หวง / ตอนที่ 5

“มีอะไรในใจทำไมไม่พูดกันตรงๆ ” เสียงห้าวห้วนขุ่นข้อง

“อรไม่มีอะไรจะพูด” ตอบเสียงเรียบ

“ตามใจ! แล้วจะมาหาว่าผมไม่เอาใจใส่ทีหลังไม่ได้นะ”

“อรไม่กล้าว่าคุณแบบนั้นหรอกค่ะ ขอให้สบายใจได้”

หล่อนเห็นเขาทำท่าอ้าปากจะพูด แต่แล้วก็หุบลงก่อนย่ำเท้าปึงปังออกไปจากห้องรับประทานอาหาร โดยไม่สนใจจะหยิบกระเป๋าเอกสารที่วางเอาไว้บนโต๊ะเล็กข้างประตูทางออกไปด้วย

ทีแรกอรกัญญาก็ไม่ทันสังเกต กระทั่งเวลาผ่านไป โดยที่คนลืมกระเป๋าเอกสารเอาไว้ คงอยู่ในห้องทำงานที่อยู่ชั้นล่างถัดลงไปสิบห้าชั้นเรียบร้อย นั่นแหละหล่อนจึงเหลือบไปเห็นเข้า

เสียเวลาชั่งใจอยู่นาทีเศษ จึงตัดสินใจได้ว่าควรเอาลงให้เสียเอง ก่อนเขาจะนึกขึ้นได้แล้วพาลอารมณ์เสีย ล้งเล้งเอากับเลขา ซึ่งเผอิญหล่อนชอบพออัธยาศัย

อรกัญญาไม่คิดจะเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย เพราะที่ใส่อยู่เป็นเสื้อกระโปรงต่อกัน ตัวเสื้อค่อนข้างเข้ารูป กระโปรงส่วนปลายบานออกเล็กน้อย เพื่อความคล่องตัวในการก้าวย่าง เป็นชุดสบายๆ แต่ไม่ถึงกับลำลองขนาดว่าจะสวมใส่ออกนอกบ้านไม่ได้

ใช้เวลาไม่ถึงสามนาทีก็ลงมาถึงชั้นที่ต้องการ ซึ่งตลอดทั้งชั้นคือสำนักงานใหญ่บริษัทที่ทศเทพเป็นเจ้าของ ควบคุมกิจการหลายแขนง และหลายสาขา ทั้งเกี่ยวกับเทคโนโลยี การสื่อสาร สื่อสิ่งพิมพ์ และยังรวมไปถึงธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์

ธุรกิจในเครือต่างๆ เหล่านี้ มีเพียงอาคารสูงยี่สิบสองชั้นหลังนี้ กับโรงแรมระดับห้าดาวที่เชียงใหม่และภูเก็ต สี่ดาวที่ขอนแก่น สามดาวที่ตราดเท่านั้นเป็นมรดกตกทอดจากบิดาที่เขารับช่วงต่อ

ธุรกิจแขนงอื่นๆ นอกเหนือจากนี้ ทศเทพสร้างขึ้นมาด้วยสองมือบนความสามารถส่วนตัวตั้งแต่ก่อนจะทันจบปริญญาโท ด้วยวัยแค่ยี่สิบสี่

อรกัญญารู้เกี่ยวกับสามี โดยเฉพาะเรื่องครอบครัวของเขาน้อยมาก

ทราบเพียงว่าบิดาของเขาแต่งงานสองครั้ง ครั้งที่สองแต่งหลังจากมารดาของเขา ที่เป็นภรรยาคนแรกเสียชีวิตลง ขณะนั้นทศเทพยังเด็กอยู่

การแต่งงานรอบสองของบิดาของเขา ถือว่าล้มเหลว เพราะหย่าหลังจากแต่งได้ไม่นาน จากนั้นฝ่ายหญิงก็ไปอยู่ต่างประเทศอย่างถาวรจวบจนปัจจุบัน

บิดาของเขาเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ ขณะทศเทพอายุย่างยี่สิบหก ทำให้เขากลายเป็นคนหนุ่มที่มั่งคั่งด้วยทรัพย์ศฤงคารในพริบตา แม้ว่าขณะนั้นเขาจะเริ่มธุรกิจด้านซอฟแวร์ของตัวเองมาได้สักพัก

แปลกว่าจู่ๆ อรกัญญาก็นึกอยากรู้เกี่ยวกับอดีตแม่เลี้ยงของสามี ว่าเป็นใคร เวลานี้อยู่ที่ไหนขึ้นมาแวบหนึ่ง ขณะเดินออกจากลิฟต์ เลี้ยวไปตามทางเดินปูพรมสีน้ำเงินสด

