ชู้ลับประธานร้าย

“เอาจริงเหรอ?”

“เราไม่มีทางเลือกแล้วนะพี่แทน”

แทนพงษ์เหลือบมองหน้าญาติผู้น้อง ก่อนจะหัวเราะหึๆ ออกมา “แกอยากกินเขาก็พูดมาเถอะ หล่อมาก แถมยังฟิตและเฟิร์มกว่าเดิมด้วย”

พรรษายักไหล่ “โอเค ยอมรับ ส่วนหนึ่งก็อยากล่ะ ได้ไหม?”

“ได้ ถ้าเขาเอาแก”

“พีชสวย เซ็กซี่ขนาดนี้นี่นะ มีเหรอเขาจะไม่อยากได้”

แทนพงษ์สีหน้าเคร่งเครียด “สองครั้งแล้วนะ เขาให้เลขาปฏิเสธไม่ยอมพบพีช คราวนี้อย่าให้พลาดล่ะ ไม่รู้ว่าจะเข้าใกล้เขาได้อีกเมื่อไหร่?”

ฟาร์มแสนรักของครอบครัวมุ่งกิจวัฒนากำลังประสบปัญหาด้านการเงิน จนเข้าขั้นวิกฤต ปีนี้โรงงานรับซื้อน้ำนมดิบเจ้าเดิม ปฏิเสธที่จะรับน้ำนมจากฟาร์มของพวกเขา แม้พรรษาจะพยายามออกติดต่อขายน้ำนมให้เจ้าใหม่แต่ก็ยังเหลือน้ำนมจำนวนมากที่ขายไม่ออก เธอรู้มาว่าบริษัทเครื่องดื่มวินเนอร์สนใจจะทำผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับน้ำนมวัวออกวางจำหน่ายจึงได้พยายามขอเข้าพบท่านประธานบริษัทแต่เขาปฏิเสธ

หญิงสาวทำหน้าหนาติดต่อมาถึงสองครั้ง เขาปฏิเสธหนที่สองทำให้เธอเธอหัวเสีย แทนพงษ์จึงตามสืบจนได้รู้ว่าธเนศ ท่านประธานหนุ่มหล่อแห่งวินเนอร์ชอบมาแฮงค์เอ้าท์ที่นี่

ธเนศ ศราวุฒิกุล หนุ่มหล่อผู้เป็นประธานบริษัทวินเนอร์เบฟเวอเรจคนล่าสุด เป็นน้องชายฝาแฝดของอดีตท่านประธานธนาที่ตอนนี้ไปดูแลบริษัทกาแฟสกายกิฟต์อย่างเต็มตัว

พรรษาเห็นหน้าของธเนศบนเว็บไซต์บริษัทวินเนอร์ถึงกับตกตะลึง เธอเคยคิดว่าไม่มีทางที่เส้นทางของเขากับเธอจะมาบรรจบกัน แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว

...อย่างที่คุณย่าเคยบอก...ชีวิตมนุษย์ไม่มีสิ่งใดแน่นอน

หญิงสาวส่งเสียงจิ๊ๆ “ถ้าคุยแล้วเขาไม่ยอมรับ คงต้องใช้วิธีชั่วๆ เหมือนเดิมแล้วล่ะ แบล็คเมล์เอาอาจจะง่ายก็ได้”

“พีชไม่มั่นใจในตัวเองแล้วเหรอ?”

พรรษาถอนหายใจมองดูโซฟาที่ธเนศ ศราวุฒิกุลนั่งอยู่ “พี่แทนดูผู้หญิงที่นั่งทำตาวาวอยู่ใกล้ๆ เขาสิ มีแต่คนจ้องจะกินเขาทั้งนั้น พีชจะกำจัดยังไงดี?”

แทนพงษ์ใบหน้าหล่อเหลาค่อนไปทางสวย เรือนร่างสูงโปร่ง แต่งกายดูออกแนวเนิร์ดๆ ญาติผู้พี่พลิกข้อมือขึ้นดูเวลาก่อนจะหันไปตอบน้องสาว “ยังไม่ดึกเลยเพิ่งสามทุ่ม เอาไว้เริ่มเมากันเมื่อไหร่ ผู้หญิงพวกนั้นก็จะค่อยๆ หันไปเลื้อยผู้ชายคนอื่นเอง ตอนนั้นพีชค่อยลงมือ”

“พี่บอกว่าเขาคอแข็ง เราคงไม่ต้องรอจนพีชง่วงนอนหรอกนะ”

“ซ้อมนอนดึกมาแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“เรื่องซ้อมน่ะก็ซ้อมล่ะ แต่บางวันมันก็ไม่ไหวนะ พี่ก็รู้ว่าแสนรักก่อกวนแค่ไหน? เมื่อวานก็งอแงให้พีชปิดไฟเข้านอนพร้อมกัน งานก็เลยไม่เสร็จ”

