วโมงก็ Ok แล้วค่ะไม่มีปัญหาสบายมาก"