คนที่อรกัญญาพบเป็นคนแรก คือเลขาของทศเทพที่นั่งประจำโต๊ะที่ตั้งอยู่หน้าห้องนายจ้าง

“อุ๊ย! คุณอรมา”

สตรีวัยสี่สิบต้นทักขึ้นก่อนด้วยสุ้มเสียงฟังคล้ายจะตื่นๆ อยู่ ออกจะผิดปกติวิสัย แต่พอพูดต่อก็ดูปกติดี

“สวัสดีค่ะ คุณอรมีอะไรหรือเปล่าคะ”

อรกัญญาทักตอบ พร้อมยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง ชูกระเป๋าเอกสารในมือให้ดูประกอบคำพูด ก่อนที่อีกฝ่ายจะทันคิดไปใหญ่ว่าหล่อนมายุ่มย่ามในเวลาทำงานของสามี

“คุณทศลืมกระเป๋าไว้ค่ะ เลยรีบนำมาให้ก่อนคุณกมลาจะพลอยฟ้าพลอยฝน”

“เอ้อ...ให้ดิฉันนำเข้าไปให้บอสส์แล้วกันนะคะ”

อรกัญญาไม่ทันรู้สึก ว่าอีกฝ่ายมีท่าทีอึกอักอ้ำอึ้งชอบกลอยู่ จึงปฏิเสธความมีน้ำใจนั้นยิ้มๆ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อรเดินเอาเข้าไปให้เองก็ได้ คุณกมลาทำงานไปเถอะ”

เพราะไม่ทันสังเกตเห็นท่าทีกระอักกระอ่วนของสาวใหญ่จึงทำเสียงประจบยิ้มๆ

“แป๊ปเดียวค่ะ รับรองไม่ทำให้เจ้านายคุณกมลาเสียเวลางานแน่ๆ ”

“เอ่อ...”

อรกัญญายิ้มหวานให้อีกทีหนึ่งก่อนเดินตัวปลิวไปผลักประตูห้องทำงานของสามีซึ่งปิดอยู่

เพียงก้าวแรกโดยที่มือยังยันประตูค้างก็มีอันจังงัง

ลึกเข้าไปส่วนในของห้องทำงานกว้าง เปิดเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ ภาพที่เห็นดูเหมือนจะอยู่นอกเหนือความคาดหมายโดยสิ้นเชิง

สตรีสาวสวยนางหนึ่งกำลังเหนี่ยวคอเจ้าของห้องด้วยมือขาวผ่อง ยื่นหน้ายืดคอขึ้นหาหน้าคมสันที่ก้มลงมองในลักษณะเสนอจูบ และฝ่ายชายก็คงสนองอาการเสนอนั้น ถ้าหากหล่อนไม่เปิดประตูเข้าไปขัดจังหวะ

ทศเทพมองมาเห็นภรรยาเข้าก่อน

“อร”

เขาเรียก น้ำเสียงยากจะฟังว่าตกใจ หรือประหลาดใจ หรืออาจจะทั้งสองอย่าง

อรกัญญาหน้าเผือดแล้วกลับเข้มขึ้น เหมือนคนที่เผลอเดินเข้าสู่สถานที่ส่วนบุคคลในเวลาไม่เหมาะสม

“เอ่อ...อรเอากระเป๋าเอกสารที่คุณลืมไว้มาให้ค่ะ ขอโทษที่มาขัดจังหวะ”

รีบพูดเร็ว จากนนั้นวางกระเป๋าเอกสารลงตั้งกับพื้นข้างประตูนั้นเอง ก่อนถอยออกมาแล้วหมุนตัวกลับ เดินเร็วกลับไปตามทิศทางที่มา ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเลขาของเขา

ดูเหมือนจะมีเสียงเรียกตามมาแว่วๆ

“อร เดี๋ยว”

อรกัญญาไม่คิดจะหยุด หล่อนไม่เคยรู้สึกอับอายขายหน้าเท่านี้มาก่อนในชีวิต

ภรรยาคนอื่นจะรู้สึกอย่างไร เมื่อเผอิญไปเจอสามีมีผู้หญิงอื่นอยู่ด้วยในลักษณะสนิทชิดเชื้ออย่างที่หล่อนเพิ่งเจอมา หล่อนไม่รู้ แต่สำหรับหล่อนตัวเอง แทบจะแทรกแผ่นดินหนี หน้าเห่อชาไปหมด จนไม่ทันรับรู้ความรู้สึกอื่น ไม่ว่าหวงหึง หรือโกรธ แค้น เจ็บใจ

กระทั่งเดินเข้าลิฟต์ นั่นแหละอาการเสียวแปลบในอกจึงเกิดขึ้น