แทนพงษ์ยิ้ม เมื่อนึกถึงหลานสาวตัวน้อย แสนรักเป็นเด็กหญิงวัยสองขวบครึ่งที่กำลังพูดจาเจื้อยแจ้วและซุกซน เขาให้เด็กหญิงเรียกตนว่า ‘พ่อแทน’ แสนรักจึงเป็นคนที่มีทั้งพ่อและแม่ครบถ้วน เพียงแต่พ่อแม่ของเธอเป็นญาติกัน

“ใครจะไปห้ามได้? รายนั้นแค่ทำน้ำตาหยดแมะ ทุกคนก็ใจอ่อนแล้ว”

บรรยากาศในร้านเป็นไปอย่างสนุกสนาน เพลงที่วงดนตรีเล่นส่วนใหญ่เป็นเพลงฟังสบายๆ เหมาะกับการสังสรรค์พบปะพูดคุย พอหลังสี่ทุ่ม ดนตรีจะเล่นเพลงที่มีจังหวะเร็วขึ้นและแขกก็เริ่มคึกคัก พากันออกไปเต้นรำที่หน้าเวที

แทนพงษ์พาพรรษาออกมารอจังหวะที่จะได้พูดคุยกับธเนศ การมาดักรอในผับน่าจะง่ายกว่าไปติดต่อที่บริษัท

“พีชดื่มน้อยๆ หน่อย ถ้าเกิดเมาไปก่อนเดี๋ยวผิดแผน”

“ไม่เมาหรอกน่า เรื่องดื่ม ตอนนี้ก็แค่พอกรึ่มๆ”

“เบาได้เบา เอาเรื่องฟาร์มของเราให้รอดก่อน”

“ให้พีชดื่มหน่อยไม่ได้เหรอ ดื่มย้อมใจซะหน่อย”

แทนพงษ์ยิ้ม “พีชสาวน้อยวัยใสนะ เรื่องแบบนี้ก็เคย ลูกก็มี ยังจะต้องทำใจอะไรอีก? ถ้าไม่กล้า ให้พี่ทำแทนดีไหม?”

“ไม่ได้! ห้ามแตะต้องเขานะ”

“หมาหวงก้าง ตัวเองไม่ยอมเขมือบแล้วยังจะมาหวงอีก” แทนพงษ์ที่รักชอบในเพศเดียวกัน มองไปยังชายหนุ่มรูปงามท่ามกลางสาวๆ ที่ห้อมล้อม “นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องให้พีชทำนะ พี่ก็คงจับกินเองแล้ว”

“น้อยๆ หน่อยเถอะ ไหนพี่บอกว่าจะเก็บความโสดไว้รอคนที่ใช่?”

“ก็คนที่ใช่ยังไม่มาซะที เอาคนที่หล่อและรวยแทนก็แล้วกัน”

พรรษายิ้มน้อยๆ เธอรู้ว่าพี่ชายเจ็บช้ำจากการแอบรักเจ้านาย หลังจากฝ่ายนั้นจัดงานหมั้น แทนพงษ์ก็ลาออกและไม่ยอมติดต่อกับคนในบริษัทเดิมอีก

“พี่แทนออกจะดูดีขนาดนี้ ถ้าเปิดใจคงจะหัวกระไดไม่แห้ง ด้านซ้ายมือนั่นก็นั่งเล็งพี่อยู่นานแล้วนะ เอาไหม?”

แทนพงษ์ยิ้มแต่สายตากลับแข็งกร้าว เขาไม่สนใจผู้ชายคนไหนอีก ลึกๆ ก็กลัวที่จะเผชิญหน้ากับความเจ็บปวด บางที...ความรักอาจจะไม่ใช่คำตอบของชีวิต ชายหนุ่มส่ายหน้าเบาๆ

“เอาเรื่องใหญ่ให้สำเร็จก่อนเถอะ ความเป็นความตายของฟาร์มแสนรักอยู่ในมือพีชนะ”

สองพี่น้องจ้องไปยังโต๊ะของธเนศ หญิงสาวและชายหนุ่มในโต๊ะของเขาลุกขึ้นเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน มีเพียงธเนศที่นั่งดื่มและพูดคุยกับคนที่แวะเวียนเข้ามาทักทาย

“เขามาดื่มที่นี่ประจำเลยเหรอ? มีคนรู้จักอยู่เต็มไปหมด”

“ฉายาเพลย์บอยพันล้านไม่ได้มาเล่นๆ นะ ได้ข่าวว่าคู่ควงเยอะจนนับไม่หวาดไม่ไหว เลือกกินอีกต่างหาก ที่ร้ายกว่านั้นคือไม่เคยคบผู้หญิงคนไหนในฐานะแฟน”

พรรษาเลิกคิ้ว “ถ้างั้นที่กินๆ มาก็ไม่รับผิดชอบเลยน่ะสิ”

“แค่ธเนศยอมกิน ผู้หญิงพวกนั้นก็ยินดีคลานขึ้นเตียงแล้ว”

“มั่วจริง!”

