บทย่อ
"พรพนิต" เป็นเพียงแค่ของชั่วคราว สำหรับเธอแล้วเธอรู้ดีว่าเป็นได้แค่ "ชู้" ของนายแพทยหนุ่ม "เมืองเมา" เป็นนายแพทย์ที่ภายนอกอ่อนโยน และแน่นอนเขาก็เป็นชายในฝันของใครหลายๆ คน แต่ใครจะคิดว่าเขามี "ความลับ" ซุกซ่อนอยู่...และความลับที่ว่าก็คือ "พรพนิต" สาวน้อยไร้เดียงสานั่นเอง.... ------ “น่ารัก” “คะ หมอเมา” “ฉันจะแต่งงานแล้วนะ” “ค่ะ” “เราต้องยกเลิกสัญญาแล้วนะ” “ค่ะ น่ารักรู้” “ดีใจไหมที่จะได้อิสระ” “ดีใจค่ะ” ทั้งๆ ที่ความจริงนั้นเสียใจมาก เธอไม่อยากจากเขาไป แต่เมื่อเขาไม่รักไม่ต้องการก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม และคำตอบของพรพนิตก็ทำให้หัวใจแกร่งของนายแพทย์หนุ่มรู้สึกชาไปชั่วขณะเช่นกัน หึหึ เมืองเมาไม่ตอบออกความเห็น เขายกยิ้มแห้งๆ ขำในลำคอแล้วปิดน้ำเมื่อระดับน้ำพอดีแล้วเขาก็ก้าวขาลงไปในอ่างอาบน้ำ “คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายของเรา เรื่องระหว่างเราจะจบทันทีเมื่อผ่านคืนนี้ไป เพราะฉันต้องเตรียมตัวเป็นสามีที่ดีของมีมี่” “ค่ะ น่ารักรู้ว่าหมอเมารักคุณมีมี่” “ใช่ ฉันรักมีมี่มาก” เขาบอกย้ำกับเธอทั้งๆ ที่ในใจลึกๆ ตอนนี้ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่ามันยังเป็นเหมือนเดิมไหม “ยินดีด้วยนะคะ” แม้ในใจจะเจ็บปวดเพียงไร แต่เธอก็ต้องฝืนยิ้มยินดีให้กับนทายแพทย์หนุ่ม
ชู้รักคุณหมอ - 1
“อ่า...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากสวยได้รูปพร้อมแอ่นเด้งบิดเร่ายกร่างขึ้นรับแรงกระแทกหนักหน่วงของคนที่คร่อมทับเหนือร่าง เกือบปีที่เธออยู่กับเขาในสถานะนี้ เป็นเพียงคนในความลับที่มีเพียงเธอและเขาสองคนที่รู้ ร่างน้อยบิดครางกระเส่าตวัดแขนโอบกอดลำคอหนา แอ่นยกอกขึ้นเสียดสีหน้าอกแกร่งชื้นเหงื่อของคนตัวโต
“อ่า...น่ารัก อ่า...ไม่ไหวแล้ว อื้ม...แน่นดีเหลือเกิน หมอเมาชอบ อ่า...เสียว นั่นแหละ เก่งมากทูนหัว อ่า...เสียว”
เสียงครางพร่าทุ้มต่ำเอ่ยครางกระเส่าเสียวไม่ต่างกันจากคนตัวเล็กที่บิดเร่าแอ่นเด้งตอบสนองตัวเองอยู่ใต้ร่างในตอนนี้ หมอหนุ่มชอบความคับแน่นอุ่นร้อนของเด็กสาวใต้ร่างจนไม่อาจจะถอนกายออกได้ เขาหิวหล่อนเสพติดการมีหล่อนบนเตียงมาเกือบครึ่งปี ยอมรับว่าปล่อยหล่อนไปไม่ได้เลย และยกยิ้มนึกขำและเอ็นดูเมื่อนึกย้อนไปถึงครั้งแรกของตนกับสาวน้อยไร้เดียงสาใต้ร่าง แต่พอมาดูตอนนี้หล่อนเก่งเจนจัดเรื่องบนเตียง เพราะมีครูแบบเขายังไงล่ะ
“อือ...น่ารักไม่ไหวแล้วหมอเมา อ่า...เร็วอีกค่ะ อ่ะ...อื้อ เสียว”