“เอ๊ะ! นี่ไม่ใช่เวลาที่พีชจะมาติเขานะ พีชตัดสินใจแล้ว คืนนี้มีหนทางเดียวคือต้องทำให้สำเร็จ ทำให้เขายอมตกลงกับให้ได้”

พรรษายกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มจนหมด ลุกขึ้นขึ้นจัดชุดแซกสีดำรัดรูปเปลือยหลังให้เข้าที่ สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด “ไหนๆ ก็มาแล้ว ลุยเลยเนาะ”

ธเนศมองดูหญิงสาวสวยเฉี่ยวหุ่นอวบอิ่มที่ใส่ชุดดำเปลือยหลังด้วยความสนใจ คนสวยๆ ในสถานที่แบบนี้มีอยู่มากมาย แต่เขากลับรู้สึกว่าตนเองคุ้นเคยกับผู้หญิงชุดดำคนนั้นอย่างบอกไม่ถูก

“น่ากินไหม?” เพื่อนคนหนึ่งหันมาถาม

“อืม...สเปกกูเลย หน้าตาก็สวย รูปร่างก็ดี แต่ดูๆ ไปก็รู้สึกคุ้นอย่างบอกไม่ถูก”

“มุกเก่าเชียวมึง อย่าไปพูดให้เขาได้ยินล่ะ เขาจะหาว่ามึงอยากจีบเขา”

“กูไม่ได้มุกจริงๆ กูว่าเขาดูคุ้นบอกไม่ถูก”

ผู้หญิงชุดดำเดินตรงเข้ามาหา ยิ้มหวานนั้นทำให้ธเนศแทบจะลืมเก๊กท่า เขาเผลอมองด้วยความอาการตกหลุมอากาศอยู่ชั่วอึดใจ “คุณธเนศคะ ดิฉันขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมคะ?”

คนถูกทักชื่อเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ “คุยกับผม”

“ค่ะ ได้ไหมคะ?”

ธเนศยกยิ้มมุมปาก มีผู้หญิงพยายามเข้าหาเขาอยู่บ่อยครั้ง แต่เพิ่งจะมีคนที่บุกมาขอคุยเป็นการส่วนตัว นับว่าเป็นการรุกที่แรงมาก

“ไปสิเนศ” เพื่อนที่นั่งข้างๆ ใช้ศอกกระทุ้ง

ธเนศเหลือบมองที่โต๊ะด้านซ้ายและขวา บอดี้การ์ดที่คอยติดตามเขาซุ่มอยู่คนละมุม หลังจากที่เขาและพี่ชายต้องเผชิญหน้ากับความตาย ชายหนุ่มก็ไม่กล้าไปไหนมาไหนตามลำพัง เขาว่าจ้างคนฝีมือดีคอยดูแลความปลอดภัย ยิ่งเป็นการเข้ามาในสถานบันเทิงก็ยิ่งต้องระวัง

ท่านประธานสุดหล่อเดินตามเธอไปนั่งที่โซฟาเดี่ยวหลบมุม หญิงสาวทรุดตัวลงนั่ง เขาจึงนั่งลงข้างๆ เธอ

“ฉันชื่อพรรษา มุ่งกิจวัฒนาค่ะ เป็นเจ้าของฟาร์มแสนรักที่ขอเข้าพบคุณเมื่อมาสองครั้งแล้ว แต่...คุณไม่ให้พบ” น้ำเสียงของเธอคล้ายจะตำหนิ

“คุณนี่เอง” ธเนศทำหน้าตึง เขาคิดอยู่แล้วเชียวว่าท่าทางของเธอดูไม่เหมือนกับผู้หญิงที่มาทอดสะพานให้ “ถ้าต้องการคุยเรื่องธุรกิจก็น่าจะไปหาผมที่บริษัท ไม่ใช่มาดักตามสถานที่ผ่อนคลายของผม”

“ฉันรู้ค่ะว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลางานของคุณ ที่ฉันขอคุยกับคุณก็ไม่เชิงว่าจะคุยธุรกิจ แต่เป็นการแลกเปลี่ยนมากกว่า”

“แลกเปลี่ยน? คุณคิดจะแลกเปลี่ยนอะไรกับผมครับ?”

“ฉันเห็นนะคะว่าคุณมองฉันอยู่ตั้งนาน คุณน่าจะพอใจในตัวฉัน”

เขายิ้ม ผงกศีรษะน้อยๆ “ครับ คุณสวยสะดุดตามาก ไม่ใช่แค่ผมที่มองคุณแต่ผู้ชายในนี้ก็มองคุณอยู่หลายคน”

เธอขยับเข้ามาใกล้ ยิ้มมีเลศนัย “คุณอยากนอนกับฉันไหมคะ?”

***********************