หล่อนร้องครางกระเส่าซ่านแอ่นเด้งบิดเอวยกขึ้นหาคนตัวโตที่กำลังซอยเอวถี่เพื่อส่งเธอและเขาไปให้ถึงสวรรค์ เขาซื้อคอนโดให้เธอย้ายเข้ามาอยู่เพื่อความเป็นส่วนตัว เขาแวะมาหาทุกครั้งที่ไม่ติดงานที่โรงพยาบาล ส่วนเธอนั้นมีหน้าที่อยู่ให้เขามาใช้บริการเท่านั้น แม้จะอยู่ในฐานะลับ แต่เธอก็มีความสุข เพราะผู้ชายเหนือร่างคือนายแพทย์หนุ่มที่เธอหลงรักตั้งแต่แรกพบ
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
จังหวะกระแทกเนื้อดังหนักหน่วงเมื่อเอวสอบของนายแพทย์หนุ่มเร่งเร้าจังหวะสวาทตามคำเรียกร้องของสาวน้อยใต้ร่าง ภายในของเด็กสาวกำลังตอดรัดคลึงเขาหนักหน่วงยามเสียดสีเข้าลึกในตัวเธอ สองแขนตวัดเกี่ยวรั้งหัวเตียงพร้อมโหนกระแทกตัวสอดลึกสุดโคนเนื้อเสียดสีภายในเธอด้วยความเร่าร้อน
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
“อ่า...แรงพอไหมน่ารักของหมอเมา อ่า...ไม่ไหวแล้ว อ่า...น่ารักตอดรัดหมอแรงมาก โอว์...เสียวไปหมดแล้วเด็กดี อ่า...อื้อ”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
“น่ารักไม่ไหวแล้วหมอเมา อ่า...ไม่ไหวแล้ว อ่ะ...อ่อย”
จังหวะเร่าร้อนกำลังโหมกระแทกเด้งเร่าหนักหน่วง สองร่างเปลือยเปล่าบนเตียงอาบชื้นไปด้วยเหงื่อไคลทั้งๆ ที่ในห้องนั้นเครื่องปรับอากาศทำงานเป็นอย่างดี แต่เพลิงร้อนสวาทกำลังลุกโชนท่วมร่างเปลือยทั้งสองบนเตียงนุ่มใหญ่ ขาเตียงไหวโยกไปกับพวกเขาที่ควบขี่คร่อมทับกันบนเตียง
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
เมืองเมา ธงทอง หรือเมา อายุรแพทย์หนุ่มเฉพาะทางด้านโรคไต วัย 36 ปีย่าง 37 ปี ทายาทสืบทอดโรงพยาบาลเอกชน TT Hospital ที่ก่อตั้งมา 30 กว่าปี โรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้ก่อตั้งขึ้นโดยตระกูลธงทอง เมืองเมาเป็นบุตรชายคนเดียวของเมืองหลวง อดีตอายุรแพทย์เฉพาะทางด้านสมองที่ตอนนี้เกษียณอายุการทำงานมาได้ 5 ปีแล้ว และมีภรรยาคู่บุญอย่างแพทย์หญิงผกา ที่เชี่ยวชาญเฉพาะทางด้านโรคปอดที่เพิ่งเกษียณอายุงานมาอยู่บ้านได้ 2 ปี
มุมปากหนายกยิ้มมองร่างเปลือยเปล่าที่นอนหลับอยู่ข้างๆ เขาเคลื่อนตัวลุกขึ้นนั่งจ้องมองหน้าจิ้มลิ้มของคนที่หลับสนิทเพราะความอ่อนเพลีย เขาปัดปอยผมที่ติดแก้มนวลเนียนออกอย่างเบามือพร้อมกับโน้มหน้าลงไปจูบหอมเบาๆ ก่อนจะผละออกมาเมื่อเสียงสั่นเตือนโทรศัพท์ส่วนตัวที่วางไว้โต๊ะข้างหัวเตียงดังขึ้น พอหันมามองเห็นชื่อที่โชว์หน้าจอก็กดรับสายทันที
“ครับมีมี่” น้ำเสียงสุภาพอ่อนโยนกรอกส่งไปในสายทันทีเมื่อกดรับสาย
“พี่เมาลืมนัดข้าวเย็นของเรารึเปล่าคะวันนี้” เสียงเล็กหวานตอบส่งกลับมาในสาย มุมปากหนายกยิ้มเอ็นดูคนในสายพร้อมตอบกลับ
“ไม่ลืมครับ พี่ขออาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่ไปรับที่บ้านนะมีมี่”
“ค่ะพี่เมา แล้วเจอกันนะคะ มีมี่จะแต่งตัวรอนะคะ”
“ครับผม พี่รักมีมี่นะครับ”